ดวงใจภวินท์ - บทที่ 998 เลิกเศร้าได้แล้ว
ดวงใจภวินท์ บทที่ 998 เลิกเศร้าได้แล้ว
หลังจากญาธิดายืนนิ่งอยู่กับที่เพื่อสงบอารมณ์สักพัก ภวินท์ก็เดินเข้ามาจับหัวไหล่ของเธอเบา ๆ
“ธิดา เลิกเศร้าได้แล้ว”
เสียงเคร่งขรึมของภวินท์ค่อย ๆ ช่วยผ่อนคลายความรู้สึกในใจของญาธิดา
เธอส่ายหัวไปมา “ฉันแค่เสียใจแทนอันอัน ที่ต้องมาลงเอยกับผู้ชายแบบนี้…”
อันอันรักพายุมากขนาดนั้น ตอนนี้กลับต้องมาทนทุกทรมานแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะทนไม่ได้
ภวินท์พูดเสียงเคร่งขรึม “ธิดา บางทีพายุอาจจะ…”
ภวินท์ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกญาธิดาหันมาจ้องเขม็งเสียก่อน “ภวินท์ขนาดนี้แล้วคุณยังจะช่วยพูดให้ผู้ชายสารเลขคนนั้นอีกเหรอ”
ญาธิดาเดินออกไปอย่างโกรธเคือง
ภวินท์รีบวิ่งไล่ตามเธอไป เมื่อเห็นญาธิดาอารมณ์ไม่ดีเขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก
หลังกลับถึงบ้านญาธิดายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้
พายุกับอันอันหย่ากันแล้ว ตอนนี้เธอเป็นแค่คนนอกไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเรื่องของพวกเขา
แต่เธอก็ไม่อยากให้พายุออกไปเมามายเที่ยวผู้หญิงอยู่ข้างนอก ส่วนอันอันต้องมาทนทุกข์ทรมานอยู่คนเดียว
ญาธิดาได้แต่โมโหอยู่คนเดียว จนเอลล่ากลับมาถึงบ้านก็ไม่กล้าพูดอะไร
เธอเดินเลี่ยงญาธิดาออกไปอย่างระมัดระวัง เดินตรงไปหยุดอยู่ตรงหน้าของภวินท์ก่อนจะกระซิบถามเสียงเบา “พ่อคะ คุณแม่เป็นอะไรเหรอคะ ทำไมถึงโกรธขนาดนี้”
ภวินท์เหลือบมองญาธิดาอย่างจนปัญญา ก่อนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับอันอัน และสภาพของพายุที่เห็นในตอนนั้นเล่าให้เอลล่าฟังทั้งหมด
เอลล่าไม่ใช่เด็กแล้ว เรื่องบางเรื่องจะบอกกับพวกเขาก็ไม่เป็นไร
ทันทีที่ภวินท์พูดจบ เอลล่าก็เข้าใจความรู้สึกของญาธิดาทันที
เธอกัดฟันแน่นอย่างโกรธเคือง “ไอ้คนสารเลว! ทำแบบนี้กับคุณน้าได้ยังไง! ไม่ได้ หนูต้องบอกเรื่องนี้กับพี่ชายด้วย!”
อัญมณีมีบทบาทสำคัญต่อเด็กทั้งสองคนนี้มาก
พอตอนนี้เอลล่าได้ยินว่าอัญมณีโดนกระทำแบบนั้นจนทำให้อาการป่วยกำเริบ
ทำให้ตอนนี้เอลล่าโกรธมากเสียยิ่งกว่าญาธิดาเสียอีก
หลังจากเอลล่าพูดจบเธอก็พุ่งตัวออกจากประตูบ้านและตรงไปที่สำนักงานใหญ่ของ STN Groupทันที โดยไม่รอให้ภวินท์พูดอะไรสักคำ
เมื่อเอลล่ามาถึงห้องทำงานเธอกลับพบกับห้องทำงานที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน
เธอเดินเข้าไปหาพนักงานแล้วรีบเอ่ยถามอย่างใจร้อน “พี่ชายของฉันล่ะ”
“คุณอีธานกำลังประชุม…”
เอลล่าวิ่งเหยาะ ๆ ไปที่ห้องประชุม
ในบริษัทไม่มีใครไม่รู้จักเธอ ดังนั้นเมื่อเอลล่าผลักประตูห้องประชุมเข้าไปก็ไม่มีใครก็ขวางเธอเลยสักคน
ข้างในห้อง เมื่อพวกผู้บริหารระดับสูงของบริษัททุกคนเห็นว่าการประชุมถูกขัดจังหวะ ขณะที่กำลังจะพ่นความโมโหออกมา พอเงยหน้าขึ้นเห็นว่าเป็นเอลล่าทุกคนก็รีบหุบปากทันที
อีธานมองน้องสาวของตัวเองแล้วขมวดคิ้วเป็นปม “เอลล่า ตอนนี้ฉันกำลังประชุมเรื่องที่สำคัญมาก ๆ อยู่…”
เอลล่าเดินเข้ามาคว้าแขนของอีธานแล้วพูดกับเขา “การประชุมสำคัญยิ่งกว่าคุณน้าอีกเหรอ”
“พายุ ไอ้คนสารเลวนั่น…” เอลล่าพูดด้วยน้ำเสียงโมโห “พี่ ตอนนี้หนูมีเรื่องสำคัญมากอยากจะคุยกับพี่”
ทันทีที่ชื่อของพายุหลุดออกมาณภัทรที่กำลังจัดเตรียมเอกสารอยู่ก็ชะงักนิ่งไปครู่หนึ่ง สักพักเขาก็หันกลับไปจัดเอกสารในมือต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะยื่นเอกสารให้อีธานด้วยความเคารพ
“คุณอีธานนี่ครับ”
อีธานเหลือบมองเอลล่าอย่างจนปัญญา ก่อนจะรับเอกสาร “ขอจบการประชุมเพียงเท่านี้ก่อนไว้ครั้งหน้าค่อยมาต่อกันใหม่”
“คุณณภัทรอย่าลืมส่งงบการเงินเดือนนี้ให้ฉันด้วย”
“ครับ”
อีธานเดินตามเอลล่าที่กำลังโมโหออกไปจากห้องประชุม
ณภัทรมองตามแผ่นหลังของอีธาน สีหน้าท่าทางที่ทำเป็นเคารพเมื่อครู่บิดเบี้ยวขึ้นมาทันที ก่อนเขาจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว พร้อมกระตุกมุมปากยิ้มอย่างมีเลศนัย