ดวงใจภวินท์ - บทที่ 939 นี่มันเด็กจากที่ไหนกัน！

ดวงใจภวินท์ บทที่ 939 นี่มันเด็กจากที่ไหนกัน?！
เอลล่ามองเห็นเขาอย่างรวดเร็ว ตกใจขึ้นมาทันที ลุกออกมาจากอ้อมกอดของญาธิดา“นี่มันเด็กจากที่ไหนกัน?！”

ดูเหมือนว่าเสียงของเอลล่าจะทำให้ไรอันตกใจ เขาก็เลยหดหัวกลับไป

พอเห็นแบบนี้ ญาธิดาก็พูดปลอบขึ้นมา“ใจเย็นๆ เขาเป็นคนที่แม่พากลับมาเอง”

ญาธิดาเรียกไรอันมา เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่พวกเขาออกนอกประเทศไปแล้วให้กับลูกๆทั้งสองคนฟัง

หลังจากที่ได้รู้ประวัติภูมิหลังของไรอันแล้ว แววตาของเด็กทั้งสองคนก็เผยให้เห็นถึงความเห็นอกเห็นใจ

เอลล่าก็ตรงเข้าไปอย่างกระตือรือร้น จูงมือน้อยๆของไรอัน พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความเอ็นดู“ไรอันนายพักอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายใจเลยนะ ตั้งแต่นี้ไปพวกเราก็จะเป็นพี่สาวและพี่ชายของนาย ต่อไปก็จะไม่มีใครกล้ามากลั่นแกล้งรังแกนายอีกแล้วนะ”

เมื่อเจอกับความใจดีมีเมตตาของเอลล่า ภายในใจของไรอันก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาเป็นพิเศษ

เมื่อก่อนตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ก็มักจะมีลูกของคนรับใช้โผล่มาบ้างเป็นครั้งคราว

ในตอนนั้นเขารู้สึกอยากรู้อยากเห็นต่อพวกเด็กที่อายุราวคราวเดียวกันเหล่านั้นมากๆ อยากที่จะเล่นด้วยกันกับพวกเขา แต่ทุกคนต่างก็หลีกเลี่ยงเขาทำเหมือนกับเขาเป็นงูเป็นแมงป่อง แถมยังปาหินใส่เขาอีก

ตั้งแต่นั้นมา ไรอันก็ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับเด็กที่อายุราวคราวเดียวกันพวกนั้นอีกเลย

แม้ว่าอีธานจะรู้สึกเห็นอกเห็นใจกับสิ่งที่ไรอันเผชิญมาอยู่ไม่น้อย แต่สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คืออีกเรื่องหนึ่ง

“แล้วทางด้านของพ่อทำยังไงล่ะ?”

เพิ่งจะได้ฟังญาธิดาเล่าเรื่องจนจบ อีธานก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันยากเกินความสามารถไปมาก

ผู้หญิงที่ชื่อว่ามาเลน่าคนนั้น ตอนนี้ไม่แน่ว่าอาจจะกำลังบีบบังคับให้พ่อทำเรื่องอะไรที่ไม่เต็มใจอยู่ก็เป็นได้ พอคิดแบบนี้แล้วอีธานก็เป็นกังวลใจขึ้นมาไม่น้อย

ญาธิดาพูดขึ้น“พรุ่งนี้พวกเราไปหาจรณ์ด้วยกัน อีธาน แม่ยังมีอีกเรื่องที่จะให้ลูกช่วยอยู่อีกหนึ่งเรื่อง”

พูดจบ ญาธิดาก็เอายูเอสบีออกจากกล่องที่ได้มาจากไรอัน วางลงไปในฝ่ามือของอีธาน

“นี่เป็นของที่พ่อของไรอันทิ้งเอาไว้ให้ ตรงหัวของยูเอสบีมันได้รับความเสียหายนิดหน่อย แต่มันไม่ใช่ปัญหา เรื่องที่แม่เป็นกังวลใจก็คือข้อมูลที่อยู่ข้างในจะได้รับผลกระทบไปด้วย”

บนกล่องยังเลอะไปด้วยดินโคลนอีกด้วย ญาธิดาถามไรอันมาแล้ว ไรอันบอกว่ากล่องถูกเขาฝังเอาไว้ใต้ดินของคอกหมา แล้วก็เป็นเพราะแบบนี้เอง ข้างในถึงได้มีไอน้ำเข้าไปไม่น้อย ตรงหัวก็เลยเป็นสนิม ชิปที่อยู่ข้างในน่าจะได้รับความเสียหายแล้ว ส่งผลให้ข้อมูลสูญหาย

อีธานแกะปลอกหุ้มยูเอสบีออก เผยให้เห็นถึงชิปที่อยู่ข้างใน เป็นอย่างที่คิดไว้ด้านในเสื่อมสภาพเนื่องจากไอน้ำจริงๆ

“เป็นยังไงบ้าง พอจะมีวิธีอื่นบ้างไหม?”ญาธิดาพูดถามขึ้น

อีธานตรวจสอบอยู่สองสามวินาที ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความคิดอยู่ในใจแล้ว“ปัญหาเล็กน้อย”

ญาธิดาถอนหายใจออกมา เธอรู้อยู่แล้วว่าอีธานจะต้องจัดการเรื่องนี้ได้แน่ๆ

เดิมทีอีธานคิดว่าจะเอาสิ่งที่อยู่ด้านในชิปออกมาเลยตรงๆ แต่ญาธิดาห้ามเขาเอาไว้

“ไม่รีบ พรุ่งนี้ไปถึงที่จรณ์แล้วค่อยว่ากันอีกทีก็ได้”

วันนี้ดึกมากแล้ว ญาธิดาหันดูเวลา รีบไล่พวกเด็กไปนอนทันที

เมือง Jเริ่มเข้าช่วงเวลาค่ำคืน ยุโรปที่อยู่ไกลออกไปหลายหมื่นกิโลเมตรกลับเป็นช่วงเวลาเช้าตรู่

หลังจากที่ภวินท์ถูกมาเลน่าพากลับมาแล้ว อีกฝ่ายก็ขังเขาเอาไว้ในห้องไปเลยทันที

หลังจากนั้น มาเลน่าก็ไม่ได้โผล่หน้ามาอีกเลย

พอคิดว่าในตอนนี้ญาธิดาน่าจะกลับไปถึงเมือง Jได้อย่างปลอดภัยแล้ว ภวินท์ก็ไม่ได้คาดเดาอีกว่ามาเลน่าคิดจะทำอะไรกันแน่

ถึงยังไงมาเลน่าก็ไม่สามารถเอาญาธิดามาข่มขู่เขาให้ทำอะไรได้อีกต่อไป

ดังนั้น เมื่อวานภวินท์จึงพักผ่อนไปได้อย่างเต็มที่

ช่วงเช้าตรู่ ภวินท์เพิ่งจะตื่นขึ้นมาได้ไม่นาน มาเลน่าก็เดินเข็นรถเข็นอาหารเข้ามา

“วินที่รัก ดูท่าแล้วเมื่อวานคุณคงจะพักผ่อนอย่างเต็มที่เลยสินะคะ”

ภวินท์มองเธอพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย สีหน้านิ่งเฉย