ดวงใจภวินท์ - บทที่ 938 ผิดแปลกไปนิดหน่อย
ดวงใจภวินท์ บทที่ 938 ผิดแปลกไปนิดหน่อย
พอเห็นห้องที่ถูกทำจนเละไม่เป็นระเบียบ ญาธิดาก็เจ็บปวดใจสุดๆ
เธอเพิ่งจากไปได้ไม่ทันไร เด็กพวกนี้ก็ทำบ้านจนโกลาหลวุ่นวายไปหมด
พอสัมผัสได้ถึงความโกรธของญาธิดา ไรอันที่อยู่ข้างๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไร
ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที จัดเตรียมห้องที่สะอาดให้กับไรอันก่อนหนึ่งห้อง จากนั้นก็เก็บข้าวของที่อยู่บนพื้นทีละชิ้นๆ
หลังจากที่เก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ญาธิดาก็นั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น รอเด็กๆทั้งสองคนกลับบ้าน
ผ่านไปสักพัก เสียงล็อกไฟฟ้าที่ประตูก็ดังขึ้นมา ประตูถูกเปิดออกช้าๆ
อีธานเปิดประตูออก แต่กลับรู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดแปลกไปนิดหน่อยในทันที
เขารีบโอบรั้งเอลล่าที่กำลังจะเข้าไปข้างในเอาไว้ทันที ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ“เอลล่า รอก่อน”
เอลล่าอึ้งตะลึง จ้องมองสีหน้าของอีธาน รีบหยุดการกระทำลงทันที
อีธานไม่ได้เปิดประตูออกจนสุด แต่แง้มออกมาเล็กน้อย มองผ่านช่องเข้ามาข้างใน
พอเห็นสภาพการณ์ข้างใน อีธานก็ขมวดคิ้ว เขาจำได้อย่างชัดเจนว่า เมื่อวานเล่นกันจนสนุกเพลิดเพลินมากๆ ก็เลยไม่ทันได้เก็บข้าวของที่อยู่บนพื้น……
แล้วทำไมตอนนี้ข้างในถึงสะอาดสะอ้านแบบนี้กันนะ
จะต้องมีคนมาแน่ๆ
อีธานรู้สึกสับสนงุนงงไม่น้อย พวกเขาไม่ได้เรียกคุณป้าทำความสะอาดมาเลยด้วย หลังจากที่อีธานครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที ก็จูงมือของเอลล่าพร้อมกับพูดขึ้น“เอลล่า วันนี้พวกเราไปที่ลุงจรณ์กันก่อนเถอะ”
ตอนนี้STNกำลังอยู่ในช่วงที่เจริญรุ่งเรืองมากๆ มีคนจำนวนไม่น้อยที่กำลังเพ่งเล็งอยู่ แม้ว่าผิวเผินพวกเขาจะสู้STNไม่ได้ แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่าจะไม่มีใครมาแอบใช้วิธีการที่ต่ำช้าเลวทรามก็ได้
หลังจากที่อีธานรู้สึกได้ว่าที่บ้านมันผิดปกติ ก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไร เตรียมที่จะหนีไปทั้งอย่างนี้
ในบ้าน ป๊อกกี้ที่เดิมทีกำลังนอนพักผ่อนอยู่จู่ๆก็เงยหัวขึ้นมา สองหูตั้งตรงอย่างระแวดระวัง ส่งเสียงร้องขู่เหมือนกับเตือนออกมาจากปาก
ญาธิดาสังเกตเห็นท่าทีของป๊อกกี้ จึงหันมองไปที่ประตูโดยสัญชาตญาณทันที แต่ปรากฏว่าเห็นรูปร่างคนที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีสองคน จึงรีบลุกขึ้นมาทันที
อีธานพาเอลล่าถอยหลังไปสองสามก้าว เพิ่งจะหันตัวไป เสียงที่คุ้นเคยและแฝงไปด้วยความโกรธก็ดังขึ้นมา“อีธาน！เอลล่า！”
อีธานและเอลล่าร่างกายหยุดชะงัก หันคอกลับมาราวกับหุ่นยนต์ ปรากฏว่าเห็นแม่ของตัวเองเปิดประตูออกมาอย่างรวดเร็ว พุ่งกระโจนมาที่ทั้งสองคนด้วยความโมโห
ญาธิดากลับประเทศมากะทันหัน อีธานและเอลล่าไม่ทันได้ประหลาดใจ ญาธิดาก็เข้ามาคว้าหูของีธานเอาไว้
“อยากถูกตีใช่ไหม ถึงได้ทำซะบ้านเละขนาดนี้！”
“เจ็บๆๆ แม่ ปล่อยนะ…… ”
ทั้งสามคนเข้าไปในบ้าน ญาธิดาดุด่าออกมา“พอแม่ไม่อยู่บ้าน พวกลูกก็เลยทำซะบ้านเละเทะวุ่นวายไปหมดเลยใช่ไหม?！”
อีธานกับเอลล่าไม่กล้าไปยุแหย่ความโกรธของญาธิดา ทำได้แค่ปิดปากเงียบๆ ยอมให้ญาธิดาดุด่าต่อไป
จริงๆแล้วในใจของญาธิดาก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมาย ในตอนนี้พอเห็นเด็กทั้งสองคนเชื่อฟังขนาดนี้ ก็ถอนหายใจอยู่ภายในใจ
ช่างเถอะ แม้ว่าอีธานกับเอลล่าจะมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กในรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ถึงยังไงก็เป็นแค่เด็กที่ยังไม่ได้โตมากนักสองคนเท่านั้น
หลังจากหายโกรธแล้ว ญาธิดาก็เอาเด็กทั้งสองคนมากอดในอ้อมกอด
เอลล่าเงยหน้าขึ้นมา แววตาเต็มไปด้วยความรักและอาลัยอาวรณ์“แม่ หนูคิดถึงแม่มากๆ”
“แม่ก็คิดถึงลูกๆเหมือนกัน”
ญาธิดาแววตาอ่อนโยน จิตใจที่รู้สึกอ่อนล้าในตอนนี้เหมือนกับได้รับการปลอบประโลม
ในตอนนี้ จู่ๆอีธานก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดแปลกไปนิดหน่อย
“แม่ แล้วพ่อล่ะ?”
ญาธิดาร่างกายหยุดชะงัก กอดเด็กทั้งสองคนเอาไว้แน่น ไม่รอเธอตอบกลับมา ไรอันยืนอยู่ตรงมุมบันได โผล่หัวที่ฟูๆออกมา