ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 284 คุณชายสามแย่ลงมือ อกสั่นขวัญแขวน (4)

“คุณคิดว่าคุณยังมีโอกาสเหรอ?” เชื่อเงินเล็กคิ้ว แววตานั้น

แฝงไปด้วยการเยาะเย้ยจางๆ

“แน่นอน เย่อเฉิน คุณก็อย่าหลงตัวเองให้มากเลย ดอกไม้ที่ ผมมอบให้เมื่อคืน ฉิ่งฉิงก็ชอบมาก เมื่อคืนเราคุยกันอย่างมี ความสุข ถ้าแข่งกันอย่างยุติธรรม ให้ฉิงจึงเป็นคนเลือกเอง ไม่ แน่ว่าฉิงฉิงจะเลือกคุณมีโอกาสที่เธอจะผมมากกว่า ดังนั้น คนที่ ไม่มีโอกาสไม่ใช่ผม แต่เป็นคุณ” ถึงจะเป็นสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ในตอนนี้ เล้งแรงก็ไม่มีทางที่จะยอมแพ้ต่อหน้าเชื่อเงิน

และเขาก็รู้สึกว่าเยซื้อเฉินจองหองเกินไป วางอำนาจบาตร ใหญ่มากเกินไป เป็นแต่ใช้กำลังบังคับเงินถั่วนิ่ง อย่า งมากเงินล้วงก็แค่กลัวเยซิงเฉิน เป็นไปไม่ได้ที่จะชอบเยซื้อเงิน จริงๆ

ครั้งนี้ เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เหลือบมองเขาอย่าง แผ่วเบา จากนั้นหยิบเอาเล่มสีแดงออกมาเล่มหนึ่ง วางอยู่ตรง หน้าเขา

“นี่อะไร?” ตอนแรกเล้งหนึ่งไม่ได้คิดอะไร ดังนั้นจึงใช้เพียง หางตาในการกวาดมอง

แต่หลังจากกวาดตามอง เขาก็อึ้งไปอย่างสิ้นเชิง จากนั้นรีบ มองกลับไปอย่างรวดเร็ว เขาจ้องไปที่เล่มสีแดงเล่มนั้นนานพัก ใหญ่ จากนั้นถึงยื่นมือเข้ามา เปิดออก
เสี้ยววินาทีที่เปิดออก เล้งทรงเห็นรูปถ่ายและชื่อที่อยู่ข้างบน มุมปากของเขาขยับตากระตุกไปสองสามครั้ง แต่กลับฝันไม่พูด อะไรออกมา กค่า

จากนั้นเขาก็ปิดเล่มสีแดงลง จ้องไปที่ตัวหนังสือสามตัวที่อยู่ ข้างบนอยู่ครึ่งวัน ราวกับว่าไม่รู้จักตัวหนังสือทั้งสามตัวนั้น

ตัวหนังสือสามคำที่ธรรมดาที่สุดแต่กลับไม่ธรรมดาที่สุด ทะเบียนสมรส

เวลานี้ เล้งหรงเหม่อลอยไปอย่างสิ้นเชิง ในสมองมีแต่ความ ว่างเปล่า เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเป็นวงกับเย่อเฉิน จะแต่งงานกันแล้ว

เมื่อวาน เงินล้วจึงบอกเขาว่าเธอกับเซือเฉินเป็นสามีภรรยา กัน เขาไม่เชื่อ แต่ว่าตอนนี้ทะเบียนสมรสของพวกเขาวางอยู่ตรง หน้าของเขา คงเป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะไม่เชื่อ

เหี้ย.. ในเมื่อเชื่อเงินมีทะเบียนสมรส เอาทะเบียนสมรสให้ เขาดูโดยตรงก็พอแล้ว ทำไมยังจะต้องโหดเหี้ยมขนาดนี้ ทําลาย กิจการทั้งหมดของเขา

แต่ว่าคำพูดนี้ เวลานี้เล้งหนึ่งไม่พูดแน่ๆ พูดออกมาแล้วตัวเขา เองนั่นแหละที่จะเสียหน้า

เล้งหรงอยากจะตอกกลับเย่อเงิน หนึ่งมาก มีทะเบียน สมรสแล้วแน่ (เจ๋งมากเหรอ แต่ว่าตัวเล็งทรงเองก็รู้ดีแก่ใจ มี ทะเบียนสมรสกันแน่ (เจ๋งมากจริงๆ
คนเขาได้รับการคุ้มครองจากกฎหมาย เชื่อเงินกับเงินถึง เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าเขาทำอะไรไปอีกจะไม่

เหมาะสมจริงๆ

ตอนนี้เล็งทรงรู้สึกว่าตัวเองอัดอั้นจนรู้สึกอึดอัดมาก กลั้นไว้ตั้ง นาน ในที่สุดก็กลั้นไม่อยู่พูดออกมาค่หนึ่ง “เชื่อเงิน คุณบ้า หรือเปล่า? ออกจากบ้านยังพกทะเบียนสมรสติดตัว”

“คุณอยากจะพก คุณมีไหม?” เชื่อเงินเหลือบมองเขาไม่ พอใจ ตอบเล้งทรงกลับไปเบาๆ

เล้งหรง “……”

เวลานี้เล้งทรงถูกคุณชายสามเย่ตอกกลับจนพูดอะไรไม่ออก ณ ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองใกล้จะกระอักเลือดแล้ว

“ฉิงฉิงต้องไม่ได้สมัครใจแต่งงานกับคุณแน่ คุณต้องเป็นคน บีบบังคับให้เธอแต่งงานกับคุณแน่” เล้งหรงนึกถึงสถานการณ์ เมื่อคืน เห็นได้ชัดว่า เป็นลั่วนิ่งกลัวเชื่อเงิน ดังนั้นเงินล้วจึงต้อง ถูกเยซื้อเฉินบังคับแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเป็นถั่วนิ่งไม่มีทางจดทะเบียน กับเย่อเฉินแน่ๆ

ค่าพูดเล้งหนึ่งเป็นความจริงโดยแท้ แต่ว่าบนใบหน้าของเยอ เฉินไม่ได้แสดงอาการผิดปกติแม้แต่น้อย ยังคงใช้น้ำเสียงเรียบ สงบ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองไปบีบบังคับ

ณ ตอนนี้ เล้งทรงอยากด่าคนมาก เหี้ย เชื่อเงินบีบบังคับให้ เงิน วงจดทะเบียนสมรสไปแล้ว เขายังจะไปบีบบังคับอย่างไร?
เชื่อเงินเจตนามาเยาะเย้ย อวด)เขา เยาะเย้ย อวด) อย่าง

หมดเปลือก

เชื่อเงิน คุณมันเป็นโจร คุณคิดว่าคนอื่นจะเป็นโจรเหมือน คุณหรือไง?” เล็งทรงลองคิดดูแล้ว เปลี่ยนวิธีการพูดอีกแบบ เวลานี้เล้งหรง โกรธจนลนลาน ดังนั้นจึงคิดว่าอย่างไรก็ต้องระงับ ความจองหองอวด ของเย่อเงิน

“โจรงั้นเหรอ? อืม ใช้ได้ผลก็พอ ผู้หญิงของผมชอบก็พอ เชื่อเงินยิ้มออกมา ยิ้มอย่างอารมณ์ดีมีความสุข ยิ้มเหมือนถูก สายลมในฤดูใบไม้ผลิพัดมา

ถ้าเขาไม่ทําตัวเป็นโจรนิดหน่อย จะแต่งเมียได้เหรอ? ถ้าเขา ไม่ทำตัวเป็นโจรนิดหน่อย จะได้กอดเมียนอนทุกวันเหรอ?

ดังนั้นเขาพอใจมากที่จะเป็นโจรคนนี้

เล้งหรงถูกตอกกลับจนพูดไม่ออกอีกครั้ง

กับรอยยิ้มในเวลานี้ของเยซื้อเฉิน เล้งหรง โกรธจนแทบจะขบ ฟันจนแหลกละเอียด เวลานี้เขาอยากจะฉีกรอยยิ้มบนใบหน้า ของเอเฉินแรงๆเสียจริง

เขือเฉินโหดเหี้ยม โหดเหี้ยมมากจริงๆ

ไม่เพียงแต่ทำงานเด็ดขาด พูดจาก็ไร้ความปราณี ปากจัดน่าดู

ใช้ได้ผลก็พอ!! ในตอนนี้เล้งทรงเกลียดเยีชื่อเฉินจนขบเขียว เดี๋ยวฟัน แต่ก็ต้องยอมรับว่าคำพูดคำนี้ของเยซือเงินนั้นค่อนข้าง ถูกต้องมาก เรื่องเหล่านี้ของผู้ชายกับผู้หญิง เดิมทีก็ไม่มีเส้นแบ่งความถูกหรือผิดที่ชัดเจนอยู่แล้ว

ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทํา แต่มันใช้ได้ผลก็เพียงพอ แต่สามารถ แต่งเอาคนที่คุณชอบกลับบ้านไปก็พอ

เขาเทียบกับเขือเฉิน ที่สุดแล้วก็ยังช้าไปก้าวหนึ่งอยู่

“เย่ซือเฉิน คุณไสหัวกลับไปได้แล้ว เรื่องวันนี้ ผมจะถือว่าผม ซวยเอง” เล้งทรงรู้สึกว่า ถ้าเขายังด่ากันไปมากับเอเฉินต่อไป อาจจะถูกเย่ซื้อเงินยั่วโมโหจนอกแตกตาย ดังนั้น ปล่อยให้ เย่อเงินรีบใสหัวกลับไปดีกว่า

สำหรับเรื่องนี้ เขาพ่ายแพ้ตั้งแรกอยู่แล้ว และยังพ่ายแพ้อย่าง น่าอนาถ เขาเคยคิดเอาไว้ว่า ไม่น่าเชื่อเงินจะแข็งกร้าววาง อำนาจแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันล้มเลิกความคิดที่ตัดสินใจจะแต่ งงานเวิน วฉิง

แต่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น กลับสู่สมุดเล่มสีแดงเล่มหนึ่งไม่ได้

เย่อเงินบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว ดังนั้น ในตอนนี้อารมณ์ ของเขาจึงค่อนข้างที่จะดี เขาจึงไม่สนใจท่าทีของเล้งทรงในตอน

เป็นเพราะว่า เขารู้ว่านับตั้งแต่นี้ไป เล้งทรงตายใจแล้ว จะไม่ มายุ่งกับเมียอีก

คุณชายสามแย่จากไปอย่างพอใจ
“นายครับ คํานวณออกมาคร่าวๆแล้ว สิ่งสำคัญที่สุด และสิ่งที่ เป็นแกนหลักที่สุดล้วนแต่ยังอยู่ไม่ได้ถูกทำลาย” หลังจากเชื่อ เฉินจากไป เล้งหนึ่งยืนอยู่ที่เดิม เหม่อลอยไปนานมาก จนกระทั่ง หมิงหยวนมารายงานสถานการณ์ให้กับเขา

ลูกตาเล็งทรงหมุนไปมาช้าๆ มองไปทางเขา สีหน้าดูซับซ้อน มาก ราวกับว่ารู้สึกโชคดีเล็กน้อย และรู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย

ด้วยความสามารถของ เอเงิน จะไม่พบสิ่งที่เป็นแกนหลัก

“แต่ว่า สิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดมีร่องรอยการถูกขยับ” หมิง หยวนเหมือนกับจะดูความสงสัยของเขาออก ไม่ทันระวังก็เสริม มาอีกค่าหนึ่ง “เห็นได้ชัดว่าสุดท้ายพวกเขาก็ออมมือให้

ความหมายของหมิงหยวนชัดเจนมาก ที่จริง เอเฉินพบสิ่งที่ สำคัญที่สุด สิ่งที่เป็นแกนหลักที่สุดของพวกเขา แต่ว่า เชื่อเงินก ลับไม่ได้ทําลาย เย่อเงินออมมือให้อย่างแน่นอน

แววตาของเล้งทรงเป็นประกายขึ้นมา มุมปากของเขาอุ้มขึ้น มาเล็กน้อย เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม เขานึกไม่ถึงว่าเยซื้อเฉินจะ ออมมือให้เขา

เขาไปขอแต่งงานกับเมียของเชื่อเงิน สุดท้ายเยซื้อเงินยัง สามารถออมมือให้เขาได้อีก สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันน่าเหลือ เชื่อเล็กน้อย

สิ่งที่เชื่อเงินทำลายไปนั้น ใช้เวลาไม่นานก็สามารถทดแทน กลับมาได้ แต่สิ่งที่เชื่อเงินเหลือเอาไว้ให้เขา ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ สำคัญที่สุด แกนหลักพวกนี้ถ้าหากถูกทำลายไปแล้ว มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะไม่มีวันทดแทนขึ้นมาได้อีก

ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างก็คงต้องจบลง

ความจริงพิสูจน์แล้วว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนแต่อยู่ในกำมือ เชื่อเงิน จะทำลาย จะเก็บเอาไว้ ทั้งหมดนี้ล้วนขึ้นอยู่กับการ ตัดสินใจของเอเงิน

และเพราะแบบนี้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธเยซื้อเฉินจนขบเขี้ยว เดี๋ยวฟันด้วยความเกลียดชัง