ตัวเอกพวกนั้นฉันฆ่าเองแหละ - ตอนที่ 23

ในตอนเช้าของวันถัดไป

สมาชิกของลอสเดย์ ฮานยูจอนได้คุยกับกิลด์มาสเตอร์ยูฮารามผ่านโทรศัพท์มือถือ

[คุณใช่ไหมว่าดันเจี้ยนนี้มีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับ ‘เวทมนตร์’ นะ]

เวทมนตร์

บนโลกนั้นเป็นดาวเคราะห์ที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีซึ่งปราศจากเวทมนตร์

ฮานยูจอนได้ฟังคำพูดของยูฮารามอย่างตั้งใจ

ไม่มีใครสักคนบนโลกที่จะได้พบแม้แต่ร่องรอยของเวทมนตร์มีคนมากมายที่ปรารถนาในเวทมนตร์แต่ไม่มีใครสักคนที่มีมัน

แต่แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีใครสักคนได้รับเวทมนตร์มาหละ?

ระดับสเกลพลังในปัจจุบันคงจะโน้มเอียงไปในทางที่มีใครคาดคิดไว้แน่นอน

[มีคนจำนวนน้อยมากที่รู้ว่าดันเจี้ยนที่บิดเบี้ยวในอุลวังนินั้นมีความเกี่ยวข้องกับเวทมนตร์นะ]

ยูฮารามเพียงแค่ค้นพบเกี่ยวกับมันผ่านเส้นสายที่พิเศษเท่านั้นเอง

แม้แต่องค์กรขนาดใหญ่และประเทศยังไม่รู้ความจริงเรื่องนี้เลย

ดังนั้นแล้วยูฮารามตัดสินใจที่จะรับความเสี่ยงครั้งใหญ่นี้

[…ผมได้ถามไปแล้วครับ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ครับ]

ด้วยกฎหมายระหว่างประเทศ สิทธิในการเข้าไปในดันเจี้ยนที่บิดเบี้ยวนั้นจะถูกควบคุมไว้อย่างเคร่งครัด

เนื่องจากธรรมชาติของดันเจี้ยนที่บิดเบี้ยวแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสื่อสารกับโลกภายนอกเมื่อคุณได้เข้าไปข้างในแล้ว

ด้วยเหตุนี้เองที่ได้นำไปสู่การเกิดอุบัติเหตุจำนวนมากด้วยเช่น ‘การสังหารหมู่ที่ดันเจี้ยน อีลิทซ์’ จากเมื่อ 10 ปี ก่อนที่ได้เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่กับพวกเขาทั้งหมด

ดังนั้นถ้าหากพวกเขาแหกกฎหมายระหว่างประเทศ

นี้ไม่ว่าลอสเดย์จะพยายามแถไปมากเท่าไหรก็ตาม พวกเขาก็จะไม่มีวันที่จะหนีพ้นคำวิจารณ์ไปได้

นั้นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมบริษัทและฮันเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนถึงได้กำลังรอคอยอย่างอดทนอยู่ด้านนอกของดันเจี้ยนที่บิดเบี้ยวนี้

ไม่ว่าจะเป็นแรงค์ F หรือไม่ก็ตามพวกเขาไม่สามารถที่จะเข้าไปได้ถ้าพวกเขาไม่ได้รับอนุญาต

ด้วยเหตุผลนี้เองยูฮารามได้ทำการเดิมพันที่มีความเสี่ยงครั้งใหญ่แล้ว

เพื่อที่จะหลอกลวงกฎหมายระหว่างประเทศทำให้มีผู้คนมากมายที่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในเรื่องนี้

[นี้ถึงเป็นกรณีที่สำคัญกับฉันมากยังไงหละ เข้าใจใช่ไหม]

เมื่อยูฮารามวางสายโทรศัพท์ลง ฮานยูจอนได้กลืนน้ำลายลงไป

เขาคิดว่าบางที่มันอาจจะความแตกก็ได้แต่เขาก็ได้ส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว

ฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงแค่ฮันเตอร์แรงค์ F และแรงค์ S อย่างละคนเท่านั้น

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วฝั่งของพวกเขามีฮันเตอร์แรงค์ S สามคนแล้ว

‘นี่ก็มากพอแล้วหละ’

ชั่วครู่หลังจากนั้น ฮานยูจอนได้เรียกฮันเตอร์แรงค์ S ทั้งสามคนมาอย่างเงียบ ๆ

จางโดจิน,ยอนซอลกยอน และอันแจ (ผู้แปล : โดจินจริง ๆ นะ)

คนพวกนี้แต่ละคนนั้นทำงานเป็นฮันเตอร์มานานมากกว่า 5 ปีแล้วและทั้งหมดเป็นยอดมนุษย์แรงค์ S

ไม่เหมือนกับตัวฮานยูจอนเองที่ไม่สามารถที่จะต่อสู้ได้ คนพวกนี้สามารถที่จะโจมตีดันเจี้ยนนี้ได้ แล้วเขาก็ได้ถ่ายทอดข้อความที่ได้รับมาจากกิลด์มาสเตอร์ไปให้ทั้งสามคนไป

“พวกคุณทั้งสามคนจะต้องแอบเข้าไปในดันเจี้ยนนี้”

“อย่างนั้นหรอ?”

ราวกับว่าจางโดจินได้คาดเดาเรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว เขาได้พยักหน้า

“เมื่อผมพูดคุยกับทหารคนนั้นจบลง ตอนนั้นพวกคุณจะต้องเข้าไปแบบเงียบ ๆ ฆ่าเจ้าสองคนนั้นแล้วทนรอสักอาทิตย์หนึ่งด้านใน พวกคุณสามารถทำมันได้ใช่ไหมครับ?”

ฮันเตอร์ทั้งสามคนที่อยู่ตรงหน้าฮานยูจอนนั้นสามารถที่จะเคลียร์ดันเจี้ยนแรงค์ S ได้ด้วยอัตราความสำเร็จที่สูงมาก

และมันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ดันเจี้ยนที่บิดเบี้ยวนี้จะเป็นแรงค์ SS เพราะว่ามันเป็นกรณีที่เกิดขึ้นได้ยากมากและแม้ว่ามันจะเป็นแบบนั้น มันจะยังไม่มีปัญหาใดสำหรับพวกเขาในการที่อยู่ใกล้กันบริเวณหน้าทางเข้าแค่หนึ่งสัปดาห์ด้านในดันเจี้ยน

แล้วก็อย่างแรกเลยถ้ามันเป็นดันเจี้ยนแรงค์ SS ขึ้นมาจริง ๆ หละก็เจ้าพวกสองคนนั้นที่อยู่ด้านในก็คงไม่สามารถที่จะรอดชีวิตไปได้แน่

“ให้สมมติว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ กิลด์มาสเตอร์ต้องการให้เกิดข้อผิดพลาดให้น้อยที่สุดในการดำเนินการครั้งนี้”

แผนการจะถูกส่งไปที่ทีมช่วยเหลือหลังจากนี้อีกหนึ่งสัปดาห์ถ้าไม่มีข่าวคราวใด ๆ จากทั้งสองคนนั้นที่ได้ ‘หายตัวไป’

นี่เป็นการบอกว่าการโจมตีดันเจี้ยนในครั้งนี้จะถูกนับว่าล้มเหลวหลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์นั้นเอง

หลังจากที่ได้ฆ่ายูซอดัมและเทเลอร์ไนน์แล้ว ฮันเตอร์ทั้งสามคนจะต้องรออยู่ภายในเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วทีมช่วยเหลือจะถูกส่งเข้าไปเพื่อช่วยเหลือยูซอดัมและเทเลอร์ไนน์

เมื่อถึงตอนนั้นฮันเตอร์ทั้งสามคนจะต้องแฝงตัวไปกับทีมช่วยเหลือและเคลียร์ดันเจี้ยนโดยไม่มีอันตรายอะไร

“เครื่องมือทุกชนิดจะไม่ทำงานด้านในดันเจี้ยนที่บิดเบี้ยวมันแปลกมากที่แม้กระทั้งตัวรับสัญญาณวิทยุก็ยังไม่ทำงาน ที่ดีที่สุด…คือการส่งรหัสมอสนั้นยังคงเป็นไปได้ถ้ามีอะไรก็ตามเกิดขึ้นภายในนั้นในติดต่อผมมาเพื่อความปลอดภัย”

“ได้ครับ อย่างไรก็ตาม มันจะไม่จำเป็นต้องทำถึงขั้นนั้นหรอก”

พวกเขาทั้งสามคนเป็นฮันเตอร์แรงค์ S ที่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นฮันเตอร์ผ่านศึกในลอสเดย์

ถึงแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมียอดมนุษย์แรงค์ S ที่ระดับเดียวกัน แต่พวกเขาทั้งสามคนก็พอแล้วที่จะรับมือ

ไม่มีปัญหาใด ๆ

“ใช่เลยครับ ตอนนี้ก็ไปเถอะครับ”

ช่วงสายของยามเช้า

มีทหารจำนวนมากที่ยืนเฝ้าระวังอยู่หน้าทางเข้าดันเจี้ยนโดยที่พวกเขามีมากเกินกว่า 20 คน และท่ามกลางคนพวกนี้นั้นมียอดมนุษย์แรงค์ S อยู่ด้วย

ฮันแฮจอง ทหารวัยชายวัยกลางคนที่มียศพันเอกกำลังขมวดคิ้วของเขาขึ้นเมื่อได้เห็นว่ายอดมนุษย์สามคนกำลังเข้ามาหาเขา

อย่างไรก็ตามจางโดจินได้เข้าหาเขาและพูดออกมาว่า

“คุณทำงานหนักมากเลยนะครับ”

ฮันแฮจองได้แสดงสีหน้าที่แข็งทื่อออกมา

เขารู้เป็นอย่างดีเลยหละว่าอะไรจะเกิดขึ้นด้านในถ้าเขาปล่อยคนพวกนี้เข้าไป

แต่นี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถที่จะตัดสินใจได้

ในตอนเช้าของวันนี้อยู่ ๆ ก็มีคำสั่งตรงมาจากบุคคลระดับสูงที่บอกว่า

ให้สิทธิอนุญาตการเข้าถึงกับฮันเตอร์ทั้งสามคนจากลอสเดย์

คำสั่งนี้ไม่ได้แค่ส่งถึงทางกองทัพเท่านั้นแต่ยังไปถึงองค์กรความร่วมมือการจัดการเรื่องผิดปกติในระดับนานาชาติด้วยเช่นกัน

ด้วยความที่เป็นแค่ทหารฮันแฮจองไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่ต้องปฏิบัติตามคำสั่ง

“…ไม่ช้าก็เร็วพวกคุณจะต้องเสียใจ”

ฮันแฮจองได้พูดออกไปแล้วออกไปจากตำแหน่งของเขาอย่างเงียบ ๆ

“วันนั้นจะไม่มีทางมาถึง”

แคว้ก!!

กลิ่นของสภาพแวดล้อมที่แตกต่างออกไปได้เข้ามาจู่โจมจมูกของพวกเขาในทันทีที่พวกเขาได้ก้าวเข้าไป

เมื่อได้สัมผัสกลับบรรยากาศอุดอู้และมวลอากาศที่หนาแน่นใบหน้าของพวกเขาก็ได้ย่นลง

หนึ่งในอุปกรณ์พื้นฐานของฮันเตอร์คือเครื่องฟอกอากาศและตัวกรองออกซิเจนแต่มันก็ยังคงยากมากที่จะให้ปรับตัวเข้าสู่สภาพแวดล้อมของต่างโลกอยู่ดี

บางครั้งแม้แต่แรงโน้มถ่วงก็ยังแตกต่างออกไปจากบนโลก

“ที่นี้ดูคล้ายคลึงกับโลกอยู่นะ”

พวกเขาได้เงยหน้าของพวกเขาขึ้นและมองตรงออกไป

ก่อนเข้ามามันเป็นตอนเช้าที่โลกแต่ที่นี้พระอาทิตย์ได้ตกไปเรียบร้อยแล้ว

พระราชวังขนาดมหึมาที่ถูกทำลายไปแล้วครึ่งหนึ่งกำลังตอนรับพวกเขาอยู่และมันให้ความรู้สึกเสมือนกับว่ามีลางร้ายแพร่กระจายออกจากที่ไหนสักที่

จางโดจินค่อย ๆ มองไปรอบด้านและพยายามที่จะลดความตรึงเครียดของตนเองลงให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้

โชคยังดีที่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองออกมาจากเซ็นเซอร์ของพวกเขา

“มาดูนี้สิการโจมตีความดันเจี้ยนของพวกเขานี้มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ?”

“อะไรนะ?”

ดันเจี้ยนจำนวนมากได้ปรากฏขึ้นตั้งแต่เมื่อสามสิบปีก่อนและในตอนนี้มันเป็นไปได้ที่จะตรวจสอบ ‘ชื่อ’ ของดันเจี้ยนโดยการใช้เทคโนโลยีในยุคสมัยปัจจุบัน

เมื่อเครื่องตรวจจับความผิดปกติตรวจพบลักษณะของดันเจี้ยนโดยการวิเคราะห์ชื่อของมัน พวกเขาถึงสามารถที่จะเริ่มการโจมตีดันเจี้ยนได้

แต่…

[พระราชวัง*****ล้มสลาย]

“นี่มันอะไรกัน? เกิดอะไรขึ้นกับชื่อของดันเจี้ยนนี้กัน?”

“มันเป็นเรื่องปกติถ้าหากเป็นเมื่อก่อนแต่มันไม่ได้เกิดขึ้นมาในทุกวันนี้แล้ว…ฉันคิดว่านี้เป็นดันเจี้ยนรูปแบบใหม่นะ”

“พระราชวังนั้น ฉันว่าฉันเคยเห็นสิ่งก็สร้างในดันเจี้ยนมามากแล้วนะแต่ว่าฉันไม่เคยเจอพระราชวังแบบนี้เลย…นี่นับเป็นครั้งแรกใช่ไหมเนี่ย?”

ฮันเตอร์ผู้หญิงอันแจได้ถามออกมา

ชายหมุ่นทั้งสองคนนั้นถึงกับนิ่งอึ้งไปในทันที

“แต่มีหนึ่งสิ่งที่เราแน่ใจได้”

ประตูทางเข้าของพระราชวังได้เปิดกว้างออก

ซึ่งหมายความว่าเหยื่อของพวกเขาอยู่ด้านใน

“ไปกันเถอะ”

ยอดมนุษย์ทั้งสามคนนี้ได้เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

มันไม่มีโอกาสที่พวกเขาจะถูกค้นพบหรอก

แต่ว่าท่ามกลางศัตรูของพวกเขานั้นมียอดมนุษย์แรงค์ S เทเลอร์ไนน์อยู่

มันสามารถที่จะสร้างความยากลำบากได้ในการต่อกรกับความสามารถเธอได้ ดังนั้นแล้วพวกเขาไม่สามารถที่จะประเมินเธอต่ำเกินไปได้

อันแจได้เปิดใช้งานหนึ่งในพลังพิเศษของเธอ ความสามารถในการตรวจจับ

ถึงแม้ว่ามันเป็นเพียงแค่ความสามารถระดับต่ำมันก็ยังมีผลในการระบุเส้นทางที่เป้าหมายได้ผ่านไปเมื่อเร็ว ๆ นี้

ยูซอดัมอยู่ที่นี้ในตอนนี้ดังนั้นมันไม่ได้เป็นเรื่องยากที่จะคาดเดาได้

“หืม?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีอะไร ฉันคิดว่าพวกเขาไปในเส้นทางที่แปลกไปหน่อยนะ”

เธอหันหน้าของเธอ ชี้ไปในที่พื้นที่ที่ซ่อนอยู่ระหว่างกำแพงทั้งสอง

“พวกเขาไปในนั้นหรอ?”

“อืม…”

มันมีร่างของมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนกับโกเลมกระจายไปทั่วทุกที่

พวกมันทั้งหมดมีหลุมอยู่ตรงกลางหน้าอก,ข้อมือ และที่หัว ดังนั้นมันสามารถสมมติฐานได้ว่าเทเลอร์ไนน์เป็นคนทำมัน

อย่างไรก็ตามถ้าพวกเขาสามารถที่จะทำให้พวกมันพ่ายแพ้ได้แบบนี้มันจะไม่ง่ายกว่าหรือที่จะมุ่งตรงไปผ่านเส้นทางหลักไปเลยนะ?

‘ทำไมพวกมันเข้าไปในนั้นนะ?’

พวกเขาไม่สามารถที่จะเข้าใจมันได้แต่ด้วยความที่ไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนี้ยังไงพวกเขาก็ต้องไล่ตามไปอยู่ดี

“พวกเราไม่จำเป็นต้องรู้ว่าทำไมหรอกแค่ตามหลังพวกมันไปก็พอ”

จางโดจินพูดกับอีกสองคน ที่ได้ผงกหัวของพวกเขาตอบรับ

พวกเขาเงียบลงและเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว

มีแค่เวลานี้เท่านั้นที่พวกเขารู้สึกตรึงเครียดหลังจากที่ได้เข้ามาในดันเจี้ยนแล้ว

อย่างไรก็ตามยิ่งพวกเขาไล่ตามยูซอดัมไปมากเท่าไหรพวกเขาก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเท่านั้น

เพราะว่าเส้นทางที่ยูซอดัมใช้นั้นแตกต่างไปจากสิ่งที่คนทั่วไปเข้าทำกัน

โดยปกติแล้วดันเจี้ยนรูปแบบนี้นั้นมักจะมีบอสอยู่ด้านบนสุดของพื้นที่

‘ทำไมพวกมันถึงที่มุ่งหน้าไปใต้ดินกันนะ?’

จางโดจินคิดว่าพวกเขาอาจจะถูกสังเกตเห็นแล้วก็ได้แต่เขาก็ได้สายหัวปฏิเสธในทันที

คนพวกนั้นไม่มีทั้งสามารถในการตรวจจับและเครื่องมือ

ด้วยความสามารถในการตรวจจับและเซนเซอร์ที่ล้ำสมัยของอันแจพวกเขาไม่มีทางที่จะถูกพบเห็นแน่นอน

แต่แม้ว่าสองคนนั้นจะคิดว่าตนเองถูกติดตามก็ตามแล้วมันจะมีเหตุผลอะไรหละที่สองคนนั้นจะไปคอยพวกตนอยู่ที่ชั้นใต้ตินกัน?

นอกจากนี้แล้วการทำแบบนี้ยังทำให้การเคลียร์ดันเจี้ยนแรงค์ S นั้นใช้เวลานานขึ้นกว่าเดิมอีก

นี้เป็นวิธีการที่พวกเขาใช้ในการหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของชั้นใต้ดินนี้แล้ว

พวกเขาได้มาถึงสถานที่ขนาดใหญ่ที่มีชื่อเรียกว่า “หัวใจของมานา” ซึ่งเป็นสิ่งที่คนในยุคสมัยใหม่ไม่รู้จักหรือเข้าใจเกี่ยวกับมัน

แล้วพวกเขามีความคิดหนึ่งที่พุ่งเข้ามาในหัวทันที

‘…อย่าบอกฉันนะว่านี้เป็นกับดัก?’

มันเป็นสถานที่แปลก ๆ

แถวของรูปแบบที่ไม่รู้จักที่ถูกสร้างขึ้นแบบหยาบ ๆ และเพดานของที่นี้ก็สูงผิดปกติ

และที่ใจกลางห้องมีหินขนาดยักษ์ที่ได้สูญเสียความมันวาวตั้งอยู่และดูเหมือนว่ามันจะแตกสลายไปได้ทุกเมื่อ

คนบนโลกคงจะไม่รู้ว่าหินขนาดยักษ์นี้เป็นหัวใจของมานา เป็นแหล่งกำเนิดพลังงานให้ทุกอย่างใน ‘สิ่งก่อสร้างเวทมนตร์’ นี้

ถึงแม้ว่ามานาทั้งหมดนั้นจะสูญสลายหายไปแล้วก็ตามแต่มันยังคงรู้สึกได้ถึงความสะสั่นเทือนที่ยังคงเหลืออยู่ภายใน

จางโดจินมองไปที่ยูซอดัมที่กำลังเตะไปที่ก้อนหินนั้นและพูดว่า

“นี่แกรู้ใช่ไหมว่าพวกเรากำลังมานะ?”

“ใช่”

“แล้วทำไมแกไม่หนีไปซะหละ?”

จางโดจินถามออกมาในตอนที่เขามองดูไปรอบ ๆ

พวกเขาไม่พบเทเลอร์ไนน์อยู่ที่นี้

‘เธอไปซ่อนอยู่ที่ไหนกัน?’

แต่พวกเขาก็ไม่ได้กังวลอะไร

เป็นเพราะว่าความสามารถพิเศษของยอนซอลกยอนนั้นใช้ได้ผลดีการต่อกรกับพลังพิเศษโดยเฉพาะ

ทักษะของอันแจคือการยิงอีเทอร์ (S) และ ติดตามเป้าหมาย (C)

ทักษะของยอนซฮลกยอนคือการปลดปล่อยอีเทอร์ (S) และการขัดขวางอีเทอร์ (A)

และทักษะของจางโดจินคือโล่อีเทอร์ (S) และ ร่างการที่สมบูรณ์แบบ (S)

ซึ่งมีผู้คนในโลกนี้เป็นจำนวนที่น้อยมากที่สามารถที่จะปลุกพลังพิเศษขึ้นมาได้สองอย่างและมันยิ่งหาได้ยากขึ้นไปอีกเมื่อทั้งสองอย่างเป็นแรงค์ S ทั้งคู่

ถ้ายอนซอลกยอนทำการขัดขวางความพลังพิเศษของเป้าหมาย พร้อมกับให้จางโดจินพุ่งเข้าปะทะด้วยร่างกายที่แข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้าและให้อันแจใช้ศรอีเทอร์ของเธอยิงไปที่เป้าหมาย ด้วยคอมโบแบบนี้แม้จะเป็นเทเลอร์ไนน์ฮันเตอร์แรงค์ S ระดับท็อปก็ไม่สามารถที่จะรอดชีวิตไปได้

ทันใดนั้นเองซอดัมก็ได้พูดขึ้นมา

“เทเลอร์กำลังล่าอยู่ในตอนนี้นะมันก็สักพักแล้วหละนะ ตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่ฉันได้ผ่อนคลายนะ”

“…อะไรนะ?”

ซอดัมค่อย ๆ เดินเข้าไปและวางมือของเขาลงไปที่เสาตนหนึ่ง

วางลงไปที่หัวใจของสิ่งก่อสร้างเวทมนตร์นี้

ที่นี้เป็นสถานที่ที่ใช้สำหรับปกป้องรักษาชีวิตของสิ่งก่อสร้างทั้งหมดนี้ไว้

ดังนั้นแล้วในสถานที่แบบนี้มันจะไม่มีมาตรการรับมือสำหรับคนคิดจะมาโจมตีที่ที่สำคัญแบบนี้ได้อย่างไรหละ?

ถึงแม้ว่าหัวใจนี้จะได้ปิดตัวลงไปแล้วเนื่องจากสิ่งก่อสร้างนี้ได้ตายไปแล้วก็ตามแต่ ‘รูน’ นั้นยังคงอยู่

เป็นประเภทของระบบป้องกันภัยที่จะเปิดใช้งานเวทมนตร์เพื่อที่จะยิงลงไปที่ผู้บุกรุกในทันที

ถึงแม้ว่าหัวใจของมานานี้จะค่อนข้างเป็นสิ่งที่ตกยุคไปแล้วเมื่อเทียบกับของที่วิเวียนด้าและมันได้ตายไปแล้วเพราะว่ารูนส่วนมากของมันได้ถูกทำลายลงไป

มันก็ยังคงไม่มีปัญหาอะไร

ว้อวว!!

ซอดัมได้เสร็จสิ้นการเตรียมการของเขาเรียบร้อยแล้วด้วยการตีความรูนพวกนี้ทั้งหมดก่อนที่พวกเขาจะมาถึงที่นี้

นักเวทย์เป็นประเภทของคนที่ชอบเตรียมการ

และเหมือนกันกับฮันเตอร์แรงค์ F คนนี้ ยูซอดัมได้เตรียมพร้อมอยู่เสมอ

เขาเคยรอคอยถึง 3 ชั่วโมงเพื่อที่จะจับมอนสเตอร์แรงค์ F

เขารอคอยถึง 48 ชั่วโมงเพื่อที่จะจับมอนสเตอร์แรงค์ E

ใช้เวลาไปเป็นเดือนเพื่อที่จะล่ามอนสเตอร์แรงค์ D

เขาได้เตรียมการไปถึงจุดที่ว่าผู้คนคิดว่าเขาบ้าไปแล้วและเมื่อเป็นอย่างนั้น อย่างน้อยที่สุดเมื่อมองถึงในเรื่องของการเตรียมการแล้วมันสามารถที่จะพูดได้เลยว่าเขาอยู่เหนือกว่าพวกนักเวทย์เสียอีก

“เยี่ยม ไปกันเถอะ ฆ่าเขาก่อนแล้วค่อยไปตามหานางผู้หญิงนั้นละกัน”

ในตอนที่คำพูดของจางโดจินได้สิ้นสุดลง พวกเขาแต่ละคนได้หยิบเอาธนู,โล่,สายรัดข้อมือของพวกเขาออกมา

ฮันเตอร์แรงค์ S ทั้งสามคนที่มีความสามารถพิเศษที่เหมาะสมมากที่สุดในการจัดการกับฮันเตอร์

ไม่สำคัญเลยว่าฮันเตอร์แรงค์ F คนนี้จะมีทริคอะไรพวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถที่จะปราบซอดัมได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว

สำหรับพวกเขาแล้วมันง่ายเหมือนกับการตบแมลงวันเลยหละ

ในจังหวะที่จางโดจินได้พุ่งเข้ามา

พิช!

“…!”

เสาแสงได้ตกลงมากจากท้องฟ้า

……………………………………………………..

เทเลอร์ไนน์เอาไม้เบสบอลแตะไปที่ไหล่ของเธอในขณะที่หมุนลูกบอลแสงทรงกลมสามอันที่มือซ้ายของเธอ

คลืน!

มอนสเตอร์หน้าตาประหลาดแรงค์ S ที่มีขนาดใหญ่เท่าบ้านที่มีชื่อเรียกว่า ‘คิเมร่าลูกผสม’ ได้ตกลงไปบนพื้น

ถึงแม้ว่าเจ้ามอนสเตอร์ที่ทรงพลังนี้จะทำให้ฮันเตอร์แรงค์ S คนอื่นต้องดิ้นรนต่อสู้กับมันแต่กับเทเลอร์ไนน์แล้วเธอสามารถที่จะล้มมันลงได้โดยได้รับรอยขีดข่วนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“อ้า ไม่เหมือนกับหุ่นยนต์พวกนั้นเลย เจ้าพวกสิ่งมีชีวิตน่ารักนี่จะมีอีเทอร์บ้างไหมน้า?”

มันโชคไม่ดีเลยที่ศัตรูที่ซอดัมเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าเป็น ‘กาเดี้ยน’ นั้นไม่มีคริสตัลอีเทอร์อยู่ด้านในแม้ว่าจะเธอจะค้นหาพวกมันทุกตัวที่เธอได้ฆ่าไปก็ตาม

อย่างไรก็ตามคริสตัลอีเทอร์สามารถที่จะสกัดได้จากคิเมร่าหลากหลายประเภทที่เธอได้ปราบมันลงและได้รวบรวมเอาไว้เป็นจำนวนมาก

หลังจากได้สกัดเอาอีเทอร์คริสตัลชิ้นสุดท้ายออกมาเธอได้แต่มองกลับไปด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

‘เธอไปล่างานหลักของเราซะส่วนฉันจะไปเจอกับเธอหลังจากที่ได้ต้อนรับแขกของพวกเราเรียบร้อยแล้ว’

หลังจากที่เขาพูดไปแบบนั้นยูซอดัมก็ได้รอคอยอยู่ด้านหลังในส่วนลึกของชั้นใต้ดินเพียงลำพัง

ถึงแม้ว่าเขาจะมีความภาคภูมิใจในตนเองแต่เขาก็ยังคงระมัดระวังในสิ่งต่าง ๆ อยู่เสมอ

เธอต้องการที่จะช่วยแต่เขาก็ยังคงแสดงมั่นใจในตนเองอย่างถึงที่สุดจนเธอได้แต่ต้องตอบตกลง

เมื่อเธอได้คิดเกี่ยวกับมันอีกครั้ง ซอดัมนั้นเป็นคนที่มีความั่นใจอยู่เสมอ

เทเลอร์ได้นึกย้อนไปถึงความทรงจำเมื่อครั้งในวันวาน

เมื่อสิบห้าปีก่อนในตอนที่เด็กน้อยทั้งแปดคนได้กลายมาเป็นฮันเตอร์

ในตอนที่พวกเขาทั้งหมดได้ปลุกพลังพิเศษขึ้นมายกเว้นเพียงแค่คนเดียว

ในตอนที่พวกเขาได้ปลุกพลังพิเศษแรงค์ E ขึ้นมาและซอดัมยังคงเหมือนเดิม

ในตอนที่ทุกคนได้กลายมาเป็นแรงค์ D,C และสุดท้ายก็แรงค์ A

ซอดัมก็ยังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจในตนเองอยู่เสมอ

แค่เพราะว่าพวกเราได้รับพลังพิเศษมาพวกเราไม่ได้ต้องการที่จะบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวของเขาดังนั้นทุกคนเลยไม่ได้ล้ำเส้นไป

นั้นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเทเลอร์ถึงได้กำลังลังเลอยู่

เธอไม่รู้สึกช่วยไม่ได้เลยได้แต่กังวล

‘ห่าเอ้ย ก็แค่ไปตรวจดูก็ได้นิ ฉันรู้สึกไม่สบายใจที่จะล่าต่อไปเลย…’

ในท้ายที่สุดเทเลอร์ได้หันหลังกลับไปและเดินไปในทางที่เธอเดินจากมา

คลื่น คลื่น!!

‘…เสียงบ้าอะไรกันเนี่ย?’

กลับไปยังสถานที่ที่พวกเขาได้แยกจากกันเธอได้ขมวดคิ้วขึ้นเนื่องจากแรงสั่นสะเทือนที่เกิดจากแผ่นดินไหวนี้

เป็นเสียงของระเบิดที่ดังขึ้นเบา ๆ ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังถูกชนและบางอย่างกำลังร่วงหล่น

เท่าที่เธอนั้นรู้จักกับซอดัมมาเสียงพวกนี้ไม่น่าจะมาจากยูซอดัม

ด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจเลย เทเลอร์ได้กับฟันของเธอและวิ่งตรงไปยังชั้นใต้ดินนั้น

เมื่อเธอได้มาถึงที่ทางเข้า

…เธอได้เห็นเสาเพลิงกำลังลุกไหม้ขึ้นไปสู่ท้องฟ้าพร้อมกับฮันเตอร์ที่มีปลอกแขนของลอสเดย์ติดอยู่

“น-นั่นมันอะไรนะ”

เทเลอร์ได้เบิกตาออกมาในตอนที่พยายามที่จะทำความเข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้า

การต่อสู้กันระหว่างฮันเตอร์แรงค์ S สามคนกับฮันเตอร์อีกหนึ่งคน

มันไม่ควรที่จะเป็นยูซอดัมที่ทำแบบนี้สิ

นี้มันเป็นไปไม่ได้

เธอคิดเช่นนั้น

‘นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันวะเนี่ย…?’

สำแสงสายฟ้าได้ตกลงมาจากท้องฟ้า

แล้ววงเวทย์สีแดงก็ได้สว่างขึ้นจะลาดเส้นที่ถูกวาดไว้บนพื้นได้เผาไหม้ทุกสิ่งในบริเวณใกล้เคียงในตอนที่เสาเพลิงได้ถูกจุดขึ้น

นี่…มันเป็นประเภทของพลังพิเศษที่เธอไม่เคยได้เห็นมาก่อนเลย

และมันไม่ใช่แค่หนึ่งด้วยแต่มีปรากฏการณ์เช่นนี้จำนวนมากที่กำลังเกิดขึ้นอยู่

มันไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกจากยูซอดัม

‘ตั้งแต่เมื่อไหรกันที่เขาได้รับพลังพิเศษมา…ไม่สิก่อนหน้านั้นนี่มันสมเหตุสมผลด้วยหรือไงกัน?’

ท่ามกลางพวกยอดมนุษย์จำนวนมากที่ได้รับการจดบันทึกบนโลก มากที่สุดของจำนวนพลังพิเศษที่คนคนหนึ่งสามารถมีได้คือ สาม

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นพลังพิเศษก็ไม่สามารถที่จะสร้างปรากฎการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้ขึ้นมาได้

ทุกครั้งที่ยูซอดัมได้วิ่งไปราวกับเป็นสายลมและแตะกำแพง มวลอากาศที่อัดแน่นพุ่งลงไป,ลำแสงได้สาดลงมา หรือไม่ก็มีลูกปัดสีฟ้าที่กลิ้งไปรอบ ๆ

มันไม่ใช่สิ่งที่พลังพิเศษในยุคสมัยใหม่สามารถที่จะทำความเข้าใจได้

ฮันเตอร์แรงค์ S สามคนนั้นกำลังคร่ำครวญกับสิ่งที่ไร้สาระพวกนี้และไม่สามารถแม้แต่จะต่อต้านกับพลังที่มีรูปแบบที่แตกต่างกันมากมายนี้ได้

นี้มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย?

พวกเขาคิดว่าซอดัมจะต้องร้องขอชีวิต

แต่ในตอนนี้มันกลับเป็นตัวเขาเองที่กำลังร้องขอชีวิตอยู่

‘ห่าอะไรกันวะเนี่ย…?’

เทเลอร์นั้นไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ ให้กับเรื่องไร้สาระที่ไม่สมเหตุสมผลของฮันเตอร์แรงค์ S ทั้งสามคนที่กำลังถูกไล่เชือดอยู่ฝ่ายเดียว

เธอได้มองไปที่ใบหน้าของซอดัมโดยไม่ได้ตั้งใจ

เขากำลังยิ้มอยู่แหละ

เธอไม่เคยได้เห็นเขายิ้มแบบนี้มาก่อนเลยในตอนที่เขาต่อสู้ในอดีต

เขาเป็นคนที่ไม่มีพรสวรรค์ใด ๆ

เขาเป็นคนที่ไม่ได้มีพลังพิเศษใด ๆ

30 ปีแห่งการมีตัวตนอยู่ของเขานั้นต้องดิ้นรนอยู่ด้านใต้สุดอยู่เสมอ

นี้เป็นครั้งแรกที่เขานั้นมีพลังที่เหนือกว่าอีกฝ่ายอย่างท้วมท้น

มองไปที่การแสดงออกของเขา คำถามทั้งหมดได้หายไปจากใจของเธอ

มันก็แค่เธอก็มีความสุขเหมือนกัน

มันทำให้เธอสุขใจเมื่อได้เห็นซอดัมนั้นมีความสุข

มันคืออะไร

เกิดขึ้นได้ยังไง

คำถามพวกนี้ไม่ได้สำคัญแล้วในตอนนี้

ไอ้เจ้าพวกคนที่อยู่ด้านบนสุดของห่วงโซ่อาหารเสมอมา

ได้ถูกซอดัมที่กำลังฉีกกระชากยอดเขานั้นจะด้านใต้สุด

เทเลอร์ไนน์คิด

‘ว้าววว นี้มันบ้ามากเลย มันโคตรจะสวยงามเลย…’

ไม่จำเป็นที่จะต้องมีคำอื่นใดเข้าไปเพื่อเติม

มันช่างเป็นการต่อสู้ที่ดูสวยงามและลึกลับอย่างที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน

เทเลอร์ได้มองดูไปที่ฉากนี้ราวกับต้องมนตร์สะกดเป็นเวลานาน