ดวงใจภวินท์ - บทที่ 888 สอดแนมชีวิตประจำวันของภวินท์
บทที่ 888 สอดแนมชีวิตประจำวันของภวินท์
พอได้ฟังแบบนั้น ญาธิดาก็พยักหน้า“ได้ ฉันจะระวังตัวเอาไว้”
ความสามารถในการรู้ถึงความคิดความรู้สึกของจิตใจคนของภวินท์นั้นเก่งกาจมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แน่นอนว่าญาธิดาต้องเชื่อฟังเขาเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
“แต่ว่า ฉันเองก็อยากจะเตือนคุณเหมือนกัน”ญาธิดาพูดขึ้น“ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉันเข้าใจดี ว่าความรู้สึกที่มาเลน่ามีต่อคุณนั้นน่าจะไม่ใช่ของปลอมแน่นอน”
ผู้หญิงที่เหมือนกับคนบ้า เพื่อที่จะให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่ว่าอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น
ภวินท์ยิ้มอย่างนิ่งเฉย“นี่มันแน่นอนอยู่แล้ว คุณอย่างกังวลใจไปเลย ผมรับมือเธอได้”
เมื่อเทียบกับตัวเองแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาเป็นกังวลใจมากกว่าก็คือญาธิดา
แม้ว่าผิวหน้าพวกเขาจะเป็นพี่น้องกัน แต่มาเลน่าเป็นคนหวงของรักของหวงของตัวเองมาก ไม่มีทางอนุญาตให้ญาธิดาเข้าใกล้ตัวเองมากเกินไปแน่ๆ
ญาธิดาครุ่นคิด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนเตียง พร้อมกับพูดขึ้น“เพื่อที่จะป้องกันเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ฉันรู้สึกว่าพวกเราแยกกันนอนจะดีกว่านะ”
ภวินท์ขมวดคิ้ว แววตาเยือกเย็น“คุณจะแยกนอนกับผม?”
พอเห็นท่าทางแบบนี้ของเขา ญาธิดาก็ยิ้มออกมาอย่างหมดหนทาง แต่ยังพยักหน้าอยู่“มาเลน่าไล่จับคุณซะใกล้ชิดขนาดนั้น แถมยังตรวจสอบประวัติเบื้องลึกเบื้องหลังของคุณแล้วด้วย ใครจะไปรู้ว่าเธออาจจะทำเรื่องอะไรขึ้นมาก็ได้ ถ้าเกิดเธอฉวยโอกาสเข้ามาตอนที่ไม่รู้ตัวขึ้นมา พวกเราก็โป๊ะแตกกันพอดีน่ะสิ”
เพื่อที่ให้ภารกิจดำเนินไปได้อย่างราบรื่น พวกเขาต้องระมัดระวังสักหน่อย
ภวินท์ขมวดคิ้ว รู้แน่นอนอยู่แล้วว่าตอนนี้ภารกิจต้องมาก่อน ผ่านไปสักพัก ถึงได้พยักหน้า“ได้”
ญาธิดามองออกว่าเขารู้สึกไม่เต็มใจ จูบลงไปที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ“รอภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว พวกค่อยเรากลับไปประเทศใช้ชีวิตของพวกเราเองอย่างสงบสุขกันเถอะนะ”
ภวินท์มองเธอ สายตาค่อยๆนิ่งลึก ญาธิดามองออกว่านี่มันคือสัญญาณอะไร รีบลุกขึ้นยืน หอบหมอนของตัวเองไปที่ห้องข้างๆทันที
ล้อเป็นเล่น ถ้าเกิดให้ภวินท์จับตัวได้ล่ะก็ ได้เกลือกกลิ้งกันทั้งคืนแน่
คืนนี้นอนหลับสบายมาก
วันต่อมา ญาธิดาทำอาหารเช้าอยู่ในห้องครัวเสร็จ เพิ่งจะทานอาหารกับภวินท์ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
ขวัญตาบอกไว้แล้วว่าช่วงนี้จะไม่มาหาพวกเขา ในเมือง L พวกเขาแทบจะไม่มีใครคนอื่นที่รู้จักเลยสักคน
ทั้งสองคนจิตใจเริ่มระแวดระวังขึ้นมาทันที
เสี่ยงกริ่งประตูยังคงดังอยู่ ภวินท์เดินตรงไปที่ประตู กล้ามเนื้อเกร็งไปทั่วทั้งตัว เตรียมพร้อมสู้รบได้ทุกเมื่อ
ญาธิดาก็ถือช้อนส้อมเอาไว้ในมือแล้วเหมือนกัน สายตาจับจ้องไปที่ประตู
ภวินท์เปิดประตูออก สิ่งที่เห็นกลับเป็นดอกกุหลาบช่อใหญ่หนึ่งช่อ
“สวัสดีครับ คุณโจอี้ นี่คือดอกไม้ของคุณครับ รบกวนช่วยเซ็นชื่อให้ด้วยนะครับ”
กล้ามเนื้อทั้งตัวของภวินท์ผ่อนคลายลง ขมวดคิ้ว แต่สุดท้ายก็รับดอกกุหลาบเข้ามา
ภวินท์หอบดอกกุหลาบช่อใหญ่เดินเข้ามา ญาธิดากำลังคิดที่จะพูดแซวภวินท์ออกมาสักหน่อย แต่จู่ๆก็นึกอะไรขึ้นมาได้ คำพูดเปลี่ยนไป เอ่ยปากพูดขึ้น“พี่ ใครเป็นคนส่งดอกไม้มาให้เหรอคะ?”
ภวินท์ก็ตอบสนองกลับมาเช่นเดียวกัน เล่นละครกับญาธิดา
เขาหยิบการ์ดที่อยู่บนช่อดอกไม้มา หันมองดู“คุณมาเลน่า”
ญาธิดาหนังตากระตุก ในใจคิดว่าเป็นเธออย่างที่คิดเอาไว้จริงๆด้วย
ภวินท์กลับมาที่โต๊ะอาหาร ญาธิดามองดอกกุหลาบสีแดงราวกับเลือดสีแดงสดช่อนั้น ส่งสายตาให้กับภวินท์หนึ่งที
ภวินท์รู้ว่าญาธิดาอยากจะบอกอะไร เขาแยกช่อดอกกุหลาบออก ทิ้งดอกกุหลาบทุกดอกไป เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เจอเครื่องดักฟังขนาดเล็กเครื่องหนึ่งอยู่ตรงกลางโอเอซิสที่อยู่ส่วนล่างสุดจริงๆด้วย
ภวินท์ยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน“คุณมาเลน่า อย่ามาเล่นอะไรน่าเบื่อต่อหน้าของผมแบบนี้นะ”
พูดจบ เขาก็บีบนิ้วมือแน่น บดขยี้เครื่องดักฟังขนาดเล็กเครื่องนั้นจนละเอียด
ญาธิดาเงยหน้าขึ้น คิ้วขมวดอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ
“มาเลน่าคนนี้……ช่างวิปริตจริงๆ”
เธอกับภวินท์ปลอมแปลงสถานภาพตัวตนไว้แล้ว ก่อนหน้ามาเลน่าก็ไม่ได้สังเกตถึงความผิดแปลกไปของทั้งสองคน
ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าที่เธอส่งเครื่องดักฟังเข้ามาแบบในตอนนี้ ก็เพื่อที่จะสอดแนมชีวิตประจำวันของภวินท์อย่างเดียวเท่านั้น
ภวินท์นิ่งเงียบไม่พูดอะไร แค่รู้สึกว่าน่ารังเกียจอย่างถึงที่สุดเท่านั้น
การที่ถูกผู้หญิงแบบนี้มาตามเกาะแกะ น่าจะเป็นเรื่องที่ย่ำแย่ที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิตนี้แล้ว
……