ดาบพิโรธสวรรค์ - ตอนที่ 34

ตอนที่ 34 สี่ยอดคน

ชายหัวโล้นเริ่มหมดความอดทน เขากล่าวกับลูกน้องของตน “รออีกครึ่งชั่วยาม หากพวกเขายังไม่มา พวกเราจะลงมือก่อน!”

ทันทีที่กล่าวจบ ลูกน้องของเขาคนหนึ่งได้รีบวิ่งมากล่าว “หัว หัว… หัวหน้าเกิดเรื่องแล้วขอรับ!”

“เกิดอะไรขึ้น?” ดวงตาชายหัวโล้นมองกลับไปขณะเอ่ยถาม “ข้ารอมาตั้งนานแล้ว เวลานี้มันเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ!?”

ชายผู้นั้นคางสั่นขณะจะอ้าปาก “หัวหน้าสามกลับมาแล้ว แต่รอง รองหัว เขา…”

“เกิดอะไรขึ้นกับเขา? เขาสร้างปัญหาอีกแล้วหรือไง? ให้ตายสิ เป็นแบบนี้ตลอดเลย!” ชายหัวโล้นกล่าวด้วยโทสะเล็กน้อย

“เขา เขาตายแล้วขอรับ!”

เมื่อชายหนุ่มกล่าวประโยคนี้จบ ร่างของเขาได้ทรุดลงกับพื้นทันที

ตู้ม!

ชายหัวโล้นลุกขึ้นยืนอย่างดุดัน ร่างของเขาเปล่งแสงราวกับไฟที่ลุกโชน เขาจับคอชายหนุ่มผู้นั้นขึ้นขณะเอ่ยถาม “เจ้ากำลังพูดบ้าอะไร? รองหัวหน้าตายแล้วอะไร?”

“กล้าล้อเล่นกับข้า เจ้าจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตแน่!”

ชายหนุ่มผู้นั้นจับมือขนาดใหญ่อย่างสั่นเทาขณะดวงตาของเขาเหลือกจนขาวทั้งลูก ท้ายที่สุดเขาก็หมดสติ ขณะเดียวกันชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราได้เดินเข้ามาพร้อมใบหน้าที่เหน็ดเหนื่อย

“พี่สองปล่อยเขาไปเถอะ เขาไม่ได้โกหกหรอก” ขณะกล่าวชายวัยกลางคนพลางถอนหายใจ

เมื่อชายหัวโล้นได้ยินคำนี้ เขาตกตะลึงจนปล่อยมือออก เป็นผลให้ชายหนุ่มที่ถูกจับอยู่หล่นลงกับพื้นทันที

“น้องสาม เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ? จื่อซิงอยู่ขั้นเปิดชีพจรระดับหก เมื่อรวมเจ้าด้วยแล้วก็เท่ากับเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งพอควร ศัตรูสังหารเขาได้ยังไง? พวกเจ้าไปพบกับยอดฝีมือเข้าหรือ?”

“ท่านพี่ เรื่องมันเป็นแบบนี้…”

ชายวัยกลางคนเริ่มเล่าเรื่อง เมื่อชายหัวโล้นได้ยินว่าหัวหน้าหนุ่มถูกสังหารโดยผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นเปิดชีพจรระดับสี่ ใบหน้าของเขาถึงกับบิดเบี้ยว

“อะไรนะ? ขั้นเปิดชีพจรระดับสี่? เจ้ามั่นใจใช่หรือไม่?” ชายหัวโล้นรู้สึกสับสนอย่างมาก

“ใช่ มันเป็นศิษย์ชั้นนอกของสำนักซวนเทียน” ชายวัยกลางคนกล่าวต่อ “เจ้าหนูนั้นรู้จักวิชาดาบ เขาแข็งแกร่งมาก อีกทั้งจื่อซิงยังพลาดท่าเพราะประมาท”

“บัดซบ เจ้าต้องจับตัวมันให้ได้เพื่อแก้แค้นให้จื่อซิง!” ใบหน้าชายหัวโล้นเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว

“พี่รอง คนจากสำนักซวนเทียนมาที่นี่เยอะอยู่ เช่นนั้นต้องระวังไว้หน่อยก็ดี”

ชายหัวโล้นพยักหน้า “เจ้าหาตัวมันก่อน แต่ยังไม่ต้องทำอะไร จากนั้นค่อยกลับมารายงานพวกเรา ใครก็ตามที่มีข้อมูลของมันมาให้ข้า คนผู้นั้นจะได้รับหินวิญญาณหนึ่งพันก้อน!”

“หินวิญญาณหนึ่งพันก้อน!” ดวงตาทหารรับจ้างเปล่งประกายเมื่อได้ยิน จุดประสงค์ของการเป็นทหารรับจ้างคืออะไร? แน่นอนว่าเพื่อหารายได้เลี้ยงตนเองและมีชีวิตที่สุขสบาย ตอนนี้พวกเขาแค่ต้องหาข้อมูลมามอบให้เท่านั้น มันช่างง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากอย่างแท้จริง!

เวลานี้กลุ่มทหารรับจ้างอสรพิษต่างพากันแยกย้ายออกไปสืบหาข้อมูลตามคำสั่งหัวหน้าสาม

หลังจากหลินเซวียนและถังอวี้แยกทางกัน พวกเขาก็เริ่มสำรวจหลุมพิสดาร มันทำให้เขาได้พบกับผู้มีอิทธิพลมากมาย แต่เขาก็ไม่ได้ไปรบกวนใครนอกเจอเดินอย่างเงียบรอบหลุม

“ลุงขี้เมา ข้าขอคำแนะนำอะไรสักหน่อยสิ” หลินเซวียนไม่ต้องการค้นหาอย่างไร้จุดหมาย “ท่านบอกว่าให้ข้ามาที่นี่แล้วจะมีโอกาส แล้วมันอยู่ตรงไหนล่ะ?”

“ฮืม นี่จะหาว่าข้าโกหกงั้นหรือ?” เซียนสุราอุทานออกมา “แต่คนพวกนั้นดูแปลก ๆ เล็กน้อย มันเหมือนกับพวกเขากำลังรอบางอย่างอยู่? เหตุใดเจ้าไม่เข้าไปถามเสียหน่อยล่ะ?”

หลินเซวียนเผยใบหน้ามืดดำ “ถาม? ถามพี่ท่านนะสิ! พวกเขาจะบอกหรือไง?”

“นี่ นี่ พ่อหนุมใจร้อน อย่าเพิ่งหัวเสีย พวกเขากำลังรอให้เกิดบางอย่างอยู่ พวกเราแค่รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้ เข้าใจหรือไม่?” เซียนสุรากล่าว

หลินเซวียนกัดฟันแน่นเมื่อได้ยิน จากนั้นเขากระโจนขึ้นต้นไม้ใหญ่เพื่อสังเกตการณ์คนเหล่านี้

พวกเขาแบ่งออกเป็นแปดถึงเก้ากลุ่ม แต่ละกลุ่มจะมาจากที่เดียวกันหรือต่างกันอย่างสำนักซวนเทียนและสำนักเมฆาม่วง

“จะมีหินลึกลับออกมาจริง ๆ หรือ?” เสียงใครบางคนเอ่ยขึ้น

ผู้ที่ถามนั้นเป็นศิษย์สำนักซวนเทียนพรรคปราณเทวะ เขามองไปยังป่าลึกด้วยดวงตาที่สงสัย

“วันนี้จะมีหินออกมาจากหลุมนั้น แต่ส่วนใหญ่พวกมันไม่ค่อยมีค่า พวกเราจะเก็บให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้พลาดสมบัติ”

“ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี ถึงแม้ศิษย์ชั้นในจะรออยู่คนละตำแหน่ง พวกเราก็จะประมาทไม่ได้ เวลานี้นอกจากพรรคปราณเทวะแล้ว ยังมีกองกำลังของยอดฝีมืออื่นอยู่ด้วย อาจกล่าวได้ว่า สี่ยอดคนแห่งสำนักชั้นนอกคงมาด้วยแน่”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ สายตาพวกเขาหันไปมองร่าง ๆ หนึ่งที่ห่างออกไปไกล มันเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลากำลังนั่งหลับตาอยู่บนโขดหินใหญ่

เขาคืออัจฉริยะหนุ่มของพรรคปราณเทวะ เจียงอู่หลง เขาอายุเพียงสิบหกปี แต่ขั้นพลังเขาบรรลุไปถึงเปิดชีพจรระดับหกแล้ว และยังเป็นหนึ่งในห้าอันดับแรกของศิษย์ชั้นนอก เขาคือหนึ่งในขุมพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของพรรคปราณเทวะ

สี่ยอดคนของสำนักชั้นนอกนั้น คือคนหนุ่มสี่คนที่มีพรสวรรค์และความสามารถที่โดดเด่นที่สุดในสำนักชั้นนอก ส่วนเทียบอันดับสำนักชั้นนอกก็จะถูกจัดขึ้นมาเพื่อค้นหาผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ศิษย์ชั้นนอก

แต่มีเพียงห้าร้อยคนเท่าที่จะถูกบันทึกชื่อลงในเทียบอันดับนี้ ศิษย์หลายคนภูมิใจที่ได้อยู่ในรายชื่อ เพราะพวกเขาเป็นเพียงห้าร้อยคนจากคนนับหมื่นแสน!

ยกตัวอย่างเช่นหยานกงและฮัวหยาง พวกเขาเองก็เป็นพวกอันดับต้น ๆ เช่นกัน เหลียงฮง และซิงหลี่เฟิ้งที่แพ้ให้กับหลินเซวียนก็อยู่ในห้าร้อยอันดับแรก

ถึงแม้หลายคนจะอยู่ในขั้นเปิดชีพจรระดับหก แต่ก็ยังมีความต่างของพลังอยู่ นอกจากประสบการณ์ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือระดับของวรยุทธ์

หากมีผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นเปิดชีพจรระดับหกสองคน หนึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญในวรยุทธ์แขนงหนึ่ง และอีกคนใช้เพียงวรยุทธ์ขั้นพื้นฐาน มันจะเห็นได้ชัดถึงช่องว่างระหว่างพวกเขาทันที

ยกตัวอย่างเช่น หัวหน้าหนุ่มของกลุ่มทหารรับจ้างที่ตาย ถึงแม้วิชาดาบของเขาจะมีพลังวิญญาณที่สูง แต่ขั้นพลังของวรยุทธ์ยังอยู่เพียงขั้นพื้นฐาน นั่นจึงเป็นเหตุผลที่หลินเซวียนสามารถสังหารเขาได้โดยง่าย

ศิษย์ของพรรคปราณเทวะมองเจียงอู่หลงอย่างเคารพนับถือ สตรีบางคนถึงกับนำดอกไม้ไปให้เขา แต่เจียงอู่หลงนั้นไม่ได้เปิดตามองแม้แต่น้อย

แต่นี่ก็ไม่ได้สั่นสะเทือนความน่าเกรงขามของเขา!

ทันใดนั้นกลุ่มเมฆสีดำได้ปรากฏขึ้นราวกับก้อนหมึกน่าขนลุก ไม่นาน เงาสีดำสามชิ้นได้ลอยออกมา หากมองด้วยตา จะเห็นว่าขนาดของมันเท่าลูกแตงโม

“ออกมาแล้ว!” กลุ่มคนเริ่มส่งเสียงดังขณะมองไปบนท้องฟ้า แม้แต่เจียงอู่หลงยังเปิดตามองหินพวกนั้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชน

ทุกคนในพื้นที่เริ่มหยิบอาวุธออกมาเตรียมพร้อม เวลานี้พวกเขายังส่งสายตามองพันธมิตรรอบด้านเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายกับพรรคพวกของตน

หินทั้งสามก้อนพุ่งออกไปคนละทิศทาง หนึ่งในนั้พุ่งมาทางกลุ่มพรรคปราณเทวะ ศิษย์พรรคปราณเทวะส่งเสียงเฮอย่างมีความสุขเมื่อเห็น เจียงอู่หลงยืนขึ้นพร้อมโคจรพลังเพื่อจะชิงหินก้อนนั้น

“ศิษย์พี่เจียงช่างร้ายกาจนัก แม้แต่หินลึกลับยังถูกเขาดึงดูด” ศิษย์พรรคปราณเทวะกล่าวขึ้น

“ถูกต้อง ศิษย์พี่เจียงเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง แม้แต่สวรรค์ยังโปรดปรานเขา!”

กลุ่มของพรรคปราณเทวะเริ่มส่งเสียงกันดังไปทางเจียงอู่หลง เวลานี้ หินที่ลอยมาอย่างรวดเร็วกำลังจะหล่นลงมาจากท้องฟ้าแล้ว

รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเจียงอู่หลง เขายืนมือออกไปเพื่อจะจับหินก้อนนั้น

แต่ขณะที่กำลังจะถึงมือ หินลึกลับได้หยุดชะงัก

จากนั้นมันเร่งความเร็วแล้วลอยไปด้านหลังของเจียงอู่หลง!