ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 683 เด็กทั้งสองคนไปพบพ่อ (1)

บทที่ 683 เด็กทั้งสองคนไปพบพ่อ (1)

“หมายความว่ายังไง？คุณหมายถึงฉันไล่พวกเขาไปแล้ว พวกเขาจะมาอีกเหรอ？อีกทั้งยังเรียกว่าน้ำใจของเย่ซือเฉินอีก？”ดวงตาท่านย่าถังกะพริบรัวๆ รู้สึกสับสนอีกครั้ง

“ผมเดาว่าเย่ซือเฉินพูดถึงเรื่องนี้รุนแรงมาก ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่มาขอขมาเร็วอย่างนี้หรอก เย่ซืเฉินทำอย่างนี้ก็เพื่อช่วยฉิงฉิงระบายความขมขื่นนะ ดังนั้นเรื่องนี้จะจบง่ายๆอย่างนี้ได้ไง？”ไม่ชมไม่ได้แล้วว่าท่านปู่ถังเดาแม่นมาก เกือบตามพยาธิตัวกลมในท้องของคุณชายสามเย่ทันแล้ว

“ถือว่าไอ้เด็กคนนี้ยังมีสามัญสำนึกอยู่บ้าง”ครั้งนี้ท่านย่าถังรู้สึกพึงพอใจมาก

“แน่นอน เย่ซือเฉินทำอย่างนี้ ไม่เพียงแต่ช่วยฉิงฉิงระบายความอัดอั้นตันใจ ยังให้คุณมีโอกาสระบายอารมณ์ได้อีกด้วยนะ”ท่านปู่ถังมองท่านย่าถัง มุมปากพลางยกขึ้น

“ก็ใช่อยู่ ฉันจะถือโอกาสนี้ระบายให้หมด หลายวันที่ผ่านมานี้ฉันปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”ท่านย่าถังไม่เกรงใจเลยสักนิด

คนอื่นได้ยินคำพูดของท่านก็อดหัวเราะไม่ได้

มุมปากของเด็กน้อยถังจื่อโม่ยกขึ้นอีกครั้ง ดูท่าเย่ซือเฉินปฏิบัติกับคุณแม่ไม่เลวเลย

หรือเขาควรพาน้องสาวไปพบเย่ซือเฉินจริงๆ？

“ขออภัยด้วยครับ คุณนายพวกเราแจ้งมาว่าวันนี้ไม่รับแขกครับ พวกท่านกลับเถอะครับ”นอกประตูใหญ่บ้านตระกูลถัง พ่อบ้านไล่คนอย่างสุภาพ

“พวกเรามากันแล้ว ทำไมเธอถึง……”คุณปู่เย่ได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไป และอดเสียงดังไม่ได้

คุณย่าเย่รีบดึงเขาไว้

“งั้นพวกเราก็ไม่รบกวนแล้ว ของพวกนี้เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของพวกเรา รบกวนคุณพ่อบ้านเอาเข้าไปด้วยค่ะ”คุณย่าเย่รู้ดีว่าพวกเขาไม่มีคุณสมบัติแข็งข้อกับตระกูลถัง

“พวกท่านนำของขวัญกลับไปเถอะครับ คุณนายแจ้งมาว่า ตระกูลถังของพวกเราไม่ได้ขาดสนอะไรเลยครับ”พ่อบ้านไม่มีทางรับของขวัญพวกนี้เด็ดขาด

ตระกูลถังของพวกเขาไม่ใช่พวกชั้นต่ำที่ละโมบโลภมาก

ไล่คนไปแล้ว แต่กลับรับของไว้ หากเรื่องนี้แพร่ออกไปจะไม่น่าฟังขนาดไหนเชียว？

“คุณพ่อบ้านค่ะ คุณช่วยพวกเราหน่อยนะคะ พวกเราตั้งใจมา……”สีหน้าคุณย่าเย่ก็เปลี่ยนเล็กน้อย แต่ท่านยังคงพยายามพูดดีๆเข้าไว้

ทว่าพ่อบ้านกลับให้คนปิดประตู ปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้านนอก

“พวกเขาเกินไปแล้ว”สีหน้าคุณปู่เย่มืดครึ้มทันตา

“พอแล้ว กลับไปก่อน วันหลังค่อยมาใหม่”คุณย่าเย่รู้ว่าเวลานี้ต้องอดทนอย่างเดียว เพราะอนาคตซือเฉินของพวกเขายังต้องสู่ขอคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง

“วันหลังคุณจะมาก็มาเอง ผมไม่อยากถูกพวกเขาทิ้งอยู่ด้านนอก”การไม่ให้เกียรติครั้งนี้ คุณปู่เย่รับไม่ได้

“เพื่อซือเฉิน พวกเราต้องมา ซือเฉินของพวกเรานอนกับคุณหนูถังหลังโดนวางยา ถ้าตระกูลถังอยากใช้เรื่องนี้โจมตีพวกเราจะทำยังไงดี？”คุณย่าเย่ระงับความโกรธของตัวเองไว้ พลางเกลี้ยกล่อมคุณปู่เย่ ท่านรู้ว่าผลของการเป็นปรปักษ์นั้นรุนแรงมาก

คุณปู่เย่ได้ยินคำพูดของท่านก็ไม่ได้พูดอีก

“อันที่จริง ฉันรู้สึกว่าเป็นโอกาสทองเลยนะ ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องอย่างนั้น ตระกูลถังคงไม่ยอมให้ถังฉิ้นเอ๋อแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่หรอก คุณลองคิดดูสิ พอตระกูลเย่กับตระกูลถังแต่งงานสานสัมพันธ์เมื่อไหร่ ภายภาคหน้าตระกูลเย่ของพวกเราก็จะได้ทุกอย่างดั่งใจหมาย เพื่อสิ่งนี้ วันนี้พวกเราต้องทนชั่วคราวก่อน”เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเย่มองการณ์ไกลมาก

“อืม คุณพูดมีเหตุผล”สีหน้าคุณปู่เย่ผ่อนปรนลงเล็กน้อย อาจเป็นเพราะจินตนาการถึงภาพอนาคต มุมปากของเขาจึงอดยกขึ้นไม่ได้

“แต่ผมนึกถึงปฏิกิริยาของถังฉิ้นเอ๋อครั้งก่อน ผมก็ไม่ชอบใจเลย หากเธอไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ผมจะไม่อนุญาตให้ซือเฉินแต่งงานกับเธอเด็ดขาด”คุณปู่เย่นึกถึงเรื่องถูกคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเปิดโปงที่เขาแกล้งเจ็บขา จึงรู้สึกไม่พอใจต่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นอย่างยิ่ง

“สำนวนพูดถูก แต่งกับไก่คล้อยตามไก่ แต่งกับสุนัขคล้อยตามสุนัข แบบว่าปรับตามให้เข้ากับสามี ดังนั้นถึงเธอจะเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง แต่เมื่อแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่ของพวกเราแล้ว เธอก็ต้องเคารพนับถือผู้ใหญ่อย่างพวกเราสองคน และถึงเวลานั้นคุณก็จะหายโกรธเอง”คุณย่าเย่มองหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม

คำพูดของคุณย่าเย่ฟังแล้วมีความหมายลึกซึ้งมาก ฟังแล้วเหมือนได้ความหมายว่าแต่งสะใภ้เข้าบ้านแล้วค่อยสั่งสอนให้หลาบจำ！

ไม่บอกไม่ได้แล้วว่า หากไม่ใช่คนบ้านเดียวกันก็จะไม่เหยียบเท้าเข้าบ้านเดียวกันเด็ดขาด คุณปู่เย่เข้าใจความหมายของคุณย่าเย่ทันควัน มุมปากค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมาหลายส่วน “อืม คุณพูดถูก รอให้เธอแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่ก่อน กลายเป็นหลานสะใภ้ของพวกเราเมื่อไหร่ เธอก็จะไม่เคารพพวกเราไม่ได้แล้ว”

โชคดีตอนนี้พวกเขาอยู่นอกประตูใหญ่ ท่านย่าถังจึงไม่ได้ยินคำพูดพวกนี้ หากท่านย่าถังได้ยิน คงถือไม้กวาดขับไล่แน่ๆ

หลังจากเวินลั่วฉิงพาคุณปู่เวินมาที่บ้านตระกูลถัง เธอก็ไปช่วยตามจับพวกผู้ร้ายด้วยอีกแรง

แต่เมืองAออกจะกว้างใหญ่ จึงยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย หายากจริงๆ

วิดีโอของเวินหรวนหรวนเผยแพร่โดยการใช้ไวไฟของร้านอาหารแห่งหนึ่ง

เวลาที่เผยแพร่วิดีโอนั้นออกมา ร้านอาหารยังไม่ได้เปิดเลย จึงไม่รู้ว่าผู้ร้ายคนนั้นไขรหัสไวไฟของร้านอาหารได้ หรือเคยใช้บริการจากทางร้าน เลยสามารถใช้ไวไฟได้กันแน่？

ตอนนี้ยังจับตัวผู้ร้ายคนนี้ไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเป็นยังไงกันแน่

ผู้ร้ายคนนั้นมาลงวิดีโอที่นอกร้านอาหาร ความเป็นไปอันแรกก็คือ รังโจรของคนนั้นอยู่ไม่ห่างจากที่นี่นัก แน่นอน แต่ยังไม่ปัดความเป็นไปได้ที่ผู้ร้ายอาจจะจงใจ ‘หลอกบอกตำแหน่งผิดๆ’

ถังหลินตรวจสอบกล้องวงจรปิดโดยรอบของร้านอาหารแล้ว แต่ก็ไม่พบจุดสงสัยเลยสักนิด เห็นได้ชัดว่าคนนั้นหลบกล้องวงจรปิดได้

ลูกน้องของถังหลินกับทีมตำรวจทำการค้นหาบริเวณรอบๆร้านอาหารที่เข้าข่าย แต่ก็ไม่พบสิ่งใดเลย

ตอนที่เวินลั่วฉิงถึงสถานีตำรวจ ถังหลินกับคุณชายห้าฉิงกำลังปรึกษาหารือกันอยู่……

แน่นอนเวลานี้เวินลั่วฉิงไม่ได้อำพรางใบหน้าที่แท้จริง ยังคงเป็นหน้าตาของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอยู่！

“พี่สะใภ้สามมาแล้วเหรอ”คุณชายห้าฉิงเห็นเวินลั่วฉิง ดวงตาพลันฉายแสงประกายหลายส่วน “พี่สะใภ้สาม รีบมาช่วยพวกเราวิเคราะห์หน่อย ผมกับพี่ใหญ่เกือบจะค้นหาทุกซอกทุกมุมหมดแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลย”

เวินลั่วฉิงเดินเข้าไป จากนั้นก็อ่านรายละเอียดที่ถังหลินเขียนวิเคราะห์จัดแจงและวางแผนไว้ เวินลั่วฉิงยังอ่านรายงานความคืบหน้าของคดีอีกด้วย

หลังจากที่เวินลั่วฉิงอ่านจบก็หลับตาเล็กน้อย นิ้วชี้ขวาเคาะเบาๆบนโต๊ะ หนึ่งครั้ง สองครั้ง อย่างเบาช้ามีจังหวะ

ถังหลินกับคุณชายห้าฉิงมองอยู่เงียบๆ ไม่รบกวนสมาธิของเธอ

“ยังหารถตู้ที่ฉันบอกได้ไหม？”ผ่านไปสักพัก เวินลั่วฉิงก็ลืมตา ถามขึ้นมากะทันหัน

“ยังเลย หมายเลขทะเบียนรถที่น้องเห็นก่อนหน้านี้เป็นของปลอม เลยหาไม่เจอ พี่ได้สั่งให้ไปค้นหารถตู้โดยเฉพาะแล้ว แต่จนถึงป่านี้ยังหาไม่เจอเลย พวกเขาระวังมาก เจ้าเล่ห์มาก”บัดนี้สีหน้าถังหลินหนักอึ้งด้วยความเคร่งเครียด“ทั้งในเขตชานเมืองและตัวเมือง พวกเราก็ค้นหาหมดแล้ว”