ถนนสู่อาณาจักร – Oukoku e Tsuzuku Michi - ตอนที่ 28 – ปีกแห่งรุ่งอรุณ 4 – ระเบียบใหม่

28 – ปีกแห่งรุ่งอรุณ 4 – ระเบียบใหม่

—————————————————————

ปีกแห่งรุ่งอรุณ – บริเวณเขตวังราชวงศ์ – กำลังหลัก

—————————————————————

ทหารม้า

—————————————————————

│ ทหารม้าหนัก (ระดับเดียวกันกับคณะทหารม้า) │ ทหารม้า 80 คน│

—————————————————————

│ ทหารม้าเบา │ ทหารม้า 200 คน│

—————————————————————

│ ทหารม้าจู่โจม │ ทหารม้า 40 คน │

—————————————————————

│ หน่วยจู่โจม │ ทหารม้า 30 คน │

—————————————————————

—————————————————————

ทหาร

—————————————————————

│ ทหารเบา │ 200 คน │

—————————————————————

│ ทหารราบชั้นสูง (ผู้ใช้ปืนธนู) │ 60 คน │

—————————————————————

│ พลหอก │ 180 คน │

—————————————————————

│ นักธนู │ 140 คน │

—————————————————————

—————————————————————

—————————————————————

องครักษณ์อาณาจักร

—————————————————————

│ คณะอัศวินองครักษ์อาณาจักร │ 300 คน │

—————————————————————

│ ยามวังราชวงศ์ │ 200 คน │

—————————————————————

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

พวกเขาคือกลุ่มที่งดงามของแดงและเงินอยู่อีกฝั่ง บนฝั่งเราคือกลุ่มสีดำและน้ำตาล

พวกเขาคือคณะอัศวินองครักษ์อาณาจักรของโกลเดนเนีย และทหารม้าของปีกแห่งรุ่งอรุณ ถ้ามันเป็นปรกติ มีคนหลายคนที่เข้ามาและออกตรงกลางของพลาซ่า

ผม ผู้ที่นำสงครามต่อคลื่นศัตรู ดันทะลุไปขณะที่ผมตัดอัศวิน

ขณะที่ผมกังวลเห็นว่าซีเลียได้ปะทะกับอัศวิน เธอหลบดาบของศัตรูอย่างมีทักษะและตัดข้อมือเขา

หน่วยจู่โจมข้างหลังเราก็สู้ได้อย่างดีด้วย

แม้ว่าองครักษ์อาณาจักรได้ใช้อุปกรณ์หนัก พวกเขาไม่เคยฝึกในแง่ของสงคราม เมื่อมันเป็นสงครามคุณต้องการระยะของกันและกัน และจำเป็นต้องเข้าใจกันโดยปริยาย

แม้คุณเดินทัพได้ด้วยกันแบบนั้น คุณจะไม่ได้กำลังการพุ่งเข้าใส่เต็มๆ จากการพุ่งแบบนั้น

ยังไง เราไม่สามารถเจาะทะลุเกราะของอัศวินได้ง่ายขนาดนั้น ถ้ามันเป็น 1ต่อ1 เราทำเขาล้มได้ด้วยทักษะดาบของเรา

ผมจะโจมตีและกำจัดกัปตัน เขาเป็นคนที่ใส่ขนนกบนหมวกเขา นี่จะสร้างการข่มขู่พวกเขาเล็กน้อย

「ถอยไปเจ้าพวกคนรับใช้! ชั้นเป็นเคานต์ …」 「หนวกหูเว้ย!」

ผมเหวี่ยงหอกก่อนที่จะได้ยินประโยคเต็มๆของเขา อย่างที่คาดกับกัปตัน เขาป้องกันการเหวี่ยงของผมได้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉลาดที่ทำ

หลังจากนั้น ผมตามด้วยการเหวี่ยงอีก 3 ครั้ง

「เดี๋ยว! อาวุธของชั้น…」

หัวของเขาบินไปเมื่อเขาได้พูดไปครึ่งประโยค

องครักษ์อาณาจักได้สร้างความวุ่นวาย ระหว่างที่หน่วยจู่โจมได้เชียร์อย่างดัง แต่สนาบรบคือที่แลกเปลี่ยนการฟันนะ…

「กัปตัน ยอดเยี่ยม!」 「ต่อเลย! ฆ่าพวกมันทั้งหมด」

องครักษ์อาณาจักรที่ล้อมรอบได้พังทลายไป พวกเขาได้ถูกฆ่าทีละคนทีละคน

เพราะพวกเขาไม่สามารถยืนยันตำแหน่งของแต่ละคนได้ พวกเขาค่อนข้างสับสน

อย่างที่คาดจากเหน่วยพลหอกที่ปกป้องฐานทัพ แม้จะนวนเราจะเท่ากัน เรายังอยู่ในตำแหน่งที่เสียเปรียบ

ด้วยพวกเขาที่ปกป้องทหารราบ พวกเขาทะลุผ่านไปไม่ได้

「โอ้……ไม่ใช่ว่านี่แย่เหรอ?」

แน่นอนนี่มันแย่

เพราะแม้แต่เราช่วย เราพลิกสถานการณ์ไม่ได้

เพราะทั้งหมด หน่วยจู่โจมมี 30 คน และความสามารถพิเศษของเราคือเจาะทะลุ

ถ้าฐานทัพปลอดภัย งั้นไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง เราจะเจาะทะลุคณะอัศวินองครักษ์อาณาจักรอย่างนี้เลย และอาละวาดในวังราชวงศ์

ซีเลียและมาร์คตามผมโดยไม่บ่น คนอื่นยังสู้ต่อไป

「อย่าเข้าไปเป็นแถวในวังราชวงศ์ แยกย้ายกัน! ฆ่าทุกคนที่ถืออาวุธ คนแก่ที่ใส่ชุด และชายวัยกลางคนทุกคน! อย่าฆ่าผู้หญิง! อย่าปล้นสะดมอะไรเลย หลังจากนี้ เราจะได้รางวัลมากกว่านี้ รับทราบมั้ย?!」

พวกเขาพูด “《โอ้》” ขณะที่พวกเขาบุกไปข้างหน้า

หลังจากนั้น การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นใหม่ ผมไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกผมยกเว้นซีเลีย ผมเลยฟันศัตรูเพื่อเดินหน้า

มีหลายคนที่มา “ชั้นคือบางคน…” และบางคนทีเรียกตัวเองว่าอะไรบางอย่าง ดังนั้นผมเมินและฟันพวกเขา พวกเขาดูน่าสมเพชที่ตายไปแบบนั้น

หลังจากที่ผมฆ่าอัศวินไปประมาณ 10 คน ผมเห็นประตูรั้วทางเข้าวังราชวงศ์

「เฮ้ย! ประตูจะเปิด」

แม้ว่าเราเจาะทะลุองครักษ์อาณาจักร มันสมควรมีคนคุ้มกันที่ประจำตำแหน่งอยู่ที่ประตูรั้ว และประตูรั้วควรจะปิด อย่างไรก็ตาม ประตูรั้วได้เปิดและยามได้ยืนข้างต่อข้างกัน

「พวกเค้าไม่เคยคิดว่าเราจะเจาะทะลุทหารของพวกเค้า บางที่พวกเค้าคิดว่าพวกเขาหาความสำเร็จได้เหมือนการบุกเข้าไปในเขตศัตรูปรกติ」

「อาจจะ」

ประมาณทหารม้า 20 คนจากหน่วยจู่โจมได้รอดชีวิต

ขระที่คณะอัศวินองครักษ์อาณาจักสังเกตเรา พวกเขาอาละวาดอย่างคลั่ง มันสายเกินไปแล้วที่จะปิดประตูรั้ว

เราพุ่งเขาไปวังราชวงศ์เป็นแถวเดียวขณะที่เราฆ่ายามวังทั้งหมดที่ยืนขวางทางเรา

มากกว่านั้น มาร์คนำค้อนศึกยักษ์มาและตีประตูรั้วเหล็ก

ดั้งเดิมแล้ว ประตูรั้ววังราชวงศ์ไม่สมควรจะแข็งแรงเท่าป้อมปราการ ดังนั้น ความแข็งแรงของมันไม่ได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้น

ด้วยนี่ เราเข้าไปในวังราชวงศ์ได้อย่างง่ายดาย

ในพริบตา พวกเราได้เข้ามาในลานของวังราชวงศ์ บนทางมานั้น

คนคุ้มกันได้ออกมาทีละคน โดยไม่มีรูปแบบ

พวกเขาไม่สามารถหยุด 20 ทหารม้าและพวกเขาแค่โดนเหยียบย่ำเมื่อพวกเขาลองทำ

อย่างที่คาด ผมเคลื่อนไหวระหว่างขี่ชวาร์ซในอาคารวังราชวงศ์ไม่ได้ ดังนั้นผมตีก้นมันและชิ่วมันไป ให้มันไปเล่นที่อื่น

แม้วังราชวงศ์มันใหญ่ ผมนำบัลดิชไว้บนชวาร์ซและถอดดาบล้ำค่าของนนน่าออกจากฝัก แอ่งคู่

เส้นสีเงินมันโดดเด่น แต่มีอัศวินมากมายที่ใส่เกราะที่โดดเด่นมากกว่าสิ่งนี้ข้างในวังราชวงศ์

ซีเลียและมาร์คลงจากม้า คาร์ลได้ตามเราต่อมา

「โอเค เรายังดีอยู่ด้วยแค่ 4 คน ต่อไปเราจะหาบางกลุ่มที่มี 4-5 คนด้วยกัน」

หลังจากที่ผมได้แนะนำตัวของเรา ซีเลียได้ฟันศัตรูใต้วงแขนเพื่อฆ่าเขา

ซีเลีย-โจจัง*เร็วเหมือนเคย

«TLN: jou ojou โจหรือโอโจ ปรกติใช้เรียนคนที่เหนือกว่ามากเช่นเจ้าหญิง แต่ในกรณีนี้ใช้เพื่อแหย่ซีเลียเพราะยังเด็กแต่มีทักษะเหนือกว่าคนอื่น»

「เงียบน่า ชั้นจะไปก่อน」

พูดถึงแล้ว คาร์ลได้เห็นว่าซีเลียเป็นสาวระหว่างที่เธออาบน้ำในการบุกเข้าไปในเขตศัตรูครั้งสุดท้าย

ความสามารถของเธอเป็นของจริง แต่เธอเหนือนั่นทั้งหมด เธอได้ถูกใช้ในการรักษาทั้งหน่วย

แต่ หลังจากคาร์ลได้เห็นตัวที่เปลือยของซีเลีย เธออยากจะฆ่าเขา

「ฮึ่ม!」

มาร์คทำลายประตูเพื่อยืนยันบางอย่าง

「คาร์ล ขึ้นหน้า! ซีเลีย ข้างหลัง! มาร์คเปิดประตูที่น่าสงสัยทั้งหมด」

ขณะที่มาร์คทำลายประตู อัศวิน 2 คนพุ่งเข้าใส่เขา

「และสำหรับชั้น ชั้นจะฟันทุกคน」

อัศวินที่นาสมเพช ถูกฟันเหมือนเนย ทางเดินวังราชวงศ์ถูกย้อมไปด้วยเลือด

นายทำพรมชั้นสูงเปื้อน

ซีเลียดูเหมือนว่าเธอจะชินกับเรื่องนี้

เมื่อคนรับใช้ผู้หญิงได้บังเอิญมาเห็นภาพนี้ เธอสลบไปตรงนั้นเลย

「อย่างที่คาด ที่นี่กว้างมาก เราตรวจทุกห้องทีละห้องไม่ได้แบบนี้」

เมื่ออัศวินปรากฏตรงหน้าเรา คาร์ลฟันเขา

ดั่งมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องสิ่งเดียวทีให้ทำ

แต่ ที่ของเจ้าชายผู้สืบทอดต้องอยู่ตรงกลางของวังราชวงศ์

และมันเป็นไปได้ว่านายกรัฐมนตรีจะอยู่กับเขาด้วย

「ชุดต่อไปของทหารรับจ้างจะมา สำหรับตอนนี้ เราจะตรวจห้องที่หน้าสงสัย และมุ่งหน้าไปตรงกลางวังราชวงศ์」

ผมจะไม่ปล่อยให้ใครหนี

โดยเฉพาะเจ้าชายผู้สืบทอด ถ้าเขาหนีไป แผนของเราจะถูกเปิดเผย และเราจะถูกทำลายโดยทหารธรรมดา

「ในท้ายที่สุด นี่ยังเป็นหน้าที่ที่มีปัญหา」

ผมสาปแช่งขณะที่ฟันอัศวิน 3 คน

ผมฟันอัศวินที่พุ่งเข้ามา และคนรับใช้บางคนถอยไปเมื่อพวกเขาเห็นผม ระหว่างอยู่บนทาง เราตรวจห้องที่น่าสงสัย

ผมรู้สึกไม่ดีเมื่อกลุ่มของอัศวินได้อยากจะวิ่งหนี

หนึ่งในอัศวินเป็นชายแก่ที่แข็งแกร่ง เขาใส่ผ้าคลุมสีแดงที่งดงาม เขาต้องเป็นตำแหน่งสำคัญในอาณาจักรแน่

บนนั้นทั้งหมด เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเดียวกับองครักษ์อาณาจักรธรรมดา

ไม่ใช่ทุกคนจะสามานำทหารส่วนตัวมาได้ในอาณาจักรนี้

「ชั้นถามอีกครั้ง! พวกนายเป็นใคร!」

ผมขึ้นเสียงกับบางคนที่อยากจะหนีข้างหลัง

「เจ้าคนรับใช้! ฆ่าพวกมัน!」 「ระวังตัว เราจะทำสำเร็จ」

อัศวินมาทางเรา นี่เป็นการพัฒนาปรกติ

「พระองค์นายกรัฐมนตรี! ได้โปรดไปเร็วกว่านี้!」

ในที่สุด

พวกเราพยักหน้ากัน

「ดยุคนายกรัฐมนตรีอัลเลน! เราต้องการชีวิตของนาย เพราะนายได้เอาชีวิตของเจ้าชายองค์ที่ 2!」

ผมนำและฟันกลุ่มคน

อยากที่คาดกับกองทหารส่วนตัวของนายกรัฐมนตรี พวกเขาสามารถเห็นและตอบสนองกับการโจมตีฟันของผม

ผมยิ้มระหว่างที่คิดบางอย่างแบบนั้น

แน่นอนว่าพวกเขาจะป้องกันการฟันของผมด้วยดาบของเขา แต่นี่เป็นความผิดพลาดถึงชีวิต

ดาบของเขาหัก และหนึ่งในมือของพวกเขาบินไปในอากาศ

ถ้าแอ่งคู่เป็นเหล็กปรกติ มันจะพังแล้ว

หลังจากนั้น ผมได้ก้าวไปข้างหน้า แล้วฟันอกเขา

「เหลือเชื่อ……มันดูเหมือนกับเขาตัดผ่านเนย」

คาร์ลดูเหมือนจะตกใจด้วย

สองการฟัน 2 อัศวินล้มตาย อัศวินคนอื่นเริ่มสั่น

ระหว่างที่อัศวิน 3 คนรีบเข้ามาหาผม

แม้ว่ามันใช้ความกล้าเพื่อสั่งการการถอยทัพ อย่างโชคร้าย นายกรัฐมนตรีไม่สามารถทำมันได้

อัศวินได้ถูกฆ่า จากนั้นคนอื่นวิ่งหนีไป และนายกรัฐมนตรียืนไม่ได้ ยองอยู่บนทางเดิน

「เจ้าชายผู้สืบทอดอยู่ไหน」

「แกมันขี้ข้าเอลดิโอ หือห์……ไม่มีทาง」

「ตอบคำถามชั้น! บางทีนายอาจจะมีชีวิตอยู่ได้นานกว่านี้」

「เจ้าชายผู้สืบทอดแต่งตั้งตัวเค้าเองเป็นราชาแล้ว! ไมว่ายังไง พวกนายทั้งหมดจะเสร็จแน่!」

ขณะที่คาร์ลเห็นสัญญานผม เขาเหวี่ยงดาบไปที่คอของนายกรัฐมนตรี

พวกเราต้องรีบไปหาเจ้าชายผู้สืบทอด

「ต่อไปเป็นห้องราชา! ไปกันเถอะ」

แม้ผมพูดมัน ไม่มีใครขยับ

「มีอะไร?」

「…ห้องราชาอยู่ไหน?」 「ไม่รู้ดิ」 「ชั้นก็ด้วย」

อ๊า! พวกเราไพร่ไม่เคยจะรู้เกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของวังราชวงศ์

มันช่วยไม่ได้

ขณะที่ประตูได้ถูกเตะเปิด เราจับแม่บ้านที่สั่นอยู่ข้างเตียง

「เธอรู้ทางไปห้องราชามั้ย?」

「อย-อย่าฆ่าชั้น!! ไมม่! ช่วยด้วย! ชั้นยังไม่อยากตาย! ยกโทษให้ชั้นด้วย!!」

พวกเรานำดาบเปื้อนเลือดมาเป็นอาวุธของเรา จู่ๆคาร์ลก็นำหัวจากหลังเอวของเขาแล้วเอาให้เธอดู

สำหรับแม่บ้านที่รู้จักแต่สันติ ภาพแบบนี้น่าจะน่ากลัว

「ไมมมมมมมมมม่……」

แม่บ้านนั่งลงไปในแอ่งของฉี่ขณะที่เธอขอความช่วยเหลือ

นี่คือ ……

「อึนน…」

ผมจูบแบบแลกลิ้นกับเธอประมาณ 10 วินาที

「ใจเย็นลงยังตอนนี้? ชั้นจะไม่รุนแรงกับเธอ เธอชื่ออะไร?」

「ฮฮฮิ้!」

ผมจูบเธออีกครั้ง

「ชื่อเธอ?」

「ชื่อของชั้นคือ……ฟรานเชสก้า…」

เธอใจเย็นลงแล้วตอนนี้ เธอตอบคำถามของเราไม่ได้ถ้าเธอกลัว

แม้ว่าเธอยังเล็ดอยู่

「โอเค ฟรานเชสก้า บอกชั้นว่าห้องราชาอยู่ที่ไหน ชั้นจะไม่ทำอะไรกับเธอ」

「ห้องราชา…ในทิศตะวันตก……」

「ขอบคุณ」

หลังจากที่ผมได้เรียนรู้ที่อยู่ของห้องราชา ผมจูบเธอเป็นครั้งสุดท้ายและพุ่งออกไป

ฟรานเชสก้าตกใจและจับปากเธอ ขณะที่เธอมองเราออกไป

「…อะไร?」

「ไม่ ชั้นแค่คำรพในความชื่นชอบผู้หญิงของนายมากขึ้นตอนนี้」

「นั่นเป็นจูบที่เร่าร้อน นายฆ่าเธอซะยังดีกว่า」

เราได้ล้อเล่นกันจนเรามาถึงห้องราชา

「ก่อนอื่นเราต้องตรวจดูว่าถูกห้องมั้ย」

บางทีนอกจากหน่วยจู่โจมได้ทำลายการป้องกันของอัศวินอาณาจักรแล้ว

ผมมั่นใจว่าพวกเขายังสู้ที่ไหนซักที่ในวังราชวงศ์

「โออ้! นายปลอดภัยด้วย」

ขณะที่เรามาถึงห้องราชา เราสังเกตบลูโน่และลูกน้องของเขา

และตรงกลางของพวกเขาคือ……

「สำหรับพระองค์ที่มาเอง……」

「คำสั่งดังเดิมแล้วมันมาจากฉัน แน่นอนว่าฉันต้องแสดงหน้าของตัวฉันเอง」

เขาใจถึงที่จะนั่งอยู่แถวนี้

「งั้นนายกรัฐมนตรีอยู่ไหน? คนนั้นได้วิ่งหนีไปแล้วเมื่อเรามาที่นี่」

ผมหยิบหัวจากเอวคาร์ล

「เมื่อกี้ เราฆ่าคนนี่ในทางเดินของวังราชวงศ์」

เอลดิโอแสดงรอยยิ้มกว้าง

「อุมุ! ทำได้ดีมาก! นายต่างไปอย่างที่คาด」

「พระองค์ ถ้าพระองค์เบลทริอุสยังหนีอยู่ แผนนี้จะถูกรู้」

ขณะที่บลูโน่ทำให้เขาจำความจริงนี้ เอลดิโอพูดว่า “อุมุ!” และเปลี่ยนสีหน้า

「พี่อยู่นี่มั้ย? ให้เขามาที่นี่」

สมาชิกทุกคนหยุด ขณะที่เอลดิโอนำและเปิดประตู

ข้างใน มีอัศวินอาณาจักร 20 คนและอย่างไม่คาดคิด เจ้าชายผู้สืบทอดเบลทริอุส ถือไม้เท้ามงกุฎและจ้องเราอย่างใจเย็น

「ในที่สุดเจ้าก็ได้มา คนทรยศ ที่นี้ถูกปกป้องโดยวิญญาณบรรพบุรุษของเรา」

「ประวัติศาสตร์ของประเทศนี้ มากกว่า 100 ปี ท่านพี่ก็รู้เกี่ยวกับการปกป้องของวิญญาณ ใช่มั้ย?」

สองคนจ้องกัน เราและอัศวินอาณาจักรก็จ้องกันเช่นกัน

「อนิ-อุเอะ* ท่านคิดว่าฉันเป็นคนที่มีคุณสมบัติจะเป็นราชาหรือเป็นท่าน? ท่านผู้ที่มีความสามารถคุมแค่อัศวิน 20 คน มีคุณสมบัติไหม?」

«TLN: ท่านพี่ชาย เหมือนโอนี่จังแต่ใช้กับราชวงศ์»

「ราชาคือบางคนที่นำระบบและความมั่นคงมาสู่ผู้คนของเขา เจ้า ผู้ที่ทำลายสังคม ไม่เหมาะจะเป็นราชาเลยซักนิด」

「ระบบ? ความมันคง? ผิด! ราชาเป็นคนที่นำความเจริญรุ่งเรือง และบางคนที่นำมาซึ่งอนาคต」

「ความเจริญรุ่งเรืองนั้นสกัดออกมาจากสันติและความมั่นคง! ทานพ่อที่สิ้นไปของเราพูดมันมาตลอด!」

ความเจริญรุ่งเรืองมันเพิ่มขึ้นแต่ละวัน วันนี้มันดีกว่าเมื่อวาน และพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ ราชาคนสุดท้ายกลัวความไม่แน่นอน เขาปรารถนาไม่มากไปกว่าเมื่อวานและวันนี้ที่เหมือนกัน

「คิซามะ*…..เจ้าอยากจะสร้างความอัปยศให้อุดมคติของท่านพ่อหรือ?」

«TLN: แกไอ้เวร»

「ตั้งแต่เริ่มต้น นั่นเป็นต้นตอของปัญหาเรา ฉันดูเพียงภาพที่ใหญ่กว่าและอนาคตเท่านั้น ไม่จำเป็นสำหรับสงครามขนาดเล็กนี้เลยสักนิด」

「พอแล้ว! นำหัวของคนทรยศมาให้ฉันเพื่อฟื้นฟู้ความมั่นคง!」

เบลทริอุสออกคำสั่งกับองครักษ์อาณาจักรให้สู้เพื่อเขา และในเวลาเดียวกันเขาจับดาบของเขาและกวัดแกว่งสู่เอลดิโอ

อย่างไรก็ตาม เอลดิโอไม่ชักดาบของเขา และทำการเดินถอย

「ทำไมเจ้าถอยล่ะ?! เจ้ากลัวหรือ?」

「ดาบของฉันคือกำลังของฉัน ฉันต่างจากท่านพี่」

ตอนนี้ การเตรียมการได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ไม่นาน องครักษ์อาณาจักร รวมถึงเบลทริอุส จะไขว้ดาบกับกำลังของเรา

「กัปตัน เราจะได้ตำแหน่งขุนนางหลังจากนี้มั้ย」

ระหว่างที่เราพยายามจะฆ่ากัน คาร์ลพูดตลกขึ้นมา

หืมม มาลองบางอย่างเถอะ ถ้าผมมาคิดดูแล้ว ผมไม่เคยอาละวาดด้วยดาบนี้

「ซีเลีย มาร์ค ไปข้างหลังชั้น」

ขณะที่สองคนสับสนหลังจากที่เห็นหน้าผม พวกเขาขยับไปข้างหลังผม

บางทีพวกเธออาจจะเห็นรอยยิ้มบนหน้าผม

เสียงเหล็กกระทบได้สะท้อน เสียงกรีดร้องของชายได้ถูกได้ยินขณะที่ช่องว่างของชุดเกราะได้ถูกแทงด้วยดาบ

ในสงคราม เสียงแบบนั้นมันปนเข้ามา

ชายที่มีเพียงร่างท่อนบนร้องขอความช่วยเหลือ และมีบางคนที่ยังเดินอยู่ แม้ว่าลูกธนู 3 ลูกได้ปักอยู่บนตัวเขา

「ใครต่อ!」

ผมจับดาบด้วย 2 มือขณะที่ผมทิ้ง 3 ศพไว้ข้างหลัง

เกราะระดับสูงขององครักษณ์อาณาจักรดูเหมือนจะเป็นความว่างเปล่าด้วยดามเล่มนี้

ผมฟันดาบของผมไปที่อกชายจนถึงหว่างขาเขา

เครื่องในของเขาทั้งหมดร่วงลงที่เท้าเขาขณะที่ตัวเขาแยกออกเป็นสองท่อน

ผมฟันเท้าของชายคนต่อไปหลุด และเหยียบหัวเข้าด้วยบูทศึกระหว่างที่หัวเราะ

ในหัวใจของผม บางที่ผมรักการต่อสู้จริงๆ

องครักษ์อาณาจักรอื่นเห็นคนที่ดูเหมือนกัปตันพูด “เป็นไปไม่ได้” …… ชายวัยกลางคนที่มีชุดเกราะพิเศษได้ร่วงไปแล้ว

「ให้ชั้น! เฮ้ แก! แนะนำตัวแก!」

「เอเกอร์ ไม่มีชื่อตระกูล」

「สไตล์การต่อสู้ของแกเหมือนคนรับใช้จริงๆ」

กัปตันแนะนำตัวเขาด้วยชื่อตระกูลของเขา ไม่สนใจ

ผมเล็งไปที่คอเขา กัปตันปัดมันด้วยดาบของเขา นั่นการเคลื่อนไหวที่แย่

แอ่งคู่นั้นคมในตัวมันเองแต่ ไม่มีใครที่รับการโจมตีฟันของผมได้โดยไม่เตรียมตัว

ขณะที่เสียงเหล็กกระทบได้ดังก้อง ดาบได้หัก กัปตัน-ซังได้สับสนว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันได้สายเกินไปเสียแล้ว

มันสายเกินไปที่จะขยับ ที่คุณต้องทำคือถอยทัพ

เพราะทั้งหมด การต่อสู้ดวลมันไม่ใช่การต่อสู้จริง

ผมฟันคอเขาหลังจากฟันครั้งที่ 3 เขาได้จมอยู่ในกองเลือดของเขาแล้วระหว่างที่เขากรีดร้อง

「เค้าอ่อนแออย่างคาดไม่ถึง」

กัปตันผู้มีความสามารถที่สุดและอีกคนฆ่าโดยผม ห่างกันภายในครึ่งนาที

เขาไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งมากเหลืออีกแล้ว

ไม่มีโอกาสที่จะชนะ มีแค่สองทางเลือกให้เลือก ยอมแพ้หรือตาย

แม้ว่าคุณจะยอมแพ้ คุณจะไม่ถูกปฏิบัติอย่างราชวงศ์

เอลดีโอไม่ใช่ราชาแบบดั้งเดิม

ถ้าเป็นอย่างนั้น มีเพียงคำตอบเดียว

「เอลดิโอ เจ้าทำลายตระกูลราชวงศ์ของโกลเดนเนีย」

เบลทริอุสบุกเข้ามาด้วยดาบของเขา

ผมและบลูโน่ ยืนยันกับเอลดิโอที่ดูด้วยตาของเขา เขายกคางเพียงเล็กน้อย ด้วยสายตาที่ไม่ใส่ใจ

ดาบของผมแทงเบลทริอุส และตัวของเขาล้มลง หลังจากนั้น ดาบและหอกนับไม่ถ้วนได้แทงตัวเขา

ราชาองค์ก่อนของตระกูลราชวงศ์โกลเดนเนีย ฮูเบลที่ 2 จากวันนี้ไป มีเพียงเจ้าชายที่ถูกต้องตามกฎหมายเอลดิโอ ที่จะโยนอดีตของเขาทิ้งไป และเปลี่ยนชื่อของเขาเป็นอเล็กซานโดรที่ 1

เขานั่งบนบัลลังก์ของเขาระหว่างที่มองทหารของเขาทาสีบัลลังก์เขาด้วยเลือด เขาประกาศการขึ้นครองราชในฐานะอเล็กซานโดรที่ 1

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

—————————————————————

ชื่อ│:│ เอเกอร์

—————————————————————

อาชีพ│:│ ปีกแห่งรุ่งอรุณ; กัปตันของกองทหารจู่โจม; เงินเดือน 8 เหรียญทอง

—————————————————————

เงิน│:│ 80 เหรียญทอง (เงินและต่ำลงมาไม่นับ) (เงินได้ถูกหักสำหรับค่าเดินทางโดยไม่ได้ถูกพูดถึงในเรื่อง การประมาณการแบบหยาบ)

—————————————————————

อาวุธ│:│ แอ่งคู่ (ดาบยาว), บัลดิชใหญ่ (หอก)

—————————————————————

ชุดเกราะ│:│ หมวกเหล็ก, เกราะโซ่, รองเท้าเหล็ก, ผ้าคลุมสีดำ(ต้องสาป)

—————————————————————

พวกพ้อง│:│ ชวาร์ซ (ม้า), ซีเลีย (ผู้ติดตาม), มาร์ค (กล้ามโต)

—————————————————————

พวกพ้องที่รออยู่ที่โรงแรม│:│ นนน่า อีเล็คตร้า, เมลิสซ่า, มาเรีย, คาร์ล่า (บ้ากาม)

—————————————————————

จำนวนคู่นอน│:│ 28

—————————————————————

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord