ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 400 เธอกลับมาแล้ว เขาไปรับด้วยตัวเอง（3）

บทที่ 400 เธอกลับมาแล้ว เขาไปรับด้วยตัวเอง（3）

อีกอย่างเธอเองก็ไม่อยากรีบกลับไปรวดเร็วขนาดนั้น หากว่าเธอรีบกลับไปตอนนี้เธอก็ไม่สามารถบอกลากับเด็กน้อยสองคนนี้ได้ และถ้าเด็กสองคนนี้ตื่นแล้วและรู้ว่าเธอจากไปแล้ว ต้องเสียใจมากแน่นอน

เธอไม่อยากสงสัยรุ่นพี่ แต่เธอรู้สึกว่ารุ่นพี่เหมือนจะปิดบังอะไรเธออยู่

ที่จริง เรื่องของภายในประเทศนั้นไม่ได้รีบร้อนขนาดนั้นจริง ๆ และผู้ค้ามนุษย์เขาก็จับได้แล้ว เธอสามารถไปได้ตลอดเวลา

“ฉิงฉิง เรื่องในครั้งนี้เป็นเรื่องระยะยาวแน่นอน ถ้าคุณไม่กลับไปในคืนนี้ คุณอาจจะไม่มีโอกาสในภายหลังแล้วนะ คุณลองคิดดูดี ๆ”ถังไป๋เชียนเองก็น่าจะรู้สึกว่าเมื่อกี้เขารีบร้อนมากเกินไป จึงรีบเปลี่ยนแปลงน้ำเสียงของเขาทันที

เวินลั่วฉิงกะพริบตาเบาๆ ไม่ได้รีบตอบอะไร เธอรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ รู้สึกว่ารุ่นพี่มีอะไรปิดบังเธออยู่

เธอถือว่ารุ่นพี่เป็นญาติของเธอมาโดยตลอด และเธอก็เชื่อใจรุ่นพี่มาโดยตลอด แต่รุ่นพี่มีอะไรปิดบังเธออยู่หรือเปล่า？

และในเวลานี้เอง เบอร์โทรศัพท์โดยเฉพาะของเวินลั่วฉิงได้รับข้อความอีกครั้ง

‘คุณถัง ผู้ค้ามนุษย์ของหมู่บ้านซิงหูคนนั้นไม่ยอมรับผิด เขาบอกว่าเขาเป็นเหยื่อ หากว่าไม่มีหลักฐาน ทางเราอาจต้องปล่อยตัวเขา คุณถังมีข้อเสนอแนะดี ๆหรือเปล่าคะ？’

เมื่อเห็นข้อความที่ได้รับใหม่ หัวใจของเวินลั่วฉิงก็มืดมน เธอหวังว่าเธอจะได้เบาะแสที่แม่ของเธอถูกค้ามนุษย์ในเมื่อก่อนจากคนนั้น หากว่าพวกเขาปล่อยคนนั้นไป เบาะแสนี้ก็จะขาดไปทั้งหมด

อีกอย่างตอนนี้คนนั้นไม่ยอมรับผิด คนทางนั้นก็ถามอะไรเขาไม่ออกมาแน่นอน

“ได้ ฉันจะกลับไปในคืนนี้”เวินลั่วฉิงครุ่นคิดสักพัก และตัดสินใจกลับไปเมืองAในคืนนี้

คดีมีด่วนและไม่ด่วน และในเวลานี้คดีนี้กลายมาเป็นเรื่องด่วนกะทันหัน เวินลั่วฉิงรู้ ว่าคนนั้นไม่ใช่เหยื่อแน่นอน หากว่าปล่อยตัวคนนั้นไปล่ะก็ ไม่เพียงแต่เธอที่ไม่ได้เบาะแสเมื่อก่อน แต่กลัวว่าหากปล่อยตัวคนนั้นไปแล้ว ต่อมาจะมีเหยื่อเพิ่มขึ้นมากกว่านี้

หากว่ารุ่นพี่มีอะไรปิดบังเธออยู่จริง ๆ เขาปิดเธอได้ชั่วคราว แต่ปิดเธอไปตลอดชีวิตไม่ได้ หากเธออยากรู้ มันต้องจะมีวิธีที่ทำให้เธอรู้ได้เสมอ

“ฉันให้คนส่งคุณไปที่สนามบิน”ถังไป๋เชียนถอนหายใจเบาๆอย่างลับๆ และในน้ำเสียงของเขานั้นฟังไม่ออกว่ามีอะไรผิดปกติ

ถังไป๋เชียนคิดว่าให้เวินลั่วฉิงจากไปชั่วคราว ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงเย่ซือเฉินได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ได้เข้าใจอำนาจความสามารถและอิทธิพลของเย่ซือเฉินอย่างชัดเจน

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จักอิทธิพลของเย่ซือเฉินในเมืองAอย่างชัดเจน

ดังนั้น เมื่อเวินลั่วฉิงกลับไปถึงเมืองA เรื่องทั้งหมดของเธอก็จะไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไป หรือตอนนี้ถังไป๋เชียนเองก็กังวลจนไม่มีวิธีอื่น

“จะรีบร้อนขนาดนี้จริงเหรอ？”เยว่หงหลิงอยู่ในห้องตลอด แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินคำพูดของถังไป๋เชียน แต่ว่าภายใต้ปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงเธอก็พอจะเดาบางอย่างออก

ซึ่งเธอเองก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกมาก

ถังไป๋เชียนต้องการจะทำอะไรกันแน่？

“อืม ครั้งนี้ฉันน่าจะกลับไปไม่นานมากนัก แล้วฉันจะกลับมาไวๆ”เรื่องที่เวินลั่วฉิงตัดสินใจแล้วเธอจะไม่ไปกังวลมันมากเกินไปอีก

เธอคิดว่าเธอกลับไปเมืองAครั้งนี้จะเป็นเรื่องง่าย แต่ในความเป็นจริงเรื่องไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดไว้

“อืม เด็กสองคนนี้คุณวางใจเถอะ ฉันจะดูแลให้เอง”เยว่หงหลินได้พูดอะไรมาก เพราะว่าตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เป็นไปไม่ได้ว่าเวินลั่วฉิงจะไปโดยที่พูดอะไรแบบนี้ แม้ว่าตอนนี้เด็กทั้งสองคนจะหลับสนิทมาก แต่เธอก็ยังคงเขย่าเด็กทั้งสองคน แต่ถังจื่อซีนั้นนอนหลับอย่างสนิท ราวกับหมูน้อย ดังนั้นจึงไม่ตื่น

ส่วนถังจื่อโม่นั้นถูกเขย่าจนตื่น ถังจื่อโม่ลืมตาขึ้นมาและมองไปที่เวินลั่วฉิง แต่ยังคงงัวเงียอยู่เล็กน้อย：“คุณแม่ มีอะไรหรือเปล่า？”

“แม่จะกลับเมืองA และจะไปตอนนี้ แม่เลยจะบอกกับหนูสักคำ”เวินลั่วฉิงมองไปยังลูกชายที่ถูกเธอเขย่าจนตื่น และภายในใจของเธอก็มีความรู้สึกผิดเล็กน้อย และมีความทุกข์ใจอยู่เล็กน้อย

“กลับเมืองA？ไปหาพ่อเหรอครับ？”ถังจื่อโม่เพิ่งตื่น และมีความงัวเงียอยู่เล็กน้อย จึงพูดขึ้นมาเช่นนี้โดยไม่รู้ตัว

“พ่อ？”เวินลั่วฉิงตะลึงไปชั่วขณะ และนึกขึ้นได้ว่าเธอสัญญากับเด็กทั้งสองคนว่าจะให้เด็กทั้งสองคนไปเจอหน้าพ่อผู้ให้กำเนิดพวกเขา

เวินลั่วฉิงจึงนึกว่าเด็กจื่อโม่หมายถึงเรื่องนี้

ไม่คิดว่าเด็กน้อยคนนี้จะคิดเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา นี่ยังตื่นไม่สุดก็นึกถึงแต่เรื่องของพ่อเขา เห็นได้ชัดว่าในใจของเด็กน้อยอยากจะเห็นพ่อของเขามากแค่ไหน

“ครั้งนี้แม่กลับไปเพราะเรื่องอื่น แต่ว่า เรื่องนั้นแม่จำไว้แล้ว และจะไม่ลืม”จู่ ๆเวินลั่วฉิงก็รู้สึกเจ็บจี๊ดภายในหัวใจของเธอ เธอรู้สึกอิจฉาและน้อยใจ

“ครับ คุณแม่มีธุระก็กลับไปเลยครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมและน้องสาว แล้วผมจะอธิบายให้น้องฟังเองครับ”ถังจื่อโม่นั้นมีสติสัมปชัญญะตั้งแต่เขายังเด็ก และเขาก็ตอบกลับด้วยความเฉลียวฉลาด

“ฉิงฉิง พี่ใหญ่ให้ฉันมารับคุณไปส่งที่สนามบิน”ในเวลานี้เอง จู่ ๆซ่งหยุนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านนอกประตู

“โอเค ฉันรู้แล้ว”เวินลั่วฉิงรู้สึกไม่อยากจากเด็กน้องทั้งสองคนไปจริง ๆ แต่ก็คิดว่าธุระในเมืองAนั้นน่าจะใช้เวลาไม่นานมากนัก และเธอก็จะได้กลับมาในเร็วๆนี้

เธอโอบกอดจื่อโม่ แล้วจูบจื่อซี จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินจากไปอย่างไม่เต็มใจ

ปกติซ่งหยุนนั้นพูดมาก แต่วันนี้เขาเงียบมากเป็นพิเศษ ตั้งแต่เวินลั่วฉิงขึ้นรถ เธอไม่ได้พูดอะไรเพิ่มที่เป็นส่วนเกินเลยสักคำ

เวินลั่วฉิงมองไปเธออย่างแปลกใจ：“คิดอะไรอยู่เหรอ？”

“ไม่มีอะไร”ดวงตาของซ่งหยุนมองไปยังด้านหน้า และตั้งในขับรถ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้วางแผนจะสนทนากับเวินลั่วฉิง

เพราะว่าตอนที่ถังไป๋เชียนให้เธอมารับเวินลั่วฉิงนั้นได้กล่าวเตือนเธอเป็นพิเศษว่า ให้เธอนั้นอย่าพูดมากเมื่ออยู่ต่อหน้าของเวินลั่วฉิง

เพราะว่าถังไป๋เชียนนั้นรู้ความสามารถของเวินลั่วฉิงเป็นอย่างดี หากว่าซ่งหยุนพูดมากไป จะทำให้เวินลั่วฉิงรู้ถึงสิ่งผิดปกติได้อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ เวินลั่วฉิงก็ไม่ได้ถามอะไรเธอมากขึ้น เพราะเวินลั่วฉิงเองก็ไม่ใช่คนที่ช่างพูดอยู่แล้ว

ดังนั้น ระหว่างทาง พวกเขาสองคนต่างก็นิ่งเงียบตลอดทาง

ถังไป๋เชียนได้จัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว อีกอย่างซ่งหยุนเองก็ทำเวลาได้พอดี เวินลั่วฉิงมาถึงสนามบินไม่นานก็ขึ้นเครื่องแล้ว

ระยาทางจากประเทศOไปยังเมืองAนั้นค่อนข้างไกลเล็กน้อย เวินลั่วฉิงคำนวณเวลา ว่าเธอไปถึงเมืองAก็น่าจะประมาณหกโมงเย็น หลังจากเวินลั่วฉิงขึ้นเครื่องแล้วเธอก็ใช้หมายถึงโดยเฉพาะของเธอส่งข้อความออกไปว่า——‘ส่งรายละเอียดสถานที่มาให้ฉันหน่อย ฉันไปพรุ่งนี้เช้า’

‘ได้ ฉันจะแจ้งให้ผู้นำของเราเดี๋ยวนี้’ทางนั้นตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ต่อมาก็ส่งรายละเอียดที่อยู่มาให้เธอ

เวินลั่วฉิงจำที่อยู่ไว้ และไม่ได้พูดอะไร แล้วปิดเครื่องโดยตรง

เมื่อเย่ซือเฉินมาถึงประเทศO เวินลั่วฉิงนั้นได้จากไปแล้ว แต่ว่า คนอื่น ๆยังคงอยู่ที่นั่น รวมทั้งเด็กสองคนนั้นด้วย

เย่ซือเฉินลงจากเครื่อง และมีคนคอยต้อนรับเขาอยู่แล้ว เย่ซือเฉินรีบขึ้นรถอย่างรวดเร็ว และมุ่งตรงไปยังในเมือง

เย่ซือเฉินมาในครั้งนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พาคนมามาก และก็ไม่ได้ระดมคนมาที่นี่ แต่ว่าเขาเองก็ไม่ได้ปิดบังการเคลื่อนไหวของเขาไว้เป็นความลับเลย

อีกอย่างเขาเองก็รู้ ว่าเขาออกมาจากประเทศMได้ไม่นาน ก็มีคนนำการเคลื่อนไหวของเขาไปบอกให้ถังไป๋เชียนแล้ว

แต่เขาไม่ได้ห้าม ให้ถังไป๋เชียนรู้ก็ดี และเมื่อถึงเวลาถังไป๋เชียนเคลื่อนไหว ทุกสิ่งอย่างและการเคลื่อนไหวก็จะถูกเปิดเผย