ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 776 คุณชายสามเย่สืบเรื่องของลูกได้แล้ว (8)

คุณชายสามเย่รู้สึกว่าการวางแผนครั้งนี้ไม่มีที่ติอะไรเลย ไม่มีเกิดข้อผิดพลาดแน่นอน

แต่ว่าคุณชายสามเย่พึ่งมาถึงหน้าประตูบ้านของตระกูลถัง ก็ถูกถังหยุนเฉิงเชิญเข้าไปดื่มชาแล้ว

ถังหยุนเฉิงเชิญเขาดื่มชา งั้นก็คงได้แต่ดื่มชาจริงๆ ตลอดเวลานี้ ถังหยุนเฉิงไม่พูดอะไรสักคำเลย

สีหน้าของถังหยุนเฉิงนั้นเข้มงวดจริงจังไปหมด คุณชายสามเย่จะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ เผชิญหน้ากับถังหยุนเฉิงแบบนี้ก็ไม่มีแผนการอะไรที่สามารถเอาออกมาได้

แต่ว่า คุณชายสามเย่ก็ไม่กระวนกระวาย เขาไม่เชื่อแหละว่าถังหยุนเฉิงจะเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูของบ้านของตระกูลถังทุกวัน อีกอย่างท่าทีของถังหยุนเฉิงก็ทำให้เขายิ่งเชื่อเข้าไปใหญ่ว่าตระกูลถังมีปัญหา

ครั้งที่แล้วมีผู้อาวุโสไม่กี่คนปรากฏตัวอยู่ที่บ้านของตระกูลถังก็ทำให้เขาสงสัยแล้ว และการตอบสนองในตอนนี้ของถังหยุนเฉิงก็ทำให้เขาสามารถแน่ใจได้แล้ว

“พี่ชาย พี่บอกว่าคุณพ่อมาหาพวกเราหรอ?” ภายในห้อง ถังจื่อซีรู้เรื่องที่เย่ซือเฉินมาบ้านของตระกูลถังแล้ว เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ ขยับขาอันน้อยนิดไปมา บนใบหน้ามีความดีใจเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน

“น่าจะใช่ เขายังให้คนไปสืบคุณว่าหงหลิงที่ประเทศMด้วย” เจ้าเด็กถังจื่อโม่มองไปทางน้องสาวของตัวเอง จากนั้นก็พูดตามความจริง

เขาได้ติดต่อกับคุณลุงมู่หรงมาโดยตลอด เรื่องราวมากมายคุณลุงมู่หรงต่างก็สามารถสืบออกมาได้

ถึงแม้ว่าคนของเย่ซือเฉินจะทำให้เป็นความลับมาก แต่ก็ถูกคุณลุงมู่หรงจับได้แล้ว

“ทำไมหรอ? ทำไมคุณพ่อถึงต้องไปสืบเรื่องของคุณแม่หงหลิง?” ถังจื่อซีกระโดดลงจากเก้าอี้ แล้วขมวดคิ้วขึ้น

“เขาอยากจะสืบเรื่องของพวกเราผ่านคุณแม่หงหลิง……” ในตอนที่ถังจื่อโม่เห็นเธอกระโดดลงมา ก็เดินไปข้างหน้าตามสัญชาตญาณ แล้วจับเธอไว้ กลัวเธอจะตกลงมา

“พูดแบบนี้แล้วคุณพ่อทำแบบนี้ก็เพื่อที่จะตามหาพวกเรา” ไม่รอให้ถังจื่อโม่พูดจบ องค์หญิงน้อยถังจื่อซีก็ร้องโห่ด้วยความดีใจ น้ำเสียงนั้นมีความดีใจแฝงอยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน

“อื้ม” ถังจื่อโม่มองดูเธอที่ยิ้มทั้งใบหน้า ค่อยๆ หยักหน้า เย่ซือเฉินทำแบบนี้ก็เพื่อพวกเธอจริงๆ

การกระทำของเย่ซือเฉินเร็วมาก ว่องไวมาก อีกย่าง เย่ซือเฉินกลับนึกได้ว่าจะสามารถสืบพวกเธอผ่านคุณแม่หงหลิง ทำให้ถังจื่อโม่แปลกใจมาก แต่กลับไม่สามารถไม่นับถือได้เลย

การที่สืบผ่านคุณแม่หงหลิงนั้นยากที่จะสืบได้ที่สุด หากไม่ใช่เพราะคุณลุงมู่หรงใส่ใจในเรื่องของคุณแม้หงหลิงมากๆ ครั้งนี้อาจจะรู้อะไรบางอย่างใช่ไหม

เย่ซือเฉินฉลาดมากจริงๆ และเก่งมาก

“พี่ชาย คุณพ่อไม่ชอบเราไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงต้องไปสืบพวกเราล่ะ?” ปกติแล้วเห็นว่าเจ้าเด็กถังจื่อซีจะไม่สนใจอะไร แต่ว่าพอถึงเวลาสำคัญแล้วเธอเองก็ละเอียดอ่อนเหมือนกัน

ริมฝีปากของถังจื่อโม่ค่อยๆ โค้งงอ ไม่ได้พูดอะไร สำหรับคำถามนี้ เขาเองก็ไม่เข้าใจ

ไม่ใช่ครั้งเดียวที่เย่ซือเฉินเคยพูดว่าไม่ชอบเด็ก วันนี้เขายังพูดด้วยว่าน้องสาวไม่น่ารักเลย เขาไม่ชอบเลยแม้แต่น้อย ในเมื่อไม่ชอบ ไม่ใส่ใจแล้วจะเสียแรงกายแรงใจไปสืบทำไมล่ะ?

จุดนี้เหมือนจะพูดไม่ค่อยชัดเจนสักเท่าไหร่!!

นี่ได้หลุดข้อมูลสำคัญอะไรออกไปหรือเปล่า?

“พี่ชาย หรือว่าจะเหมือนกับที่คุณแม่บอก คุณพ่อตั้งใจพูดแบบนั้นเพราะคุณแม่ต่างหาก? เป็นไปได้ไหมว่าที่จริงแล้วคุณพ่อชอบพวกเรา? คุณพ่อตามหาพวกเราแปลว่าท่านอยากจะยอมรับพวกเรา?” ถังจื่อซีในขณะนี้สมองฉลาดหมุนได้เร็วมาก เธอรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้แบบนี้สูง

ถังจื่อโม่มองไปทางทางเธอหนึ่งที ไม่พูดอะไรเหมือนเดิม

“พี่ชาย ถ้าหากคุณพ่ออยากจะสืบจริงๆ เรื่องนี้คงจะปิดไม่ได้แล้วแหละมั้ง?” ถังจื่อซีเห็นพี่ชายของตัวเองไม่พูดอะไร จึงพูดเสริมอีกประโยคว่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณพ่อสุดยอดมาก คุณลุงมู่หรงและคุณลุงต่างก็บอกว่าคุณพ่อเก่งมาก แล้วก็คุณลุงถัง คุณลุงถังกลัวคุณพ่อมาก”

ปกติแล้วถังจื่อซีเหมือนเจ้าเด็กที่เอาแต่กินโดยไม่สนใจอะไร แต่ที่จริงแล้วเรื่องราวมากมาย เธอต่างก็มองอยู่ในสายตา จำอยู่ในใจ

“พี่ชาย พี่ว่าคุณพ่อเก่งมากๆ เลยใช่ไหม?” องค์หญิงน้อยถังจื่อซีชอบเย่ซือเฉินตั้งแต่แรกแล้ว ชอบถึงขั้นนับถือเลย

ดังนั้น ได้ข่าวว่าเย่ซือเฉินกำลังเขาพวกเขาอยู่ องค์หญิงน้อยสามารถให้อภัยที่วันนี้เย่ซือเฉินบอกว่าเธอไม่น่ารักได้เลย

“อื้ม เก่งมาก” ถังจื่อโม่พยักหน้า ในตอนที่พูดประโยคนี้ บนใบหน้าของเขาแฝงความนับถืออยู่อย่างเห็นได้ชัดเจน เย่ซือเฉินเก่งมากจริงๆ จุดนี้ไม่มีที่ต้องสงสัยเลย

“พี่ชาย งั้นต่อจากนี้เราจะทำยังไงดี? รอให้คุณพ่อหาเราเจอหรอ?” บนใบหน้าของถังจื่อซีมีความหวังเพิ่มมากขึ้น “ฉันว่า ไม่นานคุณพ่อจะต้องหาเราเจอแน่ๆ”

สำหรับจุดนี้ ถังจื่อโม่เองก็ยอมรับ ในเมื่อเย่ซือเฉินสืบมาถึงตัวคุณแม่หงหลิงแล้ว อีกอย่างเย่ซือเฉินยังบุกเข้ามาที่บ้านของตระกูลถังกลางดึกแบบนี้ เรื่องนี้คงจะปกปิดได้ไม่นานแล้ว

“น้องสาว มานี่” ถังจื่อโม่โบกมือกับน้องสาวของตัวเอง

ถังจื่อซีกระโดดมาเลย

ถังจื่อโม่เข้าใกล้ข้างหูของถังจื่อซี พูดพึมพำไปไม่กี่คำด้วยความเร็ว

“อื้ม อื้ม อื้ม” ถังจื่อซีฟังคำพูดของพี่ชาย พยักหน้าไม่หยุด ใบหน้าเล็กๆ นั้นยิ่งอยู่ยิ่งดีใจแล้ว

“จำไว้ ครั้งนี้ จะต้องทำตามที่ฉันบอก ห้ามทำอะไรมั่วๆ อีกแล้ว” หลังจากที่ถังจื่อโม่พูดจบแล้ว ก็อดพูดเตือนอีกหนึ่งคำไม่ได้

“ค่ะ พี่ชายวางใจได้เลย ฉันไม่ทำอะไรมั่วๆ อีกแน่” องค์หญิงน้อยถังจื่อซียิ้มจนหรี่ตาขึ้นมา

“เธอแค่จำประโยคสุดท้ายที่ฉันบอกกับเธอไว้ก็พอแล้ว อย่างอื่นเธออยากทำยังไงก็ทำเลยละกัน?” ถังจื่อโม่เห็นท่าทางของเธอแล้ว ก็ถอนหายใจเบาๆ มีประสบการณ์ในวันนี้แล้ว ที่จริงแล้วถังจื่อโม่ไม่ได้มีความหวังอะไรกับการดำเนินงานของน้องสาวแล้ว

เขาแค่หวังว่าน้องสาวของเขาจะสามารถจำประโยคสุดท้ายได้!

“พี่ชาย คำพูดประโยคสุดท้ายคืออะไรนะ?” ถังจื่อซีอึ้งไปเลย คิดไปคิดมาอย่างจริงจัง แต่ว่าในตอนที่มองไปทางถังจื่อโม่ ใบหน้ากลับยังคงสงสัยอยู่

คำพูดประโยคสุดท้ายของพี่ชายคืออะไรคะ? เหมือนเธอจะลืมไปแล้ว?

ถังจื่อโม่ “……”

เขายกเลิกแผนการตอนนี้ยังทันไหน? ยังทันอยู่ไหม?

สงสัยว่าเจ้าเด็กนี่น่าจะได้ยินแค่ให้เขาไปหาเย่ซือเฉินแล้ว อย่างอื่นต่างก็ฟังไม่เข้าเลย

ถังจื่อซีมองไปทางพี่ชายของตัวเอง กะพริบตาอย่างมีไหวพริบ แววตาที่ใสซื่อแบบนั้น

ถังจื่อโม่ถอนหายใจอีกครั้ง ช่างเถอะ ตามเธอไปเลย มีน้องสาวที่ไม่ให้ความร่วมมือแบบนี้ เขาคงทำได้แต่ยอมแล้ว!!

ใครให้เขาเอ็นดูน้องสาวคนนี้ล่ะ!!

คุณชายสามเย่ดื่มชากับคุณปู่ถังไปนานมาก สุดท้ายก็ถูกคุณปู่ถังเชิญออกบ้านโดยไม่พอใจ

เช้าวันที่สองเวินลั่วฉิงก็ไปที่โรงพยาบาลเลย

ภายในโรงพยาบาล คุณปู่เวินยังไม่ตื่น ยังคงอยู่ในสภาพเดิม

เวินลั่วฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้า ในตอนที่อยากจะเข้าในห้องเยี่ยมผู้ป่วย โทรศัพท์ที่เธอวางอยู่ข้างๆ จู่ๆ ก็ดังขึ้น

เวินลั่วฉิงเห็นเป็นโทรศัพท์ของถังหลิน แววตาของเธอก็เปล่งประกายขึ้น รีบหยิบโทรศัพท์มา แล้วกดรับฟัง

“ฉิงฉิง ตัวอย่างเลือดที่เธอนำมาเมื่อวาน ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว” เสียงของถังหลินมีความต่ำเล็กน้อย เบาเล็กน้อย

“ผลคืออะไรหรอคะ?” เวินลั่วฉิงฟังน้ำเสียงนี้ของเขาแล้ว แอบสูดหายใจลึก