ดวงใจภวินท์ - บทที่ 878 ขวัญตาที่หายสาบสูญไปสองปี

บทที่ 878 ขวัญตาที่หายสาบสูญไปสองปี
ญาธิดารู้ว่าโรว์ลิ่งอยากที่จะเห็นว่าเธอมีความสามารถจริงๆหรือไม่ ก็เลยพยักหน้าตอบรับ

โรว์ลิ่งโบกมือที่เต็มไปด้วยแหวนอัญมณีมากมายให้กับผู้หญิงผมดำที่อยู่ข้างหลังของเธอ พร้อมกับพูดขึ้น“รายละเอียด ก็ให้Oliviaมาเป็นคนบอกกับพวกคุณก็แล้วกัน ฉันยังมีงานอีกไม่น้อยที่ต้องไปจัดการ ทั้งสองท่านต้องการอะไร ก็ถามOliviaตรงๆได้เลย”

ผู้หญิงผมดำเงยหน้าขึ้นมา เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่อ่อนโยน พยักหน้าเล็กน้อย“ทราบค่ะคุณผู้หญิง”

โรว์ลิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว แต่ญาธิดามองใบหน้านั้นแล้ว ก็อึ้งตะลึงไปเล็กน้อย หัวใจเต้นเร็ว รู้สึกไม่อยากจะเชื่ออยู่ไม่น้อย จากนั้นก็เรียกออกมาเบาๆอย่างอดไม่ได้“ขวัญ！”

ถูกต้อง ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ ก็คือขวัญตาที่หายสาบสูญไปสองปีแล้วนั่นเอง

ผ่านไปนานหลายปีขนาดนี้ ขวัญตาไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ลำพังแค่เห็นใบหน้าที่อ่อนโยนและขาวใสนั้นของเธอ ก็สามารถทำให้คุณรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ช่วยเยียวยาจิตใจคนได้แล้ว แต่ใบหน้า กลับดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาไม่น้อย

พอสบเข้ากับสายตาที่ตกใจของญาธิดา ขวัญตาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน เป็นฝ่ายเดินตรงเข้าไป โอบกอดญาธิดาเบาๆ

“ธิดา ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

เสียงผู้หญิงอ่อนโยนที่คุ้นเคยอย่างดีดังขึ้นมาที่ข้างๆหู ญาธิดาน้ำตาไหลออกมาจากขอบตาทันที ตอบกลับขวัญตาด้วยความตื่นตัว

“ขวัญ หลายปีมานี้เธอไปทำอะไรกันแน่ ทำไมถึงไม่ติดต่อมาหาพวกเราบ้างเลย แล้วก็ ทำไมเธอถึงมาอยู่กับMrs. Robertได้ล่ะ?”

ญาธิดาน้ำเสียงบ่นเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าทำไมขวัญตาถึงใจร้ายไม่ยอมติดต่อมาหาพวกเธอที่เป็นเพื่อนตั้งนานขนาดนี้บ้างเลย

ขวัญตาปล่อยญาธิดาออก นั่งลงบนโซฟาด้วยกันกับเธอ

“ขอโทษนะธิดา ฉันไม่ได้ตั้งใจไม่ติดต่อเธอนะ แต่แค่สถานการณ์ในตอนนั้น ฉันไม่อยากที่จะอยู่ที่เมือง Jอีกต่อไปแล้ว”

พอพูดถึงตรงนี้ แววตาของเธอก็ดูเศร้าเสียใจขึ้นมา แม้ว่าจะผ่านไปสองปีแล้ว เธอก็ยังคงรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นอยู่

ญาธิดาคว้ามือของเธอเอาไว้ ก่อนจะพูดปลอบ“ไม่เป็นไรขวัญ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว แต่ว่า ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่……”

พอพูดถึงตรงนี้เธอก็เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้ หันหน้าไปเล็กน้อย ตาหันไปสบกับสายตาที่นิ่งเฉยไม่แยแสสนใจของภวินท์ ราวกับว่าคาดการณ์ได้ถึงการปรากฏตัวของขวัญตาไว้ก่อนแล้ว

ญาธิดาเข้าใจขึ้นมาได้ในทันที

เธอก็ว่าอยู่ว่า ทำไมผู้นำทางธุรกิจของยุโรปถึงได้เลือกที่จะร่วมมือกับพวกเธอ จะต้องเป็นขวัญตาที่คอยชักจูงอยู่เบื้องหลังแน่นอน！

ญาธิดาจ้องมองภวินท์ตาเขม็ง“ภวินท์！คุณรู้อยู่ก่อนแล้วใช่ไหม ไม่คิดว่าจะปิดบังไม่ยอมบอกฉัน！”

เห็นๆอยู่ว่าเธอตามหาเบาะแสร่องรอยของขวัญตามาโดยตลอดแท้ๆ ผู้ชายคนนี้กลับไม่เคยพูดถึงเลยแม้แต่นิดเดียว

แววตาของภวินท์เป็นประกาย พูดขึ้นอย่างนิ่งเฉย“ถ้าผมบอกคุณไปแล้ว คุณจะยังอยู่ที่เมือง Jอย่างสงบเสงี่ยมไหมล่ะ?”

“ขอโทษนะธิดา ฉันไม่ให้คุณภวินท์บอกกับเธอเองแหละ”

ขวัญตาติดต่อไปหาภวินท์ทันทีหลังจากที่อาริโอถูกจับตัวได้ ในตอนนั้นญาธิดายังอยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าให้เธอรู้เบาะแสร่องรอยของขวัญตา จะต้องหาเรื่องออกจากโรงพยาบาลก่อนแน่ๆ

ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วจะพักฟื้นให้แผลหายได้ยังไงล่ะ

ขวัญตาจึงตัดสินใจให้ภวินท์ปิดบังเธอเอาไว้

ญาธิดาสบถหึออกมาสองคำ ไม่ได้พูดอะไร แต่เปลี่ยนเป็นถามขึ้นมาแทน“เธอยังไม่บอกฉันเลย ว่าทำไมถึงได้กลายเป็นคนของMrs. Robertแล้ว?”

ญาธิดามองออก ว่าโรว์ลิ่งมีความเชื่อใจขวัญตาเป็นอย่างมาก ไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่ส่งต่อให้ขวัญตามาพูดอธิบายเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลสมิธกับพวกเธอหรอก

“สองปีก่อน หลังจากที่ฉันออกจากเมือง J ได้รับการแนะนำจากคนอื่นให้เข้ามาทำงานที่The Robert Group ฉันเรียนธุรกิจมาตั้งแต่เด็ก ผ่านความพยายามมาปีกว่าๆ Mrs. Robertก็เริ่มมองเห็นศักยภาพของฉัน แล้วฉันก็ได้กลายมาเป็นผู้ช่วยของเธอ”