ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 581 หากเสือไม่แสดงบารมีเสียหน่อย คงคิดว่าเธอเป็นแมวซะแล้ว (4)

บทที่ 581 หากเสือไม่แสดงบารมีเสียหน่อย คงคิดว่าเธอเป็นแมวซะแล้ว (4)

“สบายใจเถอะ ต้องได้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นซือเฉินก็คงไม่ต้องให้อันหนานอธิบายเรื่องที่ฉันเข้าโรงพยาบาลกับนักข่าว” คุณปู่เย่แสดงสีหน้ายืนยัน ถึงแม้เมื่อกี้โจ๋วอันหนานไม่ได้อธิบาย แต่คุณปู่เย่เชื่อว่านี้เป็นความตั้งใจของเย่ซือเฉิน

ที่เย่ซือเฉินทำแบบนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเพื่อปกป้องเวินลั่วฉิง เขาไม่มีทางยอมให้พวกเขาสมปรารถนา

“คุณไปเอาผ้าพันแผลที่พยาบาลมาหน่อย และเอายาฆ่าเชื้อมาด้วย” คุณปู่เย่มองไปทางคุณย่าเย่และสั่งติดๆกัน

“ได้” คุณย่าเย่พยักหน้าติดๆ กัน เธอเข้าใจดีกว่าคุณปู่เย่ต้องการจะทำอะไร แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และทำตามที่เขาบอก

ขณะนั้น โจ๋วอันหนานเดินออกมาจากห้องทำงานอีกครั้ง ตะโกนเรียกพยาบาลคนหนึ่ง : “คุณรับผิดชอบไปดูแลคุณปู่เย่ ต้องดูแลอย่างระมัดระวัง ถ้าคุณปู่เย่ต้องการอะไรก็ทำตามที่เขาบอก อย่าทำให้เขาไม่พอใจ”

“ตามใจทุกเรื่องเลยไหม?” พยาบาลน้อยตะลึง อดถามออกมาไม่ได้

“พวกเขาเป็นคนแก่กันหมด คนแก่ก็เหมือนกับเด็กน้อย บางครั้งจะเอาแต่ใจหน่อย ยิ่งตอนนี้คุณปู่เย่มีอาการคันตามร่างกาย ดังนั้นคุณต้องพยายามตามใจพวกเขา” ประโยคนี้ของโจ๋วอันหนานสมเหตุสมผล ดูจากภายนอกแล้วไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย

“ได้ ฉันทราบแล้ว ในเมื่อผู้อำนวยการมีน้ำใจ” พยาบาลน้อยพยักหน้ารับติดๆ กัน แน่นอนยังไม่ลืมประจบประแจงโจ๋วอันหนาน

ขณะที่คุณย่าเย่กำลังจะไปหาพยาบาล พยาบาลน้อยที่โจ๋วอันหนานจัดไว้ก็ผลักประตูเดินเข้ามาพอดี

“คุณปู่เย่ คุณย่าเย่ ผู้อำนวยการสั่งให้ฉันมาดูแลคุณปู่เย่ ให้ฉันทำตามที่คุณปู่เย่บอก ถ้าคุณปู่เย่ต้องการอะไรบอกฉันได้เลย” พยาบาลน้อยจำคำสั่งของผู้แนวยการอย่างละเอียด แน่นอน ประโยคเหล่านี้ เธอตั้งใจพูด ผู้อำนวยการสั่งอย่างนั้น แน่นอนเธอต้องทำให้คุณปู่เย่รู้ถึงความดีของผู้อำนวยของพวกเขา

อย่างนี้ ผู้อำนวยการต้องพอใจเธอมากแน่ๆ

ไม่พูดไม่ได้ โจ๋วอันหนานเลือกคนได้ไม่เลว

“ฉันขออะไรก็ได้หมดงั้นหรือ?” คุณปู่เย่ตะลึง ถามอย่างไม่แน่ใจ

“อืม อืม ฉันรับปากทุกอย่างที่ท่านขอ” พยาบาลพยักหน้าติดๆ กัน

“ดี งั้นคุณพันแผลให้ฉันให้ดูท่าทางเหมือนขาข้างนี้หักอย่างรุนแรง จากนั้นทำรอยแผลขึ้นตามร่างกายและใบหน้าฉันนิดหน่อย”

ความจริงแล้วขณะที่คุณปู่เย่พูดประโยคนี้เขาก็ไม่มั่นใจอะไร ในเมื่อเขาก็รู้ว่าที่ขอมันมากเกินไป

“อ่า?” พยาบาลน้อยตะลึงจนนิ่งไป : “ทำไมล่ะ?”

“ทำไมอะไรมากขนาดนั้น? ให้คุณทำคุณก็ทำไป” คุณปู่เย่ทำสีหน้าบึ้งและตะโกนออกมา

“อ่อ อ่อ ได้ๆ ฉันทำให้คุณเดี๋ยวนี้” หลังจากพยาบาลน้อยได้สติกลับมาจึงรับปาก

คุณปู่เย่ได้ยินเธอรับปากแล้ว มุมปากยิ้มขึ้นอีกเล็กน้อย อย่างนี้ก็สมจริงยิ่งขึ้นอีก

พยาบาลน้อยเคลื่อนไหวเร็วมาก ผ่านไปไม่นานก็ทำเสร็จแล้ว พยาบาลพันให้เองแน่นอนว่าต้องดูไม่มีอะไรผิดปกติ

คุณปู่เย่ให้เธอออกไป จากนั้นโทรศัพท์ติดต่อนักข่าว

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง วิดีโอหนึ่งเผยแพร่อย่างหนักในอินเทอร์เน็ตอีกครั้ง

ในคลิปวิดีโอ คุณปู่เย่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ขาซ้ายใส่เฝือก พันผ้าพันแผลไว้ ที่แขนของเขาได้รับบาดเจ็บมากมาย ที่ใบหน้าก็มี เขานอนอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดขาวและเจ็บปวด

คุณย่าเย่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างเตียงราวกับกำลังเช็ดน้ำตาอยู่

“คุณปู่เย่ ขอสอบถามหน่อยท่านได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?”

คุณปู่เย่มองนักข่าว ริมฝีปากขยับนิดราวกับมีอยากอะไรอยากจะพูด แต่กลับไม่พูดออกมา ท่าทางอย่างนั้นดูเหมือนบาดเจ็บสาหัส จนพูดไม่ออก

“พวกคุณออกไปเถอะ ตอนนี้เขาไม่สะดวกพูด คุณอย่าถ่ายมั่วๆ อย่าเขียนมั่วๆ” คุณย่าเย่ลุกขึ้นยืน เริ่มไล่นักข่าว น้ำเสียงฟังดูแหบแห้ง

“คุณย่าเย่ ท่านบอกเราได้ไหมว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น? ท่านสามารถบอกพวกเราได้ไหมว่าคุณปู่เย่ได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?” นักข่าวเห็นคุณปู่เย่ไม่สามารถบอกได้ จึงหันกล้องไปทางคุณย่าเย่

“ฉันไม่รู้ พวกคุณไม่ต้องถามแล้ว ออกไปให้หมดเถอะ” คุณย่าเย่โบกมือแล้วโบกมืออีก และไล่พวกเขาออกไปด้านนอก

“คุณย่าเย่ คุณปู่เย่โดนเวินลั่วฉิงบังคับให้กระโดดตึกใช่ไหม? จึงทำให้ได้รับบาดเจ็บแบบนี้?”

“พวกคุณอย่าถามอีกเลย รีบไปเถอะ ไปเถอะ” คุณย่าเย่เงยขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไปที่พวกเขา ไม่ตอบตรงๆ เพียงแค่หลบหลีกการแสดงออกอย่างชัดเจนนิดหน่อย

การหลบหลีกภายใต้สถานการณ์อย่างนี้ทำให้คนเข้าใจผิดไว้ง่ายมาก

“คุณย่าเย่ ได้ยินว่าคุณชายสามเย่ซื้อบริษัทเวินซื่อกรุ้ปแล้ว ได้ยินว่าคุณชายสามเย่เอาบริษัทเวินซื่อกรุ้ปที่ซื้อไว้ส่งต่อให้เวินลั่วฉิงแล้ว นี้เป็นความจริงไหม?” มีนักข่าวคนหนึ่งเปลี่ยนหัวข้อกะทันหัน

“นี้เป็นเรื่องของบริษัท ฉันไม่ค่อยเข้าใจ แต่ฉิงฉิงคนนั้นไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พวกคุณคิด และไม่ใช่คนโลภ ต่อให้ซือเฉินให้เธอ เธอก็ไม่ต้องการ” ครั้งนี้คุณย่าเย่ตอบคำถามนักข่าวตามตรง

คำพูดนี้ของคุณย่าเย่ฉลาดมาก ความหมายก็คือถ้าเวินลั่วฉิงรับไว้ ก็คือคนโลภ ก็คือคนเลว

ไม่นาน คลิปวิดีโอถูกอัปโหลดเผยแพร่ในอินเทอร์เน็ตอย่างบ้าคลั่ง รวดเร็วและบ้าคลั่งยิ่งกว่าคลิปวิดีโอก่อนหน้านี้

และด้านล่างคนที่ด่าเวินลั่วฉิงอย่างเหยียดหยามมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งด่ายิ่งไม่น่าฟังมากขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนต่างเรียกเวินลั่วฉิงว่าเป็นฆาตกร ต่างบอกว่าเวินลั่วฉิงควรถูกจับ ยังมีคนบอกว่าควรจะผลักเวินลั่วฉิงลงจากด้านบนตึก ให้เธอได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้

ในเมื่อก่อนหน้านี้เป็นเพียงการคาดเดา แต่ตอนนี้มี ‘หลักฐาน’ เป็น ‘เรื่องจริง’ แล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนจะด่า

เดิมที่เวินลั่วฉิงถือว่าเป็นคน ‘มีชื่อเสียง’ ของเมือง A ครั้งนี้ทุกเรื่องของเธอถูกขุดออกมา คนมากมายรอบล้อมด้านนอกบ้านหลังใหญ่ของตระกูลเวิน ตะโกนร้องเรียกให้เวินลั่วฉิงออกมาชดใช้ชีวิต

ในนั้นมีนักข่าว และยังมีคนกลุ่มอื่นอีกหนึ่งกลุ่มใหญ่

สถานการณ์อย่างนี้ถ้าเวินลั่วฉิงออกไปนอกประตูคาดว่าคงจะโดนพ่นน้ำลายใส่จนตาย

ขณะนั้นเวินลั่วฉิงอยู่ที่บ้านถัง แต่คุณปู่เวินอยู่ในบ้าน เดิมที่คุณปู่เวินอยากจะออกมาอธิบายกับทุกคน แต่พวกเขาไม่ฟังและยังโยนไข่ไก่ในมือหรือกระทั่งก้อนหินใส่คุณปู่เวิน

โชคดีที่พ่อบ้านปกป้องไว้ได้ คุณปู่เวินจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่พอบ้านกลับโดนปาไข่ไก่ใส่ทั้งตัว

ครั้งนี้ โจ๋วอันหนานก็โดนด่าซะเละ บอกว่าโจ๋วอันหนานเป็นคุณหมอแต่กลับพูดโกหก บอกว่าโจ๋วอันหนานได้ประโยชน์จากตระกูลเวิน ปกปิดให้เวินลั่วฉิง

โจ๋วอันหนานเพิ่งจะออกจากประตูโรงพยาบาลก็โดนปาไข่ไก่ใส่ทั้งตัว ทำจนโจ๋วอันหนานไม่กล้าออกจากโรงพยาบาล

“เกินไปแล้วจริงๆ พวกเขาทำเกินไปแล้วจริงๆ” ท่านย่าถังโกรธจนกระทืบเท้า : “พวกเขาโกหกชัดๆ คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะร้ายกาจขนาดนี้”

เวินลั่วฉิงมองคุณย่าเย่ที่อยู่ในวิดีโอ ได้ฟังสิ่งที่คุณย่าเย่พูด ยิ้มเยือกเย็นขึ้นมาที่มุมปากไม่น้อย ในที่สุด คุณย่าเย่คนนี้เป็นผู้มีฝีมือตัวจริง!!