ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 633 เรื่องบานปลายใหญ่โต คุณชายสามเย่โกรธจริงๆแล้ว (8)

บทที่ 633 เรื่องบานปลายใหญ่โต คุณชายสามเย่โกรธจริงๆแล้ว (8)

เวินลั่วฉิงกลับเข้าห้องก็เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว ซึ่งเวลานี้เย่ซือเฉินตื่นนอนพอดี……

ตาของเขายังไม่เปิด แต่มือเลื่อนไปจับด้านข้าง และสิ่งที่สัมผัสได้กลับเป็นความว่างเปล่า

วินาทีต่อมา เขาลืมตาเห็นด้านข้างตนว่างเปล่า ไม่มีคนที่เขาอยากเห็นหน้ามากที่สุด สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ภายในห้องเงียบงัน ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เห็นได้ชัดว่าเธอออกไปแล้ว

ถึงแม้เมื่อคืนเขาจะถูกวางยา เขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นมากมายไม่ได้ แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขาจำได้อย่างแม่นยำ เขาจำได้ว่า ตอนเขาเกือบทนไม่ไหว เธอก็มาถึง！

เธอมาช่วยเขา สถานการณ์เมื่อคืนมีเพียงเธอเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้ เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอได้ทั้งหมด！

เขาก็รู้ว่าเมื่อคืนเขาบ้าคลั่งบนเตียงขนาดไหน คงทำให้เธอเหนื่อยมาก คาดไม่ถึงว่าเธอจะออกไปแต่เช้าอย่างนี้

เวลานี้คุณชายสามเย่ยังไม่รู้ว่าด้านนอกเกิดอะไรขึ้น หากให้เขารู้ แล้วผลจะเป็นอย่างไร……

เย่ซือเฉินลุกขึ้นจะโทรหาเธอ แต่กลับหามือถือของตนไม่เจอ เขาลงจากชั้นบนมาใช้โทรศัพท์บ้านในห้องโถง เพื่อโทรหาเธอ

“ฮัลโหล”เวินลั่วฉิงรับสาย เธอรู้เบอร์โทรศัพท์บ้านของเขาดี ดังนั้นเธอไม่ได้แปลกใจมากนัก

“อยู่ไหน？”เย่ซือเฉินเพิ่งตื่น เสียงยังคงแหบอยู่บ้าง และตื่นมาไม่เห็นหน้าเธอ ทำให้อารมณ์เขาไม่ค่อยดีนัก

“อยู่บ้าน”เวินลั่วฉิงตอบเสียงเบาๆ มองหน้าถังจื่อโม่ที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ

“ฉิงฉิง คุณหนีไปเลยเหรอ？”เย่ซือเฉินได้ยินน้ำเสียงที่ราบเรียบของเธอ ยิ่งอารมณ์เสียเพิ่มขึ้น

เวินลั่วฉิงรู้สึกขำ อะไรคือเรียกว่าเธอหนีไปอย่างนี้？

“เย่ซือเฉิน ยินดีกับคุณด้วย”มุมปากเวินลั่วฉิงยกขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งตื่น ยังไม่รู้ว่าด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ด้านนอกชุลมุนกันยกใหญ่ แต่เขายังตำหนิเรื่องเธอหนีอยู่อีก？

“หืม？”เวินลั่วฉิงเปลี่ยนบทสนทนาเร็วเกิน คุณชายสามเย่ที่เพิ่งตื่นตอบสนองไม่ทัน

ยินดีกับเขา？

“ยินดีเรื่องคุณจะมีข่าวดีเร็วๆนี้”ครั้งนี้เวินลั่วฉิงพูดกระจ่างกว่าเดิม

เย่ซือเฉิน“……”

อะไรคือมีข่าวดีเร็วๆนี้？หรือเธอตกลงแต่งงานกับเขาแล้ว？

“ฉิงฉิง ความหมายของคุณก็คือยินดีแต่งงานกับผมแล้วใช่ไหม？”คุณชายสามเย่อึ้งไปสามวินาที เมื่อตอบสนองได้ น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยเซอร์ไพรส์

อืม ผ่านเรื่องเมื่อคืนแล้ว พวกเขาก็ควรรีบแต่งงานกันเร็วๆได้แล้ว！！

“ไม่ เจ้าสาวไม่ใช่ฉัน”เวลานี้เวินลั่วฉิงรู้สึกคุณชายสามเย่โง่เล็กน้อย เธอบอกว่ายินดีกับเขาด้วย แล้วจะเกี่ยวข้องกับเธอได้อย่างไร

“ฉิงฉิง”ใบหน้าคุณชายสามเย่เคร่งขรึมทันที น้ำเสียงก็ต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งแอบมีความข่มขู่อยู่หลายส่วน

เขาแต่งงาน เจ้าสาวไม่ใช่เธอ？ผู้หญิงคนนี้คันตูดอย่างโดนตีแล้วใช่ไหม？

“เย่ซือเฉิน ไม่งั้น คุณลองดูข่าววันนี้ดูสิ”เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ เรื่องนี้เธอพูดไม่ออกในเวลาอันสั้น ให้เขาดูเองแล้วกัน “ดูจบคุณก็จะเข้าใจเอง”

ท่านย่าถังพูดชัดเจนมากแล้ว ไม่อนุญาตให้เธอแทรกเรื่องนี้ ปล่อยให้เย่ซือเฉินจัดการเอง

ดังนั้นเรื่องนี้ให้เย่ซือเฉินแก้ไขปัญหาเองแล้วกัน

เวินลั่วฉิงพูดจบก็กดวางสาย

คิ้วคุณชายสามเย่ขมวดคิ้ว หามือถือไม่เจอ เขาจึงขึ้นไปชั้นบนแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็เห็นข่าวเต็มจอไปหมด

ดวงตาคุณชายสามเย่หรี่ขึ้นอย่างอันตราย ใบหน้าเคร่งขรึมถึงขีดสุด

ดี ดีมาก พวกท่านวางยาเขา เขายังไม่ได้คิดบัญชีนี้กับพวกท่านเลย พวกท่านยังกล้าทำเรื่องอย่างนี้ขึ้นมาอีก

คุณชายสามเย่รีบลงไปชั้นล่าง หามือถือไม่เจอ เขาจึงใช้โทรศัพท์บ้านโทรหาเลขาหลิว

“ท่านประธานครับ ในที่สุดก็ติดต่อคุณได้เสียที ตอนนี้คุณอยู่ไหนครับ？”เมื่อรับสาย เสียงเลขาหลิวก็ส่งมา

“ผมอยู่บ้าน มือถือผมหาย คุณช่วยผมซื้ออันใหม่มาหน่อย”น้ำเสียงเย่ซือเฉินเย็นเหยียบเป็นพิเศษ เขาจำเรื่องมากมายของเมื่อคืนไม่ได้ ไม่รู้ว่ามือถือหล่นอยู่ตรงไหน

“อ่อ อ่อ ครับ”เลขาหลิวรีบตอบ แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ในที่สุดก็อดกลั้นไม่ไหว ถามอีกครั้งว่า “ท่านประธานครับ คุณอ่านข่าววันนี้หรือยังครับ？”

“อืม เห็นแล้ว”พูดถึงตรงนี้ ดวงตาเย่ซือเฉินหรี่ขึ้นอายสังหารในแววตาประกายแสงออกมา น้ำเสียงมีความเย็นที่ชวนให้ขนลุก

“ท่านประธานครับ คุณนายต้องเห็นแล้วแน่ๆ คุณนายจะเข้าใจผิดไหมครับ？ผมอยากติดต่อคุณนาย แต่ไม่กล้าครับ”ตอนนี้เลขาหลิวรู้ความรู้สึกที่ประธานของตนมีต่อคุณนายดี เกรงว่าคุณนายจะเข้าใจท่านประธานของตนผิด

“เธอไม่เข้าใจผิด”เย่ซือเฉินได้ยินเลขาหลิวพูด มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย เรื่องนี้เธอรู้ดีกว่าใครอื่น จะเข้าใจผิดได้อย่างไร？

“อ่อ เช่นนั้นก็ดีครับ”เห็นได้ชัดว่าเลขาหลิวโล่งอกไปเปราะหนึ่ง ถึงแม้ท่านประธานไม่ได้บอกสาเหตุ แต่ในเมื่อท่านประธานพูดเช่นนี้แล้ว คงไม่มีเรื่องจริงๆ

“ท่านประธานครับ แล้วจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดีครับ？”ถึงแม้คุณนายไม่ได้เข้าใจผิด แต่ก็ยังคงต้องจัดการแก้ไขเรื่องนี้อยู่ดี “จะลบข่าวทุกสื่อไหมครับ”

“ไม่”มุมปากเย่ซือเฉนยกขึ้นยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว“ไม่ต้องสน ให้พวกเขาทำต่อไป”

เขาคิดวิธีดีเยี่ยมได้วิธีหนึ่ง！

ถึงแม้เลขาหลิวไม่ทราบว่าประธานของตนมีแผนการอะไร เพียงแต่ได้ยินเสียงของประธานตนก็อดสั่นสะดุ้งไม่ได้

เวินลั่วฉิงเพิ่งวางสายจากเย่ซือเฉิน มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง เห็นว่าเป็นเบอร์จากทางบ้านตระกูลเวิน เวินลั่วฉิงรีบรับสายทันที

“คุณหนูใหญ่ คุณท่านเห็นข่าวจนร่างกายไม่สบายครับ ไม่ทราบว่าคุณกลับมาได้ไหมครับ？คุณท่านห้ามไม่ให้ผมบอกคุณ แต่ผมไม่วางใจครับ”พ่อบ้านโทรมา น้ำเสียงมีความกังวลใจมาก

“ไม่ได้ไปโรงพยาบาลเหรอคะ？”เวินลั่วฉิงใจหายไปหมด รู้สึกผิดขึ้นมาหลายส่วน เธอทำให้คุณปู่เป็นห่วงอีกแล้ว

“คุณท่านยืนกรานจะไม่ไปครับ ผมไม่มีปัญญาครับ แต่อาการของคุณท่านไม่รุนแรงมากครับ ตอนนี้กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องครับ”

“มีเพียงลุงกับปู่อยู่ที่บ้านเหรอคะ？”เวินลั่วฉิงอดถามไม่ได้

“ไม่ครับ ครอบครัวคุณชายรองก็อยู่กันหมดเลยครับ”พ่อบ้านพูดถึงจุดนี้ เสียงเบาลงหลายส่วน “คุณหนูรองเห็นนายท่านไม่สบายแต่กลับไม่ถามสักคำเลยครับ”

พ่อบ้านถอนหายใจ คนพวกนี้เห็นแต่อำนาจเป็นหลัก ตอนนี้นายท่านไร้อำนาจอยู่ในมือ ครอบครัวคุณชายรองจึงไม่ใส่ใจดูแลนายท่านเลย

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”ดวงตาเวินลั่วฉิงหรี่ขึ้น เวินหรวนหรวนไร้ซึ่งกระทั่งความห่วงใยที่มนุษย์ควรมี

ตอนที่เวินลั่วฉิงกลับเข้าบ้านตระกูลเวิน คุณปู่เวินยังคงพักผ่อนอยู่ เวลานี้ในห้องโถงมีเพียงพ่อบ้านคนเดียวเท่านั้น……