ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 382 ใบหย่าที่พึ่งออกมาจากเตาสดๆ ร้อนๆ (2)

บทที่ 382 ใบหย่าที่พึ่งออกมาจากเตาสดๆ ร้อนๆ (2)

ตอนนี้เขาจะโทรโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้เขานึกถึงเรื่องหนึ่งกะทันหัน ในใจมีความไม่สบายใจเล็กน้อย เขาต้องโทรไปถามให้ชัดเจน

“Yama ขอโทษ ตอนนี้ยังไม่สามารถคืนโทรศัพท์ให้นายได้ รอให้พวกเราได้รับเงิน….”

แต่ว่า คนคนนั้นยังไม่ทันพูดจบ เย่ซือเฉินก็ถีบออกไปกะทันหัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะถีบคนคนนั้นล้มลงพื้นไปเลย

คนอื่นๆ ต่างก็รีบจ่อปืนไปทางเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินถูกปืนจ่ออยู่สิบกว่ากระบอก บนใบหน้ากลับไม่มีความกระวนกระวายและความกลัว ริมฝีปากกลับเผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา

คนพวกนี้รนหาที่ตาย เขาไม่ถือสาที่จะให้พวกเขาสมหวัง

ที่จริงนี่คือสิ่งที่เย่ซือเฉินวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เขารู้ว่าคนพวกนี้จะถือโอกาสนี้ทำประโยชน์

ที่จริงเย่ซือเฉินก็เข้าใจดี เรื่องทั้งหมดต่างก็ไม่พ้นความเกี่ยวข้องกับคนพวกนี้ ฉะนั้น เย่ซือเฉินวางแผนไว้ก่อนแล้ว โดยใช้เย่ซือเฉินเป็นตัวทดลอง ตามหาสถานที่ของคนพวกนี้

มีแต่แบบนี้จึงจะสามารถตัดปัญหาที่จะเกิดในภายหน้าได้ มีแต่แบบนี้ ต่อจากนี้เขาจึงจะปลอดภัยอย่างเด็ดขาด!

นอกจากว่าเย่ซือเฉินจะยอมเอง ใครจะสามารถจับเขาได้ล่ะ?

ในตอนที่มา บนตัวของเย่ซือเฉินมีเครื่องตามติดเข้ามาด้วย ฉะนั้น ในไม่ช้าคนของเขาก็จะมาถึง

แต่ว่าเย่ซือเฉินคิดไม่ถึงว่า เพราะว่าเลขาหลิวเครื่องดีเลย์ เขาไม่สามารถไม่ให้เวินลั่วฉิงไปบริษัทได้ จากนั้นเลขาหลิวและเวินลั่วฉิงก็พบกันพอดีในบริษัท

ฉะนั้น ในใจเขาจึงมีความกังวล แน่นอนว่าเขารู้ เขาพึ่งออกมาทำธุระไม่กี่วัน เวินลั่วฉิงไม่มีทางได้รับหุ้นส่วนบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปจากคุณปู่เร็วขนาดนี้หรอก ไม่ได้รับหุ้นส่วนบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ตามนิสัยของเวินลั่วฉิงแล้วไม่มีทางเกิดเรื่องที่เขาต้องเป็นห่วงแน่นอน

แต่ว่า ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขามักจะรู้สึกว่าสติไม่อยู่กับใจ ฉะนั้น เขาจึงอยากจะโทรถามดู จากนั้นคนพวกนั้นก็พุ่งข้ามา แล้ว ‘จับ’ เขาไป

นี่เป็นแผนการของพวกเขาอยู่แล้ว ฉะนั้นเขาไม่เป็นห่วงถึงความปลอดภัยของเขาเลย ตอนนี้เขาแค่อยากโทรโทรศัพท์

“นายจะเอาโทรศัพท์ไปก็ไม่มีประโยชน์ สถานที่นี้ไม่มีสัญญาณเลย โทรศัพท์โทรไม่ออก” หัวหน้าคนนั้นลุกขึ้นมาจากพื้น ไม่ได้โมโหที่ถูกเย่ซือเฉินถีบเมื่อกี้ ท่าทียิ่งดูเกรงใจกว่าเดิม

พวกเขาไม่กล้าทำอะไรYamaจริงๆ ฉะนั้น สถานการณ์แบบนี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะเป็นโทษYamaแน่นอน

ได้ยินคำพูดนี้ของเขา เย่ซือเฉินเงียบไปเลย ถึงแม้ว่าในใจยังคงเป็นห่วงอยู่ แต่ว่าเขารู้สึกว่า ท่าทีที่คุณปู่มีต่อเวินลั่วฉิง ในเวลาสั้นขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเวินลั่วฉิงจะเก่งขนาดไหน ก็ไม่มีทางได้รับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปจากมือของคุณปู่แน่นอน

ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นหลานแท้ๆ ของคุณปู่ แต่ว่า หลายปีมานี้ คุณปู่ไม่ได้นำบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปส่งต่อให้เขา คุณปู่จะส่งต่อให้เวินลั่วฉิงง่ายๆ ได้อย่างไร คุณปู่เป็นถึงสุนัขจิ้งจอกชราเลยนะ เจ้าเล่ห์มาก อีกอยากคุณปู่ก็เห็นความสำคัญด้านการเงินมาโดยตลอด

นึกถึงเรื่องพวกนี้ เย่ซือเฉินจึงจะค่อยๆ วางใจลง

ในตอนที่เวินลั่วฉิงรอถึงหกโมงครึ่ง เครื่องบินก็ยังไม่บิน เธอที่เงียบสงบมาโดยตลอดก็อดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายแล้ว

จื่อโม่บ้านเธอยังป่วยอยู่เลย เครื่องบินดีเลย์ขนาดนี้จะออกเดินทางได้ตอนไหน? เธอจะได้เจอลูกๆ เมื่อไหร่?

แต่ว่าเวินลั่วฉิงกระวนกระวายแค่ไหนก็ไม่มีทางอื่น เครื่องบินดีเลย์ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะควบคุมได้ ฉะนั้นเธอได้แต่รอ

หลังจากที่เลขาหลิวช่วยเวินลั่วฉิงจัดการเอกสารการหย่าแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหนักแน่นที่ใจ กลางคืนจึงไปดื่มสุราที่หมิงเจ๋คนเดียว

จี้หซีพึ่งจัดการเรื่องของจิงเฉิงเรียบร้อยรีบกลับมา และไปที่หมิงเจ๋เช่นกัน

จี้หซีเจอเลขาหลิวกำลังดื่มสุราอยู่คนเดียว เห็นได้ชัดเจนเลยว่าดื่มหนักมาก มีความแปลกเล็กน้อย ปกติแล้วเลขาหลิวไม่ค่อยดื่มสุรา บางครั้งที่บังคับจนไม่มีทางอื่นแล้วจึงจะดื่ม

อีกอย่างความสามารถการดื่มของเลขาหลิวก็ไม่ได้ดี ดื่มเล็กน้อยก็เมาแล้ว วันนี้เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

ไม่ปกติอย่างเห็นได้ชัดเจน!

จี้หซีสงสัยในใจ จึงเดินไป เห็นเลขาหลิวดื่มหนักอย่างชัดเจน เมาจนยืนไม่นิ่งแล้ว

“ดื่มคนเดียวขนาดนี้? เกิดอะไรขึ้น? อกหักแล้ว?” จี้หซีมองเขา พูดเล่นกับเขาจริงครึ่งเท็จครึ่ง จี้หซีรู้สึว่าดื่มจนขนาดนี้คนเดียว ส่วนใหญ่น่าจะอกหักแล้ว

“ไม่ใช่อกหัก คือหย่า” เลขาหลิวหันสายตา มองไปทางเขา ในความมึนๆ เบลอๆ ไม่รู้ว่ามองออกชัดเจนหรือเปล่า แต่ว่าเขาในตอนนี้ดื่มมากไปจริงๆ เมาแล้ว แต่ว่ากลับไม่ลืมเรื่องที่ท่านประธานหย่า

“หย่า? นายแต่งงานเมื่อไหร่กัน? ทำไมฉันไม่รู้? แต่งงานแบบลับๆ?” ครั้งนี้ จี้หซีอึ้งไปเลย “ยัยหนุ่มนี่ทันสมัยจริงๆ ยังรู้จักแต่งงานแบบลับๆ ด้วย”

“ทำไมหรอ? ผู้หญิงคนนั้นทำเรื่องอะไรทำเอานายเสียใจแบบนี้ ยังงอแงถึงขั้นจะหย่า”

“ไม่เกี่ยวกับผู้หญิง ไม่ใช่ความผิดของผู้หญิง” เลขาหลิวจ้องเขาไปหนึ่งที ทันใดนั้นเสียงก็สูงกะทันหัน “ไม่ใช่ความผิดของผู้หญิงแท้ๆ”

“ไม่ใช่ความผิดของผู้หญิง งั้นก็คือความผิดของนายแล้ว? งั้นฉันก็ต้องว่านายแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานแบบลับๆ ทำไมถึงหย่าง่ายๆ แบบนี้ล่ะ การเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ควรจะรู้ที่จะเป็นห่วงผู้หญิงของตัวเอง เข้าใจผู้หญิงของตัวเอง ให้อภัยผู้หญิงของตัวเอง อีกอย่างผู้หญิงของนายก็ไม่ได้ทำผิด เป็นความผิดของนาย ทำไมนายถึงหย่าแบบนี้เลยล่ะ? เรื่องนี้นายจัดการได้ใจแคบเกินไปแล้ว” จี้หซีอึ้งไปเลย ถึงแม้ว่าจะพูดเตือนแบบนี้ แต่ว่าเรื่องความรู้สึกก็เป็นเรื่องของพวกเขาสองคน

“ใจแคบจริงๆ ใจแคบเกินไปแล้ว อีกอย่างทำเกินไปด้วย สัตว์ดุร้ายจริงๆ” เลขาหลิวในขณะนี้ดื่มเมาแล้ว ฉะนั้นกล้าที่จะด่าออกมาต่อหน้าผู้คน แน่นอนว่าเลขาหลิวกำลังด่าประธานของเขาอยู่

จี้หซี “…….”

มีคนด่าว่าตัวเองเป็นสัตว์ดุร้ายด้วยหรอ? ดูท่าทางคงจะดื่มหนักไปแล้ว

“ทำไม? นายมีมื้อที่สามข้างนอกแล้วหรอ?” ความคิดแรกของจี้หซีคือมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นนี้

สัตว์ดุร้ายก็คงจะเป็นเรื่องแบบนี้สินะ?

“หามื้อที่สาม ไม่ได้หามื้อที่สาม ประธานจะยังไงก็ไม่ถึงขั้นมีชู้ขณะช่วงชีวิตที่แต่งงานหรอก” ถึงแม้เลขาหลิวจะเมาแล้ว แต่ว่าฟังคำพูดของจี้หซีเข้าใจ อีกอย่ายังมีความสามารถที่จะนำไปวิเคราะห์เล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะมีความไม่พอใจในเรื่องที่ท่านประธานและคุณหญิงหย่ากัน ไม่ ไม่ใช่ไม่พอใจ แต่ว่าเขารู้ว่าท่านประธานไม่มีทางทำเรื่องที่จะมีชู้ขณะในช่วงชีวิตที่แต่งงานได้หรอก

ตอนแรกจี้หซีไม่ได้ใส่ใจมากนัก ผ่านไปไม่กี่วิ ทันใดนั้นก็ดึงสติกลับมา จากนั้นก็จับเลขาหลิวไว้ ถามด้วยความกระวนกระวายว่า “อะไรนะ? เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ? ใคร? ใครไปมีมื้อที่สาม?”

“ฉันพูดอะไรไป?” เลขาหลิวถูกเขาพูดขึ้นแบบนี้ รู้สึกว่าเวียนหัวกว่าเดิมแล้ว

เลขาหลิวเวียนหัว แต่ว่าจี้หซีไม่ได้เวียน จี้หซีนึกคำพูดข้างหน้าและข้างหลังของเลขาหลิวอีกครั้ง จู่ๆ เรื่องนี้ก็มีรู้สึกน่าแปลก

“เมื่อกี้นายพูดว่าใครหย่านะ?” จี้หซีถอนหายใจเบาๆ ไปหนึ่งที แววตาที่มองไปทางเลขาหลิวดูออกอย่างชัดเจนเลยว่ามีความตื่นเต้นเล็กน้อย

“ท่านประธานไง วันนี้ท่านประธานหย่าแล้ว” เลขาหลิวหรี่ตา อาจจะเป็นเพราะว่าเรื่องการหย่าวันนี้กระตุ้นเขาไปบ้าง ฉะนั้นถึงแม้ว่าขณะนี้จะเมา เรื่องที่ท่านประธานหย่าก็ยังจำได้อย่างชัดเจน