ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 701 ความเผด็จการอันทรงพลังของคุณชายสามเย่ เท่ระเบิดไปเลย (7)

บทที่ 701 ความเผด็จการอันทรงพลังของคุณชายสามเย่ เท่ระเบิดไปเลย (7)

“พี่สะใภ้สาม เวินหรวนหรวนรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร? ยังรู้ได้ละเอียดอ่อนขนาดนี้ด้วย? ราวกับว่าเธอเห็นด้วยตาเปล่าเลย” ขณะนี้ คุณชายห้าฉิงยังไม่ได้ออกจากสถานีตำรวจ หลังจากที่เห็นคลิปวิดีโอรายงานข่าวของเวินหรวนหรวนแล้ว ก็อึ้งไปเลย

“คนที่รู้เรื่องพวกนี้ยังมีใครอีก?” เวินลั่วฉิงมองไปทางคุณชายห้าฉิง แววตามีความอึมครึมเล็กน้อย

คุณชายห้าฉิงได้ยินคำพูดของเธอแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “พี่สะใภ้สาม ความหมายของพี่คือคนในสถานีตำรวจหักหลังฉัน?”

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร แค่มองเขาไปหนึ่งที ความหมายที่ชัดเจนมากๆ แล้ว

“แต่ว่าคนที่รู้เรื่องนี้ไม่ได้มีมาก อีกอย่าง เรื่องพวกนี้ฉันต่างก็แยกกันจัดการ ถึงแม้ว่าจะรู้เรื่องก็ไม่มีทางที่จะรู้ทั้งหมด ยิ่งไม่มีทางรู้ได้ละเอียดขนาดนี้” คุณชายห้าฉิงรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรแปลกๆ พูดไม่ถูก ในเรื่องนี้เขาระมัดระวังเป็นอย่างมาก

เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดนี้ของเขาแล้ว จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ตอนแรกเธอคิดว่าคนข้างกายของคุณชายห้าฉิงจะหักหลังเขา แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว เรื่องราวจะหนักกว่าที่เธอคิด เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามีคนรู้เรื่องของสถานีตำรวจอย่างทะลุปรุโปร่ง

แล้วรู้ได้อย่างไร? ในเรื่องนี้คุณชายห้าฉิงได้ระมัดระวังเป็นอย่างมากแล้ว เรื่องนี้เขาก็แยกกันจัดการ แต่ว่าคนคนนั้นกลับรู้เรื่องทั้งหมดอย่างทะลุปรุโปร่ง?

“คนนี้ที่ถูกส่งมาจากเบื้องบน เกรงว่าจะไม่ธรรมดา” แววตาของเวินลั่วฉิงค่อยๆ หรี่ขึ้นเล็กน้อย ยิ้มโค้งที่มุมปากเล็กน้อยด้วยความเย็นชา

“พี่สะใภ้สามเดาออกแล้วว่าเป็นใคร?” คุณชายห้าฉิงเห็นสีหน้าและท่าทีของเธอแล้ว ก็อดไม่ได้รีบถามกลับไปประโยคหนึ่ง

“หากฉันไม่ได้เดาผิด น่าจะเป็นคนของตระกูลกู้” เวินลั่วฉิงค่อยๆ เบ้ปากเล็กน้อย สามารถมีความสามารถแบบนี้ ต่อต้านพวกเขาในทุกๆ เรื่อง เธอนึกถึงได้แค่คนของตระกูลกู้

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า กู่หยิงหยิงมาฟ้องร้องคุณชายห้าฉิงก่อน แล้วปล่อยข่าวพวกนั้นบนอินเทอร์เน็ต เรื่องนี้ก็เลยถูกตระกูลกู้นำไปใช้ประโยชน์พอดี

“คนของตระกูลกู้? ที่ต่อต้านตระกูลถัง?” คุณชายห้าฉิงอึ้งไปสักพัก เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าบนใบหน้ามีความหนักแน่นเพิ่มขึ้น “พวกเขาอยากจะผ่านการโจมตีฉันและพี่สาม จากนั้นก็มาโจมตีตระกูลถัง”

คุณชายห้าฉิงที่เป็นถึงหัวหน้าสถานีตำรวจ แน่นอนว่าต้องนึกถึงจุดนี้ เพราะว่านึกถึงจุดนี้ สีหน้าของเขาก็ดูหนักแน่นมากยิ่งขึ้น เป็นห่วงมากยิ่งขึ้น

“ถ้าหากเป็นแบบนี้ เรื่องนี้พี่ใหญ่ห้ามแทรกมือเข้ามาเด็ดขาด ตอนนี้ฉันถูกหยุดงานแล้ว งั้นก็ต้องพึ่งพี่สามแล้ว” คุณชายห้าฉิงถอนหายใจเบาๆ ในแววตามีความกังวลเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน “ตระกูลกู้ไม่ใช่คนธรรมดา พี่สามคนเดียวจะรับไหวไหม? อีกอย่างสถานะของพี่สามก็ไม่สามารถตรวจสอบเรื่องนี้อย่างโจ่งแจ้งได้ ถึงแม้พี่สามจะสืบได้แล้ว เปิดเผยต่อภายนอก แต่ก็ขาดแคลนความโน้มน้าวใจและอำนาจ ไม่ว่ายังไงแล้วพี่สามก็ไม่ใช่สมาชิกทางการกฎหมาย”

สิ่งที่คุณชายห้าฉิงพูดคือความจริง ฉะนั้นเรื่องนี้จะยากมากยิ่งขึ้น

เขาเชื่อว่าความสามารถของเย่ซือเฉินสามารถสืบหาถึงเบาะแสบางอย่างได้ แต่ว่า…….

“ฉันเชื่อใจเขา” เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้กังวลใจ เธอรู้ดีถึงความสามารถของเย่ซือเฉิน เธอรู้ ขอแค่เป็นสิ่งที่เย่ซือเฉินอยากทำ ก็ไม่มีเรื่องที่ทำไม่ได้

ถึงแม้ว่าจะเป็นคนของตระกูลกู้ คุณชายสามเย่ก็ไม่มีทางกลัว

“ถึงแม้ว่าพี่สามจะสามารถจัดการได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะจัดการได้ในเวลาสั้นๆ พี่สะใภ้สาม หากคนที่เบื้องบนส่งมาคือคนของตระกูลกู้จริงๆ เกรงว่าเธออยู่ที่สถานีตำรวจจะ…..” คุณชายห้าฉิงไม่ได้พูดจบ แต่ว่าความหมายชัดเจนมากๆ แล้ว

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคนของตระกูลกู้อยากจะนำเรื่องของเวินลั่วฉิงมาเปิดฉาก พวกเขามาแล้วยังไม่รู้เลยว่าจะจัดการกับเวินลั่วฉิงยังไง

สิ่งที่เวินลั่วฉิงคาดเดาไม่ได้ผิดเลย คนที่เบื้องบนส่งมาคือคนของตระกูลกู้จริงๆ ——กู้เจิ้งยี่

กู้เจิ้งยี่มาได้เร็วมาก หัวหน้าสำนักงานฉิงยังไม่จากไป เขาก็มาถึงแล้ว อีกอย่างพอมาถึงปุ๊บ ก็ออกคำสั่งจะสอบปากคำเวินลั่วฉิงปั๊บ เขาสอบปากคำด้วยตัวเขาเอง

“เวินลั่วฉิง เวินหรวนหรวนฟ้องร้องว่าคุณจ้างโจรมาลักพาตัวเธอ สร้างการทำร้ายที่หนักหนาสาหัสกับเธอ คุณมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม?” ในห้องสอบปากคำกู้เจิ้งยี่มาถึงก็ถามตรงๆ เลย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ามีความรีบ อีกอย่างจริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องสอบปากคำมากนัก

“หลักฐาน” เวินลั่วฉิงมองเขาไปหนึ่งที พูดออกไปเพียงสองคำ ในเมื่อชัดเจนขนาดนี้แล้ว ให้เขานำหลักฐานออกมา

“คุณแม่ของเวินหรวนหรวนได้ส่งคลิปกล้องวงจรปิดมา ยืนยันว่าตอนนี้คุณออกไปพร้อมกับเวินหรวนหรวน จากนั้นเวินหรวนหรวนก็ถูกลักพาตัวแล้ว เวินหรวนหรวนบอกว่าตอนนั้นคุณเป็นคนหลอกให้เธอออกไป” กู้เจิ้งยี่เห็นท่าทีของเธอแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอึ้งไปสักพัก เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเขาคิดไม่ถึงว่าเวินลั่วฉิงที่ถูกคนนอกพูดลือกันว่าไม่มีอะไรดีสักอย่างจะเผชิญหน้ากับการสอบปากคำของเขาด้วยความเย็นชาแบบนี้

“คุณตำรวจ ฉันอยากถามคำถามคุณหนึ่งคำถามค่ะ หากคุณถูกหลอกให้ออกไป คุณจะมีการตอบสนองอย่างไร?” เวินลั่วฉิงมองเขา เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม “ฉันสามารถขอรบกวนคุณตำรวจให้กลับไปดูคลิปวิดีโอ ให้แน่ใจก่อนได้ไหม?”

เวินลั่วฉิงตั้งใจเรียกเขาว่าคุณตำรวจ ทำเป็นเหมือนว่ารู้ว่าเขาเป็นใคร

“เวินลั่วฉิงบอกว่า ตอนนั้นเห็นคุณดูแลคุณปู่กู้ลำบากเกินไปแล้ว ฉะนั้นจึงยอมออกไปกับคุณ”

“อื้ม คุณหนูสองตระกูลเวินช่างกตัญญูจริงๆ” เวินลั่วฉิงยิ้มโค้งที่ริมฝีปาก ค่อยๆยิ้มอ่อน รอยยิ้มนั้นไม่ได้ทำให้ผู้คนมองออกถึงความผิดปกติ

“ฉะนั้น คุณยอมรับแล้วว่าคุณเป็นคนลักพาตัวเวินหรวนหรวน?” แววตาของกู้เจิ้งยี่ประกายขึ้น รีบทำการสรุป เพราะว่าขอแค่เวินลั่วฉิงยอมรับผิด โทษที่ฉิงถิงช่วยปกปิดความผิดจึงจะสำเร็จ

พอถึงเวลานั้นจึงจะกำหนดความผิดให้คุณชายห้าฉิงได้

“คุณตำรวจ ข้อสรุปนี้ของคุณได้ออกมาได้อย่างไร? ฉันชื่นชมว่าคุณหนูสองตระกูลเวินกตัญญูก็ถือว่ายอมรับแล้วว่าลักพาตัวคุณหนูสองตระกูลเวิน? ความคิดนี้ของคุณตำรวจ ฉันไม่กล้าที่จะเห็นด้วยเลยค่ะ”

“เธอ?” กู้เจิ้งยี่ถูกเธอกั้นไว้แบบไม่สามารถต่อต้านกลับได้

“งั้นเธอลองพูดสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” กู้เจิ้งยี่รู้สึกได้ว่าเวินลั่วฉิงไม่ได้จัดการได้ง่ายๆ จึงถามคำถามที่ถือว่าปกติไปหนึ่งคำถาม

“สถานการณ์ในตอนนั้นก็คือ หลี่หยุนจ้างโจรพวกนั้นมา อยากจะลักพาตัวฉัน ส่วนเวินหรวนหรวนก็กลัวว่าฉันจะหนีไป อยากจะเห็นฉันถูกคนพวกนั้นจับไปกับตา ฉะนั้น เธอจึงจะตามฉันออกไป” สีหน้าของเวินลั่วฉิงค่อยๆ สุขุมลง ในเมื่อเป็นการสอบปากคำของทางตำรวจ แน่นอนว่าเธอต้องพูดความจริงออก เธอได้พูดเรื่องพวกนี้ในการสอบปากคำเมื่อกี้แล้ว ตอนนี้สามารถแก้ไขได้แน่นอน

“แล้วทำไมโจรพวกนั้นไม่ได้ลักพาตัวเธอ แต่ว่าลักไปตัวเวินหรวนหรวนล่ะ?” กู้เจิ้งยี่ยิ้มอย่างเย็นชา สำหรับจุดนี้ เมื่อกี้เขาดูแล้ว แต่ว่าเขาไม่เชื่อ

แน่นอน ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง เขาก็จะพลิกแพลงในจุดนี้ ไม่เช่นนั้นโทษการปกปิดความผิดของคุณชายห้าฉิงก็ไม่สำเร็จแล้ว

“พวกเขาลักพาตัวผิดแล้ว” แน่นอนว่าเวินลั่วฉิงมองออกถึงความคิดของเขา ตอนที่พูดประโยคนี้ ริมฝีปากของเขายิ้มโค้งขึ้นด้วยความเย็นชา

“ลักพาตัวผิดแล้ว? พวกเขาเป็นโจร จะลักพาตัวผิดได้อย่างไร?” กู้เจิ้งยี่ได้ยินคำพูดของเธอแล้ว ก็หัวเราะออกมาเลย ในเวลานั้นอาจจะมีความได้ใจเล็กน้อย ฉะนั้นจึงพูดคำพูดนี้ออกจากปากเลย