ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 802 เขาน่ากลัวอย่างนี้ เธอจะหนีไปได้หรือ (8)

จากนั้นริมฝีปากของหลินเป้ยก็ทับลงไปยังใบหน้าของถังหลิน

จูบ! จูบกันแล้ว!!

วินาทีนั้น จู่ๆ หลินเป้ยก็มีความรู้สึกที่อยากจะตาย หากขณะนี้มีหลุมอยู่ที่พื้น เขาอยากจะมุดเข้าไปโดยไม่ลังเลเลย

เขา เขากลับจูบกับถังหลินแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้จูบกันที่ปาก แต่แบบนี้ก็ทำให้เขารับไม่ได้แล้ว

ร่างกายของถังหลินค่อยๆ ขยับขึ้นเล็กน้อย มองดูเขา ริมฝีปากยิ้มโค้งขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่มีความหมายอันลึกซึ้งแฝงอยู่ แล้วก็มีความรู้สึกโรคจิตเล็กน้อย

หลินเป้ยมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของถังหลิน ก็อึ้งไปเล็กน้อย

หลินเป้ยจ้องมองถังหลิน แค่เกลียดจนกัดฟันแน่น แต่ว่ากลับพูดไม่ออกสักคำ

ถังหลินจึงจะค่อยๆ ปล่อยออก ถังหลินยืนขึ้น แต่ว่ารอยยิ้มบนใบหน้าดูลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

ที่แท้นายเป็นคนแบบนี้นี่เองถังหลิน!!

พอถังหลินปล่อยออก หลินเป้ยจึงจะค่อยๆ หุบขาทั้งสองเขา ความรู้สึกเจ็บปวดนั้นเขาอยากจะต่อยคนเลย

ถังหลินไอ้สมควรตาย บัญชีนี้เขาจะค่อยๆ คิดกับถังหลินแน่นอน

“ร่างกายของนายอ่อนมากจริงๆ” ถังหลินมองดูร่างกายของหลินเป้ยที่นั่งตรง จู่ๆ ก็พูดประโยคนี้ออกมา

คำว่าอ่อนนี้สามารถเข้าใจได้หลายแบบมาก อ่อนในขณะนี้ของถังหลินไม่รู้ว่าหมายความว่าแบบไหน?

แต่ว่าใช้คำว่าอ่อนมาบรรยายผู้ชายคนหนึ่ง เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่เหมาะสม

ร่างกายของหลินเป้ยค่อยๆ แข็งขึ้นเล็กน้อย ใบหูค่อยๆ แดงขึ้นอย่างน่าสงสัย……

“ถังหลิน นายว่างมากหรอ? นายออกมาเพื่อที่จะมาตรวจสอบคดีไม่ใช่หรอ? ตอนนี้นายควรจะรีบไปตรวจสอบคดีไม่ใช่หรอ?” หลินเป้ยรู้สึกว่าหากถังหลินยังอยู่ในห้องของเขาต่อ ผ่านไปไม่นานเขาก็คงจะกระอักเลือดตายแน่ๆ

ถังหลินช่างน่าเกลียดมาจริงๆ!!

บนโลกใบนี้ทำไมถึงมีคนน่าเกลียดได้ขนาดนี้

ถังหลินเป็นคนที่น่าเกลียดที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาเลยจริงๆ ไม่มีนอกจากนั้น

ตอนนี้เขาอยากจะรีบไล่ถังหลินออกไป

“นายรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ตรวจสอบคดีอยู่” ถังหลินมองดูเขา ริมฝีปากค่อยๆ โค้งขึ้น วินาทีต่อไป จู่ๆ ถังหลินก็เดินมายังข้างกายของเขา ค่อยๆ เอนตัวลง เข้าใกล้ไปเยอะมาก จากนั้นก็พูดออกมาทีละคำช้าๆ ว่า “เมื่อกี้ฉันพบอะไรบางอย่างที่กว้างมาก”

ประโยคนี้ แววตาของถังหลินจ้องหลินเป้ยไว้แน่นเลย เขามองเห็นว่าร่างกายของหลินเป้ยแข็งทื่อไปได้อย่างชัดเจน ริมฝีปากของถังหลินค่อยๆ โค้งงอขึ้น ราวกับว่ารู้อะไรบางอย่างแล้วจริงๆ

ถังหลินลุกขึ้น มองไปทางเขาอีกครั้ง แววตาค่อยๆ หรี่ตาขึ้น จากนั้นก็หันหลัง แล้วเดินออกไปทางข้างนอกประตู

ถังหลินในขณะนี้ ไม่ได้พูดอะไรอีก

หลินเป้ยอึ้งไปเลย เมื่อกี้เขาไล่ถังหลินไปหลายรอบมาก แต่ถังหลินก็ไม่ไปเลย ตอนนี้ทำไมถึงไปกะทันหันล่ะ? ถังหลินจะทำอะไรอีกหรือเปล่า?

หลินเป้ยกำลังคิดอยู่ ถังหลินก็เปิดประตูออกแล้ว เดินออกไป จากนั้นยังช่วยเขาปิดประตูกลับอีกด้วย

หลินเป้ยเห็นถังหลินปิดประตูไป แววตาคู่หนึ่งก็เปล่งประกายขึ้น วินาทีต่อไป ก็รีบลุกขึ้นมาจากพื้น

ถังหลิน ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่!!

ถังหลินเดินออกมาจากห้อง แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร

โทรศัพท์ดังไปสองเสียง ทางนั้นก็มีคนรับแล้ว

“นายอยู่ที่ไหน? ฉันเอาของบางอย่างไปให้ ช่วยฉันตรวจสอบหน่อย” มือของถังหลินซุกเข้าไปในกระเป๋า จับไปยังเส้นผมที่ถูกทิชชูห่อไว้ แล้วค่อยๆ หรี่ตาขึ้น……

หากเป็นเขาจริงๆ งั้นบัญชีในครั้งนี้ก็ต้องได้คิดแล้ว

“ทำไม? เร็วขนาดนี้ก็หาคนเจอแล้วหรอ? หาเจอที่ไหน? เป็นคนอะไร?” คนอีกทางหนึ่งหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขาแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าตื้นตันมาก ถามคำถามหนึ่งภายในประโยคเดียว

“นายทำการตรวจสอบก่อน เพื่อความมั่นใจ” ถังหลินไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่ว่าแววตาของเขาได้หรี่ตาขึ้นด้วยความอันตรายอย่างเห็นได้ชัดเจน “แต่ว่า น่าจะไม่ผิดนะ”

การตอบสนองในเมื่อกี้ของหลินเป้ย แล้วก็ความนุ่มที่เขาจูบลงมาบนใบหน้าของหลินเป้ยนั้น แล้วก็ก่อนหน้านี้ ในตอนที่เขามองดูระหว่างขาทั้งสองข้างของหลินเป้ย ในสถานการณ์ที่ดึงแน่นขนาดนั้น ระหว่างขาของเขากลับไม่มีอะไรโผล่ออกมาเลย

ดังนั้น เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องไม่ผิดแน่นอน

“เก่งมาก เร็วขนาดนี้ก็หาคนเจอแล้ว” ในอีกทางของโทรศัพท์มีเสียงที่แฝงเสียงหัวเราะดังผ่านมา “ได้ นายนำมาเลย ฉันตรวจให้ ฉันจะใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดตรวจผลออกมาแน่นอน”

เขารู้ว่าเรื่องนี้สำคัญกับถังหลินขนาดไหน หาคนคนนี้ออกมาก่อน ก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าถังหลินไม่ได้บังคับข่มเหงกงหยุน เรื่องนี้ถือว่าจัดการได้แล้ว ถังหลินก็ไม่จำเป็นต้องกลับไปที่สถานีตำรวจแล้ว

อีกอย่างถังหลินทำเรื่องแบบนั้นกับเขาไป ไม่ว่ายังไง ก็คงต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว?

ดังนั้น แน่นอนว่าเรื่องนี้ยิ่งสืบเร็วก็ยิ่งดี

ถังหลินตอบกลับไปคำหนึ่ง จากนั้นก็วางสายลง

ถังหลินลงไปที่โรงจอดรถข้างล่าง หยวนจุนหลินได้ให้คนเตรียมรถที่โรงจอดรถไว้ก่อนแล้ว ถังหลินขับรถไปที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง

“นายพึ่งออกจากสถานีตำรวจไม่ถึงสองชั่วโมง ก็หาเป้าหมายเจอแล้ว ไม่เลวนิ!”

ถังหลินมองเขาไปด้วยความเย็นชาหนึ่งที “อย่ามาพูดไร้สาระ รีบไปตรวจ”

“นี่ฉันก็สงสัยไม่ใช่หรอ? เผยให้หน่อยสิ?” ริมฝีปากของนิติเวชเบ้ปากเล็กน้อย พูดด้วยความไม่พอใจว่า “อย่าลืมนะ ตอนนี้นายกำลังร้องขอฉันอยู่”

“นานแค่ไหนถึงจะรู้ผล?” ถังหลินไม่ได้สนใจคำพูดไร้สาระของเขาเลย เขาถามแค่คำถามที่เขาสนใจ

“นี่ต้องดูอารมณ์ของฉัน หากฉันอารมณ์ดี อาจจะเร็วหน่อย หากฉันอารมณ์ไม่ดี งั้นก็อาจจะ…..” ในใจของนิติเวชไม่พอใจมาก ดังนั้น ตั้งใจที่จะประชดเขา

แววตาของถังหลินรีบหันมา มองเขาไปด้วยความเย็นชา ร่างกายของจินเหว้ยแข็งทื่อไปเลย รีบเปลี่ยนคำพูดว่า “สามถึงสี่ชั่วโมง”

“สามารถตรวจออกมาได้ไหมว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?” ถังหลินค่อยๆ หรี่ตาขึ้น จู่ๆ ก็ถามไปหนึ่งประโยค