ดวงใจภวินท์ - บทที่ 965 กล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน！

ดวงใจภวินท์ บทที่ 965 กล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน！
ช่อดอกไม้ที่อยู่มือของมาเลน่าร่วงตกลงบนพื้น พวกลูกน้องที่เดิมทีเข้ามาใกล้แล้วก็หยุดชะงักลงทันที ในเวลานี้ไม่มีใครกล้าผลีผลามเข้ามาแตะต้องญาธิดากับภวินท์โดยพลการ

เหล่าบรรดาแขกก็ส่งเสียงร้องดังลั่น ภายในงานโกลาหลวุ่นวายไปหมด

ทีน่าที่นั่งอยู่บนที่เก้าอี้ก็ลุกขึ้นมาทันที สีหน้าที่เดิมทีเฉยชาพอในเวลานี้ได้เห็นลูกสาวของตัวเองถูกจับเป็นตัวประกัน ใบหน้าก็เผยให้เห็นถึงความโกรธ“แก！พวกแก ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ！”

เธอประมาทเลินเล่อไม่สนใจอะไรแล้ว！

เธอคิดไม่ถึงว่าญาธิดานังผู้หญิงคนนี้ จะกล้ามาจับมาเลน่าเป็นตัวประกันที่สมิธแบบนี้

นี่ก็เป็นครั้งแรกที่มาเลน่าเจอกับเรื่องแบบนี้เหมือนกัน หนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ยังพูดจาสาดเสียเทเสียใส่ญาธิดาอยู่เลย วินาทีต่อมาก็กลายเป็นลูกไก่ในกำมือของภวินท์ไปซะแล้ว

เธอมองทีน่าด้วยน้ำตาคลอเบ้า“แม่！”

ทีน่าใบหน้าเคร่งขรึม“ถ้าพวกแกกล้าทำร้ายมาเลน่า ฉันจะไม่ให้พวกแกรอดชีวิตออกไปจากที่นี่แน่นอน！”

เธอส่งสายตา ลูกน้องคนหนึ่งก็หยิบปืนหนึ่งกระบอกออกมาจากข้างเอวอย่างช้าๆ เล็งไปที่หัวของภวินท์

ต่อให้ภวินท์จะฝีมือดีขนาดไหน ก็ไม่มีทางหลบกระสุนนัดนี้ไปได้อย่างแน่นอน

ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงการกระทำของลูกน้องคนนี้ พอเห็นก็กำลังจะเหนี่ยวไกปืนแล้ว แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆข้างนอกก็เกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้น

“อย่าขยับ！”

เวลานี้ในที่สุดจรณ์ก็พาคนบุกเข้ามาข้างใน

ในตอนนี้ทางฝั่งของญาธิดาเป็นฝ่ายได้เปรียบ

ทีน่าพอเห็นว่าทางตำรวจของยุโรปบุกเข้ามา กลับหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน“คุณตำรวจ ผู้ชายคนนี้จับลูกสาวของฉันเป็นตัวประกัน แล้วทำไมตอนนี้ถึงต้องเล็งอาวุธมาทางคนของตระกูลสมิธด้วยล่ะ?”

ทีน่าสมแล้วที่ต่อสู้อยู่ในตระกูลสมิธมานานหลายปีขนาดนี้ สามารถคว้าช่องโหว่ในส่วนตรงนี้เอาไว้ได้อย่างทันที

คนที่สำนักงานตำรวจส่งมาในเวลานี้ ล้วนแต่เป็นเจ้าหน้าที่ระดับต่ำทั้งนั้น แน่นอนว่าไม่มีทางได้แตะต้องหลักฐานพวกนั้นอย่างแน่นอน ในเวลานี้พอเห็นภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้านี้แล้วก็คำถามของทีน่าก็หันมองหน้ากันทันที

พอเห็นแบบนี้ ทีน่าก็ยิ่งวางใจลงไปไม่น้อย ตอนนี้ ขอแค่จัดการภวินท์ทิ้งไปได้ มาเลน่าก็จะ……

มาเลน่ายังคิดไม่ทันจบ เสียงที่ดังชัดแจ๋วของญาธิดาก็ดังขึ้นมา

“ฉันจะบอกคุณเองว่าทำไม”

เนื่องจากการปรากฏตัวของจรณ์ ทำให้สถานที่ที่เกิดเหตุเงียบสงบลง พอเธอเปิดปากพูดขึ้นมาในเวลานี้ ทุกคนต่างก็หันมองไปที่เธอ

เห็นญาธิดาเดินตรงไปข้างหน้าสองสามก้าวอย่างสงบนิ่ง หันมองไปรอบๆ

จากนั้น เธอก็หยิบเอกสารออกมาจากในกระเป๋าถือหนึ่งฉบับ

เปิดกระดาษหนังวัวที่ห่อเอาไว้ข้างนอกออก เผยให้เห็นถึงกระดาษสามหน้าบางๆที่อยู่ข้างใน

ทีน่าหัวใจเต้นทันที เธอไม่รู้ว่าของที่อยู่ในนั้นมันคืออะไร แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความอันตรายอย่างแรงกล้า

เหมือนกับว่า ถ้าของที่อยู่ในนั้นถูกคนรู้เข้า ความเจริญรุ่งเรืองตลอดร้อยปีของตระกูลสมิธ จะพลังทลายลงไปในทันที

ทีน่าเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองมาโดยตลอด หลังจากที่สังหรณ์ใจไม่ดีแล้ว เธอก็ก้าวเท้าเดินตรงไปหาญาธิดา“คุณญาธิดา นี่……”

เธอยื่นมือออกมา คิดที่จะอาศัยโอกาสนี้ฉีกของที่อยู่ในมือของญาธิดาซะ แต่ว่าถูกจรณ์ที่จับจ้องมองเธออยู่ตลอดเวลาสังเกตเห็นท่าทางการกระทำของเธอเข้าก่อน ตรงเข้าไปขวางเธอเอาไว้ พลิกมือของทีน่าไปไว้ข้างหลัง

“แกกล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน！”ทีน่าหันหน้าไปพูดด้วยเสียงที่ดังและเคร่งขรึม

จรณ์ไม่ได้สนใจเธอ เงยหน้าขึ้นมองไปยังญาธิดา

ญาธิดาเขย่ากระดาษสามหน้าที่อยู่ในมือ เงยขึ้นมองบรรดาผู้คนที่อยู่ในตอนนี้และกล้องถ่ายทอดที่ดำเนินการถ่ายทอดมาโดยตลอดตั้งแต่งานเพิ่งจะเริ่ม

“ทุกท่าน ต่อไปฉันจะเล่าเกี่ยวกับประวัติที่ได้มาซึ่งอำนาจเงินทองของตระกูลสมิธให้กับทุกท่านได้ฟังค่ะ……”