ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1281 สะบั้นคลื่นเย็นเยือกหนึ่งฉื่อ
หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับใช้อาคมพระเกตุ ต้านทานพายุน้ำค้างแข็งทั่วนภาของกษัตริย์ดารา
พลังกัดกร่อนรุนแรง กัดกินคมกระบี่จากหิมะน้ำแข็งมากมาย ปกป้องไม่ให้หยางเซ่อถูกมันทำร้าย
เพียงแต่ว่าเมื่อเป็นแบบนี้ สภาวะโจมตีจากฝ่ามือบดบังฟ้าที่ใช้ปะทะกษัตริย์ดาราซึ่งหน้า ยากจะไม่ได้รับผลกระทบ
พลังฝ่ามือยังคงยิ่งใหญ่เหมือนไร้ขอบเขต
แต่ว่าสภาวะกับความคมกล้าที่ชิงสะกดข่ม และแข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้นกลับได้รับความเสียหาย
ถ้าหากว่าเป็นคู่ต่อสู้คนอื่นยังพอทำเนา แต่ชนชั้นกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงเล่า?
สถานการณ์ตอนนี้เดิมทีเป็นเขาใช้ประโยชน์จากพายุน้ำค้างทั่วนภาสร้างขึ้น โอาสที่หากไม่คว้าก็จะหายไปในตอนนี้ จะไม่คว้าไว้ได้อย่างไร?
พริบตานั้น เฉินเสวียนจงพลิกจากป้องกันเป็นโจมตี
ธารน้ำแข็งทลายวิชาที่ห้า ไม่ใช่ว่าจะต้องใช้ลำธารหิมะก่อนถึงจะใช้ออกมาได้
แต่ว่าหลังจากการสั่งสมของลำธารหิมะ อานุภาพของธารน้ำแข็งทลายจะเพิ่มขึ้นอีกขั้นอย่างไม่ต้องสงสัย!
กษัตริย์ดารสะบัดดาบหนึ่งออก พลิกป้องกันเป็นโจมตี เอาชนะฝ่ามือบดบังฟ้าของกษัตริย์เร้นลับบบบบบบอย่างหักโหม!
หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับมิได้ลนลาน ใช้อาคมพระเกตุคุ้มครองร่าง กลืนกินทำลายธารน้ำแข็งและความเย็นสุดขั้ว มั่นคงดุจขุนเขา
ดาบหักทำจากหยกขาวยาวสองฉื่อ ตอนนี้ม้วนพัดพายุหิมะทั่วฟ้าขึ้นมาเหมือนกับหิมะกระจายเวียนว่อน โต้ตอบทันที
สะบั้นคลื่นเย็นเยียบดาบวิเศษในมือกษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงตอนนี้เหมือนกับหมอกมายา หลอมรวมอยู่ในหิมะ ยากจะหยั่งคาด
คมดาบบัดเดี๋ยวสูญหายบัดเดี๋ยวปรากฏ พร่าเลือนมัวซัว ยากจะตรวจจับ ตอนปรากฏขึ้นรุนแรงรวดเร็วเหมือนกับภูเขาหิมะถล่ม
ในเจ็ดวชาเหมันต์ น้ำค้างแข็งหิมะระบำวิชาแรกและพายุหิมะอนิจจังวิชาที่สาม ถูกเฉินเสวียนจงหลอมเข้าไปในดาบ สภาวะการระเบิดของธารน้ำแข็งทลายก่อนหน้านี้ม้วนเข้าหาหยางเซ่อกษัตริย์เร้นรับอย่างต่อเนื่องไร้สิ้นสุด
พอได้โต้กลับ สภาวะโจมตีที่บ้าคลั่งหากต่อเนื่องของเฉินเสวียนจง ยังรุนแรงรวดเร็วยิ่งกว่าฝ่ามือบดบังฟ้าของหยางเซ่อเมื่อก่อนหน้าเสียอีก!
หยางซ่อกษัตริย์เร้นลับสีหน้าไม่สะทกสะท้าน ไม่มีความขุ่นข้องและความไม่ยินยอมที่สูญเสียโอกาสแต่อย่างไร
วรยุทธ์ประจำตัวของเขามาจากการประสานวรยุทธ์ระดับสุดยอดของตัวเองและคัมภีร์เบิกนภาสายหยกพิสุทธิ์เช่นกัน
เพียงแต่ว่าแตกต่างกับวารีเบิกนภาที่เกิดจากดาบเทพเย็นเยียบ ดินเบิกนนนนภาที่เกิดจากหมัดโบ่วกี้ทำลายฟ้า ลมเบิกนภาที่เกิดจากกระบี่หยกเบิกนภา อาคมพระเกตุของกษัตริย์เร้นลับ กลับแสดงให้เห็นถึงภาพของความมืดมิดเป็นแผ่นผืนก่อนการเบิกฟ้า
ดูจากระดับจิตแล้ว กลับเหมือนการใช้หมัดแปลงกำเนิดป้องกันด้วยพลังสุงสุด
ความสามารถน่าตื่นตะลึงของหยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับมิได้มีแค่ฝ่ามือบดบังฟ้า
ฝ่ามือบดบังฟ้าแข็งแกร่ง ส่วนที่แข็งแกร่งอยู่ในที่แจ้ง ไม่ว่าใครก็สัมผัสได้
ความแข็งแกร่งของความสามารถอื่นๆ ของกษัตริย์เร้นลับ มิได้เห็นได้ชัดเจนขนาดนั้น
ดูปกติไม่มีใดผิดแผก แต่ในตอนที่คู่ต่อสู้รู้สึกได้ กลับสั่งสมจนยากหวนคืน มิอาจป้องกันได้
เหมือนกับนิสัยของเขา
เวลานี้เขาเปลี่ยนจากโจมตีเป็นป้องกัน ใช้กระบวนท่าหักล้างกระบวนท่า ผลักดันอาคมพระเกตุคุ้มกันร่าง เพียบพร้อมทั้งโจมตีและป้องกัน หลอมร่างตัวเองเหมือนกับปราการแข็งแกร่ง ต้านทานสภาวะโจมตีที่คลุ้มคลั่งซึ่งต่อเนื่องไม่ขาดตอน
“น้ำค้างแข็งหิมะระบำ พายุน้ำค้างทั่วนภา พายุหิมะอนิจจัง ลำธารหิมะ ธารน้ำแข็งทลาย”
หยางเซ่อกล่าวในใจ ‘ยังมีแช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หกกับฟ้าดินเปล่าเปลี่ยววิชาสุดท้าย’
วรยุทธ์ของกษัตริย์ดารา กระแสความเย็นคุกคามคน พลังความเย็นไม่สลาย คงอยู่ในอากาศเนิ่นนาน
ศัตรูเมื่อสู้กับเขา เจตจำนงดาบที่เย็นเยียบจะกัดกร่อนอีกฝ่ายในที่ลับ เหมือนกับหนอนไชกระดูกอย่างต่อเนื่อง ยากจะกำจัดทิ้ง
คนส่วนใหญ่ที่ต่อสู้กับจอมยุทธ์ของอารามคลื่นยะเยือก หลังจากทุกอย่างจบลง จะอดทนต่อความทรมานอันยาวนานของความหนาวเสียดกระดูกไม่ไหว
คนที่ขจัดความเย็นได้ไม่กี่คน โดยปกติแล้ว จำเป็นต้องหาที่ที่ปลอดภัย เพ่งสมาธิขับความเย็น จึงจะแก้ไขได้
เวลาต่อสู้ยิ่งนาน การสั่งสมความเย็นก็ยิ่งล้ำลึก จะสร้างผลกระทบอย่างเงียบๆ ต่อจอมยุทธ์ ลดทอนพลังชีวิตและพละกำลังของอีกฝ่าย
แช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หก หมายถึงความเย็นจากน้ำแข็งจับตัวสามฉื่อมิอาจใช้เวลาวันเดียว
วิชานี้ไม่ใช่วิชาโจมตีทั่วไป แต่ว่าใช้วิธีการพิเศษชักนำความเย็นที่สั่งสมในร่างของอีกฝ่าย ให้รวมตัวเป็นจุดเดียวแล้วระเบิดออกมา ก่อเกิดพลังทำลายล้างที่น่าพรั่นพรึง
การระเบิดจากด้านในออกด้านนอก ทำให้คนยากทนทาน
หยางเซ่อเชื่อว่า เฉินเสวียนจงจะต้องหาโอกาสทำแบบนี้กับตน
เป็นเพราะว่าทั้งสองฝ่ายมีพลังสูสี การใช้แช่แข็งสามฉื่อก่อนใช่ว่าจะทำอะไรหยางเซ่อได้
ดังนั้นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเฉินเสวียนจง ไม่ใช่การใช้แช่แข็งสามฉื่อออกมาตรงๆ ทิ้งฟ้าดินเปล่าเปลี่ยวท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดไว้ในตอนสุดท้าย เช่นนั้นไม่มีความหมายมากนัก
การใช้วิชาฟ้าดินเปล่าเปลี่ยว จากนั้นค่อยใช้แช่แข็งสามฉื่อ จึงก่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงที่สุด
พลังทำลายล้างของวิชาฟ้าดินเปล่าเปลี่ยววิชาสุดท้ายในเจ็ดวิชาเหมันต์ ต่อให้เป็นหยางเซ่อกษัตริย์เร้นยังรู้สึกกริ่งเกรง ในความหมายหนึ่ง นั่นเป็นกระบวนท่าสังหารอันน่ากลัวที่ทำลายตัวเองก่อนจะทำร้ายคนอื่น
ในขณะที่จ่ายราคามหาศาล อานุภาพยิ่งใหญ่กว่าเดิม
เป็นอย่งที่คาด สภาวะของเฉินเสวียนจงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากเจตจำนงดาบถูกกระตุ้นถึงขีดสุด จากนั้นก็รวมตัวอย่างรวดเร็ว!
พายุหิมะในจักรวาล ตอนนี้หายไปหมดสิ้น
ต่อจากนั้น ประกายดาบที่สว่างไสวและเย็นเยียบ สว่างขึ้นในความว่างเปล่าอันมืดมิด
ประกายดาบสว่างถึงกลางทางก็ดับลงไป ทุกสิ่งเงียบสงัด
ในวินาทีนี้ จักรวาลทั้งหมดเหมือนกับกลายเป็นโลกที่เย็นเยือกไร้สุ้มเสียง เงียบงันเปล่าเปลี่ยน
ไร้เสียง ไร้แสง ไร้ความร้อน ไร้พลังชีวิต
ทุกอย่างต่างถูกกลบฝังในความเย็นและความมืดอันเป็นนิรันดร์ ดับสูญไปหมดสิ้น
ฟ้าดินเปล่าเปลี่ยว วิชาสุดท้ายในเจ็ดวิชาเหมันต์!
‘มาแล้ว’ หยางเซ่อถอนใจเงียบๆ ตั้งท่าหมัด ทั้งโจมตีและป้องกัน รอการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของกษัตริย์ดารา รวมถึงวิชาแช่แข็งสามฉื่อที่จะต้องตามมาในภายหลัง
ตั้งแต่สู้กันมา กษัตริย์ดาราเฉินเสวียนจงออกแต่ละกระบวนท่าสุดกำลัง ทั้งหมดล้วนใช้ออกสุดพลัง ถึงขั้นที่รีดเค้นศักยภาพชนิดที่เกินกว่าขีดจำกัดของตัวเอง
เขาไม่เตรียมสู้สุดชีวิตกับกษัตริย์เร้นลับ แต่ต้องการจบการต่อสู้ในทีเดียว
เจ็ดวิชาเหมันต์ กำหนดผลแพ้ชนะในเจ็ดกระบวนท่านี้!
หยาบเซ่อทราบเรื่องนี้ดี มิได้ประหลาดใจ
เขาเองก็มีความมั่นใจ อาศัยพัดบดบังฟ้าในมือตนเองต้านดาบที่เจ็ดจากสะบั้นคลื่นเย็นเยือกของเฉินเสวียนจง
เฉินเสวียนจงใช้เจ็ดดาบเอาชนะไม่ได้ ชัยชนะในตอนท้ายจะเป็นของเขาหยางเซ่อ
ทว่าในตอนนี้ หยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับสีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน
ในเจตจำนงค์ดาบที่เย็นยะเยือก ดาบหักทำจากหยกขาวที่เฉินเสวียจงกำไว้ในมือ มั่นคงสุดเปรียบปาน
ทว่าดาบหักหยกขาวในมือของเขากลับเกิดการเปลี่ยนแปลง
คมดาบของดาบหักที่ตอนแรกยาวสองฉื่อ ถึงกับหักจากตรงกลางอีกครั้ง!
คมดาบที่หักออก กลายเป็นผลึกน้ำแข็ง สลายดุจควันเมฆ หายไปไร้ร่องรอย
ดาบวิเศษตอนนี้เหลือคมดาบแค่หนึ่งฉื่อ!
สะบั้นคลื่นเย็นเยือกที่คมดาบยาวหนึ่งฉื่อ!
เจตจำนงดาบที่ฝังสรรพชีวิตในโลกหล้า นำความเปล่าเปลี่ยวอนธการมาสู่ฟ้าดิน แข็งแกร่งอย่างไม่เคยมีมาก่อน ทำลายการป้องกันของหยางเซ่อกษัตริย์เร้นลับอย่างหักโหม!
หยางเซ่อครางหนักๆ คำหนึ่ง สะบัดพัดขนนกในมือ ป้องกันสะบั้นคลื่นเย็นเยือกหนึ่งฉื่อของเฉินเฉียนหัว
ทว่าเจตจำนงดาบกับปราณดาบที่เย็นเยือกเสียดกระดูก แทรกซึมสู่ในร่างเขาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย
ความรู้สึกเจ็บปวดที่คมดาบเชือดเฉือนร่าง และความรู้สึกเย็นเยือกจนชาปรากฏขึ้นสลับกัน
แม้ว่าหยางเซ่อจะไม่หยุดการกัดกร่อนของอาคมพระเกตุ ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดเกินบรรยาย
เขาสู่หายใจลึกเฮือกหนึ่ง ปลุกปลอบจิตใจ พลังกัดกร่อนทะลักเข้าหาเฉินเสวียนจง กัดกินเจตจำนงดาบของเฉินเสวียนจง ใช้โจมตีปะทะโจมตี แก้ไขสภาพจนตรอกของตัวเอง
“เปิด!”
แต่ในขณะเดียวกัน เฉินเสวียนจงก็ตวาดขึ้น
ฉับพลันนั้น กระแสความเย็นถี่ยิบนับไม่ถ้วนรวมตัวกันกลายเป็นหอคอยราวกับร้อนธารคืนทะเลในร่างของหยางเซ่อ จากนั้นก็ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง!
แช่แข็งสามฉื่อวิชาที่หก!
………………..