ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 276 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่… พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (4)

บทที่ 276 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่… พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (4)

แน่นอนว่าตอนนี้ เชื่อเงินจะรวบยอดคิดบัญชีเธอทั้งเก่าทั้ง ใหม่พร้อมกันทีเดียว!!

“ถ้าฉันจะบอกว่าไม่ได้คุยอะไรกัน นายจะเชื่อไหม?” เงินถั่วนิ่งเอ่ยปากขึ้น เมื่อวานเธอกับเล้งทรงแทบจะไม่ได้พูด คุยอะไรกันจริง ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณปู่ดูยังไงว่าพวกเขา คุยกันอย่างมีความสุข

ซื้อเฉินมองเธอ แล้วเม้มปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร ออกมา คําพูดของเธอนั้นเขาเชื่ออยู่แล้ว แต่เมื่อนึกถึงเรื่อง เมื่อวานที่เล้งหรงไปพูดเรื่องแต่งงาน ไหนจะเรื่องส่งดอก กุหลาบมาหนึ่งคันรถบรรทุกอีก เขามองข้ามเรื่องนี้ไม่ได้จริง

อีกทั้ง เขารู้สึกว่าที่คุณเป็นพูดว่าพวกเขาคุยกันอย่างมี ความสุข ไม่ใช่พูดลอย ๆ เท่านั้น แต่ยังมีรูปถ่ายใบนั้น…..

แต่ในเมื่อเธอพูดออกมาแบบนี้ เขาก็เชื่อเธอ ไม่ว่ายังไง

เขาก็รู้สึกว่าเธอไม่ได้หลอกเขา

สีหน้าเชื่อเป็นค่อย ๆ ดูอบอุ่นขึ้นมา

“ที่รักคะ ฉันหิวแล้ว พวกเราไปทานข้าวกันดีไหม?เงิน วงถนัดเรื่องสังเกตสีหน้าและคำพูดของคน เมื่อเห็นว่า เขามีทำที่เปลี่ยนไป จึงถือโอกาสออดอ้อนเขาทันที

ที่จริงแล้ว การออดอ้อนผู้ชายแบบนี้ ถือว่าเป็นครั้งแรก ใน ชีวิตเธอเลย ถึงจะไม่ค่อยถนัดนัก แต่เพื่อเอาอกเอาใจ คุณชายจอมหยิ่งที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เธอไม่ทำก็ไม่ได้

เธอรู้ดีว่า คุณชายท่านนี้แหย่ไม่ได้เด็ดขาด

เรื่องการออดอ้อนออเซาะนั้นเธอเรียนรู้มาจากลูกซื้อของ เธอ น้ำเสียงนุ่มนวล อ่อนหวาน ออดอ้อน ทำให้คนที่ฟังไม่ สามารถต้านทานได้ ทุกครั้งเธอเองก็ไม่สามารถต้านทานลูก อ้อนของจื่อ ได้เช่นกัน

วิธีออดอ้อนแบบนี้ เชื่อเงินก็ไม่สามารถต้านทานได้เช่น กัน แต่เป็นลั่วนิ่งมองข้ามอะไรบางอย่างไป

มองข้ามไปว่าเยซื้อเฉินเป็นผู้ชาย ผู้ชายที่เดิมทีเมื่อเห็น เธอก็ยากจะหักห้ามใจ ไม่สิ เมื่อเห็นเธอหักห้ามใจไม่ได้เลย สักนิดต่างหาก

ในตอนนี้ อารมณ์แบบนี้ สถานที่อย่างนี้ เธอออดอ้อน ออเซาะเขา นั่นทำให้

ซื้อเฉินอึ้งเล็กน้อย ตาเริ่มพร่ามัว มือที่โอบเอวเธอนั้น เริ่มเคลื่อนขึ้นมา จากนั้นก็ออกแรง ทำให้ตัวเธอแนบชิดติด กับเขา : “ตอนนี้ฉันอยากกิน…เธอมากกว่า
เมื่อพูดจบ เขาก็จูบเธออย่างดูดดื่มทันที

เป็นถั่วนิ่งอึ้งไปเลย นี่ไม่ใช่แบบที่เธอต้องการสักหน่อย

ทันใดนั้น ภายในห้อง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ เป็น โทรศัพท์ของเยซื้อเฉิน แต่เชื่อเงินไม่มีท่าทีว่าจะสนใจ สักนิด เขายังคงจูบเธออย่างหนักหน่วง

“โทรศัพท์นาย โทรศัพท์นายดังอยู่” เป็นถั่วงออกแรง

ผลักเขา

แต่เชื่อเฉินไม่สนใจสักนิด แถมยังดุเดือดยิ่งกว่าเดิมอีก

เงินถั่วนิ่งพยายามยื่นมือออกไปเพื่อหยิบโทรศัพท์เขา แล้วยื่นไปให้เขา : โทรศัพท์นาย รับโทรศัพท์เถอะ” ตอนนี้เป็นถั่วนิ่งไม่รู้เลยว่าใครโทรเข้ามา

เงินถั่วนิ่งยังคงอยู่บนตัวของเขา ดังนั้นจึงสามารถหยิบ โทรศัพท์เขาได้

“ดูท่า ฉันคงจะพยายามไม่มากพอ…” เชื่อเงินไม่มอง โทรศัพท์แม้แต่น้อย เขามองเพียงเธอ แล้วยิ้มชั่วร้ายออกมา เวลานี้เธอยังมีอารมณ์รับโทรศัพท์อีกเหรอ ดูท่า เขายังดุ เดือดไม่มากพอสินะ

ดังนั้น เขาจึงยิ่งออกแรงฟัดเหวี่ยงกับเธอ

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ริมฝีปากเป็นลั่วถึงก็เผยอออกเขายังพยายามไม่มาพอเหรอ?

ตอนนี้เธอยังปวดเมื่อยไปทั้งตัว เขายังคิดจะทำอะไรอีก เงินถั่วจึงรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ เขามันเป็นสัตว์ดุร้ายที่คอยถลก หนังคนตัวหนึ่ง

โทรศัพท์ของเขายังคงดังไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าคนที่โทรมา มุ่งมั่นมาก โทร โดยไม่คิดจะวางสายไป

“โทรศัพท์นาย นายรับโทรศัพท์ก่อนเถอะ อาจจะมีเรื่อง ด่วนอะไรก็ได้” เป็นถั่วงออกแรงปัดมือเขาที่กำลังลูบคลำ อยู่บนตัวเธอ แล้วยึดโทรศัพท์เข้าไปในมือของเขา

เงินถั่วนิ่งคิดจะฉวยโอกาสนี้หนีออกมา เธอไม่อยากอยู่ บนเตียงกับเขาต่อไปแล้ว รู้สึกอันตราย อันตรายมากจริง ๆ

แต่ว่า เพียงแค่เธอขยับตัว แขนของเยซือเฉินก็โอบรัดเธอ ไว้อีกครั้ง

เงินถั่วนิ่งรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกว่า ทักษะของเธอแย่ลงเข้าเรื่อยแล้ว แค่จะหลบหลีกยังหนีไม่พ้น น่าอายชะมัดเลย เมื่อก่อนที่เคยฝึกฝนมาเปล่าประโยชน์จริง

ๆ เลย

ซื้อเฉินหันไปมองเบอร์โทรศัพท์บนหน้าจอ เห็นเป็น เบอร์แปลก เขาจึงรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องรับสาย

และทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็หยุดลง
เชื่อเงินยิ้มออกมา จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ออกไป

โทรศัพท์ลอยกลางอากาศ แล้วหล่นลงไปบนพรม

เมื่อเห็นเขาโยนโทรศัพท์ทิ้ง เป็นลั่วถึงก็รู้สึกได้ว่าจะเกิด อะไรขึ้น ทันใดนั้น ก็เป็นอย่างที่เธอคิดไว้

ขณะที่เขากำลังจะจูบเธออีกครั้ง เป็นลั่วถึงก็ตะโกนออกมา อย่างเหลืออด : “เยซือเฉิน นายยังเป็นคนอยู่ไหม

“อย่าดื้อสิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องนี้กันนะ” เชื่อเงิน ยิ้มออกมาเล็กน้อย เขาชอบเวลาเธออาละวาดที่สุดเลย ช่าง น่ารักเสียจริง ท่าทางเธอตอนนี้ยิ่งน่าหลงใหลเหลือเกิน

“เย่ซื้อเฉิน นายไม่กลัวว่าจะออกแรงเยอะเกินจนตายเห รอ” เป็นลั่วนิ่งโมโหจนอยากจะกัดเขาให้ตาย

“วางใจได้ ไม่มีวันนั้นแน่นอน สำหรับเรื่องนี้ คุณชายสาม เย่มั่นใจมากเป็นพิเศษ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงบนหัวเราะเล็ก

น้อย

ได้ยินที่เธอพูด เชื่อเงินก็คิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง เหมือนว่า เธอจะไม่ได้คุมกำเนิด ตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงตอนนี้ เธอไม่เคย คุมกําเนิดเลย

เธอไม่ได้คุมกำเนิด เขาก็ขยันทำการบ้านขนานี้ เธอน่าจะ ท้องได้ง่าย ?

ในใจเขือเฉินรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ถ้าหากสามารถท้องลูกสักคนได้คงดี ในเมื่อคิดได้อย่างนี้ คุณชาย สามเย่รู้สึกว่าตัวเองต้องขยันทำการบ้านให้มากขึ้นไปอีก

“ไม่มีคนรับสาย ณ ห้องโถงบริษัทตระกูลเยกรุ๊ป พนักงานต้อนรับถอนหายใจออกมา มองไปยังเด็กน้อยสอง คนด้วยแววตารู้สึกผิด

ไม่มีคนรับสาย เธอก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

ถังจื่อซีสีหน้าบึ้งตึง เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยพอใจแล้ว แต่ ทันใดนั้น ดวงตาถังจื่อซีก็เป็นประกายขึ้นมา แล้วเอ่ยพูดใน สิ่งที่ทำให้คนตกใจ : “พี่ หรือว่าตอนนี้พ่อกำลังอยู่กับแม่ กำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่ เลยไม่มีเวลารับโทรศัพท์?”

ไม่พูดไม่ได้ว่าสิ่งที่ถังจื่อซีพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

ในขณะที่ถังจื่อพูดนั้น ดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์มาก ไม่รู้ว่า เธอเข้าใจเรื่องอย่างว่ามากน้อยแค่ไหน

“แค่ก แค่ก แค่ก…” ได้ยินในสิ่งที่ถังจื่อ พูด พนักงาน ต้อนรับก็ตกใจมาก จนสำลักน้ำลายตัวเอง

ถังซื้อโม่ที่ยืนเล็กหล่อมาตลอดเมื่อได้ยินที่น้องสาวตัวเอง พูด สีหน้าก็ดูตกตะลึงเล็กน้อย

เขาคิดว่าต้องเป็นผู้ทรงตัวหยางพูดอะไรมั่ว ๆ กับน้องสาว

เขาแน่ ๆ

“อะแฮ่ม อาจจะเป็นเพราะท่านประธานกำลังประชุม เลยไม่สะดวกรับสาย เลขาหาวนอดไม่ได้ที่จะอะแฮ่มออกมา เพื่อหยุดไม่ให้ถังจื่อ พูดอะไรต่อ

เวลา นี้คือตอนเที่ยง ท่านประธานของพวกเขากำลังทำ เรื่องอย่างว่าเหรอ? จะเป็นไปได้ยังไง? ประธานของพวกเขา บ้างาน ตั้งใจทำงานมาก ท่านประธานตอนนี้ต้องประชุมอยู่ แน่ ๆ เลยไม่ได้รับโทรศัพท์

“คุณหมายความว่าที่พ่อไม่รับสาย ไม่ใช่เพราะอยู่กับแม่ แต่เป็นเพราะกำลังประชุมเหรอ?” ถังจื่อเงยหน้าขึ้น มองไป ที่เธอ คิ้วที่เหมือนใบหลิวนั้นขมวดเล็กน้อย