ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 216 คุณชายสามเย่หึงหวงจนสามารถเข้าสู่มิติ

บทที่ 216 คุณชายสามเย่หึงหวงจนสามารถเข้าสู่มิติ

ใหม่ได้ (2)

มุมที่เลขาหลิวยืนถ่าย เป็นรูปที่ไป่ยี่รุ่ยกำลังจับแขนของ เวินลั่วฉิงอยู่ เปินลั่วฉิงก้มหน้าเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าไปยี่รุ่ย ซึ่ง ไม่เห็นว่าเธอกำลังมีอารมณ์แบบไหนอยู่ แต่หากมองจากใน รูปแล้วจะเห็นเหมือนเธอกำลังรู้สึกเขินอายอยู่

และเป็นเพราะตอนนี้ไปยี่รุ่ยกำลังจับข้อมือของเธออยู่ใน ระยะที่ใกล้ชิด และบวกกับมุมภาพรูปของเลขาหลิว จึงดู เหมือนทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากๆราวกับตัวจะติดกันอยู่แล้ว

เลขาหลิวส่งรูปในลักษณะนี้ให้เจอชื่อเฉินดู! !

เยซื้อเฉินเพิ่งลงจากเครื่องก็ได้รับรูปถ่ายที่เลขาหลิวส่งมา ให้ ดวงตาของเขาจึงหรี่ขึ้น

“นายตายแล้วเหรอ? ” หลังจากที่เย่ซื้อเฉิน โทรหาเลขา หลิวติดแล้วก็พูดด้วยเสียงเย็นชาที่น่ากลัวยิ่งนัก

เลขาหลิวถอนหายใจแรงๆ เขาไม่ใช่คนที่ตายแล้ว แต่ สถานการณ์เช่นนี้จะให้เขาทำตัวยังไง? ให้ไปแย่งตัว คุณนายมาซึ่งๆหน้าไหม?

เขาไม่บังอาจขนาดนั้น!

“เอามือถือให้เธอสิ”เลขาหลิวกำลังคิดอยู่ เสียงเย็นชาที่ทะลุเข้ากระดูกก็ได้ส่งมาอีกครั้งหนึ่ง

“ออ ครับ”เลขาหลิวมีไหวพริบที่รวดเร็ว จึงเข้าใจความ หมายของประธานทันที เพียงแต่เลขาหลิวสงสัยว่าทำให้ ท่านประธานไม่โทรหาคุณนายเลยละ?

ท่านประธานกลัวว่าคุณนายจะไม่รับสายเมื่ออยู่ใน สถานการณ์เช่นนี้ใช่ไหม?

หลังจากที่เลขาหลิวได้รับคำสั่งก็รีบเดินไปหาเวินลั่วฉิง ทันที มีสายจากท่านประธาน เขาจึงมีข้ออ้างในการไปแล้ว

“ประธานเวินครับ สายจากประธานของพวกเราครับ” ตอน ที่เลขาหลิวเดินมาอยู่ตรงหน้าของเวินลั่วฉิง ก็เอามือถือที่อยู่ ในสายสนทนาให้กับเงินลั่วชิง

เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก จากนั้นก็ยิ้มเบาๆ ยอดเยี่ยมไปเลย เย่ซื้อเฉิน! เขาต้องจงใจทำอะไรอยู่แน่ๆ

เวินลั่วฉิงไม่ได้รีบร้อนจะรับสายจากมือของเลขาหลิว แต่ มองไปยังไปยี่รุ่ยแล้วค่อยๆพูดขึ้นว่า “คุณไป ดิฉันไม่ค่อยรู้ เรื่องของธุรกิจเท่าไหร่นัก หากคุณอยากจะคุยเรื่องที่เกี่ยวกับ เรื่องนี้ก็คุยกับสามีของดิฉันได้เลยค่ะ สามีของฉันมี ประสบการณ์ในด้านธุรกิจดีค่ะ”

เธอไม่ได้พูดเสียงดังมากนัก จึงไม่ทำให้คนรอบข้างได้ยิน แต่ก็ไม่ได้ต่ำไป จึงทำให้อีกฝั่งหนึ่งของสายอย่างเย่ชื่อเฉินได้ยินอย่างชัดเจน

ประเด็นคือตอนที่เธอพูดคำนี้ เป็นน้ำเสียงที่แฝงไปด้วย ความเชื่อมั่นและมีความรู้สึกพึ่งพิงเย่ซื้อเฉิน ตอนที่เธอพูด ค่าสุดท้ายเป็นน้ำเสียงแห่งความภาคภูมิใจ

และความโอ้อวด ซึ่งเป็นความเชื่อมั่นและโอ้อวดในตัว สามีของเธอนั่นเอง

เวินลั่วฉิงสะบัดมือออกจากมือของไป๋ยี่รุ่ย

เมื่อเลขาหลิวได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิงก็รู้สึกว่าน่าทึ่ง คุณนาย…ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน? !

คำพูดเมื่อสักครู่ของคุณนายสามารถสยบความโมโหของ ท่านประธานของตนได้แล้ว

สีหน้าของไป๋ยี่รุ่ยดูแย่ขึ้นมาทันที เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เวินลั่วฉิงจะทำอย่างนี้ เธอจงใจจะทำให้เขาลำบากใจหรือ? หรือเธอยังโทษเขาอยู่?

แน่นอนว่าอีกฝั่งหนึ่งของสายเป็นไปอย่างที่เลขาหลิวคาด การณ์ ขณะนี้เย่ซื่อเฉินไม่ได้โกรธแล้ว แถมยังรู้สึกดีใจเล็ก น้อย

ฟังจากสิ่งที่เธอพูดก็รู้ว่าเธอได้บอกเรื่องที่พวกเขาแต่งงาน ให้ไปยี่รุ่ยรู้แล้ว!

เธอทำเช่นนี้ก็เพียงพอต่อการบ่งชี้ว่าเธอไม่มีเยื่อใยใดๆกับไปอี้รุ่ยอีกต่อไป

เขาพอใจมาก พอใจที่เธอพูดถึงเขาด้วยน้ำเสียงที่ภูมิใจ และโอ้อวด เห็นทีภรรยาของตนจะเริ่มรับรู้แล้ว

“โฮโหล สามีค่ะ”เงินลั่วชิงรับสายด้วยเสียงเบาที่อ่อนโยน สีหน้าไปยี่รุ่ยิ่งแย่กว่าเดิม

“จะคุยกับผมเรื่องอะไรเหรอ? “ตอนนี้น้ำเสียงของเย่ซือเฉิ นกลับเป็นปกติจนสามารถใช้คำว่า อ่อนโยน มาบรรยายได้ แล้ว

“เรื่องหุ้นส่วนของบริษัทเงินชื่อกรุ๊ปค่ะ บริษัทฉิงรุ่ยกรุ้ป ซื้อหุ้นของบริษัทเวินชื่อกรุ๊ปไปแล้วกว่าร้อยละ 56” เวินลั่วฉิง พูดอย่างละเอียดไม่ได้ปิดบังอะไร

และตอนนี้เงินลั่วชิงไม่ได้เอ่ยชื่อของไป๋ยี่รุ่ย แต่เรียกว่า บริษัทฉิงรุ่ยกรุ้ป เมื่อเป็นเช่นนี้ยิ่งทำให้ขีดกั้นความสัมพันธ์ ได้อย่างชัดเจน

ไปยี่รุ่ยจ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเยอะมาก ตอน แรกเขาคิดว่าเธอแค่จงใจพูดให้เขาฟังเท่านั้นเอง คิดไม่ ถึงว่าเธอจะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้เอาชื่อเฉินฟังจริงๆ

ดวงตาเลขาหลิวกะพริบ เรื่องนี้ต้องคุยกับประธานของตน ถึงจะเหมาะที่สุด คุณนายช่างมีแววตาจริงๆ ! !

ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมมากๆ ! !
อีกฝั่งหนึ่งของสาย เชื่อเฉินต้องชะงักไปเล็กน้อย จากนั้น มุมปากก็ยกขึ้น เธอบอกเรื่องอย่างนี้ให้กับเขา แสดงว่าเขา เชื่อมั่นและอยากจะพึ่งพิงเขามาก

“ได้เรื่องนี้รอให้ผมกลับไปแล้วจะไปช่วยคุณจัดการนะ” คุณชายสามเย่ตอบตกลงเรื่องอย่างนี้อย่างชอบใจ นี่เป็น โอกาสที่จะทำให้ภรรยาของตนชื่นใจ เขาจะพลาดไปได้ อย่างไร

ตอนแรกที่เย่ซื้อเฉินโทรไปก็เพื่อจะถามเรื่องที่ไม่ค่อยจะดี เท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นการเพราะรักกัน ! !

สำหรับเลขาหลิวนั้น ท่านประธานของตนกับคุณนายรัก ใคร่ปรองดองกัน เขาก็จะได้ใช้ชีวิตสุขสบายไร้กังวลตามไป ด้วย เขาจึงมีความสุขมากในขณะนี้

แต่ตอนนี้ไป่ยี่รุ่ยก็เหมือนกับโดนยัดอาหารหมา(“โก๋วเหลี ยง” โชว์รักชวนอิจฉา) จนจะอ้วกออกมาเป็นเลือดอยู่แล้ว

เป็นลั่วนิ่งไม่ได้สนใจไป่ อี้ รุ่ย พูดโทรศัพท์ไปด้วยเดิน เข้าไปภายในอาคารบริษัทเวินชื่อกรุ้ปไปด้วย แน่นอนว่า หลังจากที่เดินเข้าบริษัทแล้ว เธอไม่ได้พูดถึงความสัมพันธ์ ของเธอกับเย่ชื่อเฉินอีก

ถึงแม้ไปยี่ลุ่ยจะไม่เต็มใจเพียงใต้ แต่ด้วยสถานการณ์เช่น นี้ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อไปดี ตอนแรกเขาคิดว่ามีหุ้นส่วนขอ งบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปร้อยละ 56 อยู่ในมือ
สามารถใช้เป็นโอกาสให้เขากับเงินลั่วชิงกลับมาคืนดีกัน เหมือนเดิม แต่แค่คำพูดประโยคเดียวของเวินลั่วฉิงก็ สามารถคลี่คลายเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

ใช่ ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเงินลั่วชิงกับเย่ซื้อเฉิน หาก เยซื้อเฉินคิดจะช่วยเธอ จะมีอะไรแก้ไขไม่ได้?

เวินลั่วฉิงกับเลขาหลิวเดินเข้าบริษัทด้วยกัน หลังจากที่ เดินเข้าลิฟต์แล้ว ผู้คนที่หน้าตึกก็เริ่มวิพากวิจารณ์กันสนั่น หวั่นไหว

“เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? ”

“เหมือนประธานของบริษัทฉิงรุ่ยกรุ้ปคิดจะมาจีบประธาน ของพวกเรา แต่เหมือนโดนประธานของพวกเราปฏิเสธอย่าง ไม่ใยดี”

ถึงแม้ทุกคนรู้สึกคาดไม่ถึง แต่เมื่อกี้เหมือนจะเป็นเช่นนี้ จริงๆ

“ประธานบริษัทฉิงรุ่ยกรุ้ปกับประธานของพวกเรามีความ สัมพันธ์อะไรกันนะ?

“ไม่รู้นะ แต่ดูเหมือนจะรู้จักกันเป็นอย่างดี และมีความ สัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา”

“เมื่อกี้เลขาหลิวเอามือถือให้ประธานของพวกเราคุย มัน เป็นสายจากใครกัน”
“มือถือของเลขาหลิวให้ประธานของพวกเรารับสาย ใช่ ประธานเย่หรือเปล่า? ”

“เป็นไปได้ยากนะ? ประธานเยมีฐานะเป็นอย่างไร เป็นไป ได้อย่างไรที่จะโทรหาประธานของพวกเรา? ถึงแม้ตอนนี้ บริษัทเวินซื่อกรุ๊ปจะร่วมทำงานกับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็ตาม ประธานเย่คงจะไม่เอาบริษัทเวินซื่อกรุ๊ปอยู่ในสายตาหรอก”

“แล้วถ้าเป็นประธานเย่จริงๆล่ะ? ”

“ถ้าเป็นประธานเย่จริงๆ แสดงว่าความร่วมมือของทั้งสอง บริษัทมีปัญหาใหญ่โตขึ้นแล้ว”

บัดนี้ ไม่มีใครคิดว่าเป็นลั่วอึ้งกับเย่ชื่อเฉินจะมีความ สัมพันธ์อย่างอื่น เพราะในสายตาของทุกคน มันเป็นสิ่งที่เป็น ไปไม่ได้

“ฉันเข้าลิฟต์แล้ว คุณไปทำธุระของคุณเถอะค่ะ”หลังจากที เวินลั่วฉิงเข้ามาในลิฟต์ก็วางสายแล้วคืนมือถือให้เลขาหลิว

“คุณนายเก่งมากเลยครับ”ขณะนี้เลขาหลิวมองเวินลั่วฉิ งด้วยสายตาที่นับถือยิ่งนัก