ดวงใจภวินท์ - บทที่ 994 เรื่องที่โชคดีที่สุด

ดวงใจภวินท์ บทที่ 994 เรื่องที่โชคดีที่สุด
ขวัญตาเล่าเรื่องพวกนี้ให้เธอฟังพร้อมกับยิ้มบาง ๆ “ที่ฉันได้รู้จักกับเอลีนับเป็นเรื่องที่โชคดีมากจริง ๆ”

ต้องขอบคุณเอลี เพราะเขาทำให้เธอตั้งหลักในยุโรปได้

ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เธอได้มองเห็นทิวทัศน์ที่แตกต่างออกไปของโลกใบนี้

ญาธิดามองสีหน้าของขวัญตา แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจในใจเบา ๆ

เธอมองออกว่าเวลาที่ขวัญตาพูดถึงเอลี แม้ว่าบนใบหน้าจะประดับไปด้วยรอยยิ้มแต่ในใจของเธอกลับไม่ได้มีความรู้สึกรักรู้สึกชอบแบบนั้น

“เอลีบอกกับพวกเราว่า เขามาที่นี่เพื่อตามหาผู้หญิงที่เขาตกหลุมรัก เธอรู้ไหมว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ” ญาธิดาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจถามออกไป

ขวัญตายิ้ม “ฉันรู้ หลังจากรู้จักกันได้หนึ่งปี เขาสารภาพรักกับฉัน ตอนนั้นฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”

เอลีเป็นคนเก่ง และโดดเด่นในทุก ๆ ด้าน

แต่ขวัญตากลับไม่สามารถตอบรับเขาได้

เพราะในหัวใจของเธอยังมีเงาของใครอีกคนอยู่

แม้ว่าทุกครั้งเธอจะพยายามบอกกับตัวเองว่าอย่าไปรักเขาอีก

แต่ธีทัตมักจะลุกล้ำเข้ามาในชีวิตอันแสนสงบสุขของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขวัญตาได้แต่กำชายกระโปรงแน่นด้วยความรู้สึกอึดอัดในใจ

ญาธิดามองขวัญตา ไม่รู้จะปลอบใจเธอยังไง

สุดท้ายเธอก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเข้าไปกอดปลอบขวัญตาเบา ๆ “ไม่ว่ายังไงเธอยังมีพวกเราอยู่นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราจะคอยสนับสนุนเธออยู่ข้างหลังเต็มที่เลย”

ขวัญตารู้สึกอบอุ่นใจ ก่อนจะฉีกยิ้มน้อย ๆ “โอเค”

ญาธิดาเปลี่ยนเรื่องคุย “ช่วงนี้ไรอันเป็นยังไงบ้าง”

ช่วงนี้มีเรื่องยุ่ง ๆ อยู่ตลอด เธอไม่มีเวลาไปดูไรอันเลย

เมื่อนึกถึงไรอัน สีหน้าของขวัญตาก็ดูอ่อนลง “เขาสบายดี ตอนนี้ก็ทำเรื่องเข้าโรงเรียนให้เขาเรียบร้อยแล้ว”

ไรอันเป็นเด็กฉลาดมาก

เมื่อก่อนเขาไม่เคยไปโรงเรียนเลย และรู้จักตัวอักษรภาษาอังกฤษง่าย ๆ เพียงไม่กี่ตัว พูดจาก็ไม่ค่อยชัด

แต่หลังจากได้รู้จักและได้อยู่กับพวกเขาเป็นเวลานาน เขาก็พูดภาษาอังกฤษได้ดีขึ้น ตอนนี้พวกเขาเลยเริ่มสอนภาษาไทยบางคำให้เขาแล้ว

ตอนนี้ไรอันพอจะสามารถฟังเข้าใจประโยคสนทนาง่าย ๆ บ้างแล้ว

และเพื่อให้เขามีสภาพแวดล้อมทางภาษาที่ดีขึ้น ขวัญตาจึงสมัครโรงเรียนประถมศึกษานานาชาติให้เขา ซึ่งนักเรียนทุกคนสามารถพูดได้สองภาษา และคุณครูจะสอนเป็นภาษาอังกฤษ แบบนี้จะได้ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะฟังไม่เข้าใจ

หลังจากเข้าเรียนได้สองสามวันก็สามารถเห็นพัฒนาการของไรอันอย่างเห็นได้ชัด ประโยคส่วนใหญ่ก็สามารถฟังเข้าใจได้ภายในครั้งเดียว

ไม่ว่ายังไงไรอันก็มาจากครอบครัวสมิธ และคนส่วนใหญ่ในตระกูลสมิธล้วนร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ แต่ก็ต้องยอมรับว่าคนในตระกูลสมิธฉลาดมากกันทุกคน

หลังจากได้รู้ว่าไรอันมีชีวิตที่ดี ญาธิดาก็ดีใจมากเช่นกัน

แค่เด็กที่เธอช่วยชีวิตไว้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีก็เพียงพอแล้ว

ทีแรกขวัญตาแค่อยากจะมาฟังเรื่องที่เกิดขึ้นกับอันอันถึงได้มาหาญาธิดา แต่เพราะตอนนี้ยังไม่มีผลสรุปอะไรขวัญตาจึงไม่ได้อยู่ต่อ เพียงแต่บอกญาธิดาไว้ว่าหลังจากได้ข่าวอะไรให้รีบติดต่อกลับหาเธอโดยเร็วที่สุด

หลังจากขวัญตากลับไปแล้ว ญาธิดาก็ขึ้นไปอาบน้ำแล้วขึ้นเตียงนอน แต่เธอกลับได้แต่ลืมตาอยู่แบบนั้น นอนไม่หลับสักที

หลังจากภวินท์มาส่งเธอที่บ้านเขาก็ตรงไปที่บริษัท เดาว่าคงใกล้เที่ยงคืนกว่าเขาจะกลับมา

ญาธิดานอนอยู่บนเตียงคนเดียวในใจก็เอาแต่คิดเรื่องของอันอัน

ถ้าไม่ใช่เพราะอลิสาไปเจอตัวอันอันได้ทันเวลา เธออาจจะไม่ได้พบอันอันอีกแล้ว

ขณะที่ญาธิดาเริ่มรู้สึกง่วงนอนและกำลังสะลึมสะลือ ภวินท์ก็กลับมาพอดี