ดวงใจภวินท์ - บทที่ 933 ประวัติภูมิหลังของไรอัน

ดวงใจภวินท์ บทที่ 933 ประวัติภูมิหลังของไรอัน
อลันรู้ประวัติภูมิหลังของตัวเองตั้งแต่เด็ก แล้วก็เคยเจอหน้ากับพ่อตัวเองมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาไม่อยากที่จะกลับไปเกลือกกลั้วกับสิ่งไม่ดีที่ตระกูลสมิธ ดังนั้นก็เลยแต่งงานกับคนนอก สร้างครอบครัวของตัวเอง

เดิมที เขาควรจะได้ใช้ชีวิตที่แสนธรรมดาแต่ว่าสงบสุขแล้ว แต่ในตอนนั้นลูกหลานของตระกูลสมิธตายจนเกลี้ยง เหลือแค่อาริโอกับเทอรี่ที่กำลังสู้กันอยู่ มาเลน่าในตอนนั้นก็เป็นคนอ่อนหัดไร้ฝีมือคนหนึ่งเท่านั้น

ผู้นำตระกูลสมิธไม่ยอมถอนออกจากตำแหน่งไปง่ายๆ ก็เลยคิดที่จะรับอลันกลับมา เพื่อเอามาปรับสมดุลความสัมพันธ์ระหว่างอาริโอกับเทอรี่

อลันและภรรยาของเขาถูกบังคับให้กลับไปยังตระกูลสมิธ ถูกบีบบังคับให้ดำเนินธุรกิจมืดเหล่านั้นของตระกูลสมิธ

แต่ธรรมชาติของอลันเป็นคนที่จิตใจดี ไม่ยอมทำเรื่องพวกนี้ กลับแอบทำลายธุรกิจจำนวนมากมายของตระกูลสมิธจนพังทลายลง ทำให้ทั้งตระกูลได้รับความเสียหายไม่น้อย

เรื่องหลังจากนั้นMrs. Robertก็จำไม่ค่อยได้แล้ว แค่ได้ยินว่าอลันกับภรรยาของเขาป่วยตายไปภายในตระกูลสมิธ

ก็ไม่ยากที่จะจินตนาการว่า สุดท้ายแล้วอลันจะต้องถูกคนลอบฆ่าเนื่องจากไปละเมิดผลประโยชน์ของตระกูลสมิธเข้าแน่นอน

“ฉันได้ยินมาว่าภรรยาของอลันเคยตั้งท้องมาก่อน แต่เด็กได้คลอดออกมาไหมนั้นฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าภรรยาของอลันเป็นคนจีน แล้วสภาพของไรอันในตอนนี้……”

Mrs. Robertหยุดไปสักพัก ไม่ได้พูดต่อ แต่ตอนนี้พวกเขาก็รู้ประวัติภูมิหลังของไรอันกันเรียบร้อยแล้ว

ไรอันก็คือลูกของอลันนั่นเอง

ญาธิดายิ่งเจ็บปวดใจมากขึ้น เธอลูบหัวของไรอัน

แม้ว่าไรอันจะรู้ว่าตัวเองมีพ่อแม่ แต่ในความทรงจำในตอนนั้นก็เลือนรางมากๆ มีเรื่องบางเรื่องเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาฟังประวัติภูมิหลังเกี่ยวกับตัวเองทั้งหมดแบบนี้

ขอบตาของเขาเริ่มแดง กระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของญาธิดา

ญาธิดาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร คำพูดเยอะแยะมากมายในที่สุดก็เหลือเพียงแค่เสียงถอนหายใจเพียงแค่เสียงเดียวเท่านั้น

ภวินท์ฟังคำพูดของMrs. Robertจบ คิ้วก็ขมวด“ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ แล้วทำไมพวกเขาถึงต้องไว้ชีวิตของไรอันมาถึงตอนนี้ด้วย อิงจากเจตคติและการกระทำของพวกคนของสมิธแล้ว……”

สิ่งต้องห้ามที่สุดของเทอรี่กับอาริโอก็คือการที่มีคนมาแย่งชิงทรัพย์สมบัติตระกูลกับเขา

แล้วตอนนี้ไรอันก็เป็นสายเลือดของตระกูลสมิธเหมือนกัน จากนิสัยใจคอของทั้งสองคน น่าจะกำจัดไรอันทิ้งไปตั้งแต่แรกแล้วสิ

แต่ว่าพวกเขากลับไม่ได้ทำแบบนี้

ภวินท์หันมองไรอันอย่างนิ่งเฉย

นอกซะจากว่าที่ตัวของไรอัน ยังมีความลับอื่นแอบซ่อนเอาไว้อยู่

ในเวลานี้ ในที่สุดไรอันก็เงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดของญาธิดา แม้ว่าตาจะแดงอยู่ แต่อารมณ์ก็ดีขึ้นมาไม่น้อยแล้ว

เขาก้าวขาสั้นๆ หยิบกล่องที่อยู่ข้างๆขึ้นมา วางลงในมือของญาธิดา

“นี่คือ……”กล่องนี้เป็นสิ่งที่ไรอันเอามาจากคฤหาสน์ตระกูลสมิท ญาธิดานึกว่าสิ่งที่อยู่ข้างในเป็นของเล่นของเขา ก็เลยไม่ได้ถามเหมือนกัน

แต่ตอนนี้เขากลับเอาสิ่งสิ่งนี้ให้กับเธอ

ไรอันชี้ไปที่กล่อง พูดขึ้นด้วยสำเนียงที่ไม่ค่อยชัดเท่าไร“พ่อ……ปกป้อง……”

ไรอันไม่สามารถแสดงความหมายที่ตัวเองจะสื่อออกมาได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ ญาธิดาเขย่ากล่อง ได้ยินเสียงมาจากข้างใน หันมองไปที่ไรอัน ก่อนจะพูดขึ้น“ฉันเปิดได้ไหม?”

ไรอันพยักหน้า

กล่องถูกออกแบบมาได้อย่างละเอียดรอบคอบ ข้างบนยังมีกุญแจล็อกรหัสเอาไว้อยู่ด้วย แต่ถึงยังไงก็เป็นผลิตภัณฑ์เมื่อหลายปีก่อน ภวินท์กวาดตามอง เปิดกล่องออกอย่างง่ายๆสบายๆ

ข้างในมียูเอสบีอยู่หนึ่งอัน

Mrs. Robertสั่งให้คนเอาคอมพิวเตอร์มา ภวินท์รีบเสียบยูเอสบีเข้าไปในคอมพิวเตอร์ทันที

แต่ที่น่าเสียไม่น้อยเลยก็คือ ยูเอสบีถูกเก็บมานานหลายปีเกินไป เนื่องจากถูกเก็บรักษาอย่างไม่ถูกต้องเหมาะสม ตรงหัวก็เลยขึ้นสนิมแล้ว คอมพิวเตอร์ไม่สามารถอ่านข้อมูลได้

“น่าหงุดหงิดชะมัด”ภวินท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“แต่ ผมรู้จักคนคนหนึ่งที่สามารถจัดการแก้ไขได้”