ดาบพิโรธสวรรค์ - ตอนที่ 40

ตอนที่ 40 ประลอง

คำของหลินเซวียนฟังดูโอหังจนพวกเขาหันไปมองอย่างเหยียดหยาม

“เขากล้าสู้กับหนึ่งในสี่ยอดคนแห่งสำนักชั้นนอก เขารนหาที่ตายเสียแล้ว!”

“มันอยากจะล้มศิษย์พี่เจียง แต่กลับไม่มองดูตัวเองตอนนี้เลย!”

“คิดว่าเหยียบหินแล้วบินได้จะทำให้เจ้าคงกระพันงั้นหรือ? หัวของเขาคงถูกลาเตะมาเป็นแน่”

ทุกคนหัวเราะใส่หลินเซวียน ต้วนเฟ่ย หนึ่งในสี่ยอดคนเองก็เผยรอยยิ้มเหยียดหยามขณะที่เจียงอู่หลงหัวเราะดังลั่น

“ไอ้หนู ข้าไม่ทราบว่าเจ้าออกมาจากหลุมพิสดารได้ยังไง แต่เรื่องที่จะเอาชนะข้านั้นคงเป็นแค่มุขตลกของเจ้า! ตอนนี้คุกเข่าลงแล้วขอโทษซะ ข้าอาจจะไว้ชีวิต!”

หลินเซวียนดึงดาบเพลิงโลหิตจากด้านหลังออกมา ตอนนี้เขาฝึกมันจนเชี่ยวชาญแล้ว ขอบดาบเพลิงโลหิตได้ต้องแสงอาทิตย์ เป็นผลแสงประหลาดกระพริบไปมา

“ฮ่า ฮ่า! น่าขันนัก เจ้าจะเล่นอะไรอีก? จะเอาดาบเก่า ๆ ที่เต็มไปด้วยสนิมมาสู้งั้นเรอะ!”

“ข้าทราบว่าเจ้าจน แต่ไม่คิดว่าจะถึงขนาดต้องใช้ดาบพุพัง เจ้าคิดจะท้าศิษย์พี่เจียงจริงหรือเนี่ย?”

หลินเซวียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ต้องการสนคำของคนเหล่านี้ สำหรับเขา การกระทำนั้นนับว่าเป็นสิ่งที่ใช้ตบหน้าได้เป็นอย่างดี แขนของเขาสั่นเล็กน้อย ดาบเพลิงโลหิตได้ทิ้งประกายสีแดงไว้ด้านหลังขณะฟันไปทางเจียงอู่หลง

“ฮืม แม้แต่พลังวิญญาณก็ไม่มี สมองเจ้าตายหรือไง!?”

“พี่เจียงฆ่ามันเลย!”

หลินเซวียนไม่ใช่พลังวิญญาณ แต่ใช้แค่พลังทางกายภาพเน้นๆ เขาได้ฝึกวิชากายหยกทองคำมาแล้ว ร่างกายของเขาไม่เพียงแต่แข็งแกร่งขึ้น มันยังทรงพลังขึ้นอีกด้วย

เจียงอู่หลงเห็นว่าหลินเซวียนใช้แค่พลังกายบุกเข้ามา มันทำให้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เขาคิดจะยืนรับดาบโดยไม่ใช้พลังวิญญาณเช่นกัน

แต่ทันใดนั้นเอง ม่านตาของเขาได้ตีบลงจนต้องถอยหลังออก ทันทีที่ดาบเพลิงโลหิตฟันลง เขาได้เห็นประกายแสงสีแดงวูบวาบอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางไปยังศีรษะของเขา แรงอันมหาศาลส่งผลให้เกิดลมกรรโชกตามหลังมา

เพียงลงดาบครั้งเดียว สถานการณ์ทั้งหมดได้เปลี่ยนไป!

ศิษย์รอบด้านถูกแรงของลมกรรโชกพัดจนถอยหลัง ผู้ที่ทนไม่ได้ถึงกับต้องโคจรพลังวิญญาณเพื่องป้องกันตนเอง พวกเขามองหลินเซวียนอย่างหวาดผวา ‘ไม่คาดคิดเลยว่าชายร่างเท่านี้จะมีพลังมหาศาล!’

หลังจากฟันพลาด หลินเซวียนได้ยกดาบเพลิงโลหิตขึ้นก่อนจะฟันไปทางศีรษะของเจียงอู่หลงในมุมที่พิสดารอีกครั้ง

“รนหาที่ตายนัก!” เจียงอู่หลงพลาดท่าในตอนแรก เป็นผลให้เขาอับอายไม่น้อย เขาชักดาบออกมาด้วยความโกรธ ทันใดนั้นเปลวเพลิงสีม่วงได้ปรากฏขึ้นรอบตัวดาบของเจียงอู่หลง บรรยากาศที่ว่างเปล่ารอบด้านร้อนขึ้นมาในทันที

ตู้ม!

ดาบยาวที่ติดเปลวเพลิงปะทะกับดาบเพลิงโลหิตของหลินเซวียน คลื่นพลังงานจากการปะทะได้กระจายออกไปรอบด้านทันที ทุกคนต่างพากันตกตะลึงจนหน้าซีด

ชิ้ง!

ดาบทั้งสองปะทะกันอย่างดุเดือดจนทำให้ประกายไฟสาดออกกลางอากาศ

“เขาประลองกับศิษย์พี่เจียงได้ยังไง?”

“ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่หรือไม่?” พวกเขาเริ่มขยี้ตามองอีกครั้ง

“เป็นไปไม่ได้ ศิษย์พี่เจียงแค่ยังไม่ได้เอาจริง เมื่อไหร่ที่เขาเอาจริง ไอ้หนูนั่นตายแน่!”

‘บัดซบ! ทำไมชายคนนี้ถึงเก่งขึ้นได้รวดเร็วนัก?’ เจียงอู่หลงขมวดคิ้ว ‘เราต้องตัดรากถอนโคนเดียวนี้ มิเช่นนั้นเขาจะเป็นปัญหาใหญ่ของเราแน่!’

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาจึงสะบัดมือพร้อมเปล่งพลังอันน่าสะพรึงออกมา

‘วิชาดาบ!’ ดวงตาหลินเซวียนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ‘เราจะใช้มันเพื่อทดสอบดาบเล่มใหม่นี้!’

หลินเซวียนยกดาบขึ้นตั้ง ใบหน้าของเขาสงบนิ่งพลางยิ้มอย่างมั่นใจ พลังวิญญาณของเขาเริ่มโคจรขณะยืนอย่างสง่างามราวกับดาบชั้นยอดที่ไม่อาจพังทลายได้

ขณะที่ทั้งสองจะเข้าปะทะกัน ทันใดนั้นได้มีเสียงหนึ่งได้ดังก้องขึ้นมาจากอีกฟาก

“หยุด!”

ถึงแม้เสียงนั่นจะดังเพียงใด แต่ดูเหมือนหลินเซวียนและเจียงอู่หลงยังไม่ได้ยิน พวกเขายังคงขยับดาบในมืออย่างช้า ๆ

ฟิ้ว!

มีดบินได้ลอยผ่านอากาศมาจากระยะไกลราวกับสายฟ้าฟาด

ติ้ง!

มีดบิดพุ่งไปทางดาบของทั้งสองราวกับจะแยกพวกเขาออกจากกัน หลินเซวียนสัมผัสได้ถึงแรงกดดันบางอย่าง มันทำให้เขาแทบจะพยุงดาบไม่ไหว

“พลังน่าสะพรึงนัก ชายคนนี้เป็นใคร?” หลินเซวียนตกตะลึง

เวลานี้ได้มีร่าง ๆ หนึ่งเดินเข้ามา เขาเป็นบุรุษที่หน้าตาหล่อเหลา ขณะเดียวกัน เขาได้งอนิ้วทั้งห้าและปล่อยออกมา จากนั้นมีดได้บินกลับมายังฝ่ามือ

หลินเซวียนมองฝ่ามือของชายหนุ่มผู้นี้แล้วถึงกับชะงัก เขาอดไม่ได้ที่จะอุทาน

ฝ่ามือของชายหนุ่มผู้นี้ขาวอย่างมาก อีกทั้งนิ้วมือยังเพรียวสวย มันราวกับมรกตชั้นยอด หลินเซวียนรู้สึกว่ามือที่งดงามเช่นนี้ไม่ควรเป็นของบุรุษ

“ท่านพี่!” เสียงเล็กแหลมราวกับระฆังได้ดังขึ้น จากนั้นร่างของสตรีได้วิ่งเข้ามาในระยะสายตาหลินเซวียน

“เขาคือถังอี้!” เมื่อเห็นถังอวี้ หลินเซวียนจึงทราบตัวตนของชายผู้นี้ทันที ถังอี้คือยอดฝีมืออันดับต้น ๆ ของสำนักชั้นใน

“อย่างที่คาดไว้ ยอดฝีมือในสำนักชั้นในนั้น พลังมิอาจหยั่งรู้ได้” นี่เป็นครั้งแรกที่หลินเซวียนเข้าใจถึงการเป็นศิษย์ชั้นในอย่างชัดเจน

ถังอี้ลูบหัวถังอวี้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินตรงไป

“ในฐานะศิษย์ของสำนักซวนเทียน เจ้าจงจำไว้ว่าอย่าทำให้สำนักเสื่อมเสียเกียรติด้านนอก!”

“ขอบคุณศิษย์พี่ หลินเซวียนจะจำไว้”

เมื่อเห็นหลินเซวียนสุภาพอย่างมาก ใบหน้าของถังอี้จึงคลายลง เขาหันไปมองเจียงอู่หลงต่อ

เจียงอู่หลงกัดฟันแน่นก่อนจะกล่าว “คำของศิษย์พี่ อู่หลงจะจำไว้“

จากนั้นเขาหันไปมองหลินเซวียน “ในการทดสอบศิษย์ชั้นในเดือนหน้า ข้าจะทำให้เจ้าอับอายต่อสายตาผู้คนเอง!”

ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ นี่เป็นคำท้าของเจียงอู่หลง อัจฉริยะจากหนึ่งในสี่ยอดคนของสำนักชั้นนอกได้ประกาศท้าประลอง!

“ข้าจะรอดู” ใบหน้าหลินเซวียนยังคงสงบนิ่งราวกับว่ามันเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อย

“สวรรค์! หลินเซวียนมันตอบตกลงด้วยว่ะ! เขาบ้าไปแล้วหรือ?” ศิษย์สำนักซวนเทียนต่างพากันตกตะลึง และข่าวนี้ได้แพร่สะพัดไปทั่วสำนักชั้นนอก

“ไปกันเถอะ!” เจียงอู่หลงจากไปพร้อมคนพรรคปราณเทวะ

……

หลินเซวียนได้กลับมายังกระท่อมของตนแล้ว เหตุการณ์หลายวันก่อนหน้านี้ราวกับความฝัน มันแปลกประหลาดอย่างมาก

หลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่ หลินเซวียนได้เข้าสู่กระบวนการบ่มเพาะพลังอีกครั้ง ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ทั้งร่างกาย สมาธิ และพลัง พวกมันได้พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือน หลินเซวียนถึงกับใจเต้นแรง

การทดสอบศิษย์ชั้นในนั้นเป็นตัวกำหนดว่าศิษย์ชั้นนอกจะเข้าไปยังสำนักชั้นในได้หรือไม่ ยิ่งอันดับสูงก็ยิ่งดึงดูดความสนใจได้มาก และสำนักย่อมจะสนับสนุนผู้ที่มีความสามารถ

“เราอยากได้อันดับหนึ่ง!” หลินเซวียนกล่าวอย่างหนักแน่น

ในอดีตเขาเป็นเพียงขยะที่ไม่สามารถฝึกฝนได้ และต้องทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสู ตอนนี้เขาสามารถฝึกฝนได้แล้ว แน่นอนว่าเขาต้องยืนให้อยู่ในจุดสุดยอดของวรยุทธ์ เขาต้องแข็งแกร่งขึ้นและกลับไปยังตระกูลอย่างสง่าผ่าเผย!