ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 384 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (1)

บทที่ 384 ผลของการที่คุณชายสามเย่รู้ความจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว (1)

จี้หซีคิดอยู่ว่าพี่ใหญ่น่าจะรู้ช่องทางติดต่อของเวินลั่วฉิง จี้หซีรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของถังหลิน แล้วโทรออกไป

ถังหลินในขณะนี้พึ่งกลับมาจากการทำภารกิจ กำลังจะอาบน้ำ ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นใช้ผ้าขนหนูพันตัวแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำเลย เห็นว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์ของจี้หซี ก็รีบรับ

“พี่ใหญ่ พี่มีช่องทางการติดต่อของเวินลั่วฉิงไหม?” พอโทรติด จี้หซีก็รีบถามทันที

“ทำไมหรอ?” ได้ยินคำพูดของจี้หซีแล้ว แววตาของถังหลินก็เริ่มดูหนัก

“พี่สามหย่ากับเวินลั่วฉิงแล้ว เลขาหลิวบอกว่าเวินลั่วฉิงเศร้ามา ฉันมีความกังวลเล็กน้อย….”

“นายพูดว่าอะไรนะ?” แววตาที่ชิวๆ สบายๆ ของถังหลินทันใดนั้นก็หายไปเลย วินาทีนั้น ภายในดวงตาคู่นั้นมีความดุร้ายดั่งสิงโตอยู่

ทางโทรศัพท์อีกฝ่างหนึ่ง จี้หซีได้ยินเสียงของเขา ตกใจไปเลย แต่ว่าก็ยังพูดซ้ำอีกครั้งด้วยความระมัดระวังว่า “พี่สามหย่ากับเวินลั่วฉิงกะทันหัน เวินลั่วฉิงต้องเสียใจมากแน่ๆ ฉะนั้นฉันมีความเป็นห่วงเขาเล็กน้อย”

“เสียใจ? วางใจได้ เธอไม่เสียใจแน่นอน จะเสียใจก็ไม่ใช่เธอที่จะเสียใจ” ริมฝีปากของถังหลินเผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา เฮอะ คนที่สามารถทำให้คนในตระกูลถังเสียใจได้? เกรงว่ายังไม่เกิดเลย

ดี ดีมาก ตอนนั้นเขาก็เคยบอกเย่ซือเฉินไว้แล้ว ในเมื่อแต่งงานกับฉิงฉิงแล้ว ก็มีชีวิตอยู่ดีๆ ไม่ต้องไปคิดเรื่องอะไรพวกนั้นแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีผลเป็นแบบนี้

“พี่ใหญ่ หมายความว่าอะไร? พี่คงจะไม่ใช่ว่าจะทำอะไรพี่สามหรอกนะ” ทันใดนั้นจี้หซีรู้สึกว่าเหมือนสายนี้จะโทรผิดแล้ว ความพิเศษที่พี่ใหญ่มีต่อเวินลั่วฉิงนั้นไกลยิ่งกว่าที่เขาคิด ฉะนั้น เขาคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่ใหญ่จะช่วยเวินลั่วฉิงจัดการพี่สาม

“ฉันจะไปทำอะไรเขาได้? อีกอย่างก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรอยู่แล้ว” ถังหลินยิ้มอ่อน ไม่สามารถคาดเดาได้

ที่จริงเขามองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเย่ซือเฉินหวั่นไหวกับเวินลั่วฉิง ครั้งที่แล้วที่เขาโทรหาเย่ซือเฉิน ตอนแรกอยากจะบอกความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉิงฉิง แต่ว่าเย่ซือเฉินกลับเข้าใจผิดไปเลย เขายังไม่ได้พูดให้จบ เย่ซือเฉินก็วางสายแล้ว

ถ้าหากเย่ซือเฉินไม่มีการเคลื่อนไหว ตามความเงียบของเย่ซือเฉินแล้วไม่มีทางที่จะเกิดความเข้าใจผิดแบบนั้นแน่นอน

ฉะนั้นเขารู้ การหย่าต้องเป็นความหมายของเย่ซือเฉินแน่นอน

ที่เขาโมโหเพราะเย่ซือเฉินให้โอกาสการหย่ากับเวินลั่วฉิง หรืออาจจะพูดว่าเย่ซือเฉินสร้างเงื่อนไขโอกาสการหย่ากับเวินลั่วฉิง

ในเมื่อพวกเขาหย่ากันแล้ว เขาจะต้องพาฉิงฉิงกลับบ้านแน่นอน ที่จริงแล้ว เขาเองก็คิดไว้แล้วว่าจะพาฉิงฉิงกลับไปรู้จักกับบรรพบุรุษ

“พี่ใหญ่ ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเราสองคนไม่ได้อยู่ในช่องทางเดียวกัน ฉันเป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเวินลั่วฉิง ฉะนั้นถึงได้โทรหานาย….” จี้หซีมีความมึนเล็กน้อย รู้สึกเหมือนว่าเรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งสับสน

“วางใจได้เลย เธอไม่มีทางเกิดเรื่องแน่นอน” ถังหลินวางสายไปเลย

คนในตระกูลถังของพวกเขา ไม่มีทางอ่อนแอขนาดนั้น อีกอย่างยัยฉิงฉิงนั่นก็ไม่ได้ตกหลุมรักเย่ซือเฉินอยู่แล้ว การหย่าเป็นความหมายของเธออยู่แล้ว เธอจะเสียใจได้อย่างไร? จะเกิดเรื่องได้อย่างไร?

เขารู้ว่าเย่ซือเฉินหวั่นไหวแล้ว แน่นอนว่าต้องไม่เห็นด้วยกับการหย่า ไม่รู้ว่ายัยฉิงฉิงทำได้ยังไงกัน?

ถ้าหากว่าเป็นการผิดพลาดของเย่ซือเฉิน เขาจะโมโหเย่ซือเฉินก็เป็นเรื่องธรรมดา นั่นเป็นสิ่งที่เย่ซือเฉินสมควรได้รับ

ถ้าหากยัยฉิงฉิงมีการวางแผนเรื่องนี้ เขาเองก็มีความสงสารเย่ซือเฉินแล้ว ไม่ว่ายังไงแล้วตามความสามารถของฉิงฉิง ถ้าหากอยากวางแผนเรื่องเรื่องหนึ่ง ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่สำเร็จ

แววตาของถังหลินกะพริบไปมา คงจะไม่ใช่เพราะยัยเด็กนั่นวางแผนเย่ซือเฉินจริงๆ หรอกมั้ง?

ถึงแม้ว่าฉิงฉิงจะเป็นคนในตระกูลถังของพวกเขา ถึงแม้ว่าถังหลินจะปกป้องครอบครัวของตัวเอง แต่ว่าก็ไม่ใช่คนที่จะไม่มีเหตุผลเลย เขาก็แค่จะไม่มีเหตุผลในสถานการณ์พิเศษบางครั้ง

แต่ว่า ครั้งนี้ ความเป็นห่วงของถังหลินนั้นเป็นส่วนเกินจริงๆ ครั้งนี้ เวินลั่วฉิงไม่ได้มีการวางแผนใดๆ ทุกอย่างต่างก็เป็นความบังเอิญ คือสิ่งที่ฟ้าลิขิต

“พี่ใหญ่ พี่กับเวินลั่วฉิงมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?” ในใจขอจี้หซียิ่งอยู่ก็ยิ่งตกใจ อดไม่ได้ที่จะเกิดความสงสัยในใจ

“ในไม่ช้านายก็จะรู้แล้ว” ถังหลินไม่ได้พูดตรงๆ ตั้งใจพูดอ้อมค้อม ตอนแรกก็ไม่ได้อยากจะปิดบัง แต่ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงหย่ากันแล้ว เขาก็ไม่อยากเปิดเผยเร็วขนาดนี้แล้ว

เขาจะรอให้ฉิงฉิงกลับไปยังตระกูลถัง หลังจากที่ทั้งหมดแน่ใจเรียบร้อยแล้วจึงจะเปิดเผย

จี้หซีอึ้งเล็กน้อย ถ้าหากพูดแบบนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ใหญ่และเวินลั่วฉิงไม่ธรรมดาจริงๆ

แต่ว่าตอนนี้พี่ใหญ่ยังไม่พูด เขาก็ไม่ดีที่จะถามเพิ่มอีก

“ถามช่องถามการติดต่อของคุณหญิงดู ในตอนที่ฉันจัดการเอกสารการหย่าเรียบร้อย แล้วมอบให้คุณหญิง คุณหญิงเสียใจมาก รู้สึกแย่มาก ต้องรีบหาคุณหญิงเจอจึงจะได้” เลขาหลิวอดไม่ได้ที่จะพูดเพิ่มหนึ่งประโยค ปกติในสถานการณ์แบบนี้เลขาหลิวจะไม่พูดมากแน่นอน แต่ว่าตอนนี้เขาเมาแล้ว

“เลขาหลิวเป็นคนจัดการกับเอกสารการหย่า?” เพียงแค่แวบเดียวถังหลินก็ได้ยินเสียงของเลขาหลิวแล้ว และทันใดนั้นก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาก็ว่า เย่ซือเฉินจะหย่าง่ายๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน ที่แท้ฉิงฉิงก็ใช้โอกาสที่เย่ซือเฉินไปทำธุระแล้วไปหาเลขาหลิวให้จัดการให้

แต่ว่า เลขาหลิวต้องไม่กล้าที่จะจัดการกับเรื่องนี้คนเดียวแน่นอน ก่อนที่จะจัดการต้องถามเย่ซือเฉินก่อนแน่ๆ เลขาหลิวช่วยจัดการกับการหย่า จะต้องให้เย่ซือเฉินตกลงก่อนจึงจะได้!

ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะซับซ้อน แต่ว่า เรื่องที่เกี่ยวข้องกับฉิงฉิงก็มักจะซับซ้อนตลอด

“อืม เลขาหลิวเป็นคนช่วยจัดการให้” จี้หซีถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันรู้สึกว่าไม่ใช่แนวของพี่สามเลย รู้สึกว่าเหมือนจะไม่ใช่ความหมายของพี่สาม”

ครั้งนี้ ถังหลินแค่ยิ้มอ่อน ไม่ได้พูดอะไรมาก

“พี่ใหญ่ พี่จะติดต่อกับเวินลั่วฉิงอยู่ใช่ไหม” ถึงแม้พี่ใหญ่พูดว่าจะเวินลั่วฉิงจะไม่มีเรื่อง แต่จี้หซีก็ยังคงไม่วางใจ ไม่ว่ายังไงแล้วเวินลั่วฉิงก็คือผู้หญิง

“อืม ฉันจะติดต่อเขาเอง” ครั้งนี้ ถังหลินตอบกลับด้วยความตรงไปตรงมามาก

จี้หซีจึงจะค่อยๆ วางใจลง เขายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถังหลินวางสายไปแล้ว

หลังจากที่ถังหลินวางสายแล้ว ก็ไม่ได้ไปอาบน้ำต่อ แต่กลับหาเบอร์โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิง แล้วโทรออกไป

และในขณะนี้ เวินลั่วฉิงยังอยู่ที่สนามบิน เครื่องบินดีเลย์แล้วดีเลย์อีก ตอนนี้เจ็ดโมงกว่าแล้ว เครื่องบินก็ยังไม่ได้บิน

มีผู้โดยสารมากมายรอไม่ไหวแล้ว เริ่มวุ่นวายแล้ว

สถานการณ์มีความวุ่นวายเล็กน้อย มีความเสียงดัง

ขณะนี้เวินลั่วฉิงยืนในที่ไกล แต่ว่าเสียงก็ยังดังมาก

ฉะนั้น เธอไม่ได้เสียงสายโทรเข้าของโทรศัพท์เลย

เวินลั่วฉิงไม่ได้รับสาย ถังหลินค่อยๆ หรี่ตาขึ้น เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉิงฉิงไม่รับสาย?

เพราะว่าเป็นเบอร์แปลกหน้าหรอ ฉะนั้นก็เลยไม่รับ?

หรือว่ามีเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ถังหลินโทรออกอีกครั้ง เวินลั่วฉิงก็ยังไม่รับ

จากนั้นถังหลินก็โทรอีกเบอร์ออกไป “สืบให้หน่อยว่าเวินลั่วฉิงอยู่ที่ไหน? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

เสียงของเขาก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม แต่ดูออกอย่างชัดเจนเลยว่ามีความเป็นห่วงอยู่