ดวงใจภวินท์ - บทที่ 926 มีโอกาส

ดวงใจภวินท์ บทที่ 926 มีโอกาส!
ตามมาด้วยเสียงอุทาน ญาธิดาเห็นอย่างรวดเร็วว่าร่างสีครีมคือสุนัขสีครีมตัวใหญ่!

ญาธิดารูม่านตาหดเล็ก จดจำได้ทันทีว่าสุนัขสีครีมตัวใหญ่ตัวนี้คือตัวที่ติดตามเด็กน้อยในตอนนั้น

เธอมองไปรอบๆ โดยอัตโนมัติ แต่ไม่พบเด็กน้อยคนนั้น

ตอนที่ญาธิดาหันมองหาเด็กน้อย ช่วงเวลาที่ทุกคนไม่ทันตั้งตัวสุนัขสีครีมตัวใหญ่ก็กระโจนเข้าหามาเลน่าด้วยความรวดเร็ว จากนั้นแยกเขี้ยวอันแหลมคมกัดเข้าที่น่องของมาเลน่า

มาเลน่าที่วันนี้สวมชุดแต่งงานหางปลาสีขาว เนื้อผ้าบางมาก คมเขี้ยวจึงทะลุผ่านเนื้อผ้าในทันที ทิ้งรอยฟันลึกสี่ซี่บนน่องของมาเลน่า

ทันใดนั้นเลือดสีแดงสดก็ซึมเปื้อนชุดแต่งงานสีขาว มาเลน่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด น้ำตาแห่งความเจ็บไหลออกมา

“บัดซบ มันมาจากไหน รีบฆ่ามันให้ตายซะ!”

มาเลน่าสะบัดขา พยายามจะไล่สุนัขสีครีมตัวใหญ่ออกไป แต่การกระทำนี้ทำให้ฟันของสุนัขกัดลึก ทำให้เธอทรุดลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

“มาเลน่า!” เห็นมาเลน่าบาดเจ็บ ทีน่าพลันกรีดร้องเสียงลั่น ตะคอกด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม “ทุกคนมัวทำอะไรอยู่ รีบเอาสุนัขเวรนี่ออกไปสิ!”

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป จนกระทั่งหลังจากเสียงตะคอกของทีน่าทุกคนถึงได้สติ นักเลงจำนวนมากก้าวเข้ามา ทั้งสถานที่เกิดความวุ่นวาย บรรดาแขกก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่ทยอยกันกลับไป

ญาธิดารู้สึกเช่นกันว่าเวลานี้มีดคมที่อยู่ข้างหลังตัวเองคลายออก นักเลงที่เฝ้าอยู่ตาลีตาลานไปหามาเลน่า

มีโอกาส!

ภวินท์ที่สังเกตการณ์เคลื่อนไหวของญาธิดาอยู่ตลอดหรี่ตาลง และก้าวเข้าหาญาธิดา กอดญาธิดาไว้ในอ้อมแขนข้างหนึ่ง ฉวยโอกาสที่บริเวณงานกำลังสับสนวุ่นวาย เลี่ยงฝูงชนหนาแน่นและหายตัวไปท่ามกลางทะเลมนุษย์

“วิน!!!” มาเลน่าเจ็บจนหน้าซีด เอาแขนพยุงพยายามลุกขึ้น แต่ความเจ็บปวดที่ขาทำให้เธอลุกขึ้นยืนไม่ได้ เวลานี้จึงได้แต่มองดูภวินท์พาญาธิดาจากไปอย่างช่วยไม่ได้

เวลานี้ นักเลงยกมีดพกในมือจ้วงแทงตัวสุนัขสีครีมตัวใหญ่

สุนัขสีครีมตัวใหญ่ร้องครวญคราง ในที่สุดก็ปล่อยน่องของมาเลน่าและล้มลงกับพื้น

มาเลน่าถูกคนช่วยประคองขึ้นมา ไม่สนใจบาดแผลที่น่อง ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ “ไปจับภวินท์กับญาธิดากลับมาให้ฉัน! แล้วก็ แล้วก็ผู้หญิงที่ชื่อขวัญตานั่นด้วย พามาหาฉัน ฉันจะฆ่าเธอด้วยมือตัวเอง!”

ญาธิดาคนนี้ไม่ใช่ว่าแคร์เพื่อนตัวเองมากหรอกเหรอ

เธอกล้าที่จะหนีตามสามีของตน ตอนนี้ตนต้องให้เธอได้ลิ้มรสการสูญเสียเพื่อน เพื่อชดใช้สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้!

เมื่อได้รับคำสั่งจากมาเลน่า กลุ่มคนก็วิ่งไปทางที่ภวินท์ออกไปทันที

อย่างไรก็ตามเวลานี้เด็กสกปรกมอมแมมปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

เขามีผมสีดำยุ่งเหยิง ใบหน้าขาวซีด บนแขนเปลือยเปล่ามีรอยฟกช้ำมากมาย เขาดวงตาดุร้าย ไอเย็นชาโหดเหี้ยมที่พุ่งออกมาจากร่างกายทำให้พวกนักเลงนิ่งค้าง

“เจ้าพวกโง่ มัวทำอะไรอยู่!” มาเลน่าเงยหน้าขึ้นมองเห็นกลุ่มคนหยุดนิ่ง จึงตะคอกอย่างโกรธจัด

พวกนักเลงในเวลานี้ก็ไม่ได้สนใจเด็กน้อย เลี่ยงผ่านเขาทันที ต้องการตามล่าภวินท์กับญาธิดาต่อไป

เด็กน้อยจึงฉวยโอกาสเข้าถึงตัวมาเลน่า

เมื่อมาเลน่ากับทีน่าเห็นเขา รูม่านตาก็หดลงทันใด