ดวงใจภวินท์ - บทที่615 ข่าวดี

บทที่615 ข่าวดี
ธีทัตตัวแข็งทื่อและชะงักกับที่ ใบหน้าของเขาดูไม่เป็นธรรมชาติ เขาเว้นระยะห่างจากญาธิดาช้าๆ ต่อมาก็หัวหน้าไปมองอัญมณีมาโผล่เข้ามากะทันหัน ถามด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “เธอเข้ามาทำไม?”
น้องสาวที่น่าผิดหวังของเขา เข้ามากะทันหันแบบนี้ ทำเรื่องดีๆของเขาพังไม่เป็นท่า
อัญมณีไม่สนใจเดินเข้าไปหาญาธิดา แล้วตอบโต้อย่างมั่นใจว่า “ได้ยินว่าเมื่อวันพี่จะรังแกธิดาของฉัน!”
“ฉัน……” ธีทัตชะงัก พูดไม่ออก
เมื่อวานเขาพูดแบบนั้นกับญาธิดา เป็นความผิดของเขาก็จริง แต่น้องสาวของเขา เข้ามารบกวนให้ทันเวลาจริงๆ
ญาธิดายิ้มแล้วจับมืออัญมณีพูดว่า “ฉันกับพี่ชายเธอเคลียร์กันแล้วล่ะ และมีข่าวดีจะบอกกับเธอด้วยนะ”
อัญมณีงงไปหมด “ข่าวดี? ข่าวดีอะไร?”
ญาธิดากระตุกยิ้มมุมปาก ไม่รีบพูดแต่เงยหน้าขึ้นมองธีทัตแทน เชิดหน้าขึ้นแล้วยิ้มแต่ไม่พูดอะไร
อัญมณีมองไปตามสายตาของเธอ มองดูธีทัต แล้วพูดงอนๆว่า “เขาจะมีข่าวดีอะไรได้?”
ธีทัตขมวดคิ้วเล็กน้อย ขยับปากเหมือนไม่ยอมพูด แต่ลังเลสักพัก ในที่สุดก็เอ่ยปากพูดว่า “เธอตัดสินใจจะคบกับพายุต่อไปใช่ไหม?”
อัญมณีตอบโดยไม่คิดเลยว่า “แน่นอนสิ! เรื่องนี้จะเอามาโกหกกันได้เหรอ?”
ธีทัตขมวดคิ้วแน่นเป็นปม เงียบไม่พูดไม่จา
อัญมณีเห็นสีหน้าเขาแบบนี้ หัวใจสั่นคลอน รีบกลืนน้ำลายแล้วพูดเสริมว่า “พี่ ยังไงฉันก็จดทะเบียนสมรสแล้ว สายเกินแก้แล้วด้วย พี่อย่าบังคับให้ฉันหย่านะ ฉันจะแต่งงานกับเขาให้ได้!”
ได้ยินดังนั้น ธีทัตก็ถึงตอบสนอง เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วมองดูเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง เอ่ยปากพูดช้าๆว่า “ฉันตกลงเรื่องของพวกเธอแล้ว”
อัญมณีอ้าปากข่าวอย่างตกตะลึงไปหลายวินาที ถึงเอ่ยถามว่า “พี่ว่าไงนะ?”
ธีทัตพูดเสียงเข้มว่า “ฉันบอกว่าฉันตกลงแล้ว”
“จริงเหรอ!” อัญมณีแทบกรี๊ดออกมา กระโดดขึ้นไปมา ไม่รอธีทัตตอบ เธอก็ยื่นมือออกไปกอดญาธิดาเอาไว้แน่น แล้วถามว่า “ธิดาเธอได้ยินไหม? เมื่อกี้พี่ฉันตกลงให้ฉันคบกับพายุแล้ว!”
ญาธิดาถูกเธอกอดไว้แน่นแล้วส่ายไปมาจนเวียนหัวไปหมด เธอยิ้มแล้วพูดอย่างเหนื่อยใจว่า “ฉันได้ยินแล้ว ฉันบอกเธอแล้วไงว่ามีข่าวดี”
อัญมณีกอดเธอไว้อย่างดีใจ “ธิดา เธอเป็นตัวนำโชคของฉันจริงๆ!”
ธีทัตยืนอยู่ข้างๆ มองดูพวกเธอแล้วยิ้มส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ ต่อมาก็เดินออกไปด้านนอกแล้วพูดว่า “อัญมณี มีเวลา เธอก็รีบไปวางแผนเรื่องงานแต่งดีกว่านะ”
“ว่าไงนะ? งานแต่ง!”
เซอร์ไพรส์ที่สองทำเอาอัญมณีตั้งตัวไม่ทัน เธอจับมือญาธิดาหัวเราะไม่หยุดแล้วถามว่า “ธิดา พวกเราจะได้จัดงานแต่งพร้อมกันแล้ว!”
ญาธิดายิ้มแล้วพยักหน้า “ใช่!”
อัญมณีดีใจจนกระโดดโลดเต้นไปมา เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอยากจะบอกข่าวดีนี้กับพายุ
ตอนกลางคืน อัญมณีดีใจจนไม่อยากกลับบ้าน เธอนอนเตียงเดียวกับญาธิดา บอกแผนการในหัวทุกอย่างให้เธอฟัง
ก่อนนอน ธีทัตมาเคาะประตูห้องของพวกเธอ เอาบัตรเครดิตและนามบัตรให้พวกเธอ “ใบนี้เป็นบัตรเครดิตของฉัน พรุ่งนี้พวกเธอไปเดินห้างด้วยกันสิ ถ้ามีเครื่องประดับหรือเสื้อผ้าเลยที่ชอบก็ใช้บัตรใบนี้รูดได้เลย ฉันนัดร้านตัดชุดแต่งงานไว้ให้พวกเธอแล้ว พรุ่งนี้อาจจะไปกับพวกเธอไม่ได้ พวกเธอก็ไปดูกันเองแล้วกัน”
อัญมณีที่นั่งอยู่บนเตียงได้ยินแล้ว ก็เบิกตาโพลงโต มองดูธีทัตด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ แล้วพูดว่า “คุณเป็นพี่ทัตจริงเหรอ?”
ธีทัตกวาดตามองเธออย่างเย็นชา “ไม่ใช่พี่ชายเธอ แล้วจะเป็นใครล่ะ?”
อัญมณีตื่นเต้น “งั้นพี่ก็ใจดีเกินไปแล้ว เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย!”
ธีทัตไม่ได้ตอบ แต่หันไปมองญาธิดาแทน เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “พักผ่อนดีๆนะ เรื่องสถานที่จัดงานแต่ง ผมไปดูให้เองคุณแค่เตรียมตัวให้พร้อมกับการเป็นเจ้าสาวก็พอ”
คำพูดสบายๆแต่กลับมีน้ำหนักมาก ญาธิดาหน้าแดงระเรื่อแล้วพยักหน้า
อัญมณีหัวใจละลายไปหมด เธอมองดูธีทัต แล้วมองญาธิดาที่อยู่ข้างๆ สุดท้ายก็รอพี่ชายตัวเองออกไปก่อน แล้วหันหน้าไปมองญาธิดาพูดว่า “เธอกับพี่ทัตหวานกันจนหมดขึ้นเลยนะ! เป็นสามีภรรยากันมานานแล้วยังหวานได้ขนาดนี้ ใช้ได้เลยนะเธอเนี่ย!”
ว่าแล้ว อัญมณีก็ใช้ไหล่ตัวเองแตะไหล่ญาธิดาเบาๆ สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ญาธิดาหน้าแดงระเรื่อ พูดขึ้นช้าๆว่า “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก?”
อัญมณีรีบยื่นมือขึ้นไปชี้แก้มของเธอ “ดูสิๆ แก้มเธอแดงหมดแล้วเนี้ย ยังจะบอกว่าไม่ใช่อีก!”
ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันสักพัก สุดท้ายก็ถึงเข้านอน
เช้าวันต่อมา ญาธิดายังไม่ตื่น ก็ถูกคนปลุกให้ตื่นแล้ว
“ธิดา รีบตื่นเร็ว!”
ญาธิดาลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก มองดูอัญมณีที่ล้างหน้าแปรงฟันแต่งตัวเสร็จแล้วยังงัวเงีย ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “นี่เพิ่งกี่โมงเอง?”
“เจ็ดโมงกว่าแล้วนะ อย่าลืมสิว่าวันนี้เรามีเรื่องสำคัญต้องทำกัน!”
อัญมณีว่าแล้ว ก็เอานามบัตรร้านตัดชุดแต่งงานในมือออกมาให้เธอดู
ญาธิดาพลิกตัว หลับตาลงแล้วพูดพึมพำว่า “ขอนอนอีกหนึ่งชั่วโมงนะ”
เธอกำลังจะดึงผ้าห่มคลุมตัว แต่กลับถูกคนดึงตัวลุกขึ้นจากเตียง
“ธิดา นี่เป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตของฉันเลยนะ จะผิดพลาดไม่ได้! เธอรีบลุกขึ้นจากเตียงเดี่ยวนี้……”
ญาธิดาถูกเธอบังคับลุกขึ้นจากเตียง หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ทั้งสองคนก็ขับรถไปร้านชุดแต่งงานทันที
มาถึงที่หมาย เริ่มจากการต้อนรับ จนไปลองชุดแต่งงาน รวมไปถึงรายละเอียดของงานต่างๆ พนักงานดูแลใส่ใจดีมาก ลองชุดแต่งงานกับพวกเธอทีละชุดอย่างไม่ย่อท้อ ในที่สุด ตอนที่ลองมาถึงชุดที่เจ็ด พวกเธอก็เหนื่อยจนลองไม่ไหวแล้ว
ตอนเที่ยงก็กินข้าวในร้าน ตอนที่พวกเธอออกมาอีกครั้งก็ตอนบ่ายแล้ว พวกเธอไปนั่งในร้านกาแฟสักพัก ต่อมาอัญมณีก็พูดอย่างคึกคักว่า “ธิดา ฉันว่าเราพักผ่อนกันนานแล้วนะ พวกเราไปดูเครื่องประดับกันไหม?”
อย่างธิดามองดูท่าทางที่กระปรี้กระเปร่าของอัญมณี ราวกับว่าไม่รู้จักเหนื่อยเลย เธอทั้งอิจฉาและนับถือใจ “ไปตอนนี้เลยเหรอ? ฉันยังเมื่อยขาอยู่เลยนะ!”
อัญมณีกะพริบตาให้เธอ แล้วพูดว่า “ไปเถอะน้า! พี่ทัตใจป้ำกับฉันแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ ทิ้งบัตรเครดิตให้ฉันไปรูดเล่นได้ตามสบาย ถ้าวันนี้ไม่ซื้ออะไรสักหน่อย เดี๋ยวเขาก็เสียหน้าน่ะสิ”
เห็นท่าทางกระปรี้กระเปร่าของเธอ ญาธิดาก็หัวเราะและส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ จากนั้นก็พูดเสียงเบาว่า “ก็ได้ ถือว่าเที่ยวเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน”
ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของญาธิดาสั้นขึ้นกะทันหัน เธอก้มหน้ามองดูหน้าจอ ก็เห็นว่าเป็นสายจากภวินท์
เธอตื่นเต้นขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดี ทำไมเขาถึงโทรมากะทันหันแบบนี้? จนทำให้เธอไม่รู้ว่าจะรับสายเขาดีไหม
อัญมณีที่เดินนำหน้าไปก่อนก็หยุดเดินแล้วหันหน้ากลับมามองเธอแล้วพูดว่า “ธิดารีบตามมาสิ!”
ญาธิดารีบเงยหน้าแล้วยัดโทรศัพท์ที่กำลังสั่นลงในกระเป๋า จากนั้นก็พยักหน้าแล้วรีบเดินตามไป
ในเมื่อเธอไม่รู้ว่าทำไมภวินท์ถึงโทรมากะทันหัน งั้นไม่รับจะดีกว่า