ดวงใจภวินท์ - บทที่ 872 ตราบใดที่ตอนจบมันออกมาดี ก็ดีแล้ว

บทที่ 872 ตราบใดที่ตอนจบมันออกมาดี ก็ดีแล้ว
ญาธิดารับแอปเปิลมากัดไปหนึ่งคำ ตอนนี้ถึงได้เงยหน้าขึ้นมามองภวินท์ “ของที่ฉันหาเจอก่อนหน้านี้……”

ภวินท์เช็ดน้ำแอปเปิลที่เปื้อนอยู่ที่นิ้ว พอได้ยินเธอถามแบบนี้ ก็ตอบกลับมาเหมือนกับรู้อยู่ก่อนแล้วว่าเธออยากจะพูดอะไร “ผมเอาของให้กับจรณ์เรียบร้อยแล้ว ข้างในนั้นเป็นสมุดบัญชีที่อาริโอแอบทำการซื้อขายแลกเปลี่ยนอย่างลับๆตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ถ้ามีของสิ่งนี้แล้ว อาริโอไม่มีทางได้พลิกตัวกลับขึ้นมาอีกแน่นอน”

พอพูดถึงตรงนี้ สายตาของภวินท์ก็มองไปยังผู้หญิงที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย แววตาอ่อนโยนลง พูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“ธิดา คุณทำได้ดีมาก”

พอถูกเขาจ้องมองอย่างอ่อนโยนแบบนี้ ความโกรธที่มีมากมายภายในใจของญาธิดาก่อนหน้านี้ก็จางหายไปจนหมด

แต่พอนึกถึงตอนที่เจอกันที่ร้านเครื่องประดับก่อนหน้านี้แล้ว ญาธิดาก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา มุมปากที่เพิ่งจะยกขึ้น ไม่นานก็ดึงลงอย่างรวดเร็ว จ้องภวินท์ตาเขม็ง

“ฉันไม่รู้เลยจริงๆ เพิ่งจะผ่านไปได้แค่คืนเดียว คุณก็กลายเป็นคู่หมั้นของนพเก้าไปซะแล้ว?”

ญาธิดากำมืออยู่ในอากาศ โกรธจนกัดฟันกรอดๆ มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าในตอนนี้เธอมีความรู้สึกอะไรอยู่！

ภวินท์ถอนหายใจออกมาเบาๆ ห่มผ้าห่มที่เพิ่งจะถูกญาธิดาเปิดออกเมื่อตะกี้นี้ให้กับเธอใหม่อีกครั้ง ก่อนจะพูดขึ้นอย่างช้าๆ“เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นนิดหน่อยน่ะ”

แผนการเดิมของพวกเขา คือการจับตัวลูกน้องของนพเก้าสมาชิกของสหพันธ์การค้ายุโรปพวกนั้นเอาไว้ แล้วค่อยไปซักถามเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับอาริโอ

แต่ปรากฏว่า จับตัวของคนกลุ่มนั้นได้แล้ว แต่กลับพบว่าคนเหล่านี้เป็นเพียงแค่ลูกน้องตัวเล็กๆที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของอาริโอเท่านั้น แทบจะไม่ได้ข้อมูลที่มีประโยชน์จากปากของพวกเขาเลยสักนิด รู้แค่ว่าพวกเขามาพาตัวของญาธิดาไปส่งให้กับทางด้านของอาริโอเท่านั้น

หลังจากที่ได้ข้อมูลนี้มา เขาเดิมทีที่คิดที่จะไปช่วยญาธิดาตรงๆ แต่ก็ได้รับข้อมูลของญาธิดาที่ส่งมาจากจรณ์อีก

ภวินท์เดาว่าอาริโอน่าจะไม่ทำอะไรกับญาธิดาชั่วคราว ด้วยเหตุนี้จึงมีการเปลี่ยนแปลงแผนการกะทันหัน ทั้งหมดทั้งมวลต่างก็ขึ้นอยู่ที่นพเก้า ให้เธอนึกว่าความทรงจำของตนเองไม่ได้ฟื้นกลับคืนมา

ส่วนตอนที่เจอกันที่ร้านเครื่องประดับ คำพูดเหล่านั้นของเขา ก็เพียงแค่เพื่อให้นพเก้ากับอาริโอผ่อนความระมัดระวังลงเท่านั้น

ดีที่แผนการต่อมาราบรื่น เขาได้หลักฐานมากมายของอาริโอจากทางด้านของนพเก้า ก็เลยพาคนมาช่วยญาธิดา

โชคดีที่มาทันเวลา ถ้าช้ากว่านี้แค่ก้าวเดียว……

ภวินท์ตาสว่างวูบวาบ แววตาดูอันตรายอยู่ไม่น้อย

ถ้าธิดาเป็นอะไรไปจริงๆล่ะก็ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้อาริโอได้มีชีวิตที่ดีในวันเวลาหลังจากนี้อย่างแน่นอน

พอญาธิดาได้ฟังคำอธิบายของเขา ความโกรธภายในใจก็หายไปจนหมด

จริงๆแล้ว ภายใต้สถานการณ์แบบนั้น สิ่งที่ภวินท์ทำนั้น เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้ว

เธอเข้าไปใกล้ตัวของภวินท์ ภวินท์นั่งอยู่ข้างๆเตียง ยื่นแขนที่แข็งแรงออกมา โอบเธอไว้ในอ้อมกอด

ซบลงบนหน้าอกที่กว้างและหนาแถมยังอบอุ่นของภวินท์ ในเวลานี้ ญาธิดาแค่รู้สึกได้ถึงความสบายใจและผ่อนคลายอย่างถึงที่สุด

เธอเงยหน้าขึ้น จูบลงไปที่คางของภวินท์เบาๆ

กำลังเตรียมที่จะผละออกมา ภวินท์กลับใช้ฝ่ามือใหญ่ๆจับหัวของเธอเอาไว้ จากนั้นก็จูบลงไปอย่างรุนแรง

ริมฝีปากพัวพันกัน ระดับอุณหภูมิภายในห้องเพิ่มขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว ผ่านไปหลายนาที ทั้งสองคนถึงได้ผละออกจากกันอย่างไม่เต็มใจ

ญาธิดาถูกจูบจนสับสนงุนงง ริมฝีปากที่ซีดขาวเริ่มแดงขึ้นมา มีสีสันมันวาวระยิบระยับ

เธออ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของภวินท์ ผ่านไปสักพัก ถึงได้พูดออกมาอย่างทอดถอนใจ“ไม่ว่ากระบวนการขั้นตอนจะเป็นยังไง ตราบใดที่ตอนจบมันออกมาดี มันก็ดีแล้ว”