ดวงใจภวินท์ - บทที่891 ไม่ต้องสนใจเธอ
บทที่891 ไม่ต้องสนใจเธอ
พอได้ยินคำพูดของภวินท์ มาเลน่าก็สงบลง ใบหน้าที่กำลังเกรี้ยวกราดอยู่นั้นก็อ่อนโยนลงในทันที
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ฉันมีทีมแพทย์มืออาชีพอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดว่าต้องการเมื่อไหร่ฉันช่วยติดต่อให้ได้นะ……”
ใบหน้าของมาเลน่ามีรอยยิ้มจางๆ แต่ว่าสายตากลับจับจ้องไปที่ญาธิดา และดวงตาของเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความกระหายเลือด
เธอรู้ดีกว่าโจอี้กับวิเวียนเป็นพี่เป็นน้องกัน
แต่ว่าแล้วมันยังไงกันล่ะ ในฐานะที่เป็นผู้ชายที่เธอรัก ผู้หญิงหน้าไหนก็จะอยู่ข้างกายโจอี้ไม่ได้เด็ดขาด！
ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะกำจัดวิเวียนที่ขวางหูขวางตาคนนี้ให้ได้！
ญาธิดาถูกเธอจ้องแบบนี้จนรู้สึกขนลุกไปหมด
เธอมีลางสังหรณ์ว่า มาเลน่าจะเป็นผู้หญิงที่รับมือยากที่สุดที่เธอจะได้เจอในตอนนี้
อย่างน้อย การที่ปลดปล่อยอารมณ์มาได้อย่างอิสระขนาดนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาๆ จะสามารถเทียบได้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ขอบคุณความหวังดีของคุณมาเลน่าด้วยนะครับ”
พอภวินท์ปฏิเสธมาเลน่าเสร็จแล้ว ก็เดินเข้าไปด้านหน้าแล้วก็อ้อมผ่านมาเลน่าไป ปัดกั้นสายตาของเธอเอาไว้
มาเลน่ากัริมฝีปากของตัวเอง แล้วก็มองดูภวินท์ที่กำลังเปิดประตูอยู่พร้อมกับเดินตามไป
เธอสะบัดผมพร้อมกับพูดว่า “โจอี้ที่รัก นี่ฉันก็มาถึงหน้าประตูบ้านคุณแล้ว จะไม่เชิญฉันเข้าไปนั่งเล่นสักหน่อยเหรอคะ? ”
พอได้ยินดังนั้น ภวินท์ที่กำลังเปิดประตูอยู่นั้นก็ชะงักไปทันที แล้วก็หันไปมองมาเลน่า
“นี่คุณมาเลน่าเตือนผมเลยนะเนี่ย”
กลางดึกแบบนี้ มาเลน่าเห็นแสงที่เยือกเย็นจนเกือบจะทำให้คนแข็งตายในสายตาของภวินท์
“ผมอยากรู้เหมือนกันว่า การที่คุณมาเลน่ามาที่บ้านผมในเวลาแบบนี้ คือต้องการอะไรเหรอครับ”
ภวินท์เพียงแค่ยืนเงียบๆ อยู่ตรงนั้น มือของเขากอดญาธิดาอยู่ สีหน้าของเขาไม่ได้มีการแสดงออกอะไรมากมาย แต่ว่ามันเป็นเหมือนแค่ความสงบก่อนเกิดพายุเท่านั้น ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ภายใน มันทำให้คนรู้สึกถึงความกดดันที่แข็งแกร่งมาก
มาเลน่าถูกภวินท์จ้องแบบนี้ ก็รู้สึกเหมือนกับมีมือหนามาบีบคอของตัวเองไว้ ทำให้เธอหายใจไม่ออก
แล้วเหงื่อก็ซึมออกมาที่หน้าผากของมาเลน่าโดยไม่รู้ตัว จนถึงตอนที่ภวินท์เปิดประตูบ้านเข้าไป แล้วกระแทกประตูปิด มาเลน่าก็รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก แล้วก็หอบหายใจอย่างหนัก
มาเลน่ามองไปที่ประตูที่ปิดสนิทด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยไฟที่ร้อนผ่าว
ตอนแรกเธอก็คิดว่า ผู้ชายคนนี้แค่เย็นชากว่าคนทั่วไปนิดหน่อย
แต่ว่าออร่าอันทรงพลังดั่งจักรพรรดิที่เขาเปล่งออกมาเมื่อกี้นี้ ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่มาถึงจุดนี้จะต้องเลือกถอยแน่นอน แต่ว่ามาเลน่าไม่ใช่แบบนั้น
ในทางตรงข้าม มันกลับทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากกว่าเดิมเสียอีก
เธอไม่ชอบผู้ชายที่เชื่อฟังเหมือนแกะน้อย มีเพียงแค่ผู้ชายที่เหมือนกับโจอี้เท่านั้น ที่จะสามารถกระตุ้นความอยากเอาชนะของเธอได้
มาเลน่ายืนอยู่ด้านนอกบ้านพัก และก็ตะโกนเข้าไปในบ้านโดยไม่สนใจว่าคนข้างในจะได้ยินหรือไม่ “โจอี้ ฉันไม่มีวันยอมแพ้เรื่องคุณแน่นอน”
พอพูดจบ เธอก็รู้อยู่แล้วว่าภวินท์ไม่มีทางตอบเธอแน่นอน ก็เลยหันหลังและเดินกลับไป
ภายในบ้านนั้น ญาธิดาเปิดผ้าม่านออก แล้วก็เห็นแผ่นหลังของมาเลน่าที่เดินจากไป สายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความกังวล
“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า มาเลน่าจะมาถึงที่นี่เลย”
ถึงแม้ว่าเธอจะสังหรณ์ใจเรื่องนี้มาก่อนแล้ว แต่ก็ไม่คิดเลยว่ามันจะเร็วขนาดนี้
ภวินท์กอดเธอ แล้วก็วางเธอลงบนโซฟาอย่างอ่อนโยน พร้อมกับพูดว่า “ไม่ต้องไปสนใจเธอหรอก”
ถึงแม้ว่าภวินท์จะรู้สึกระแวดระวังผู้หญิงบ้าๆ อย่างมาเลน่านั่น แต่ก็ไม่ได้เห็นเธออยู่ในสายตาสักเท่าไหร่
ถ้าเกิดว่าเธอกล้าลงไม้ลงมือกับญาธิดาเมื่อไหร่ เขาก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน
บทที่ 890 แต่ว่า ฉันไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน
บทที่892 ชอบของขวัญที่ฉันให้ไหม?