ดวงใจภวินท์ - บทที่ 932 ความอัปยศอดสู

ดวงใจภวินท์ บทที่ 932 ความอัปยศอดสู
ญาธิดาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยสัญชาตญาณ นึกว่าคนของมาเลน่าจะไล่ตามมา

แต่วินาทีต่อมา หัวน้อยๆที่มีผมปุกปุยก็โผล่ออกมา

“ไรอัน！”

หลังจากที่เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของอีกฝ่ายแล้ว ญาธิดาก็ร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็รีบดึงไรอันออกมาจากข้างในอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่า ยังมีป๊อกกี้ที่ได้รับบาดเจ็บตามมาอีกด้วย

หลังจากที่ไรอันยืนมั่นคงแล้ว ก็ยิ้มให้กับญาธิดา ในมือกอดกล่องกล่องหนึ่งเอาไว้แน่น

ญาธิดาไม่คิดว่าไรอันจะเปลี่ยนความคิดในวินาทีสุดท้ายแบบนี้ รู้สึกดีอกดีใจในขณะเดียวกันก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่นาน รีบออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว

ที่นี่เป็นผืนป่าทั้งหมด ดูแล้วน่าจะเป็นเขตชานเมือง แต่โชคดีที่พวกเขาโบกรถบนถนนได้หนึ่งคัน ให้พาพวกเขาไปส่งที่ที่Mrs. Robertอยู่

หลังจากที่Mrs. Robertเห็นพวกเขา ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก รีบพาพวกเขาเข้าไปทันที ในขณะเดียวกันก็เรียกสัตวแพทย์มาทำการรักษาแผลให้กับป๊อกกี้เช่นกัน
พวกMrs. Robertกลับมาถึงที่ที่Mrs. Robertอยู่แล้ว ในขณะเดียวกัน อีกทางด้านหนึ่ง มาเลน่าถือไฟฉาย บาดแผลที่ขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลเอาไว้แล้ว มาเลน่าอดกลั้นเอาเจ็บปวดเอาไว้ เดินไปตามทางที่มืดมิด สีหน้าดำมืดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าไอ้เด็กนอกคอกที่สมควรตายนั่น จะมีเส้นทางใต้ดินนี้อีกด้วย

คฤหาสน์ตระกูลสมิทที่มีการปกป้องคุ้มกันอย่างเข้มงวดแน่นหนา ไม่คิดว่ายังจะมีเส้นทางนี้อยู่ด้วย

สำหรับมาเลน่าแล้ว นี่มันเป็นความอัปยศอดสูที่แสนใหญ่หลวงนัก

“ตระกูลนั่นมันไม่ใช่คนดีอะไรอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ！”มาเลน่าพูดด่าทอออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เดินมานานแล้ว ในที่สุดมาเลน่ากับพวกคนที่ติดตามมาด้วยก็ออกมาจากทางออกสักที แต่ในตอนนี้พวกญาธิดาหายไปจนไม่เหลือร่องรอยแล้ว

“ให้ตายสิ！”

มาเลน่าสบถด่าทอออกมาไม่หยุด แววตาดุร้าย“ตามหา ออกตามหาให้หมด ถ้าเจอตัวของญาธิดาล่ะก็จัดการฆ่าไปเลยทันที ส่วนภวินท์พาตัวของเขากลับมาให้ฉัน”

พอได้รับคำสั่ง เหล่าคนที่อยู่ข้างหลังก็กระจัดกระจายแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง

……

ในขณะเดียวกัน

หลังจากที่ญาธิดาอาบน้ำอุ่น เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็เอาเด็กน้อยวางลงไปในอ่างช่วยกันอาบช่วยกันล้างด้วยกันกับขวัญตา

ไรอันปฏิเสธต่อคนแปลกหน้าคนอื่นๆ แม้แต่ภวินท์เองก็ยังยากที่จะเข้าใกล้ตัวเขา ตอนนี้ก็เลยต้องตกมาเป็นภาระหน้าที่ของญาธิดาและขวัญตา

เนื่องจากญาธิดาใช้น้ำยาลบเครื่องสำอางที่ปลอมตัว ในตอนแรกไรอันก็เลยยังขัดแย้งต่อเธออย่างบ้าคลั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจู่ๆเธอก็นึกถึงรอยที่ถูกไรอันกัดขึ้นมาได้ล่ะก็ เกรงว่าอีกฝ่ายก็คงจะยังจำเธอไม่ได้

ตอนที่อาบน้ำไรอันกลับเชื่อฟังมากๆ ยอมให้ญาธิดากับขวัญตาล้างขัดถู

หลังจากที่อาบน้ำเป่าผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในที่สุดญาธิดาก็ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของไรอันอย่างชัดเจน

ก่อนหน้านี้เขาสกปรกมอมแมมอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้พอได้ล้างตัวแล้ว ดูสะอาดสะอ้านน่ารักสุดๆ สองตาสีดำกลอกไปมา น่ารักน่าเอ็นดูสุดๆ

Mrs. Robertหลังจากที่ได้รู้ว่าไรอันถูกช่วยมาจากคฤหาสน์ตระกูลสมิทก็อึ้งตะลึงไปก่อน จากนั้นก็ขมวดคิ้ว เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้

ผ่านไปสักพัก เธอถึงได้ถอนหายใจออกมา พร้อมกับพูดขึ้นอย่างช้าๆ“ฉันคิดว่าฉันน่าจะรู้ประวัติภูมิหลังของไรอันแล้วล่ะ”

ตอนที่Mrs. Robertเพิ่งจะแต่งงานเข้าไปในตระกูลสมิทก็เคยได้ยินข่าวลือของตระกูลมามากมาย

ผู้นำตระกูลสมิทคนก่อนเจ้าชู้จนเป็นนิสัย ไปไข่ทิ้งไว้ข้างนอกไม่รู้ตั้งมากมายเท่าไร แต่เทอรี่กับอาริโอกลัวว่าเด็กพวกนี้จะกลับมาแย่งชิงอำนาจตระกูลกับพวกเขา ก็เลยจัดการเก็บกวาดลูกนอกสมรสพวกนั้นจนเกลี้ยง

แต่มันก็ต้องมีคนที่เหลือรอดมาได้อยู่แล้ว อลันก็คือหนึ่งในนั้น