ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 855 แดดดี้ หนูเป็นลูกสาวแท้ๆของแดดดี้นะ(4)

“ไปบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเหรอครับ？ไปหาคุณชายสามเย่เหรอครับ？วันนี้จะไปดักซุ่มรอที่บริษัทหรือครับ？”คนขับรถเสี่ยวหลิวยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พวกเขาจะไปดักซุ่มรอคุณชายสามเย่หรอกหรือ？

เด็กน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้ตอบ พี่ชายไม่ตอบถังจื่อซีก็ไม่มีทางตอบอยู่แล้ว

พี่ชายบอกว่าแผนการของพวกเขาจะให้คนอื่นรู้ไม่ได้เชียว

มันเป็นความลับระหว่างเธอกับพี่ชาย

ทว่าลุงเสี่ยวหลิวพูดไม่ถูก เธอไม่ได้ไปดักซุ่มรอคุณพ่อ เธอไปหาคุณพ่อต่างหาก ไปทำความรู้จักกับคุณพ่อ

นั่นเป็นพ่อของเธอนะ เธอมีความจำเป็นต้องดักรอด้วยหรือ？

เธอวางแผนจะเซอร์ไพรส์คุณพ่อ เป็นเซอร์ไพรส์ใหญ่มากๆ！！

อืม คุณพ่อเห็นเธอ คงต้องเซอร์ไพรส์หนักมากแน่ๆ！

เมื่อถึงบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป ถังจื่อโม่ไม่ได้ลงจากรถ แค่กำชับข้างหูถังจื่อซีไม่กี่ประโยค จากนั้นก็ให้เด็กน้อยถังจื่อซีลงจากรถ

“คุณชายน้อยไม่เข้าไปหรือครับ？”เสี่ยวหลิวเห็นถังจื่อซีลงไปคนเดียว พลางรู้สึกเหลือเชื่อและรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย：“คุณหนูจะเป็นอะไรไหมครับ？”

“ที่นี่คือบริษัทพ่อหนูนะครับ หนูมาหาพ่อจะเกิดเรื่องอะไรได้คะ？”ถังจื่อซีรีบตอบหนึ่งประโยค เสร็จแล้วก็รีบกระโดดลงจากรถ

ถังจื่อซีลงจากรถก็เดินเข้าไปภายในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปโดยตรง

ครั้งก่อนเธอกับพี่ชายเคยมาบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปแล้ว แต่ตอนนี้คุณน้าหน้าเคาน์เตอร์เปลี่ยนแล้ว ซึ่งอีกฝ่ายไม่รู้จักเธอ

ถังจื่อซีรู้ว่าอยากพบคุณพ่อในบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป จำเป็นต้องนัดหมายล่วงหน้า ซึ่งเธอไม่ได้นัด พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ไม่ยอมให้เธอเข้าไปแน่ๆ

ถังจื่อซีกำลังคิดหาวิธีให้คุณน้าประจำเคาน์เตอร์ปล่อยเธอเข้าไป และในเวลานี้นี่เอง จู่ๆเธอก็เห็นเลขาหลิวที่ลงมาชั้นล่างพอดี

ดวงตาถังจื่อซีเปล่งประกาย รีบวิ่งไปหาเลขาหลิว ยืนขวางตรงหน้าเลขาหลิว

เลขาหลิวก้มหน้ามองถังจื่อซีด้วยความมึนงง：“เจ้าหญิงน้อย ทำไมหนูอยู่ที่นี่ล่ะ？”

ทำไมจู่ๆเจ้าหญิงน้อยถึงมาที่บริษัทได้ล่ะ？

นี่มันเกิดอะไรขึ้น？

เขาชื่นชอบเจ้าหญิงน้อยจริงๆ ตอนแรกคิดว่าเจ้าหญิงน้อยอาจเป็นลูกสาวของท่านประธาน แต่เมื่อผ่านการตรวจสอบก็พิสูจน์แล้วว่าเจ้าหญิงน้อยไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธาน

เขารู้ว่าหลังจากท่านประธานรู้ผลเช่นนี้แล้วก็ผิดหวังและทุกข์ใจมาก

ดังนั้นเมื่อเลขาหลิวได้เห็นถังจื่อซีในเวลานี้ อารมณ์จึงซับซ้อนเล็กน้อย

“ใครมากับหนู？”เลขาหลิวเห็นถังจื่อซีคนเดียว พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย เจ้าหญิงน้อยเด็กขนาดนี้ ผู้ปกครองของเธอยังปล่อยให้เธอวิ่งไปเรื่อยคนเดียวอย่างนี้

“หนูมาหาแดดดี้ค่ะ คุณอาพาหนูไปหาแดดดี้นะคะ”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีมองเขา แววตาฉายแสงระยิบระยับ ใบหน้าตื่นเต้นดีใจวันนี้เธอจะมานับพ่ออย่างเป็นทางการ

อืม ทางการมาก ทางการสุดๆ！！

ครั้งนี้จะไม่ให้ผิดพลาดเด็ดขาด

พี่ชายอุตส่าห์วางแผนซะดิบดี

เลขาหลิวอึ้ง สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย หาพ่อ？พ่อที่เจ้าหญิงน้อยเอ่ยถึงคือใคร？

หากยังสืบเรื่องไม่กระจ่าง เลขาหลิวคงให้ตัวเองมีความเพ้อฝันได้บ้าง แต่ตอนนี้ความจริงยืนยันว่าเจ้าหญิงน้อยไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธานแล้ว

งั้นเจ้าหญิงน้อยมาหาพ่อที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ป มาหาใครกันแน่？

เขาสืบได้ความแค่ว่าแม่ของเจ้าหญิงน้อยคือเห่อถงถง สืบรู้ว่าเห่อถงถงมีลูกโดยที่ไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นจึงไม่มีข้อมูลของพ่อเด็ก

“หนูบอกว่ามาสิว่าพ่อหนูเป็นใคร？”เลขาหลิวจูงถังจื่อซีมาอีกด้าน พลางถามเสียงต่ำ เลขาหลิวอยากลองถามดูว่าจะได้ข้อมูลจากปากเจ้าหญิงน้อยหรือไม่

ถึงแม้จะพิสูจน์ได้แล้วว่าเจ้าหญิงน้อยไม่ใช่ลูกสาวของท่านประธาน แต่เขาก็ชื่นชอบเจ้าหญิงน้อยจริงๆ และอยากรู้ว่าใครคือพ่อของเจ้าหญิงน้อย？

“แดดดี้ของหนูก็คือประธานของพวกอาไง”ถังจื่อซีมองเขาด้วยใบหน้าจริงจัง จริงจังจนทำให้คนไม่อาจเกิดความสงสัยได้

เลขาหลิว：“……”

เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก เขาก็หวังว่าจะเป็นผลเช่นนี้เหมือนกัน แต่ความจริงพิสูจน์แล้วว่าไม่ใช่ ไม่อาจใช้คำพูดของเด็กใสซื่อมาหลอกลวงตัวเองได้

แถมเรื่องนี้ยังสะเทือนจิตใจท่านประธานอย่างใหญ่หลวง เมื่อคืนเขาเห็นท่านประธานหดหู่ทุกข์ใจมากับตา อีกทั้งยังเห็นท่าทางสิ้นหวังอีกด้วย

ถ้าไม่ใช่ยังมีคุณนาย เขาเกรงว่าท่านประธานคงเผชิญหน้าไม่ไหวแล้ว

บางครั้ง เมื่อมีความหวัง ต่อมาก็รู้ว่าดีใจเปล่าๆ เพราะไม่ใช่ความจริง ซึ่งมันจะยิ่งทำให้ผิดหวังกว่าเดิม เขาไม่อยากให้ท่านประธานพบเจอเรื่องราวที่ทำร้ายจิตใจอีก

แต่เขาก็ไม่อยากให้เจ้าหญิงน้อยผิดหวังเช่นกัน โดยเฉพาะตอนสบตาของเจ้าหญิงที่เปี่ยมไปด้วยความรอคอยด้วยความหวัง สุดท้ายเลขาหลิวก็ใจอ่อน：“ทำไมหนูถึงคิดว่าท่านประธานคือพ่อของหนูล่ะ？”

“เขาเป็นแดดดี้ของหนูอยู่ตั้งแต่แรกแล้วนี่นา？”เจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีมองเขา พลางกล่าวน้ำเสียงแน่วแน่สุดๆ มันไม่ใช่เธอคิดว่าสักหน่อย

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

“แล้วแม่ของหนูคือใครล่ะ？”ดวงตาเลขาหลิวกะพริบปริบๆ อันที่จริงคำถามนี้ถึงจะเป็นคำถามที่สำคัญที่สุด ขอแค่รู้คำถามนี้ คำตอบก็จะออกมาเอง

เพียงแต่ต่อมาเลขาหลิวก็แอบหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้ เขาสืบได้ความว่าแม่ของเด็กผู้หญิงคนนี้คือเห่อถงถงแล้วแท้ๆ เขายังตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบอะไรอีก？

ถังจื่อซีเงยหน้ามองเขา ไม่ได้ตอบ เพียงแต่แววตาแสดงความหมายอย่างชัดเจนว่า——คุณอาโง่จัง！

“หนูจะพบแดดดี้ อาพาหนูไปหาแดดดี้ที”ถังจื่อซีไม่อยากคุยกับคนโง่ พูดไปเขาก็ไม่เข้าใจ เธออยากพบพ่อ จากนั้นก็พูดกับคุณพ่อ

เลขาหลิวเห็นเจ้าหญิงน้อยไม่มีทีท่าจะบอก แต่เขารู้คำตอบแต่แรกแล้ว ไม่จำเป็นต้องถามให้มากความ เมื่อกี้เขาแค่เลอะเลือนไปชั่ววูบเท่านั้น

เลขาหลิวแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก มองถังจื่อซีพร้อมกับใช้เสียงที่เขาสามารถทำให้อ่อนโยนที่สุด：“ท่านประธานกำลังประชุมอยู่ครับ”

“งั้นคุณอาพาหนูไปห้องทำงานส่วนตัวแดดดี้สิ หนูรออยู่ตรงนั้นก็ได้”เจ้าหญิงน้อยแสดงให้เห็นว่าเป็นคนรู้ความ เธอไม่รบกวนเวลาทำงานของคุณพ่อ

เลขาหลิว：“……”

นาทีนี้ เลขาหลิวไม่รู้ว่าควรพูดเช่นไรดี เจ้าหญิงน้อยน่ารักขนาดนี้ รู้ความขนาดนี้ เขาปฏิเสธไม่ลงจริงๆ

ทว่าเมื่อเขานึกถึงภาพท่านประธานเมื่อคืน เขากลัวว่าท่านประธานเห็นเจ้าหญิงน้อยแล้วจะยิ่งเสียใจ ยิ่งทุกข์ใจกว่าเดิม

เขาเกรงว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจท่านประธาน

ดังนั้นเขารับปากเจ้าหญิงน้อยไม่ได้

“คุณอาไม่อยากพาหนูไปหาแดดดี้หรือคะ？”เจ้าหญิงน้อยมองเลขาหลิวด้วยใบหน้าขมขื่นที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม ปากน้อยเบะขึ้น คล้ายกับใกล้จะร้องไห้ขึ้นมา

“อา……”เลขาหลิวมองท่าทางเสียใจของเจ้าหญิงน้อยก็เริ่มว้าวุ่น เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจเจ้าหญิงน้อยจริงๆ ไม่อยากจริงๆ

ทำให้เจ้าหญิงน้อยเสียใจแล้วเขาจะปวดใจได้ จะรู้สึกอยู่ไม่เป็นสุข รู้สึกว่าเป็นความผิดอย่างหนึ่ง

ทว่า เขาไม่สนใจประธานเพราะเจ้าหญิงน้อยไม่ได้

ถังจื่อซีเป็นเด็กที่ฉลาดมากคนหนึ่ง เคยฝึกสังเกตสีหน้าคนกับเวินลั่วฉิงตั้งแต่เล็ก จึงรู้สึกเวลานี้เลขาหลิวกำลังลังเลเด้วยความอึดอัดใจ

ดังนั้นเจ้าหญิงน้อยถังจื่อซีจึงตัดสินใจงัดท่าไม้ตายออกมาใช้

เมื่อเธอสำแดงท่าไม้ตายออกมา จะไม่มีใครต้านทานได้เป็นอันขาด