ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 761 ถังจื่อซีประกาศอย่างมาดเข้มว่า คนนี้คือพ่อของฉัน (9)

“โอเคค่ะแด๊ดดี้”ถังจื่อซีตอบอย่างเชื่อฟัง จากนั้นก็หอมแก้มคุณชายสามเย่อีกครั้ง

รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณชายสามเย่ไม่ขาดสาย ยิ้มเหมือนดอกไม้ไม่มีผิด

เลขาหลิวรู้สึกมึน เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นประธานยิ้มอย่างนี้

เลขาหลิวคิดว่าตอนนี้ไม่รู้หัวใจของท่านประธานจะสวยงามเพียงใดแล้ว？

เลขาหลิวกำลังคิดอยู่ ดวงตาคู่ฉลาดปราดเปรื่องของเด็กน้อยถังจื่อซีก็หันมากะทันหัน

เลขาหลิวสบตาของถังจื่อซีก็ชะงัก เจ้าหญิงน้อยมีอะไรจะสั่งการหรือ？

“เลขาหลิวได้ยินหรือยังคะ？แด๊ดดี้ของหนูให้คุณช่วยตีเธอ”ถังจื่อซีไม่ใช่เด็กไร้เหตุผล แต่เธอเป็นคนที่รู้ความ เป็นเด็กที่เชื่อฟังมาก

เพียงแต่คำพูดของเจ้าเยว่หรูในวันนี้เหยียบโดนเขตหวงห้ามของเธอ ทำให้เธอต้องลงมือ

และตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าหญิงชั่วร้ายคนนี้ เธอคือ……

“เรื่องตีไม่ต้อง เพราะเมื่อกี้หนูตีแล้ว คุณช่วยไล่พวกเธอไปก็พอค่ะ”ถังจื่อซีอยากให้เลขาหลิวไล่สองแม่ลูกนี้ไปให้พ้น คนอย่างนี้เธอไม่อยากคบค้าสมาคมด้วย

“ไอ้เด็กบ้า ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้น”เจ้าเยว่หรูเห็นถังจื่อซีทำหน้ารำคาญเหมือนไล่แมลงวัน เพลิงโกรธในใจเธอลุกขึ้นไม่ขาดสาย

ปกติเธอเที่ยวตามจับนังจิ้งจอกจนเคยชิน เวลานี้เลยงัดกิริยาพวกนั้นออกมาใช้

“เมื่อกี้ยังโดนแตะไม่เข็ดใช่ไหม？”คุณชายสามเย่หันหน้าไปกวาดสายตามองเธออย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ศึกครานี้เด็กนั้นถังจื่อซี

ชนะขาดลอย คุณชายสามเย่เลยอารมณ์ดี อีกอย่างเด็กน้อยถังจื่อซีก็ไม่ถือสา แค่อยากให้ไล่พวกเขาไป

ไม่เช่นนั้น คุณชายสามเย่คงใช้ให้คนไล่สองแม่ลูกคู่นี้ไปนานแล้ว

เลขาหลิวไม่ต้องลงมือก็มีคนไล่สองแม่ลูกเจ้าเยว่หรูออกไปแล้ว

“หนูเก่งจังเลย”ยามนี้เลขาหลิวมองถังจื่อซีอย่างเลื่อมใส เด็กอายุไม่ถึงห้าขวบมีทักษะการต่อล้อต่อเถียงขึ้นขั้นนี้แล้ว？

เขายังละอายใจที่เทียบไม่ได้เลย

ทำไมเด็กหญิงตัวน้อยๆคนนี้ถึงเก่งอย่างนี้นะ？

“อืม แค่ทั่วไป ทั่วไป คุณไม่ต้องนับถือหนูหรอก”ถังจื่อซีมองเลขาหลิวอย่างเบาบาง พลางโบกมืออย่างไม่สนใจ

ราศีราชันหญิงขนานแท้

“ไม่ อานับถือหนูจริงๆ หนูเป็นราชันหญิงของอา”เลขาหลิวเห็นสีหน้าเด็กน้อยถังจื่อซีที่เรียบเฉยอย่างสุขุมก็ยิ่งเลื่อมใสมากขึ้น

“ไม่ หนูไม่ใช่ราชันหญิง หนูเป็นเจ้าหญิงน้อย”ถังจื่อซีชะงัก จากนั้นก็แก้ไข้คำผิดอย่างจริงจัง

คุณแม่ต่างหากที่เป็นราชันหญิง ส่วนเธอนั้นเป็นเจ้าหญิง

“อืม อืม เจ้าหญิงน้อย ได้โปรดรับความศรัทธาของอาไว้ด้วย”

ตัวเลขาหลิวยังคิดไม่ถึงเลยว่าตนจะภักดีขนาดนี้ นับถือมากเลยใช่เปล่า？

คุณชายสามเย่มองเลขาหลิวด้วยตาหรี่ พลางแฝงความอันตรายอย่างเลือนราง เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจที่เลขาหลิวแย่งความสนใจจากถังจื่อซีไป

“เจ้าหญิงน้อยชื่ออะไรเหรอ？”แต่เวลานี้เลขาหลิวหลงใหลเด็กน้อยถังจื่อซีมาก ไม่รับรู้ถึงความไม่พอใจของท่านประธานเอาซะเลย

ได้ยินเลขาหลิวถาม ดวงตาคุณชายสามเย่พลันกะพริบ ใช่แล้ว ถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ชื่ออะไรเลย

เขาลืมถามเสียสนิท

“หนูชื่อถังจื่อซี”ถังจื่อซีเอ่ยชื่อตัวเองอย่างองอาจ เพราะตรงหน้าคือพ่อของเธอ ไม่ใช่คนอื่น ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องปิดบังชื่อของตัวเอง

คุณชายสามเย่“……”

แซ่ถัง？ไม่รู้เพราะเหตุใด ได้ยินเธอบอกว่าแซ่ถัง คุณชายสามเย่ก็รู้สึกไม่สบายขึ้นมาเล็กน้อย

ใต้หล้านี้มีคนแซ่ถังถมเถ？

ก่อนหน้านี้ เพราะถังไป๋เชียนทำให้เขาอคติต่อแซ่ถัง แต่ตอนนี้ถังไป๋เชียนไม่ได้มีผลกระทบต่อเวินลั่วฉิงแล้ว ถ้าตามหลักแล้วเขาไม่น่าจะมีอคติต่อแซ่ถังแล้วนะ

แต่ไม่รู้เพราะอะไรเขาได้ยินเด็กน้อยคนนี้แซ่ถังก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดี？

เลขาหลิวชะงัก จากนั้นก็ถอนหายใจเบาๆ ที่แท้เด็กผู้หญิงคนนี้แซ่ถัง งั้นต้องไม่ใช่ลูกของท่านประธานแล้วแหละ

หากเป็นลูกของท่านประธาน ถึงแม้จะเป็นลูกนอกสมรสก็ตาม แม่ของเด็กผู้หญิงคนนี้คงต้องให้เธอแซ่เย่แน่ๆ？

ถึงแม้ไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธาน แต่ก็ไม่ส่งผลต่อการนับถือของเขาที่มีต่อเจ้าหญิงน้อยเลย

“เจ้าหญิงถังจื่อซีหน้าตาสวยงาม ใครเห็นใครก็รัก ดอกไม้เห็นดอกไม้ก็จะบานสะพรั่ง”เลขาหลิวชมด้วยใจจริง ทุกคำพูดล้วนเอ่ยออกมาจากใจ

“แน่นอน หน้าตาหนูเหมือนแม่มาก”ถังจื่อซีไม่ได้ถ่อมตัว พลางเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ แม่ของเธอสวยที่สุดสวยที่สุดไปเลย เธอก็รักสวยรักงามมากคนหนึ่ง

“แม่หนูเป็นใคร？”คุณชายสามเย่แอบถอนหายใจแล้วรีบถาม อันที่จริงก่อนหน้านี้เขาก็อยากถามประโยคนี้เต็มทน แต่ไม่ได้ถามสักที หรืออาจพูดได้ว่าไม่กล้าถาม กลัวถามแล้วจะผิดหวัง……

บัดนี้ถังจื่อซีลืมสิ่งที่พี่ชายกำชับไปจนหมดสิ้นแล้ว

ใบหน้าเล็กน้อยถังจื่อซีเงยขึ้นมองเย่ซือเฉิน มุมปากยกขึ้นยิ้มให้เขา จากนั้นพูดว่า “หม่ามี้ของหนูคือ……”

บังเอิญที่เวลานี้ถังจื่อซีเห็นเวินลั่วฉิงเดินออกมาจากห้องน้ำ ดวงตาถังจื่อซีสว่างไสว มองเวินลั่วฉิงด้านหน้าพร้อมกับเรียกเสียงดัง “หม่ามี้……”

ได้ยินถังจื่อซีเรียก เย่ซือเฉินก็รีบมองตามเธอไป จากนั้นก็เห็นเวินลั่วฉิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

ถึงระยะทางจะไกลอยู่บ้าง แต่คนนั้นคือเวินลั่วฉิง คือผู้หญิงของเขา เขาจำไม่ผิดอยู่แล้ว

มีชั่วขณะหนึ่ง หัวใจเย่ซือเฉินสั่นระรัว แม่ของเด็กผู้หญิงคนนี้คือเวินลั่วฉิง？

คือเวินลั่วฉิงจริงๆเหรอ？

งั้นก็เป็นลูกสาวของเขาจริงๆล่ะสิ？

คืนห้าปีก่อนเขากับเวินลั่วฉิงเคยหลับนอนกัน ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกของเวินลั่วฉิง เด็กคนนี้ดูแล้วอายุประมาณห้าขวบ มันเข้าข่ายมากเลยทีเดียว

ดังนั้นถ้าเด็กคนนี้เป็นของเวินลั่วฉิงก็ต้องเป็นของเขาด้วย

นาทีนี้คุณชายสามเย่รู้สึกว่าตัวเองจะลอยแล้ว เขาตื่นเต้นจนมือสั่นเล็กน้อย

ถึงแม้หลังจากที่เขารู้ว่าเวินลั่วฉิงมีลูกไม่ได้ จึงตัดสินใจไม่เอาลูกแล้ว แต่อันที่จริงเขาก็อยากได้ลูกของเขากับเวินลั่วฉิงสักคน

และเด็กคนนี้ก็น่ารักมากขนาดนี้ ทำให้เอ็นดูขนาดนี้

เวลานี้เวินลั่วฉิงเพิ่งออกจากห้องน้ำ เพราะเธอเห็นเห้อถงถงอยู่ทางนี้ จึงเดินเข้ามาหาเห้อถงถง

เธอก็สังเกตเห็นผ่านๆแล้วว่ามุมหนึ่งที่อยู่ไกลออกไปมีคนมุงกันอยู่ แต่เธอไม่ได้สังเกตเป็นพิเศษ

เพราะมีคนมุงดูเยอะขึ้นเรื่อยๆ คุณชายสามเย่กับถังจื่อซีจึงถูกล้อมอยู่ด้านใน ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงไม่เห็นพวกเขา

เพียงแต่ว่าเธอได้ยินเสียงลูกสาวเธอเรียกกะทันหัน？

ได้ยินจื่อซีของเธอกำลังเรียกว่าหม่ามี้อยู่

ซึ่งถังจื่อซีเห็นเธอผ่านช่องโหว่ของฝูงคน ถังจื่อซีเรียกอย่างนี้ ทุกคนจึงมองตามถังจื่อซี พร้อมกับเปิดทางให้

เด็กน้อยถังจื่อซีสวยขนาดนี้ น่ารักขนาดนี้ พวกเขาเลยอยากรู้ว่าผู้หญิงแบบไหนที่คลอดลูกสาวอย่างนี้ได้