ดวงใจภวินท์ - บทที่ 948 ตอนนี้คุณพูดไม่ได้นี่นา

ดวงใจภวินท์ บทที่ 948 ตอนนี้คุณพูดไม่ได้นี่นา
ธีทัตเพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้น ก็สามารถทำให้คนรู้สึกได้ถึงความกดขี่อันแรงกล้าอยู่ไม่น้อย บวกเข้ากับสีหน้าอารมณ์ที่เยือกเย็นในตอนนี้ของเขา ลำพังแค่มองแวบเดียวก็รู้สึกหนาวตายได้เลย

เขาพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา“นารา ผมขอถามคุณหน่อย ว่าวันนั้นที่ผมไม่อยู่ คุณทำอะไรกับอันอันกันแน่”

เขารู้ว่าอาการกำเริบในครั้งนี้ของอันอัน จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับนาราอย่างแน่นอน

แต่ในตอนนั้นไม่มีคนอยู่ที่บ้าน มีเพียงแค่อันอันกับนาราสองคนอยู่ที่บ้านกันตามลำพังเท่านั้น อันอันก็ไม่ยอมพูด นาราก็ต้องปฏิเสธเสียงแข็งอย่างแน่นอนว่าเธอทำอะไรกับอัญมณี

พอได้ฟังคำพูดของธีทัต ใบหน้าของนาราก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที แต่ไม่นานก็นิ่งสงบลง“เธออาการกำเริบมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย”

เธอเชิดหน้าขึ้น พูดขึ้นมาต่อ“ธีทัต ฉันจะขอเตือนคุณนะว่า ถ้าคุณกล้าไปสำส่อนข้างนอกอีกล่ะก็ ฉันจะไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน”

พูดจบ นาราก็เก็บกระเป๋าที่ทิ้งอยู่บนโต๊ะหนังสือขึ้นมา สบถหึอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินเหยียบส้นสูงจากไป

มองประตูห้องหนังสือที่ถูกเปิดออก สีหน้าอารมณ์ของธีทัตก็แปรปรวนไม่เสถียร

หลังจากที่ขวัญตาจากไปแล้ว เขาก็ตามหาอย่างระทมทุกข์แต่ก็ไร้วี่แวว สุดท้ายก็ถูก วีริศบีบบังคับให้แต่งงานกับนารา

พอหาขวัญตาเจอแล้ว นาราสำหรับเขาแล้วจะมีหรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน มากไปกว่านั้นก็เป็นแค่ผลประโยชน์ระหว่างตระกูลกรเวชกับตระกูลหาริชัยเท่านั้น

เขาไม่ได้รู้สึกใส่ใจนาราเลยสักนิด ไม่ว่านาราจะทำอะไร เขาก็ไม่เคยว่าอะไรเธอเลย

แต่ท่าทีแบบนี้ของเขาพออยู่ในสายตาคนนอกแล้ว กลับกลายเป็นเขาเอาอกเอาใจนารา ไม่อาจตำหนิเธอได้ลงคอ

แม้ว่านาราจะรู้ดีว่าธีทัตไม่ได้ชอบเธอเลย แต่ธีทัตก็ขี้เกียจที่จะสนใจเธอมาแต่ไหนแต่ไร เมื่อเวลาผ่านไปนานมากเข้านาราก็ยิ่งเย่อหยิ่งและครอบงำธีทัตมากขึ้น

ธีทัตก็ไม่ได้สนใจ แต่ว่า ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน

ขวัญกลับมาแล้ว

พอคิดถึงชื่อนี้ ภายในใจของธีทัตก็เจ็บปวดขึ้นมา

เขาจะต้องหย่ากับนาราให้ได้

……

อีกทางด้านหนึ่ง พอธีทัตปรากฏตัวออกมา พวกของญาธิดาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเดินเล่นข้างนอกอีก เห็นอาการของอันอันดูไม่เลวเลย ญาธิดากับขวัญตาก็ต่างคนต่างกลับไปที่บ้านของตัวเอง

ก่อนจะแยกจากกัน ญาธิดาก็มองสำรวจท่าทีของขวัญตา

หลังจากลังเลอยู่สักพัก ญาธิดาก็พูดถามขึ้นมา“ขวัญ ธีทัตเขา……”

เธอมองออกว่า แม้ว่าขวัญตาปากจะบอกว่าปล่อยวางลงได้ แต่ตอนที่เจอกับธีทัตซึ่งๆหน้าจริงๆนั้น ภายในใจจะต้องไม่ได้สงบนิ่งเหมือนกับผิวหน้าอย่างแน่นอน

ขวัญตารอยยิ้มหยุดนิ่งลง ยกมุมปาก“เขาเป็นคนในอดีตไปแล้ว ฉันก็ไม่อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีกแล้วเหมือนกัน”

หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของขวัญตาก็ยิ่งนิ่งสงบลงไปเยอะ

พอญาธิดาเห็นว่าเธอไม่เป็นอะไรแล้ว ก็ถอนหายใจอยู่ภายในใจเล็กน้อย จากนั้นก็บอกลากับขวัญตา กลับมาถึงบ้าน

ในบ้าน พวกเด็กๆพอเห็นญาธิดา ก็ทยอยกันเข้ามาต้อนรับ ญาธิดาเล่นด้วยกันกับเด็กๆอยู่สักพัก ก่อนจะไล่พวกเขาไปนอน

……

ณ ร้านชุดเจ้าสาวระดับสูงแห่งหนึ่งของ เมือง L ในยุโรป

มาเลน่าค่อยๆเลือกชุดเจ้าสาวช้าๆ เธอหยิบชุดหนึ่งในนั้นออกมาหนึ่งตัว เอามาทาบที่ตัว ก่อนจะหันมองไปที่ภวินท์อย่างยิ้มแย้ม“สวยไหม?”

ภวินท์สีหน้าเย็นชา แม้ว่าจะมองมาเลน่า ใบหน้าของเขาก็นิ่งเฉยไม่มีการแสดงออกใดๆเลยสักนิด เหมือนกับว่าเขาไม่รู้จักมาเลน่าอย่างไรอย่างนั้น

“อ้อ ใช่แล้ว”มาเลน่ายิ้มๆ“ฉันลืมไปเลย ตอนนี้คุณพูดไม่ได้นี่นา”

ภวินท์หลับตาลง ไม่มองเธออีก