ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 768 คุณชายสามเย่ปลอบใจลูกสาวคุณดีๆ(4)

คุณชายสามเย่เห็นเวินลั่วฉิงมองไปยังถังจื่อซีอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็กะพริบรัวๆ ทันนั้นก็พูดอย่างกะทันหันว่า “คุณต้องเชื่อผม ผมไม่มีทางมีลูกสาวนอกสมรสแน่ นอกเสียจาก……”

นอกเสียจากเธอเป็นคนคลอดเด็กคนนี้

“คนเลว”ถังจื่อซีจ้องเขม็งเย่ซือเฉินแวบหนึ่ง พลางตัดบทเขาทิ้ง

คุณพ่อไม่ยอมรับเธอจริงๆด้วย พ่อที่ไม่ดี เชอะ เธอไม่อยากสนใจคุณพ่อแล้ว

และในเวลาเดียวกันถังจื่อซีเห็นมุมเลี้ยวด้านหน้ามีลูกโป่งสีแดงลอยอยู่

พี่ชายบอกว่าเห็นลูกโป่งสีแดงแล้วให้ถอยทันที อย่าได้เผยพิรุธอะไร

บัดนี้เดิมทีถังจื่อซีก็โกรธคุณชายสามเย่อยู่แล้ว เมื่อเธอเห็นลูกโป่งสีแดงก็เบะปาก จากนั้นก็จ้องเขม็งคุณชายสามเย่อีกครั้ง ก่อนจะดึงมือของเห้อถงถง“พวกเราไปกันเถอะ ไม่สนใจคนเลวแล้ว”

นาทีนี้คุณชายสามเย่กลายเป็นคนเลวในสายตาถังจื่อซีเสียแล้ว จากรักที่สุดกลายเป็นคนเลว

คุณพ่อไม่ยอมรับเธอ เธอก็ไม่อยากยอมรับพ่อเลวๆ เธอจะไปหาพี่ชาย

“ห่ะ？”เห้อถงถงกำลังดูเพลินเลย ถูกเด็กน้อยถังจื่อซีดึงกะทันหัน เธอจึงตอบสนองไม่ทันไปชั่วขณะ

ทำไมจะไปแล้วล่ะ？

ยังไม่ได้นับพ่อนับลูกกันเลย？！

จะไม่นับกันแล้วใช่ไหม？！

เด็กน้อยโมโหไม่อยากยอมรับพ่อแล้วเหรอ？

เช่นนั้นเรื่องนี้ก็ยุ่งยากแล้วสิ เวลาจื่อซีสุดที่รักของเธอโมโหขึ้นมา มันน่ากลัวมากเลยนะ

เห้อถงถงเงยหน้ามองไปยังเวินลั่วฉิง ไปแล้วจริงๆเหรอ？

เวินลั่วฉิงห็นลูกโป่งสีแดงในบริเวณที่ไม่ไกลออกไปมากนัก และเห็นหัวของถังจื่อโม่ที่โผล่ออกมาเมื่อสักครู่

มองจากมุมของเธอก็จะเห็นถังจื่อโม่อย่างเด่นชัด

ฉะนั้นเวินลั่วฉิงก็คาดเดาได้ทันทีว่าทำไมจู่ๆถังจื่อซีถึงจะไป คาดว่าลูกโป่งสีแดงเป็นสัญญาณลับในการถอยออกระหว่างเธอกับถังจื่อโม่ที่ตกลงกันไว้แล้ว

ถังจื่อซีเห็นสัญาญาณลับก็คิดจะถอยออก ทายว่าถังจื่อโม่ปล่อยลูกโป่งสีแดงก็คงจะโมโหด้วยแล้วเหมือนกัน

ตอนแรกถังจื่อโม่ก็โกรธเย่ซือเฉินด้วยเรื่องก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อมาเห็นเหตุการณ์อย่างนี้อีก คงยิ่งโกรธมาขึ้นเป็นแน่

เดิมทีจื่อซีสุดที่รักเป็นคนใจอ่อน บวกกับเธอชอบเย่ซือเฉินมาโดยตลอด คิดถึงเย่ซือเฉินมาโดยตลอด แต่การกระทำของเย่ซือเฉินเมื่อสักครู่ทำให้เจ้าหญิงน้อยก็โกรธไม่เบาเลย

เรื่องเป็นอย่างนี้แล้ว เธอยังจะพูดอะไรได้อีก？ไม่ว่าอย่างไร เธอต้องคำนึกถึงความรู้สึกของเด็กๆเป็นหลัก

ก่อนหน้านี้มีเพียงจื่อโม่ที่อารมณ์เสีย ตอนนี้ลูกทั้งสองคนก็อารมณ์เสียกันหมดเลย เธอยังจะทำอะไรได้อีก？

เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆ พลางหันไปมองเย่ซือเฉิน เขาทำให้ลูกสาวกับลูกชายโกรธจนหนีไปแล้ว

เขายอดเยี่ยมไปเลย！！

เห้อถงถงเห็นเวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร จึงให้ถังจื่อซีดึงเธอไปตามใจชอบ

คุณชายสามเย่เห็นเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีไปแล้ว ในใจก็รู้เสียดาย อาลัยอาวรณ์เป็นอย่างยิ่ง ดังนั้น สายตาของเขาอดจ้องอยู่ในทิศทางที่ถังจื่อซีจากไปไม่ได้

เวลานี้ถังจื่อซียังเดินไปไม่ไกล เพราะเธอยังตัวเล็ก ขาสั้น บวกกับไม่ได้เดินเร็วมากนัก

“เด็กคนนี้น่ารักมากใช่ไหม？”เวินลั่วฉิงเห็นคุณชายสามเย่ทอแววตาไม่อยากให้จากไปก็อดถามหนึ่งประโยคไม่ได้

เพราะเวินลั่วฉิงดูออกว่าคุณชายสามเย่ไม่อยากให้จากไป ดังนั้นจึงอยากสร้างโอกาสแก้ตัวให้คุณชายสามเย่ อยากให้เขาทิ้งความรู้สึกดีๆไว้กับลูกรักของเธอ หวังว่าเขาจะไขว่คว้าโอกาสนี้ไว้ ดึงหัวใจของลูกรักกลับมา ขอเพียงดึงหัวใจของลูกกลับมาได้ เรื่องนี้ก็เพอร์เฟค！！

เพราะจื่อซีเป็นคนง้อง่าย！！

คุณชายสามเย่กำลังมองถังจื่อซีอยู่ เมื่อได้ยินเวินลั่วฉิงถามเช่นนี้ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย การตอบสนองแรกของเขาคือคิดว่าเวินลั่วฉิงเข้าใจผิดแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบด้วยจิตใต้สำนึกว่า “ไม่ ไม่น่ารักเลยสักนิด”

สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่า คุณชายสามเย่พูดประโยคนี้ออกมาอย่างฝืนกลั้นความรู้สึกเป็นอย่างยิ่ง ตอนที่เขาพูดเช่นนี้ จิตสำนึกของเขาเจ็บปวดมาก

เวินลั่วฉิง“……”

เลขาหลิว“……”

ท่านประธานตอนพูดออกมาปวดจิตสำนึกบ้างไหม？เจ้าหญิงตัวน้อยออกจะน่ารักขนาดนี้ ทำไมคุณยังลืมตาพูดปดได้？

ถึงแม้พูดเพื่อปลอบใจคุณนาย แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องวิจารณ์เจ้าหญิงน้อยให้ต่ำอย่างนี้ก็ได้นี่นา！！

เด็กน้อยถังจื่อซีที่ไม่ได้เดินห่างไปไกลก็หยุดเดิน พลางหันกลับมาจ้องคุณชายสามเย่ตาเขม็ง แล้วรีบจากไป ครั้งนี้เท้าน้อยก้าวได้รวดเร็วมาก

พ่อคนเลวบอกว่าเธอไม่น่ารัก บอกว่าเธอไม่น่ารักเลยสักนิด หัวใจดั่งกระจกของเธอแตกสลายแล้ว แตกสลายหมดเลย！！

เธอจะไปหาพี่ชาย ไม่เอาพ่ออีกแล้ว มีเพียงพี่ชายที่สนิทรักใคร่กับเธอมากที่สุด

เห็นลูกสาวใกล้จะคลั่งออกมาแล้ว เวินลั่วฉิงก็รู้ว่าลูกสาวของเธอโกรธมาก โกรธมากๆ

เวินลั่วฉิงหันไปมองคุณชายสามเย่ แววตาเธอฉายเพลิงไฟขึ้นมาหลายส่วน เขากล้าพูดว่าจื่อซีของเธอไม่น่ารักหรอกเหรอ？

เขากล้าทำให้ลูกจื่อซีของเธอโกรธ？

ไม่น่าให้อภัยเลย！！

ตอนแรกเธอมีเจตนาดีอยากให้เขามีภาพลักษณ์ที่ดีต่อลูกๆ เขาไม่รักษาโอกาสก็แล้ว ยังทำให้ลูกของเธอโกรธอีก……

เวลานี้เวินลั่วฉิงก็ไม่รู้ว่าควรบรรยายอารมณ์ของตัวเองเช่นไร

“เป็นอะไรเหรอ？”คุณชายสามเย่เห็นเพลิงไฟในแววตาเธอก็งงไปหมด เป็นอะไรล่ะนี่？！

ทำไมจู่ๆเธอก็โมโห？

ไม่เชื่อในคำพูดของเขาหรือ？！

คุณชายสามเย่คิดเรื่องเธอมีบุตรไม่ได้ กลัวจะกระทบต่อจิตใจของเธอ

“คุณรู้ว่าผมไม่ชอบเด็ก”คุณชายสามเย่คิดแล้วก็เสริมอีกหนึ่งประโยค“ที่จริงผมรังเกียจเด็กมากๆ”

คุณชายสามเย่กลัวเวินลั่วฉิงเข้าใจผิด กลัวเธอไม่เชื่อ ดังนั้นจึงเน้นย้ำเป็นพิเศษ

ในสายตาคุณชายสามเย่ ไม่มีอะไรสำคัญำไปกว่าภรรยาของเขาแล้ว

แน่นอนตอนนี้คุณชายสามเย่พูดสวนทางกับความจริง ทำให้จิตสำนึกเจ็บปวดมาก

ขณะนี้ถังจื่อซีเดินห่างออกไปไกลแล้ว แต่ยังคงได้ยินคำพูดของคุณชายสามเย่ ร่างกายตัวน้อยๆของเธอแข็งค้าง จกานั้นก็วิ่งออกไปทันที

เสียใจมาก ทุกข์ใจมาก！！

เห้อถงถงก็ได้ยินคำพูดของคุณชายสามเย่ มุมปากอดกระตุกไม่ได้ คุณชายสามเย่วอนหาที่ตายขนาดนี้ แม้แต่สวรรค์ก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว จริงๆ！！

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าในใจเหมือนมีอัลปากานับสิบล้านตัวมาเหยียบย่างหัวใจเธอ คุณชายสามเย่ คุณเก่งกาจมาก จริงๆ！！

“ไม่ใช่จะไปซื้อของหรอกหรือ？ไปสิ ผมไปเป็นเพื่อน”คุณชายสามเย่ยังจำหลักการผู้ชายจ่ายเงินให้ผู้หญิงที่เวินลั่วฉิงพูดเมื่อสักครู่ได้ ดังนั้นคุณชายสามเย่จึงอยากไปซื้อของเป็นเพื่อนเวินลั่วฉิง ซื้อ ซื้อ ซื้อ！！

เวินลั่วฉิงมองเขาก็แอบสูดลมหายใจ เขาจัดการอารมณ์ได้ดีมาก ทำให้ลูกชายกับลูกสาวแท้ๆโกรธจนหนีไป เขายังมีกะจิตกะใจอยากไปช้อปปิ้งอีก？

“ไม่ไป”เวินลั่วฉิงจ้องถลึงเขาแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป เธออยากไปปลอบใจลูกของเธอ ตอนแรกแค่ต้องปลอบใจหนึ่งคน แต่ตอนนี้กลับต้องไปปลอบใจถึงสองคนกันเลยทีเดียว