ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 540 คุณชายสามเย่เกือบโดนกระทืบเสียแล้ว (1)

บทที่ 540 คุณชายสามเย่เกือบโดนกระทืบเสียแล้ว (1)

บัดนี้คนจำนวนมากต่างคิดว่าคุณชายสามเย่มาหาคุณหนูใหญ่ตระกูลกู่

กู่หยิงหยิงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ร่างกายพลันแข็งทื่อ สองมือสั่นระริกเล็กน้อย มีเพียงตัวหล่อนที่รู้ดี คุณชายสามเย่ไม่มีทางมาหาหล่อนเด็ดขาด

เพราะตอนที่หล่อนไปที่บ้านตระกูลเย่ คุณชายสามเย่ไม่ได้กลับมาเลย อันที่จริงเป็นดังที่เซี่ยเถียนเถียนกล่าว คุณชายสามเย่ไม่เคยแยแสหล่อน หล่อนเป็นคนกุ่เรื่องพวกนั้นขึ้นมาเอง

เนื่องจากคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ค่อนข้างชื่นชอบหล่อน ดังนั้นหล่อนจึงกล้ากุ่เรื่องอย่างนี้ขึ้นมาได้ เพราะหล่อนคิดว่าด้วยนิสัยของคุณชายสามเย่ก็ไม่ชอบอธิบายอะไรอยู่แล้ว

เมื่อสักครู่หล่อนเห็นคุณชายสามเย่ไม่อยู่ ดังนั้นจึงปล่อยให้กู่หลิงหลิงพูดคำพวกนั้นออกมา หล่อนคาดไม่ถึงว่าจู่ๆคุณชายสามเย่จะมากะทันหันเช่นนี้

ตอนนี้คุณชายสามเย่มาแล้ว หากมีคนเอ่ยถึงเรื่องเมื่อสักครู่นี้ ถ้าเช่นนั้นทุกอย่างก็ถูกเปิดโปงจนหมดเปลือกเสียแล้ว！

“คุณกู่ ยินดีด้วย เห็นท่าคุณชายสามเย่จะชอบคุณกู่มากๆเลย ตอนนี้จึงได้รีบมาหา”คนที่ยืนอยู่กับกู่หยิงหยิงเริ่มประจบสอพลอยขึ้นมา

กู่หยิงหยิงไม่ได้สนใจคนคนนี้ ร่างกายได้แต่แข็งค้างขึ้นมาเล็กน้อย

หล่อนกลัวคำหลอกลวงจะถูกเปิดโปง ดังนั้นตอนนี้หล่อนรู้สึกหวาดกลัวคุณชายสามเย่เล็กน้อย

บังเอิญกับสายตาคุณชายสามเย่มองมาทางหล่อนพอดี

“พี่ คุณชายสามเย่เห็นพี่แล้ว”กู่หลิงหลิงอดเปล่งคำพูดตื่นเต้นดีใจขึ้นมาไม่ได้

บัดนี้ในใจของกู่หยิงหยิงรู้สึกตึงเครียดเป็นอย่างยิ่ง รู้สึกกระวนกระวายเป็นพิเศษ

คนรอบข้างก็สังเกตเห็นคุณชายสามเย่มองไปยังกู่หยิงหยิง ต่างคิดว่าวินาทีต่อมาคุณชายสามเย่ต้องเดินเข้าไปหาแน่นอน？

เพียงแต่ วินาทีต่อมาสายตาคุณชายสามเย่กลับหันไปมองที่อื่น คล้ายกับไม่ได้เห็นกู่หยิงหยิงเสียอย่างนั้น ไม่ พูดให้ชัดเจนก็คือคุณชายสามเย่ไม่เห็นตัวตนที่มีอยู่ของกู่หยิงหยิงเลยต่างหาก

ผู้คนต่างชะงัก？อันนี้มันเกิดอะไรขึ้น？เมื่อกี้คุณชายสามเย่มองไปยังตำแหน่งที่กู่หยิงหยิงอยู่แล้วแท้ๆ ทำไมไม่มีการตอบสนองอะไรเลย？เหมือนกับว่าสำหรับคุณชายสามเย่แล้ว กู่หยิงหยิงก็เป็นแค่อากาศธาตุก็ไม่ปาน

หากเป็นดังที่กู่หยิงหยิงกล่าวเมื่อสักครู่ คุณชายสามเย่ก็คงไม่มีการตอบสนองอย่างนี้แน่นอน？

สายตาคุณชายสามเย่ละไปมองอีกทิศทางหนึ่ง เขาเห็นเวินลั่วฉิงกับผู้ชายคนหนึ่งยืนหันหน้าเข้ากันอยู่ ใบหน้าของเวินลั่วฉิงประดับรอยยิ้มเอาไว้ และผู้ชายคนนั้นก็กำลังยิ้มแย้มเหมือนกัน คล้ายกับทั้งสองคุยกันถูกคออย่างมีความสุข

บัดนี้ใบหน้าของเธอไม่ได้อำพรางอะไรทั้งนั้น บัดนี้เธอสวยงามมาก สวยมากๆ เหมือนตอนที่เขาเห็นเธอที่ประเทศMไม่มีผิด

แน่นอน ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะมีหน้าตาเช่นไร ถึงแม้เธอกลายเป็นผงธุลีเขาก็จำเธอได้ในแวบแรกอย่างแน่นอน

ดวงตาเย่ซือเฉินหรี่ขึ้น เขาไม่ได้ชักช้าและลังเลเลยสักนิด รีบเยื้องย่างไปยังเวินลั่วฉิงทันที

ผู้หญิงที่สมควรตาย กล้าแต่งตัวยั่วยวนผู้ชายเช่นนี้ เธอคิดว่าเขาตายไปแล้วหรือไง？

ทุกคนต่างแหวกทางให้โดยอัตโนมัติ ทุกคนเห็นสีหน้าของคุณชายสามเย่ในขณะนี้ ล้วนรู้สึกมีเหงื่อเย็นซึมออกทั่วทั้งร่างกาย เหตุเนื่องจากคุณชายสามเย่อารมณ์ไม่ดีนัก

แววตาของคุณชายสามเย่ในตอนนี้ยิ่งชวนให้หวาดผวา

ทุกคนมองตามสายตาของคุณชายสามเย่ จากนั้นก็เห็นคุณหนูบ้านตระกูลถัง บัดนี้คุณหนูบ้านตระกูลถังยิ้มเล็กน้อย เดิมทีเธอก็สวยอยู่แล้ว เวลายิ้มก็ยิ่งสวยกว่าเทพเซียนเป็นไหนๆ ผู้ชายทุกคนต่างมองจนตาค้าง

เย่ซือเฉินยิ่งรู้สึกโมโหไปทั่วท้อง เธอยิ้มอย่างนี้กับผู้ชายคนอื่นมันหมายความว่ายังไง？มีความสุขมากขนาดนี้เลยเหรอ？ดีใจขนาดนี้เลยเหรอ？

เย่ซือเฉินรีบเดินเข้าไป เห็นหลี่หรานกำลังจับมือของเวินลั่วฉิงอยู่ เดิมทีเป็นการจับมือตามมารยาททางสังคมเท่านั้น

แต่ว่าตอนนี้เมื่ออยู่ในสายตาของคุณชายสามเย่กลับเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น

เย่ซือเฉินรีบยื่นมือออกไปจับข้อมือของเวินลั่วฉิงไว้ พลางดึงมือของเธอออกจากหลี่หราน จากนั้นก็ลากเวินลั่วฉิงมาอยู่ข้างกาย ดวงตาทั้งคู่จ้องเขม็งมายังเวินลั่วฉิง “คุณแน่จริงๆ”

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอกลับไม่บอกเขาสักคำ อีกทั้งงานเลี้ยงคืนนี้ตระกูลถังอยากเลือกผู้ชายให้เธอ เธอกับมีความสุขอยู่กับสิ่งนี้ เมื่อกี้ยังพูดคุยกับหลี่หรานได้รสได้ขิงกันอย่างเมามัน

เธอช่างแน่มาก เขาไม่อยู่ดูเธอไม่กี่วัน เธอถึงขั้นออกมาหว่านเสน่ห์ใส่คนอื่นไปทั่วเสียอย่างนี้……

ทุกคนเห็นภาพเช่นนี้ต่างตกตะลึงตาค้าง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

ไม่ใช่บอกว่าคุณชายสามเย่รักเดียวใจเดียวกับคุณหนูตระกูลกู่หรอกเหรอ？ไม่ใช่บอกว่าคุณชายสามเย่คุยเรื่องแต่งงานกับคุณหนูตระกูลกู่แล้วเหรอ？ทำไมคุณชายสามเย่ถึงไม่สนใจคุณหนูตระกูลกู่ แต่กลับดึงมือคุณถังไม่ปล่อย？

โจว๋อันหนานที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักเกิดประกายระยิบระยับในดวงตาของหล่อน มือด้านหนึ่งกำไว้แน่น ส่วนมุมปากก็เม้มขึ้นมา

“นายทำอะไร？ฉิ้นเอ๋อกับหลี่หรานกำลังคุยเล่นกันอยู่ นายมาก่อเรื่องอะไรกัน？”ท่านย่าถังโกรธเย่ซือเฉินอย่างหนัก เห็นเขาจับมือเวินลั่วฉิงเอาไว้ ยิ่งทำให้ท่านเคืองใจมากขึ้น

เขาหย่ากับฉิงฉิงแล้วไม่ใช่เหรอ？ตระกูลเย่ของพวกเขาเลือกลูกสะใภ้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ？ทำไมเขายังรบกวนฉิงฉิงอยู่อีก？

เขายังใส่อารมณ์กับฉิงฉิงของท่านอีก？ทำไม？เขามีคุณสมบัติอะไรโมโหใส่ฉิงฉิงของท่าน？

“ตาเฒ่า คุณจะปล่อยให้เขามาก่อกวนในงานเลี้ยงบ้านเราเหรอ？”ท่านย่าถังมองท่านปู่ถังด้วยเจตนารมณ์ที่ชัดเจน

เช่นนี้ ท่านปู่ถังจึงต้องปฏิบัติตามความต้องการของท่านย่าถังอยู่แล้ว

“ปล่อยมือเดี๋ยวนี้”ท่านปู่ถังยกไม้เท้าในมือขึ้นมาฟาดใส่เย่ซือเฉิน

ผู้คนต่างตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดได้เลยว่าท่านปู่ถังจะลงไม้ลงมือขึ้นมา

แต่ผู้ที่รู้ต้นสายปลายเหตุต่างกะพริบตาปริบๆ ล้วนรู้ว่าท่านปู่ถังไม่ได้ใช้ไม้เท้าตีพร่ำเพรื่อ

เวินลั่วฉิงก็รู้สึกตกใจ พูดตามตรง การมาถึงอย่างกะทันหันของเย่ซือเฉิน แล้วอยู่ๆก็มาจับมือ ตะคอกเสียงใส่เธอเช่นนี้ เธอก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย

เห็นไม้เท้าของท่านปู่ถังเหวี่ยงเข้ามา เวินลั่วฉิงถึงจะได้สติกลับคืนมา

เย่ซือเฉินเห็นไม้เท้าของท่านปู่ถังกระโจนเข้าหา แต่ไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด ยืนอย่างมั่งคงไม่ขยับเยื้องอยู่ตรงนั้น แม้กระทั่งหนังตาก็ไม่กะพริบเลยสักนิด

แต่เขาวางมือของเวินลั่วฉิงลง เขากลัวว่าไม้เท้าของท่านปู่ถังจะทำร้ายเวินลั่วฉิงเข้า

หลังจากปล่อยมือของเวินลั่วฉิง มือของเขากลับไม่เคลื่อนย้ายไปไหน วินาทีต่อมาไม้เท้าของท่านปู่ถังก็ฟาดใส่แขนของเขาอย่างจัง

ท่านปู่ถังเก็บทุกการตอบสนองของเย่ซือเฉินไว้ในสายตา ดวงตาท่านปู่ประกายรอยยิ้มวาบผ่าน ไอ้หนุ่มคนนี้ทำได้ไม่เลวเลยแหะ

ไม่หลบไม่หลีก อีกทั้งการตอบสนองแรกคือปกป้องหนูน้อยฉิงฉิง

ดวงตาเวินลั่วฉิงกะพริบรัวๆ เธอเห็นท่านปู่ถังใช้แรงตีหนักมาก

เย่ซือเฉินก็ไม่รู้จักหลบเลยหรือไง？