ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 203 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่ (1)

บทที่ 203 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่

(1)

ขณะนี้เขายืนอยู่ที่ชั้นห้า สามารถมองเห็นที่อยู่ชั้น สองได้ชัดเจน ในตอนนี้เองเย่เฉินก็มองไปที่เวินลั่วฉิง เฉินกำลังยืนมองเวินลั่วฉิงมาจากชั้นสอง

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เยซื้อเฉินสะกดรอยตามเธอเหรอ

ในขณะนั้น ที่บ้านของตระกูลเวิน

“คุณพ่อคะ โทรศัพท์หาฉิงฉิงหน่อยเถอะ ให้เธอกลับมา บ้าน ถ้าไม่ใช่เพื่อหรวนหรวน ก็เพื่อถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ เธอ คุณพ่อไม่เป็นห่วงเธอเลยเหรอคะ” เพราะเรื่องที่วางยา ในงานเลี้ยงจึงทำให้เป็นหรวนหรวนถูกจับอยู่ที่ สถานีตำรวจ หลายวันมานี้จีหยันกับหลี่หยุนต่างทำทุก วิถีทางเพื่อช่วยเงินหรวนหรวนแต่ก็ยังไม่สามารถช่วยเธอ ออกมาได้

สองสามีภรรยาเลยได้เพียงมาขอร้องคุณปู่ หวังให้คุณ ปู่ช่วยพูดเกลี่ยกล่อมลั่วชิง เพื่อให้ลั่วฉิงยอมยกโทษ ให้เงินหรวนหรวน เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเงินลั่วฉิง

โดยตรง

แต่หลี่หยุนพูดจนปากแห้งคอแห้ง คุณปู่ก็ไม่สนใจใยดีเธอจึงให้เงินจีหยันออกหน้าแทน

“พ่อครับ พ่อโทรหาฉิงจึงถามเรื่องราวเธอดูหน่อยเถอะ” เวินจีหยันร้อนใจ ใบหน้าวิงวอนมองไปทางคุณปู่เวิน

คุณปู่เวินมองไปทางเวินจีหยัน แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาเงินลั่วชิง

หลี่หยุนนึกดีใจ ขอเพียงแค่เวินลั่วชิงกลับมา เรื่องนี้ก็พอ จะมีทางเป็นไปได้แล้ว ถึงเวลานั้นเธอจะต้องหาวิธีให้ เวินลั่วฉิงยอมปล่อยเงินหรวนหรวนแน่

ภายในห้างฯ เวินลั่วฉิงเห็นสายของคุณปู่โทรเข้ามา ก็ ตะลึงงัน รีบรับสาย : “คุณปู่”

“ฉิงฉิง เที่ยวอยู่ด้านนอกสบายใจดีไหม” สีหน้าคุณปู่เวิน ดูอบอุ่นขึ้นทันที น้ำเสียงยิ่งแสดงถึงความรักความเอ็นดู อย่างมาก

“ค่ะ ค่อนข้างดีเลยค่ะ” เงินลั่วชิงเตาไม่ค่อยถูกว่าที่คุณปู่ เวิน โทรมาหาเธอนั้นต้องการอะไรกันแน่ เลยตอบกลับไป แบบงง ๆ

“อืม หนูมีความสุขก็ดีแล้ว ถ้ามีเวลาอย่าลืมกลับมาเยี่ยม ปู่บ้างนะ” คุณปู่เย็นยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นทั้งอบอุ่นทั้งรักและ เอ็นดู

“ค่ะคุณปู่” เวินสั่วฉิงยิ้มเล็กน้อย ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นเป็นกอง เธอรู้ว่าเป็นหรวนหรวนยังถูกคุมตัวอยู่ที่สถานีตำรวจ ตามนิสัยของหลี่หยุนแล้วต้องไปขอร้องให้คุณปู่ช่วยแน่

เธอเดาว่าหลี่หยุนน่าจะเป็นคนบังคับให้คุณปู่โทรมาหา

เธอ

แต่คุณปู่กลับไม่เอ่ยถึงเรื่องเงินหรวนหรวนแม้แต่น้อย อีก ทั้งไม่ได้เร่งรัดให้เธอกลับไปด้วย

เธอรู้ดีว่าคุณปู่รักเธอมากจริง ๆ

“คุณพ่อ ทำไมไม่เรียกให้ฉิงฉิงกลับมา” หลี่หยุนงงเป็นไก่ ตาแตก ทนไม่ไหวจนแทบจะตะคอกเสียงออกมา

“แกเป็นห่วงกลัวฉิงฉิงจะเป็นอะไรไปไม่ใช่เหรอ เมื่อฉัน ก็โทรไปเช็คดูแล้ว ฉิงฉิงไม่เป็นอะไร เที่ยวเล่นมีความสุขดี พวกแกสบายใจได้” คุณปู่เวินปรายตามองเธออย่างเย็นชา

หลี่หยุนจุกจนพูดอะไรไม่ออก ขบกรามด้วยความ เกลียดซัง

คุณปู่เวินไม่สนใจเธอ แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป

“ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ” เวินจีหยันรู้สึกจนปัญญา คุณปู่ โทรศัพท์ไปแบบนั้นสู้ไม่โทรยังดีเสียกว่า

สายตาของหลี่หยุนดูดุร้ายมากขึ้น เป็นหลานเหมือนกัน แท้ ๆ แต่คุณปู่กลับลำเอียงขนาดนี้ ยัยโง่นั่นดีกว่าหรวนห รวนของเธอตรงไหน
แต่ตอนนี้ถึงเธอจะโกรธไปก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้สิ่งที่ สำคัญที่สุดคือหาทางช่วยหรวนหรวนออกมา

ทันใดนั้น หลี่หยุนก็มีสายโทรเข้ามา : “คุณนาย เจอคุณ หนูใหญ่แล้ว เธอกำลังซื้อของอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง”

“เงินลั่วชิงอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง พวกเราไปหาเธอ กันเถอะ” หลี่หยุนวางสายแล้วก็รีบเดินออกไป

เวินจีหยันกลับคิดได้เรื่องหนึ่ง : “แต่เวินลั่วฉิงไม่ยอมฟัง พวกเราแน่นอน”

หลี่หยุนหยุดเดิน แววตามืดลง ยัยเด็กบ้านั่นกลับมาคราว นี้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ดูฉลาดขึ้นเป็นกอง ไม่ได้จัดการ ง่าย ๆ เหมือนเมื่อก่อน พวกเขาไปหายัยเด็กบ้านั่นแบบนี้ ยัย เด็กบ้านั่นน่าจะไม่เชื่อฟังง่าย ๆ หรอก

ดวงตาดุร้ายของเธอสว่างขึ้น : “ฉันมีวิธี ให้เย่อหยู่นาน เป็นคนออกหน้า”

“เย่อหยู่นานเหรอ จะได้ผลเหรอ” เวินจีหยันขมวดคิ้วด้วย ท่าทีสงสัย

“แน่นอนว่าได้ผล ตอนนั้นเป็นเพราะเย่อหยู่นานถอนหมั้น เธอเสียใจหนักมากจนล้มป่วย แสดงว่าเธอซอบเย่อหยู่นาน มากจริง ๆ ยัยเด็กบ้านั่นเดิมทีก็เป็นคนหัวรั้นดื้อดึงอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยังคงชอบเย่อหยู่นานอยู่แน่นอน ดังนั้นให้เย่อหยู่นานออกหน้าแทนต้องได้ผลแน่” ใบหน้าหลี่หยุนดูภูมิใจ ราวกับมีแผนการอะไร

“แต่ฉันได้ยินมาว่า งานเลี้ยงครั้งก่อนเวินลั่วฉิงสร้างเรื่อง จนทำให้เย่อหยู่นานอับอายขายหน้ามากนะ” เวินจีหยันคิ้ว ขมวดเป็นปม เขารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นไปได้ยาก

“ก็เพราะอย่างนี้นะสิยิ่งแสดงให้เห็นว่าในใจเธอยังสนใจ เขาอยู่ เธอยังแคร์เย่อหยู่นาน เพราะเธอต้องการเรียกร้อง ความสนใจจากเย่อหยู่นาน ขอแค่ยัยเด็กบ้านั่นยังแคร์เย่อห ยู่นานอยู่ เรื่องนี้ก็จัดได้ง่าย” ความคิดของหลี่หยุนแตกต่าง กับเวินจีหยันโดยสิ้นเชิง เธอพูดจบก็รีบโทรหาเย่อหยู่นาน ทันที

บังเอิญเย่อหยู่นานก็กำลังอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าหยินหลง

“หยู่นาน หรวนหรวนถูกคุมตัวอยู่ที่สถานีตำรวจ เธอต้อง ช่วยหรวนหรวนนะ” เมื่อรับสาย หลี่หยุนก็ร้องห่มร้องไห้ขึ้น มา

“จะให้ผมช่วยเธอยังไง” พูดถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมา สีหน้า เย่อหยู่นานก็เคร่งเครียดขึ้นมาวันนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเว็นท รวนหรวนวางยาเวินลั่วชิง ถ้าไม่ใช่เพราะเวินหรวนหรวนให้ เขาไปดูทำทีของเวินลั่วฉิง เขาก็คงไม่ตกหลุมพรางที่ เป็นลั่วจึงวางไว้ไม่ต้องอับอายขายหน้าต่อหน้าคนอื่นแบบ นั้นเรื่องนี้ทำให้เขาเกลียดเวินลั่วชิง แต่เกลียดเวินหรวนห รวนมากกว่า

ตอนนี้หลี่หยุนยังคิดจะให้เขาไปช่วยเวินหรวนหรวน ช่าง น่าข่าจริง ๆ

“ที่จริงฉิงฉิงทำแบบนี้ก็เพราะเธอ ฉิงฉิงยังคงชอบเธออยู่ เพราะชอบเธอ ฉิงฉิงถึงได้เกลียดหรวนหรวนฝังใจ ฉะนั้น ครั้งนี้ฉิงฉิงจึงไม่ยอมให้ตำรวจปล่อยตัวหรวนหรวนออกมา หยู่นาน เธอเข้าใจความหมายฉันไหม” หลี่หยุนพูดบิดเบือน ความจริง ทั้งที่ความจริงเป็นความผิดของเวินหรวนหรวน แต่ ฟังที่เธอพูดเหมือนกลายเป็นความผิดของเวินลั่วฉิงยังไงยัง งั้น

“เพราะผม เวินลั่วชิงเลยจงใจเอาคืนหรวนหรวนงั้นเหรอ” เย่อหยู่นานรู้สึกไขว้เขว แววตาเป็นประกาย รู้สึกสงสัย และ ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ : “แต่งานเลี้ยงวันนั้นเธอ..”

เย่อหยู่นานนึกถึงเรื่องงานเลี้ยงวันนั้นก็อดไม่ได้ที่จะ หงุดหงิด อดไม่ได้ที่จะโมโห

“นั่นเป็นเพราะเธอยังแคร์ เพราะอยากเรียกร้องความ สนใจ” หลี่หยุนที่จริงแล้วไม่ได้รู้ความคิดของเวินลั่วฉิงเลย แต่ตอนนี้เธอทำได้แต่พูดกับเย่อหยู่นานไปแบบนั้นด้วย ความมั่นใจ

“จริงเหรอครับ” เย่อหยู่นานถามย้ำอีกครั้ง แต่ในใจกลับรู้สึกดีใจไม่น้อย รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก วิธีการพูดของหลี่หยุนได้ผลจริง ๆ

เขารู้ดีว่าตอนนี้เว็นลั่วฉิงไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่โง่แล้ว อีกทั้งเปลี่ยนเป็นคนฉลาดมาก และคุณปู่เว็นก็ยกบริษัทเวิน ชื่อกรุ๊ปให้กับเวินลั่วชิงแล้ว ถ้าหากเวินลั่วฉิงยังชอบเขาอยู่ เขาก็สามารถขอเธอแต่งงานได้

“นอกจากเรื่องนี้ ฉันก็คิดเหตุผลอื่นไม่ออกแล้ว ฉะนั้น เธอ ต้องช่วยหรวนหรวนนะ ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั่นที่สามารถ ช่วยหรวนหรวนได้” หลี่หยุนฟังออกว่าน้ำเสียงเขาเปลี่ยนไป จึงรีบพูดเสริมอีกประโยค

“ก็ได้ ผมจะช่วย” ขณะที่เย่อหยู่นานเงยหน้าขึ้น ก็มองเห็น เวินลั่วฉิงพอดี เขาเลยยิ้มออกมาเล็กน้อย

เขารีบวางสายโทรศัพท์ เดินไปตรงหน้าเงินลั่วฉิง : “ฉิงฉิง”

“มีธุระอะไร” เป็นลั่วฉิงปรายตามองเขารู้สึกตกใจเล็ก น้อย แต่ใบหน้ายังคงดูเย็นชาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน