ดวงใจภวินท์ - บทที่976 พฤติกรรมที่ไม่สุภาพ

ดวงใจภวินท์ บทที่976 พฤติกรรมที่ไม่สุภาพ
ญาธิดากับภวินท์ถูกขวางเอาไว้ตรงทางเข้าออกของงานนิทรรศการ และท่าทางพวกนี้ก็ดึงดูดสายตาให้มองมาที่นี่ได้มากมาย

และที่นี่ก็ไม่ใช่เมือง Jไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา

หลายคนเริ่มกระซิบด้วยใบหน้าที่เหมือนได้ดูเรื่องสนุก

แม้เมื่อถูกมองด้วยสายตาที่มุ่งร้าย ญาธิดาก็ยังสงบนิ่ง และกล่าวอย่างใจเย็นว่า “คุณคะ ฉันคิดว่าคุณควรตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนนะ นี่เป็นจดหมายเชิญที่คุณเอลีให้เรามาเอง”

แม้ว่าหลังจากได้ยินบทสนทนาของเอลีกับผู้ช่วยของเขาแล้ว ญาธิดาจะพอเดาได้บ้างตัวตนของอีกฝ่ายนั้นมันไม่ธรรมดา แต่ว่าก็ไม่คิดเลยว่าจะต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้

คนรับแขกไม่แม้แต่มองหน้าเธออีก แล้วก็ไม่ฟังที่เธออธิบายด้วย ได้แต่บอกให้ญาธิดากับภวินท์ออกไปจากที่นี่อย่างไร้เหตุผล

ภวินท์ขมวดคิ้ว เตรียมจะหยิบโทรศัพท์ออกมา หาคนช่วยแก้ไขเรื่องนี้

แต่ตอนนี้เอง ก็มีเสียงที่โมโหมากดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของพวกเขา

“ปล่อยพวกเขาเดี๋ยวนี้นะ”

ญาธิดารู้สึกว่าเสียงนี้มันคุ้นเคยมาก พอหันหน้ากลับไป ก็ได้เห็นกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโหของเอลี

“คุณเอลี！”คนรับแขกรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก แล้วก็เดินเข้าไปต้อนรับเอลีทันที “คุณเอลี คุณมาพอดีเลย ขโมยสองคนนี้ แอบขโมยบัตรเชิญของ……”

สีหน้าของคนรับแขกดูประจบสอพลอมาก หวังว่าจะทำให้เอลีจดจำตัวเองได้

นี่คือเอลีที่มีชื่อเสียงเลยนะ ไม่ถึงสองปีหลังจากที่เขาเข้าสู่วงการเครื่องประดับอย่างเป็นทางการ เขาได้รับความโปรดปรานจากราชินีด้วยสร้อยคอที่เขาออกแบบ และกลายเป็นคนโด่งดังขึ้นมาในทันที

ที่สำคัญคือตอนนี้เขาอายุแค่ 32 ปี หล่อและรวย และเป็นคนรักในฝันของสาวๆ นับไม่ถ้วน

หากเอลีจำเขาได้ เขาก็จะมีโอกาสได้เป็นคนที่อยู่ข้างๆเอลี

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของคนรับแขกก็กว้างขึ้น “ในเมื่อคุณเอลีมาที่นี่แล้ว ก็มอบโจรทั้งสองคนนี้ให้คุณจัดการดีกว่าไหมครับ? แน่นอน ผมยินดีจะทำแทนคุณนะ”

อย่างไรก็ตามเอลีขมวดคิ้วด้วยสีหน้ารังเกียจ และพูดอย่างเย็นชาว่า “ใครขอให้นายจับสองคนนั้น?”

คนรับแขกตกตะลึงครู่หนึ่งและสังเกตเห็นว่าน้ำเสียงของเอลีผิดปกติไปเล็กน้อย “พวกเขาไม่ได้ขโมยจดหมายเชิญของคุณเอลีหรอกครับ?”

ญาธิดาเดินเข้าไปข้างหน้า หลังจากเอลีปรากฏตัว บอดี้การ์ดที่รั้งเธอและภวินท์ไว้ก็ปล่อยพวกเขา

เธอพูดนิ่งๆ ว่า “คุณผู้ชายคะ ฉันว่าเมื่อกี้ฉันก็พึ่งบอกไปแล้วนะว่าจดหมายนี้คุณเอลีเป็นคนให้พวกเรามา แต่ว่า……คุณกลับไม่เชื่อ”

เธอยิ้มและหันไปมองเอลี “ถูกไหมคะ คุณเอลี?”

เอลีพยักหน้า “ผมมอบจดหมายเชิญไปหาผู้หญิงคนนี้เมื่อคืนนี้ ให้เธอและสามีของเธอมาที่นิทรรศการเครื่องประดับนี้”

เมื่อวานพอเขามอบจดหมายเชิญให้กับผู้หญิงคนนี้แล้ว ก็คิดว่าตัวเองจะไม่มา

หลังจากนั้นก็มีคนพยายามเรียกเขามาที่นี่อย่างสุดแรง เขาก็เลยปรากฏตัวขึ้นที่นี่ในวันนี้

แต่พอเพิ่งจะมาถึง ก็ได้เห็นกับภาพเหตุการณ์นี้ก่อน

ถ้าเกิดว่าเขามาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คุณผู้หญิงคนนี้กับสามีของเธอก็คงจะถูกขังคุกไปแล้ว และเหตุการณ์นี้ก็จะเป็นจุดด่างพร้อยในชีวิตของพวกเขา！

พอคิดได้แบบนี้เอลีก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นกว่าเดิม

“พวกเขาคือแขกที่ผมเชิญมาเอง แต่คุณกลับปฏิบัติกับพวกเขาอย่างไร้มารยาทแบบนี้เหรอ”

คำพูดของเอลีทำให้คนรับแขกตื่นตระหนกไปในทันที

เขาทำให้แขกของเอลีต้องขุ่นเคือง เกรงว่ามันจะทำให้เขาสูญเสียหน้าที่การงานไปได้เลย

และท่าทางของคนรับแขกก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาโค้งตัวคำนับญาธิดากับภวินท์แล้วพูดว่า “ขอโทษด้วยนะครับทั้ง 2 ท่าน ขอโทษที่ผมไร้มารยาทไปก่อนหน้านี้”