ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 811 กระบี่สังหารเซียนและกระบี่ลวงเซียน
พลังฝึกปรือของซุนจ้งต๋าถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกดอัด
ในตอนนี้วิชาเข็มแกนน้ำแข็งทำให้ญาณจริงแท้ในร่างอ่อนแอลง อีกทั้งยังกระจายเข้าไปในแขนขาและกระดูกนับร้อย แทรกตัวอยู่ในทุกที่จนไม่อาจต้านทาน
ตราอาคมแสงอาทิตย์กลางหน้าผากของเขาสว่างขึ้นอีกครั้ง ทว่าก็ถูกตราประทับตะวันของเยี่ยนจ้าวเกอพันธนาการ ไม่มีการเคลื่อนไหวอีกต่อไป
ความรู้สึกของซุนจ้งต๋าในตอนนี้ เหมือนกับมีเข็มแหลมนับไม่ถ้วน แทงเข้าไปในทุกส่วนของทั่วทั้งร่างพร้อมกัน
รูขุมขนทั้งหมดล้วนถูกเข็มทิ่มแทง ถึงขั้นที่ไม่อาจใช้คำว่าถี่ยิบมาบรรยายการแทงเข็มได้อีกแล้ว
ซุนจ้งตารู้สึกว่าทั่วทั้งร่างไม่มีที่ใดที่ถูกเข็มปักไม่ได้รับความทรมานเสียดแทงกระดูกนั้น
ความเจ็บปวดจากการถูกแทงเข็มชนิดนี้ ไม่ได้ลดทอนลงเพราะบางตำแหน่งบนร่างของเขาเปราะบางเป็นพิเศษ
ในทางตรงกันข้าม ยิ่งเป็นตำแหน่งที่เปราะบางเท่าไร ความเจ็บปวดก็รุนแรงขึ้นเท่านั้น
อย่างเช่นดวงตา ทรวงอก จุดฮุ่ยอิน[1]…
โชคดีที่เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้คงเข็มไว้นาน
ซุนจ้งต๋าสั่นระริก ผ่านไปครึ่งวันอาการค่อยบรรเทาลง เยี่ยนจ้าวเกอมองเขาด้วยใบหน้าเสียดาย “เฮ้อ ดูเหมือนใต้เท้าจะไม่ยอมทำตัวเป็นคนกันเองกับข้า ช่างจนปัญญาแท้ๆ เรื่องเช่นนี้จะไปบังคับกันก็ไม่ได้”
ถ้าหากว่าเอาชนะเยี่ยนจ้าวเกอได้ ซุนจ้งต๋าสาบานว่าจะต้องสั่งสอนคนไร้ยางอายที่ทำตัวใสซื่อหลังจากเอาเปรียบกันไปแล้วตรงหน้านี้ให้ได้
ทว่าฝ่ามือของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกดลง กลับสะกดมิให้เขาขยับเขยื้อน
ซุนจ้งต๋าหัวเราะอย่างขื่นขม “มีสหายในสำนักตามหาของวิเศษกับข้าจริงๆ แต่ว่าพวกเราไปกันคนละทาง พวกเขาตามหาในมิติต่างแดน ข้ามาตามหาในโลกซ้อนโลก ของยังอยู่ในมือพวกเขา ข้าเอามาไม่ได้”
เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ เอ่ยว่า “ข้ามีวิธีติดต่อกับพวกเขา แต่ข้าบอกใต้เท้าไม่ได้จริงๆ ข้ายอมตายใต้เข็มแกนน้ำแข็งของใต้เท้าดีกว่า”
มีวิชาลับการเชื่อมต่อเฉพาะระหว่างผู้สืบทอดของสายเหนือพิสุทธิ์ ซึ่งอาจจะสามารถส่งข้อมูลปลอมทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด หรือวางกำดักเพื่อซุ่มสังหารได้
โดยเฉพาะถ้าหากเยี่ยนจ้าวเกอมอบให้กับบุคคลที่ยิ่งใหญ่บนโลกซ้อนโลก ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเป็นสิ่งที่ซุนจ้งต๋าไม่อยากจะคิดถึง
เขาสามารถมอบวิธีการเชื่อมต่อที่ผิดพลาดให้ได้ แล้วอาศัยมันแจ้งสหายร่วมสำนักถึงการประสบคราเคราะห์ของตน เพื่อให้อีกฝ่ายระหวังตัว
แต่เมื่อผ่านเรื่องเมื่อครู่ ซุนจ้งต๋าก็คิดว่า เยี่ยนจ้าวเกอคงจะไม่ติดกับ
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ไม่สู้ยอมตายอย่างไร้ความอัปยศดีกว่า
กระนั้น ในทางกลับกัน ความตาย เขานั้นไม่กลัว แต่การลงทัณฑ์ของเข็มแกนน้ำแข็ง เขาไม่มั่นใจว่าเขาจะทนได้ถึงที่สุด…
จะทนได้นานเท่าไร ต่างเป็นเรื่องที่บอกยาก
ยิ่งเวลาผ่านไปนาน ความเจ็บปวดที่เข็มแกนน้ำแข็งนำมาก็จะยิ่งรุนแรง
เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างราบเรียบ “ข้าเคยพูดแล้วว่า เรื่องของสำนักท่าน ข้านั้นไม่สนใจ แต่กลับกัน เรื่องที่ข้าสนใจ ท่านจะต้องบอกข้ามา”
เขาพลันหัวเราะเหอะๆ “ตามหาอยู่ในมิติต่างแดน นั่นไม่ใช่เรื่องที่ใครก็ทำได้ ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ฝึกฝนคัมภีร์กระบี่ลวงเซียนแล้ว”
ช่วยสังหารเซียน ผนึกเซียน ลวงเซียน เกิดแสงสีชาดสี่ทิศ
สังหารเซียนเปลี่ยนแปลงไร้สิ้นสุด เหล่าเทพเซียนโลหิตย้อมอาภรณ์
ลำนำนี้ บรรยายถึงจุดเด่นของสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียน
เทียบกับกระบี่สังหารเซียนที่ทำลายการเปลี่ยนแปลงจริงปลอม แม้โลกจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ไร้รูปร่างและมีรูปร่างนับพันนับหมื่น มันก็มีวิธีการทำลายและวิธีการส่งโลกสู่ความพินาศนับร้อนนับพัน กระบี่ลวงเซียนเป็นกระบี่แห่งความสิ้่นสูญที่ทำลายมิติเวลา
ถ้าหากบอกว่ากระบี่สังหารเซียนทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง เช่นนั้นกระบี่ลวงเซียนก็ตัดขาดมิติเวลา
เมื่อฝึกจนถึงระดับสูงสุด ใช้เพียงกระบี่เดียวก็สามารถทำให้มิติเวลาพินาศ ตัดกระแสเวลา บดขยี้พื้นที่มิตินับไม่ถ้วนได้
ดังนั้นในตอนที่ยังอยู่ในวังศิลาก้นทะเล แม้ว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะเอาชนะกระบี่กาลเคลื่อนลค้อยจากคัมภีร์นภากาลเวลา ของคังเม่าเซิงและคังจิ่นหยวนสองพี่น้องได้อย่างผ่อนคลาย ก็เสียดายที่สิ่งที่ตนฝึกฝนไม่ใช่กระบี่ลวงเซียน ไม่เช่นนั้นทุกอย่างคงจะง่ายกว่าเดิม
หากพูดในอีกแง่มุมหนึ่ง จิตแห่งหลักการของกระบี่สังหารเซียนสะกดคัมภีร์นภาความว่างเปล่าและคัมภีร์นภาจักรวาลได้พอดี ก่อเกิดและกดข่มซึ่งกันและกัน เป็นจุดเริ่มต้นและจุดจบให้แก่กันและกัน มีจุดร่วมในหลักการ
คัมภีร์กระบี่ลวงเซียนเมื่อฝึกฝนถึงระดับหนึ่ง จะทำให้จอมยุทธ์เคลื่อนที่ในมิติได้อย่างอิสระเหมือนกับคัมภีร์นภาความว่างเปล่า
การครอบครองกระบี่สังหารเซียนและกระบี่ลวงเซียนพร้อมกัน ทำให้การรับสืบทอดของซุนจ้งต๋าดูเหมือนจะเป็นวิชาสายเหนือพิสุทธิ์ดั้งเดิมจนไม่อาจดั้งเดิมไปกว่านี้ได้อีก
สีหน้าในตอนนี้ของซุนจ้งต๋ามีสีสันน่าประหลาด
เขาเพ่งตามองเยี่ยนจ้าวเกออยู่ค่อนวัน ใบหน้าค่อยปรากฏรอยยิ้มที่เศร้ายิ่งกว่าร้องไห้ออกมา
ผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์ไม่ได้ปรากฏตัวในโลกซ้อนโลกและโลกเบื้องล่างมานานแล้ว ในความรู้ของคนส่วนใหญ่ พวกเขากลายเป็นตำหนานที่ถูกกลบฝังในประวัติศาสตร์มาตั้งแต่แรก
โลกซ้อนโลกในตอนนี้ นอกจากบุคคลระดับสูงสุดแล้ว จะมีใครที่รู้จักวิชาสายเหนือพิสุทธิ์มากพอบ้าง?
แม้ว่าท่านเยี่ยนจ้าวเกออาจจะเกี่ยวข้องกับราชันพระอาทิตย์ แต่ท่านกับเข้าใจจุดเด่นของสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนขนาดนี้ ท่านกล้าพูดหรือว่าท่านไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวิชาสายเหนือพิสุทธิ์แม้แต่นิดเดียว?
ซุนจ้งต๋ามีลางสังหรณ์ไม่ดีแม้แต่น้อย
เยี่ยนจ้าวเกอเปิดเผยต่อหน้าเขาถึงขนาดนี้ ไม่ใช่หมายความว่าตั้งใจจะกำจัดเขาทิ้งอยู่แล้วหรอกหรือ?
“วางใจเถอะ แม้การที่ท่านสวมรอยเป็นข้าจะทำให้ข้าไม่พอใจนิดหน่อย แต่เห็นแก่ที่ท่านเป็นมืออาชีพกว่าตัวปลอมสองคนนั่นมาก ข้าจึงชื่นชมท่าน ถ้าท่านยอมร่วมมือแต่โดยดี ข้าจะไม่ฆ่าท่าน” เยี่ยนจ้าวเกอมองใบหน้าของซุนจ้งเต๋า พอจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
ชายหนุ่มยิ้มสดใส “ลองเล่ามาหน่อยว่าของวิเศษที่ท่านตามหา กับยอดเขาหัวใจเดี่ยวบนเทือกเขาอาทิตย์หยกเกี่ยวข้องกันอย่างไร”
“ถึงข้าจะไม่ปล่อยท่าน แต่ถ้าท่านไม่ทำตัวเจ้าเล่ห์ ข้าก็จะไม่ฆ่าท่าน หลังจบเรื่องแล้วไม่แน่ว่าท่านจะได้รับโอกาสเป็นอิสระอีกครั้ง
“แต่ถ้าท่านคิดทำตัวกลับกลอก เช่นนั้นข้าย่อมมีวิธีมากมายจัดการท่าน เข็มแกนน้ำแข็งเป็นแค่ด่านแรกเท่านั้น ด้านหลังยังมีลูกเล่นใหม่ๆ อีกมากมาย”
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มกว้าง มองซุนจ้งต๋า “ไม่ทราบว่าท่านจะยินดีช่วยข้าลองลูกเล่นที่ว่าหรือไม่?”
ซุนจ้งต๋าจนปัญญา “นอกจากจะเชื่อฟังท่าน ข้าก็ไม่มีตัวเลือกอื่นอีก อย่าถามเรื่องที่เกี่ยวกับสำนักข้าก็พอ เรื่องอื่นข้ายินดีบอกกล่าวอย่างเต็มที่”
“ข้ายังไม่เคยไปเทือกเขาอาทิตย์หยกมาก่อน แต่ตามเบาะแสที่ข้าได้มา ที่นั่นสมควรมีสถานที่ที่ของวิเศษอยู่ ด้านในมีทางเชื่อมมิติที่เชื่อมไปยังมิติแห่งหนึ่ง เตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับ ของวิเศษสายโอสถที่ตำหนักวังเทพบูชา หรือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับ อาจจะอยู่ที่นั่น”
“นอกจากนี้ อาจจะมีโอสถเซียนที่กระจัดกระจายอยู่ด้วย”
“โอสถที่เจ้าของของสร้อยลูกปัดหยกหาเจอบนเทือกเขาอาทิตย์หยกเมื่อก่อนหน้านี้ สมควรถูกหลอมมาจากเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับก่อนมหาภัยพิบัติ”
ซุนจ้งต๋ากล่าวว่า “โอสถก่อนมหาภัยพิบัติสามารถรักษามาถึงตอนนี้โดยที่ไม่เสียสรรพคุณ จะต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่”
เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งฟัง ทางหนึ่งพยักหน้าอย่างช้าๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มหลังจากใคร่ครวญเสร็จ “เช่นนั้นขอรบกวนให้ท่านร่วมทางกับข้าสักระยะหนึ่งแล้ว”
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกดฝ่ามือ ร่างของซุนจ้งต๋าหายไป
เม่าเหลียงตัวนั้นถูกขังในวังฝูงมังกรอีกครั้ง
บัดนี้เสี่ยวอ้ายที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นมาว่า “คุณชาย สร้อยลูกปัดหยกนั่นท่านคืนให้ตระกูลเซี่ยไปแล้ว ของชิ้นนั้นตกลงไม่เกี่ยวกับของวิเศษหรือ?”
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ของคืนไปแล้ว แต่ของที่ควรมีพวกเราก็มีแล้ว”
ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม ดวงตาข้างหนึ่งมีแสงสาดออกมา ส่องสว่างท้องฟ้าครึ่งหนึ่ง กลายเป็นแผนภาพมากมาย
………………..
[1] จุดฮุ่ยอิน คือ จุดที่อยู่ระหว่างอวัยวะเพศกับทวารหนัก