ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 838 การเดทที่น่าหวาดกลัว (2)

พูดตามความจริง เวินลั่วฉิงอยากเจอเจ้าชายน้อยคนนี้มาก อยากทำความเข้าใจให้ชัดเจนว่าระหว่างเจ้าชายน้อยกับถังหลินเกิดเรื่องอะไรขึ้น

แน่นอนว่า เวินลั่วฉิงอยากจะเจอเจ้าชายน้อยคนนี้ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง ในเมื่อตอนนั้นเจ้าชายน้อยอยู่ในห้องของถังหลิน ไม่แน่เจ้าชายน้อยอาจจะรู้อะไรบางอย่าง

เวินลั่วฉิงรู้ เมื่อคืนสิ่งที่เจ้าชายน้อยพูดกับนักข่าว ต้องมีคำพูดที่เป็นเท็จแน่นอน

เวินลั่วฉิงหวังว่า จะสามารถหาเบาะแสบางอย่างจากปากของเจ้าชายน้อยได้

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเรื่องนี้มีคนบงการอยู่ข้างหลัง หากไม่สืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน ไม่หาคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นให้เจอ เกรงว่าจะมีเรื่องอื่นเกิดขึ้นอีก

เรื่องยังไม่จัดการให้หมด เธอ เย่ซือเฉิน และถังหลินต่างก็ไม่ปลอดภัย

“คุณเย่ ห้องนั้นเป็นห้องของคุณอยู่แล้ว คนที่คนพวกนั้นอยากจะต่อต้านก็คือคุณ ดังนั้น ผมรู้สึกว่า เรื่องบางอย่าง ผมสามารถช่วยคุณได้” เย่ซือเฉินยังไม่ได้ตอบตกลง ในโทรศัพท์ก็มีเสียงของหลินเป้ยดังผ่านมา

หลินเป้ยคือคนฉลาด เธอเข้าใจดีว่าเย่ซือเฉินนั้นไม่ได้นัดง่ายๆ แต่ว่าเธอรู้ว่าตอนนี้เย่ซือเฉินต้องการอะไรมากที่สุด

ขณะนี้ เย่ซือเฉินได้เปิดโทรศัพท์เป็นลำโพงแล้ว ดังนั้น คำพูดของหลินเป้ย เวินลั่วฉิงก็ได้ยินอย่างชัดเจน

แววตาของเวินลั่วฉิงเปล่งประกายขึ้น เจ้าชายน้อยคนนี้ฉลาดมากจริงๆ เข้าใจด้วยความจะข่มขู่เย่ซือเฉินยังไง เก่งมาก！！

อื้ม เป็นพี่สะใภ้ของเธอไม่เลวเลย!!

เธอชอบมาก

แต่ว่า เจ้าชายน้อยอารมณ์ร้อนขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันพี่ชายใหญ่ถึงจะสู่ขอเธอกลับมาได้?

เย่ซือเฉินมองไปทางเวินลั่วฉิง ยักคิ้ว เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ากำลังถามความเห็นจากเวินลั่วฉิงอยู่

เวินลั่วฉิงรีบพยักหน้า ตอนนี้เธอยิ่งอยากไปพบเจ้าชายน้อยคนนั้นแล้ว

ใช่ ยิ่งย่างจะไปพบพี่สะใภ้คนนี้แล้ว

ในเมื่อเวินลั่วฉิงเห็นด้วยแล้ว แน่นอนว่าคุณชายสามเย่ก็ตอบตกลงแล้ว

ตอนแรกเวินลั่วฉิงนัดไว้ว่าจะพร้อมกับเย่ซือเฉิน แต่ว่าเวินลั่วฉิงมีงานเข้ากะทันหัน ดังนั้น จึงไม่ได้ไปกับเย่ซือเฉิน

เวินลั่วฉิงคิดไว้ว่าจะรอให้จัดการกับเรื่องในมือให้หมดก่อน จากนั้นค่อยตามไป งานที่อยู่ในมือของเธอก็ไม่ได้ยุ่งยาก น่าจะทัน

หลินเป้ยนัดเย่ซือเฉินมาที่โรงแรม เวลาห้าโมงเย็น

หลินเป้ยรู้ว่าเวลานั้นถังหลินจะกลับโรงแรมพอดี

หลินเป้ยก็รู้ว่าเย่ซือเฉินเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก ในเมื่อเย่ซือเฉินตอบตกลงแล้ว แน่นอนว่าจะมาตรงตามเวลา ดังนั้น หลินเป้ยตั้งใจนัดเวลานั้น ตั้งใจนัดเวลาที่ถังหลินกลับมา

ตอนห้าโมงเย็น เย่ซือเฉินมาถึงที่โรงแรมคนเดียว เวินลั่วฉิงมีงานเข้ากะทันหัน ตอนแรกเย่ซือเฉินอยากจะรอให้เวินลั่วฉิงจัดการงานให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาพร้อมกับเวินลั่วฉิง

แต่ว่าเวินลั่วฉิงยืนหยัดให้เขามาก่อน ครั้งแรกที่พบเจอกับเจ้าชายน้อย มาสายจะไม่ดี

เย่ซือเฉินลงจากรถ เดินตรงเข้าไปในโรงแรม และขณะนี้ ถังหลินกลับมาพอดี แต่ว่า ตอนที่ถังหลินลงจากรถ เย่ซือเฉินเข้าไปในโรงแรมแล้ว เขาเห็นเพียงแค่ภาพข้างหลังของเย่ซือเฉินที่ผ่านไป

แน่นอนว่า ตามความสัมพันธ์ของถังหลินและเย่ซือเฉินแล้ว ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ภาพข้างหลัง ถังหลินก็มองออกว่าเป็นเขา

ถังหลินเร่งสปีดเท้า อยากจะตามเขาไป แต่ว่าตอนที่ถังหลินตามเข้ามาถึงในโรงแรม เย่ซือเฉินได้เข้าลิฟต์ไปแล้ว

ถังหลินยังไม่ทันตะโกนเรียก ประตูลิฟต์ของเย่ซือเฉินก็ปิดลงแล้ว

ถังหลินคิดว่าเย่ซือเฉินมาที่โรงแรมน่าจะมาหาเขา ถังหลินอยากจะโทรหาเย่ซือเฉิน แต่ว่าพอนึกได้ว่าเย่ซือเฉินตอนนี้อยู่ในลิฟต์ ในลิฟต์สัญญาณไม่ค่อยดี อีกอย่างในไม่ช้าเขาก็สามารถขึ้นได้แล้ว จึงไม่ได้โทร

ในตอนที่เวลาห้าโมง ในโรงแรมมีคนเยอะมาก ดังนั้นลิฟต์จึงมีความช้าเล็กน้อย

ถังหลินรออยู่ข้างล่างไปสักพัก ลิฟต์อีกห้องหนึ่งจึงจะลงมา

ขณะนี้เย่ซือเฉินขึ้นไปที่ชั้นแปดโดยตรง ชั้นแปดมีห้องรับแขกเดี่ยว หลินเป้ยในขณะนี้กำลังรอเย่ซือเฉินอยู่ในห้องรับแขก

เห็นเย่ซือเฉินเข้ามา หลินเป้ยสูดหายใจลึก เธอมองดูเวลา ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เย่ซือเฉินตรงเวลามากจริงๆ เวลาพอดีเป๊ะ ไม่ต่างเลยแม้แต่น้อย

และเธอก็รู้ว่าถังหลินก็จะกลับมาในเวลานี้

ห้องประชุมที่อยู่ถัดจากฝั่งซ้ายลิฟต์เป็นห้องที่สอง

หลินเป้ยรู้ ถังหลินขึ้นตึกมา จะกลับไปที่ห้อง จะต้องผ่านห้องนี้ไป

ดังนั้น หลินเป้ยจึงตั้งใจเลือกที่นี่ เรื่องของเวลาเธอก็คำนวณไว้ตั้งนานแล้ว

ทั้งหมดนี้ เธอต่างก็คำนวณไว้หมดแล้ว รอเพียงแต่……

“คุณเย่ สวัสดีครับ” หลินเป้ยลุกขึ้น เดินไปยังข้างหน้าของเย่ซือเฉิน ทักทายกับเขา

หลินเป้ยในขณะนี้ยืนห่างจากเย่ซือเฉินประมาณสองเมตร มีมารยาทมาก

“สำหรับเรื่องในคืนนั้น เจ้าชายน้อยยังรู้อะไรบ้างอีก?” เย่ซือเฉินไม่อยากเสียเวลา ดังนั้นจึงเปิดปากถามเลย

ไม่ว่ายังไงแล้วหลินเป้ยก็ได้เปิดเผยเรื่องบางอย่างในโทรศัพท์แล้ว

ที่เขาตอบตกลงมา ก็เพราะเรื่องในคืนนั้น

“คุณเย่ นี่คุณจะให้เราทั้งสองยืนคุยกันแบบนี้หรอครับ?” หลินเป้ยยิ้มอ่อน ท่าทีดูเกรงใจมีมารยาทมาก “เรื่องนี้ไม่ใช่แค่สองสามประโยคก็สามารถพูดให้ชัดเจนได้ครับ”

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าเดินตรงไป เดินผ่านไป นั่งลงยังเก้าอี้หนึ่ง

หลินเป้ยก็เดินตามเย่ซือเฉินไป หลินเป้ยในขณะนี้ยืนอยู่ข้างกายของเย่ซือเฉิน เธอไม่ได้รีบนั่งลง

เพราะว่าเธอกำลังรอ……

และในขณะนี้ หลินเป้ยได้ยินเสียงของลิฟต์ แววตาของหลินเป้ยเปล่งประกายขึ้นทันที เธอคิดอยู่ว่า ถังหลินน่าจะขึ้นมาแล้วแหละ?

ไม่ว่ายังไงแล้วทั้งแปดตึกนี้ ก็มีพวกเขาสามคนที่อยู่ พี่ชายใหญ่มีธุระน่าจะไม่กลับมาเร็วขนาดนี้ ดังนั้นมีความเป็นไปได้เพียงแค่อย่างเดียวก็คือถังหลิน

หลินเป้ยได้ยินเสียงเท้าเดิน ในตอนที่เขาค่อยๆ หันไป หางตาของเขามองเห็นถังหลินที่เดินมาพอดี

หลินเป้ยสูดหายใจลึก จากนั้นก็ค่อยๆ โค้งตัวลง เข้าใกล้ไปยังข้างหน้าของเย่ซือเฉิน แล้วพูดอย่างรวดเร็วเลยว่า “เย่ซือเฉิน ฉันชอบนาย คนนั้นตอนแรกฉันคิดว่านายน่าจะอู่ในห้องนั้น ดังนั้นฉันจึงตั้งใจแอบเข้าไป ฉันคิดไม่ถึงว่าคนที่อยู่ในห้องจะเป็นถังหลิน”

ขณะนี้ เสียงของหลินเป้ยไม่ได้สูง แต่ว่า กลับทำให้ถังหลินที่อยู่ข้างนอกได้ยิน

เพราะว่า คำพูดนี้ของหลินเป้ยตั้งใจพูดว่าถังหลินฟังอยู่แล้ว

เธอไม่อยากให้ถังหลินรับผิดชอบ และเธอก็ไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับถังหลิน เธอจำเป็นต้องกลับไป จำเป็นต้องกลับไปเป็นเจ้าชายน้อยต่อ เธอไม่มีทางอยู่ต่อที่นี่ ยิ่งไม่มีทางแต่งงานกับถังหลิน

แม่ของเธอยังรอเธออยู่ที่ประเทศD เธอคือที่พึ่งพิงคนเดียวของแม่ของเธอ

หากตัวตนของเธอถูกเปิดเผย แม่ของเธอก็จะมีอันตราย เธอไม่สามารถให้ทำให้แม่ของเธอถูกทำร้ายเพราะเธอ

ดังนั้น เธอจำเป็นต้องทำแบบนี้

ขณะนี้ ถังหลินเดินมาถึงข้างนอกของห้องประชุมพอดี ดังนั้น เขาได้ยินคำพูดที่หลินเป้ยพูดอย่างชัดเจน

ได้ยินชัดมาก ไม่ตกขาดแม้แต่คำเดียว