ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 649 วันแต่งงานกำหนดแล้ว คุณชายสามเย่หน้าเนื้อใจเสือจริงๆ (2)

บทที่ 649 วันแต่งงานกำหนดแล้ว คุณชายสามเย่หน้าเนื้อใจเสือจริงๆ (2)

“อืม ได้ พวกเราก็ติดต่อทางตระกูลกู่หน่อยเถอะ เรื่องนี้ถ้ากำหนดแล้ว ฉันก็วางใจแล้ว” คุณย่าเย่พยักหน้า “หยิงหยิงเจ้าเด็กนั้นไม่เลวจริงๆ ไม่แย่เลย เก่งกว่าเวินลั่วฉิงไม่รู้กี่เท่า ในภายหลังซือเฉินจะต้องเข้าใจความยากลำบากของพวกเรา พอถึงเวลาเขาจะขอบคุณพวกเรา”

เหตุผลของคุณย่าเย่ก็ยังคงเป็นการหาดีใส่ตัวเองเช่นเดิม

ขณะนี้ เย่โป๋เหวินยังคงอยู่ในห้องของตัวเอง เมื่อก่อนที่เขาอยู่ที่โรงพยาบาลรักษาก็ไม่ได้ดูโทรศัพท์ ฉะนั้นจึงไม่รู้เรื่องภายนอก

วันนี้เห็นเรื่องตระกูลกู่และตระกูลเย่จะแต่งงานกัน ก็นึกถึงเรื่องที่เย่ซือเฉินบอกเขาวันนั้นว่าจะแต่งงาน เย่โป๋เหวินคิดว่านี่คือเรื่องเดียวกัน

ฉะนั้น เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

เพราะว่าเมื่อคืนเขาดื่มยานอนหลับไป หลังจากกลับห้องก็กลับไปแล้ว ฉะนั้นไม่รู้เลยว่าต่อมาเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

ในตอนที่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่รอถึงสามโมงเย็น เห็นว่าเย่ซือเฉินไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ จึงเปิดงานแถลงข่าวอีกครั้ง

เย่ซือเฉินดูถ่ายทอดสดที่ห้องทำงาน ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก ดี ดีมาก!!

เรื่องนี้พูดได้ท็อปขนาดนี้ ขณะนี้มีนักข่าวมากมายล้อมรอบในงาน มีนักข่าวคนหนึ่งถามระหว่างอากาศไปว่า “คุณปู่เย่คะ งานแต่งงานของคุณชายสามเย่กับคุณกู่กำหนดไว้แล้วจริงๆ หรอคะ?”

“ใช่ครับ ได้เจรจากับตระกูลกู่เรียบร้อยแล้วครับ กำหนดออกมาแล้วครับ” สีหน้าของคุณปู่เย่ในตอนนี้แฝงรอยยิ้มอยู่ ดูออกอย่างชัดเจนเลยว่าอารมณ์ดี

“พวกคุณบอกตั้งแต่เช้าแล้วว่ากำหนดวันแต่งเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าจนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ได้ประกาศงานแต่ง ขอถามหน่อยค่ะว่าหมายความว่าอะไร?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า การกระทำของคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำให้นักข่าวเริ่มรำคาญแล้ว

สีหน้าของคุณปู่เย่แย่ลงอย่างเห็นได้ชัดเจน

“ครั้งนี้ พวกเราเปิดงานแถลงข่าวโดยเฉพาะ เพราะว่าจะประกาศวันแต่งงาน” ถึงแม้ว่าคุณปู่แย่จะโกรธ แต่ว่าไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า

“งั้นขอถามหน่อยค่ะว่าเป็นเมื่อไหร่คะ?” นักข่าวได้ยินว่าจะประกาศวันแต่งงาน ต่างก็ตื้นตันกันไปเยอะมาก

“วันที่18ของเดือนนี้ค่ะ” คุณย่าเย่ยิ้ม จากนั้นก็ประกาศวันแต่งงาน นี่เป็นวันแต่งที่เขาเจรจากับตระกูลกู่แล้ว

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เวลาเร่งรีบมาก

“คุณย่าเย่คะ ขอถามหน่อยค่ะว่านี่เป็นความต้องการของพวกคุณ? หรือว่าหมายความของคุณชายเย่คะ?”

“พวกเรากำหนดเองค่ะ แต่ว่าซือเฉินก็เห็นด้วยค่ะ” มุมปากของคุณย่าเย่มีรอยิ้มขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน ก่อนหน้านี้เขาไม่แน่ใจที่จะพูด แต่ว่าตอนนี้เขาแน่ใจแล้ว

“คุณชายสามเย่ตอบตกลงแล้วจริงๆ หรอคะ?” ดูออกได้อย่างชัดเจนเลยว่าคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยเชื่อ ไม่ว่ายังไงแล้วเมื่อวานคุณชายสามเย่ก็พึ่งสารภาพรักที่งานแถลงข่าวไป ตอนนั้นคุณชายสามเย่ยังพูดอีกด้วยว่าจะแต่งงานกับเวินลั่วฉิงคนเดียว

“แน่นอน หากเขาไม่เห็นด้วย ก็คงจะออกมาคัดค้านตั้งนานแล้ว” ในตอนที่คุณย่าเย่พูด ยิ้มได้มีความสุขมาก

นักข่าวได้ยินคำพูดนี้ของเธอแล้ว ต่างก็เชื่อแล้ว ตามนิสัยของคุณชายสามเย่ หากไม่เห็นด้วย ก็คงจะออกมาคัดค้านตั้งนานแล้ว

“คุณย่าเย่คะ ฉันอยากถามหน่อยค่ะ ผู้หญิงที่อยู่ในคลิปเมื่อคืนคือคุณกู่จริงๆ หรอคะ?” มีคนพูดถึงเรื่องคลิปวิดีโอ

“ซือเฉินเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก เมื่อคืนเขากลับบ้าน เพราะว่าเรื่องงานแต่งของทั้งสองตระกูล” คุณย่าเย่ไม่ได้ตอบคำถาม แต่คาามหมายนั่นก็ชัดเจนพอแล้ว

ริมฝีปากของเย่ซือเฉินมีรอยยิ้มออกมา เธอคือผู้ชายที่มีความรับผิดชอบหรอ? ใช่ เขาใช่ แต่เขารับผิดชอบแค่ผู้หญิงของเขา

จากนี้ไป คนอื่นๆ จะเป็นหรือตายนั้นต่างก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

“ฮื้ม ตาเฒ่าสองคนนี้สุดยอดมากจริงๆ” คุณย่าถังที่กำลังดูถ่ายทอดสดอยู่ก็ทำเสียงเย็นชา สีหน้าซีดขาวหมดแล้ว

“พอแล้ว ไม่ต้องโมโหแล้ว” คุณปู่ถังปลอบใจด้วยเสียงเบา “โมโหอีกไม่สวยแล้วนะ”

“นี่ก็เพราะว่าเป็นห่วงฉิงฉิงไม่ใช่หรอ? นายว่าเย่ซือเฉินเป็นอะไรกันเนี่ย? นี่ก็ทั้งวันแล้ว เขาไม่ทำอะไรทั้งนั้น กลับให้สองตาเฒ่านั้นประกาศงานแต่งออกมา?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าของคุณย่าถังมีความเป็นห่วงเพิ่มขึ้น “นี่ประกาศงานแต่งแล้ว อยากจะกลับใจ ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว”

“อื้ม เป็นแบบนั้นจริงๆ” คุณปู่ถังตอบกลับไปคำหนึ่ง การแต่งงานของตระกูลเศรษฐี ขอแค่ประกาศวันแต่งออกมา ถ้าหากกลับใจ งั้นก็จะกลายเป็นเรื่องตลก

ทั้งตระกูลเย่และตระกูลกู่ต่างก็พูดล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้ไม่ไหว!!

“หรือว่า เย่ซือเฉินจะแต่งงานกับกู่หยิงหยิงจริงๆ” คุณย่าถังขมวดคิ้วแน่น “ฉิงฉิงนั้นฉันไม่เป็นห่วง แต่เด็กน้อยสองคนจะทำยังไงล่ะ?”

“ฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้เย่ซือเฉินเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ยุ่ง ฉันคิดว่า เขาจะจัดการได้แน่นอน เธออย่ารีบ รอดูก่อน” ในแววตาของคุณปู่ถังมีความคิดแฝงอยู่

“รอดูก่อน? รออีกกับข้าวก็เย็นแล้ว” คุณย่าถังถอนหายใจเบาๆ “ทำไมช่วงนี้ถึงมีเรื่องเครียดเยอะขนาดนี้เนี่ย?”

“ลูกหลานมีบุญวาสนาของลูกหลาน เธอไม่ต้องเป็นห่วง เขาจะจัดการเอง พวกเราต้องเชื่อใจเขา” คุณปู่ถังจะดูคิดในแง่ดีมากกว่า

คุณย่าถังส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไรอีก

――

หลังจากที่มู่หรงซือถูออกจากซินซื่อเนี่ยน ก็อยากจะขับรถกลับไปที่วิลล่าโดยตรง เรื่องวันนี้จัดการเรียบร้อยหมดแล้ว เขาต้องรีบกลับไป ทำเซอร์ไพรส์ให้กับผู้หญิงของเขา

ขณะนี้ ในวิลล่า หลิวหยิงได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง

“สวัสดีค่ะ คุณคือคุณหลิวหรือเปล่าคะ?” อีกฝ่ายหนึ่งของโทรศัพท์พูดด้วยท่าทีที่เกรงใจ

“ใช่ ใช่ค่ะ ใครหรอคะ?” เบอร์โทรศัพท์ของฝ่ายตรงข้ามแปลกมาก เสียงก็แปลก หลิวหยิงแน่ใจว่าไม่รู้จัก

“ฉันคือคุณหมอประจำตัวของคุณไป๋ค่ะ ช่วงนี้คุณไป๋ให้ให้ความร่วมมือในการรักษาของเรามาโดยตลอด การบาดเจ็บของเขายังหายไม่หมด ถ้าหากไม่ให้ความร่วมมือในการรักษา จะยุ่งยากมาก ครั้งที่แล้วตอนคุณมาได้ให้เบอร์โทรศัพท์เอาไว้ น่าจะเป็นเพื่อนของเขาใช่ไหมคะ? อยากรบกวนคุณช่วยมาพูดโน้มน้าวใจให้หน่อยได้ไหมคะ”

“ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ” หลิวหยิงอึ้งไปเลย จากนั้นก็ตอบกลับด้วยเสียงเบา

วันนั้นที่งานเลี้ยงไป๋ยี่รุ่ยโทรหาเธอ ตอนแรกเธอพูดว่าจะไปเยี่ยมเขาในวันที่สอง แต่กลัวว่ามู่หรงซือถูจะเข้าใจผิด ฉะนั้นจึงไม่ได้ไป สองสามวันนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกับไป๋ยี่รุ่ย

ตอนแรกเธอคิดว่าอาการของเขาน่าจะดีขึ้นแล้ว คิดไม่ถึงว่า เขากลับไม่ให้ความร่วมมือในการรักษามาโดยตลอด

เขาเข้าใจนิสัยของไป๋ยี่รุ่ยดี บางครั้งที่ดื้อรั้นขึ้นมานี่ไม่ฟังคำของใครจริงๆ

ที่จริงแล้วหลิวหยิงรู้ เธอไปแล้วก็ไม่ได้ผลอะไร นอกจากว่าเวินลั่วฉิงจะไป

แต่ว่า หลิวหยิงก็ยังไม่วางใจ เธอยังอยากจะไปดูเขา

เธอรู้ว่าเขาบาดเจ็บที่หัวใจ หากรักษาไม่หาย จะเป็นอันตรายได้

หลิวหยิงมองดูเวลา ตอนเย็นบ่ายสองครึ่ง เวลานี้มู่หรงซือถูไม่กลับมาแน่นอน

หลิวหยิงเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวเล็กน้อย จากนั้นก็ลงจากตึก

มู่หรงซือถูจัดรถให้กับเธอไว้ แต่ว่าเธอไม่ขับ

หลังจากออกจากประตูแล้ว เธอคิดดูแล้ว โทรหามู่หรงซือถูจะดีกว่า