ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1218 ไม่ใช่คู่แค้นย่อมไม่เจอกัน

“เรื่องราวก่อนหน้าไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงอีกแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอประสานมือ “วันนี้อาศัยผู้อาวุโสสนับสนุน ข้าขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย”

ว่าแล้วเขาก็กลายร่างเป็นลำแสงสายหนึ่งพุ่งขึ้น ผิวของลำแสงมีความสว่างและความมืดตัดสลับกัน สุดท้ายกลายเป็นแสงสว่างที่ไม่สว่างไม่มืด สลัวๆ มัวซัว

“ฟังว่าสำนักประกายกาฬทำลายสิ่งเก่าสร้างสิ่งใหม่ สัมผัสกลับความลับของความไร้ขอบเขต วันนี้ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ไม่เหมือนผู้ใดจริงๆ” ทวนพระอังคารยื่นฝ่ามืออกมารองแสงมืดสว่างที่กลายร่างมาจากเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นใช้เปลวไฟหลายชั้นห่อหุ้มไว้ ต่อมาเขาก็กลายเป็นแสงเพลิงสายหนึ่ง บินออกไปยังความว่างเปล่าที่อยู่ไกลออกไป

เยี่ยนจ้าวเกดำดิ่งอยู่ในความสามารถของสิบสองวิชาประกายกาฬ จิตใจกระจ่างใส ปราดเปรียวถึงขีดสุด

ทวนพระอังคารไม่คิดจะปกปิดการรับรู้ของเขา ดังนั้นภายใต้การช่วยเหลือจากทวนพระอังคาร เยี่ยนจ้าวเกอจึงสัมผัสกลิ่นอายจากโลกภายนอกได้โดยไม่ได้รองรับผลกระทบ

เห็นทวนพระอังคารหยุดเคลื่อนไหวหลังจากหลบเลี่ยงความสนใจของจอมยุทธ์โถงเซียนส่วนหนึ่งตามรายทาง

แสงเพลิงสีแดงฉานดับลง จักรวาลกลับคืนสู่ความมืดมิดอีกครั้ง

ทวนพระอังคารเก็บกลิ่นอาย ปกปิดร่องรอยของตัวเอง

ถึงแม้จะไม่ถนัดนัก แต่ในฐานะอาวุธเซียนไร้ช่องโหว่ชิ้นหนึ่ง หากตั้งใจซ่อนตัวจริงๆ นอกจากยอดฝีมือที่ได้ผลักเปิดประตูเซียน ไม่อย่างนั้นยากจะค้นพบร่องรอยของเขา

เวลาไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้า เยี่ยนจ้าวเกอกับทวนพระอังคารไม่ได้ส่งเสียง และไม่ได้สนทนากัน เพียงรอคอยอย่างอดทน

ไม่ทราบผ่านไปนานเท่าไร ในความว่างเปล่าอีกด้านหนึ่งพลันมีแสงสีทองสายหนึ่งกะพริบขึ้น

พอเข้ามาใกล้ เยี่ยนจ้าวเกอก็เห็นเงาคนสายหนึ่งด้านในแสงสีทอง

นั่นเป็นนักพรตอายุราวๆ ห้าสิบปี สวมเสื้อคลุมสีแดง บนเสื้อคลุมมีลวดลายรูปปลาหยิงหยางตัดสลับกัน นักพรตใบหน้าดั่งผลพุทราสุก ไว้เคราสามแฉก ดูน่าเกรงขาม สายตาคุกคามคน

ดวงตาสองข้างเหมือนกับคันฉ่องห้อยกลางหาว สาดส่องโลกหล้า น่าเกรงขาม เหมือนกับสามารถเห็นก้นบึ้งจิตใจของผู้คนแทบจะในชั่วพริบตา ทำให้ความคิดดีชั่ว แสงสว่าง และความมืดในใจคนไม่อาจหลุดรอดไปได้

เยี่ยนจ้าวเกอเคยเห็นภาพเหมือนของคนผู้นี้มาแต่แรก ตอนนี้จึงจำอีกฝ่ายได้ทันที

หนึ่งในห้าจักรพรรดิบนโลกซ้อนโลกในปัจจุบัน ผู้ปกครองถ้ำอาทิตย์ม่วงยอดเขาหัวใจแฝดแห่งเขาคุนหลุน จักรพรรดิอาทิตย์เทียนไข หรือจักรพรรดิอาทิตย์

ว่ากันว่าเขาได้ขุดค้นพบและรับสืบทอดหลักมรรคาในการสืบทอดของชิงซวี เทวกษัตริย์เต๋าแห่งสายหยกพิสุทธิ์ก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่

นิวาสสถานสถานที่บำเพ็ญในเรื่องเล่าของเทวกษัตริย์เต๋าชิงซวีก็คือถ้ำอาทิตย์ม่วงบนเขายอดเขียว

ในตอนที่จักรพรรดิอาทิตย์สำเร็จมรรคาเลื่อนเป็นเซียน ขณะที่บุกเบิกที่บำเพ็ญบนยอดเขาหัวใจแฝดเขาคุนหลุน ก็ได้ตั้งชื่อว่าถ้ำอาทิตย์ม่วง

จักรพรรดิอาทิตย์มีสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง สายตาไม่ล่อกแล่ก พุ่งมาจากความว่างเปล่าที่อยู่ห่างออกไป

คันฉ่องใสบานหนึ่งลอยสูงบนศีรษะ ส่องแสงกระจ่างใส สาดส่องไปทั่วบริเวณ

เงากลับด้านในกระจกปรากฏลักษณะของไฟจากโคมดวงหนึ่ง ส่ายไหวไปมาเบาๆ

จักรพรรดิอาทิตย์ผ่านสถานที่ที่เยี่ยนจ้าวเกอกับทวนพระอังคารซ่อนตัว ฝีเท้าไม่ผ่อนลง และไม่ได้คิดหยุดยั้งใดๆ แต่ทวนพระอังคารฉวยโอกาสนี้กลายเป็นแสงไฟหย่อมหนึ่ง พุ่งเข้าไปในคันฉ่อง หลอมรวมกับไฟเทียนในคันฉ่อง

แสงจากโคมส่ายรุนแรงกว่าเดิม กะพริบเล็กน้อย จากนั้นก็กลับคืนสู่ลักษณะเดิม

ต่อมาโคมในคันฉ่องบานนี้ก็กลายเป็นลำแสงหายไป ถูกเก็บขึ้นมา

จักรพรรดิอาทิตย์เหมือนไม่มีเรื่องราวใด เหมือนกับไม่ได้ค้นพบอะไร มุ่งหน้าต่อโดยไม่ลังเล

แต่ว่าข้างหูของทวนพระอังคารมีเสียงดังขึ้น “รบกวนให้พี่ร่วมเส้นทางอยู่อย่างคับแคบในแสงโคมของข้าชั่วคราว”

“ต้องหลบเลี่ยงหูตาของมารปีศาจเต๋านอกรีต นี่ไม่นับเป็นอะไร” ทวนพระอังคารตอบ “สมควรเป็นข้าขอบคุณสหายร่วมเส้นทางจู๋หยางจื่อที่ช่วยเหลือ แบกรับความเสี่ยงนี้”

จักรพรรดิอาทิตย์กล่าว “พี่ร่วมเส้นทางเกรงใจแล้ว ราชันพระอังคารออกจากโลกซ้อนโลกมานาน ถึงแม้จะเป็นเพราะสาเหตุพิเศษบางประการ ในวันนี้บนโลกซ้อนโลกไม่หลงเหลือนามอันน่าเกรงขามของเขาอยู่อีก แต่ว่าข้าแล้วได้ยินชื่อมานาน เสมือนสายฟ้าดังกรอกหู นับถือท่วงทำนองของผู้อาวุโสมาโดยตลอด

“แต่ว่ามีวาจาไม่น่าฟังบางอย่างที่ข้ายังคงต้องขอกล่าวตรงๆ” จักรพรรดิอาทิตย์หยุดเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “สำนักเต๋าสายหลักของเราประสบเภทภัยยิ่งใหญ่ รอวันที่จะรุ่งเรือง เพิ่งจะได้เห็นสัญญาณ ย่อมจำเป็นต้องกระทำเรื่องราวอย่างใจเย็น การอาละวาดที่โถงเซียนในครั้งนี้ของราชันพระอังคารออกจะวู่วามไปบ้าง คนเปิดเผยไม่กล่าววาจาลับหลัง ดังนั้นวาจาเหล่านี้ ข้าจึงขอพูดเพียงเท่านี้ แต่ไม่ส่งผลต่อข้อตกลงของเราท่าน”

จักรพรรดิอาทิตย์กล่าวอย่างตรงไปตรงมา “บางทีต่างฝ่ายต่างมีความคิดในเรื่องบางเรื่องขัดแย้งกัน แต่ถึงอย่างไรในฐานะสามพิสุทธิ์สายหลัก ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่อยากเห็นอัจฉริยะบุรุษที่โดดเด่นเช่นนี้ของสำนักเต๋าเราประสบมืออำมหิตจากเต๋านอกรีต หวังเพียงเมื่อพี่ร่วมเส้นทางได้พบราชันพระอังคาร ขอให้ตักเตือนเขาสักหลายประโยค”

นอกจากตอนเผชิญกับเผ่ามังกรแล้ว นิสัยของทวนพระอังคารไม่ได้ดุร้าย

เขากล่าวอย่างสงบนิ่ง “สหายร่วมเส้นทางรับสืบทอดความคิดของราชันพระเสาร์ มีความคิดเช่นนี้ไม่น่าแปลกใจ แต่สมควรทราบว่าการแสวงหาความสบายใจชั่วครั้งชั่วคราวยากจะเป็นตัวของตัวเอง”

“ความจริงเป็นเพราะพวกหูเยว่ซิน อิ่นเทียนเซี่ย รวมถึงคนที่มีความเห็นเหมือนกับพวกเขาอยู่ด้านนอก สร้างสภาวะประสานในนอกขึ้นบนโลกซ้อนโลก โลกซ้อนโลกถึงได้สงบสุขกว่าเดิม ด้วยความเข้าใจของข้า หมิงจางไม่ได้เอนเอียงไปยังด้านใดด้านหนึ่งในความขัดแย้งระหว่างพวกเจ้าสองฝ่าย เรื่องราวในครั้งนี้เป็นเขาทำตามใจตัวเอง แต่ว่าการดำรงอยู่ของหมิงจาง มีเหตุผลเหมือนกับพวกหูเยว่ซิน”

ทวนพระอังคารกล่าว “ถึงแม้ว่าความเห็นของพวกเจ้าจะอยู่ตรงข้าม ถึงขั้นที่เกิดความขัดแย้ง แต่ข้าเชื่อว่าสหายร่วมเส้นทางจู๋หยางจื่อสมควรทราบเงื่อนงำด้านใน”

“คำพูดของพี่ร่วมเส้นทางไม่ไร้เหตุผล” จักรพรรดิอาทิตย์เอ่ยอย่างแช่มช้า “แต่ว่าเรื่องราวที่ราชันพระอังคารกระทำในครั้งนี้รุนแรงเกินไป ยากจะจัดการได้”

ทวนพระอังคารถาม “นี่คือความคิดของพี่ร่วมเส้นทางเจี่ยงเซิ่นหรือ”

“ข้าไม่แน่ใจว่ากษัตริย์ดินมีความคิดอย่างไร” จักรพรรดิอาทิตย์ส่ายหน้า “ก่อนหน้านี้ไม่ได้พบกัน แต่ฟังคนของโถงเซียนเต๋านอกรีตบอกว่า กษัตริย์ดินกับกษัตริย์กระบี่ได้มาถึงใกล้ๆ แล้ว หวังว่าจะแก้ไขสถานการณ์ได้ กระนั้นกลับยากยิ่ง…ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือหาวิธีลอบช่วยราชันพระอังคารให้หนีไป อย่าถูกคนจากเต๋านอกรีตรุมเข่นฆ่าที่นี่”

“ทว่าแค่ที่ข้าทราบในตอนนี้ จำนวนและพลังของยอดฝีมือของโถงเซียนเต๋านอกรีตที่รวมตัวกันที่นี่ สถานการณ์ไม่น่ายินดีแม้แต่น้อย…” จักรพรรดิอาทิตย์ถอนใจเสียงเบา

ทวนพระอังคารตอบหลังเงียบเสียงเล็กน้อย “รอเจอหมิงจางแล้วค่อยว่ากัน เมื่อติดต่อกันได้ ประสานในนอก โอกาสจะมีมากขึ้นบ้าง”

“ตอนนี้ได้แต่ทำเช่นนี้แล้ว” จักรพรรดิอาทิตย์พยักหน้า

สองคนสนทนากัน จักรพรรดิอาทิตย์เคลื่อนไหวอยู่ในความว่างเปล่า ไม่ทันไรลำแสงก็ปรากฏขึ้นไกลออกไป มีความปรวนแปรจากกลิ่นอายที่แข็งแกร่งสั่นสะท้านมิติโดยไม่มีการอำพราง จะต้องเป็นยอดฝีมือของโถงเซียนอย่างไม่ต้องสงสัย

จักรพรรดิอาทิตย์กับทวนพระอังคารเห็นดังนั้นก็หยุดสนทนากัน ทวนพระอังคารปกปิดร่องรอย ส่วนจักรพรรดิอาทิตย์ช่วยอำพรางซ่อนตัว

ยอดฝีมือโถงเซียนที่อยู่ตรงข้ามแม้จะเป็นเซียนพิศวงสงบนิ่ง จักรพรรดิอาทิตย์พอผนึกกำลังกับโคมในคันฉ่องอันเป็นอาวุธเซียนของตัวเองก็สามารถปกปิดได้

แต่พอเข้าใกล้ สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของอีกว่าย พบว่าเป็นเซียนจริงแท้ พลันไม่มีความเสี่ยงแล้ว

จักรรพรดิอาทิตย์ถึงขั้นสามารถทำให้ทวนพระอังคารรวบรวมข่าวจากโลกภายนอกโดยไม่ได้รับผลกระทบได้เหมือนที่ทวนพระอังคารทำกับเยี่ยนจ้าวเกอ

เพียงแต่พอเห็นอีกฝ่ายชัดถนัดตา ในดวงตาของจักรพรรดิอาทิตย์พลันฉายแววประหลาดใจอยู่หลายส่วน ฝ่ายทวนพระอังคารในใจมีรสชาติซับซ้อน

ในกลุ่มคนที่อยู่ตรงข้าม มีคนผู้หนึ่งที่พวกเขาคุ้นเคยดี

เป็นฟู่อวิ๋นฉือจักรพรรดิแพรงาม ผู้สืบทอดกระแสตรงสายเอกพิสุทธิ์ซึ่งถูกจัดอยู่ในห้าจักรพรรดิแห่งโลกซ้อนโลกเหมือนกับจักรพรรดิอาทิตย์

………………..