ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 961 นี่มันคือความจริง ท่าทีของหัวหน้า（3）

เขาไม่คิดว่าไป๋หยิงจะใช้เรื่องนี้มาจัดการกับถังหยุนเฉิง ช่างไร้มนุษยธรรม และไร้บรรทัดฐานจริงๆ！

“แต่เรื่องนี้มันเหมือนกันซะที่ไหน ? เรื่องที่ถังหยุนเฉิงทำใครจะกล้าออกหน้ารับ ใครยุ่งใครก็ตาย อีกทั้งไม่ว่าใครจะออกหน้ารับก็ช่วยอะไรถังหยุนเฉิงไม่ได้ มีแต่จะทำให้ถังหยุนเฉิงตายเร็วขึ้นก็เท่านั้น ”

“ปรกติคุณทำตัวเหลวไหลก็มากพอแล้ว แต่เรื่องใหญ่แบบนี้คุณก็ยังเอามาล้อเล่นอีก”

“คุณทำแบบนี้มันจะฆ่าคนเอาได้ และมันก็ทำร้ายตระกูลถัง กับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังวย ”

ผู้ดูแลจ้งที่มากความสามารถจากที่เคร่งขรึมก็คำรามลั่นออกมา และเสียงของเขาก็มีแต่จะดังมากขึ้นเรื่อยๆ

ด้านนอก อะเฉียงที่ฟังอยู่ ก็ตัวลีบลงทันที ครั้งนี้หัวหน้าน้อยแย่แล้วจริงๆ

“ผู้ดูแลจ้ง ยังไงตอนนี้ผมก็เป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ คุณตวาดใส่ผมแบบนี้……ไม่ค่อยดีมั้ง ？”ดูท่าหัวหน้าน้อยที่หน้าหนาอย่างกับกำแพงก็เหมือนจะต้านรับไม่ไหวแล้ว ทำไมถึงไม่จบไม่สิ้นสักที

“คุณเป็นหัวหน้าน้อยของใคร ? ผมไม่ใช่ผู้ดูแลของคุณ ผมเป็นผู้ดูแลของหัวหน้า คุณไม่ใช่หัวหน้าน้อยของผม แล้วทำไมผมจะขึ้นเสียงกับคุณไม่ได้” เดิมทีผู้ดูแลจ้งก็โมโหมากพออยู่แล้ว ตอนนี้หัวหน้าน้อยก็ยังมาเถียงอีก น้ำโหที่มีก็เดือดดาลมากขึ้นไปอีก

“ผมต่อว่าคุณไม่ได้แล้วใช่ไหม ? ตอนคุณยังเด็กแก้ผ้าวิ่งไปมา ผมก็เคยเห็นมาแล้ว ……”

“ผู้ดูแลจ้ง เราคุยกันดีๆได้ไหม ? อย่าด่าว่าด้วยถ้อยคำที่เสียๆหายๆได้ไหม ? ” หัวหน้าน้อยที่หน้าหนาตอนนี้ก็ต้านไม่ไหวแล้ว มีธุระก็พูดกันตรงๆ ทำไมต้องลากไปไกลถึงโน่นด้วย

แม้ปรกติหัวหน้าน้อยจะเรียกผู้ดูแลจ้งว่าตาแก่ เพื่อแกล้งให้ผู้ดูแลจ้งโกรธ แต่ในใจเขาก็เคารพรักผู้ดูแลจ้งมาก

แค่ผู้ดูแลจ้งดุด่า เขาก็กลัวแล้ว

“คุณยังรู้ว่าต้องพูดจาดีๆ ตอนที่คุณทำเรื่องพวกนั้น ทำไมคุณไม่คิด คุณดูสิว่าที่คุณทำมันมีแต่เรื่องอะไร”ผู้ดูแลจ้งแค่นเสียงฮึอยู่ในลำคอ อารมณ์โกรธไม่ได้ทุเลาลงเลย และเสียงก็ยังคงดังเหมือนเดิม

“หัวหน้า ผมไปเอาแส้มา ลงโทษตามกฎวินัยของครอบครัวแล้วกัน ” ผู้ดูแลจ้งดุด่าจนเหนื่อยแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกไม่พอใจ เด็กคนนี้ไม่ตีไม่ทำโทษไม่ได้แล้ว

“ผู้ดูแลจ้ง ไม่ขนาดนั้นมั้ง ? ”ซ่างกวนหงยังไม่ทันได้พูดอะไร สีหน้าของหัวหน้าน้อยก็เปลี่ยนไปทันที ตวาดก็แล้ว ดุด่าก็แล้ว เขาก็ยังทน ทำไมต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือด้วย เขาเองก็ไม่เคยถูกตีด้วยแส้มานานแล้ว

ครั้งนี้ผู้ดูแลจ้งไม่ได้ตวาดเขา แต่ไม่สนใจเขาเลย หันหลังแล้วเดินจากไป เห็นได้ชัดว่าจะไปเอาแส้มาจริงๆ

“เฮ้ เฮ้ รอก่อน เรายังไม่ต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือได้ไหม ? ก่อนหน้านั้นหัวหน้าบอกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังลงมือจัดการเองแล้วไม่ใช่เหรอ ? ”เมื่อหัวหน้าน้อยเห็นว่าผู้ดูแลจ้งเอาจริง ท่าทีก็เปลี่ยนไปทันที

“คุณรู้เรื่องอะไร คุณรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะทำอะไร ? แล้วทำยังไง ? คุณรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะทำลายแผนนี้ยังไง ? ผู้ดูแลจ้งหยุดเดิน และจ้องเขม็งมาที่เขา แล้วสบถคำหยาบออกไป

เมื่อผู้ดูแลจ้งได้ยินเขาเอ่ยพูดชื่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

“ผู้ดูแลจ้ง คุณเข้าใจไหม ? ”หัวหน้าน้อยเม้มริมฝีปาก รู้สึกกลัว ภูเขานั้นเปลี่ยนแปลงได้ง่ายแต่นิสัยสันดานคนนั้นเปลี่ยนแปลงได้ยาก เขาตอบกลับไปอย่างไม่กลัว

“ผมไม่เข้าใจ คุณเข้าใจ งั้นก็มา มา มาพูดสิว่ามันเป็นยังไง ? ” ผู้ดูแลจ้งยิ้ม แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มด้วย เจ้าเด็กคนนี้จนป่านนี้แล้วก็ยังเถียงคำไม่ตกฟาก ต้องสั่งสอนเขาสักทีจริงๆ

หัวหน้าน้อย：“……”

หากเขาเข้าใจจริงๆ เมื่อกี้ก็คงไม่ตามติดหัวหน้าอย่างนั้น

“วันๆคุณเอาแต่ทำตัวเหลวไหล และหาแต่เรื่องให้คนอื่นโมโห คุณดูคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเธอ แล้วลองย้อนดูตัวเอง คุณสู้อะไรคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้？”ผู้ดูแลจ้งจ้องเขม็งไปที่เขาแวบหนึ่ง คำพูดนี้มัน……

“ผู้ดูแลจ้ง คุณจะลำเอียงก็ได้ แต่คุณจะลำเอียงแบบขัดกับข้อเท็จจริงไม่ได้ ? ”หัวหน้าน้อยทักท้วงทันที ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ หลายปีมานี้ องค์กรโกสต์ซิตี้ก็เจริญเติบโตมาเป็นอย่างดีภายใต้การดูแลของเขา นั้นไม่ใช่เพราะความสามารถ ? และคุณงามความดีของเขาเหรอ ?

แม้ว่าตาแก่จะลำเอียงแต่ก็ไม่ควรลำเอียงถึงขั้นนั้น

จู่ๆ เขาก็พบว่า เขาได้กลายเป็นคนที่ไม่มีใครรักและทุกคนต่างก็พากันรังแกเขา

“จะว่าไป เธอยังไม่ได้เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ก็เป็นเพียงการคาดเดาของอะเหลียงเท่านั้น ตอนนี้ก็ยังมีหลักฐานการตรวจดีเอ็นเอที่แน่ชัดของเฉิงโหรวโหรว คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของหัวหน้าหรือไม่ ก็ยังไม่รู้เช่นกัน ถ้าให้ดู ความหวังก็ยังลมๆแล้งๆ ผู้ดูแลจ้ง คุณก็อย่าคิดมากไปเลย”ปากของหัวหน้าน้อยก็เบะออก อันที่จริงแล้วในใจเขาก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น เขาก็เพียงแค่อยากจะยั่วโมโหผู้ดูแลจ้ง

ซ่างกวนหงไม่ได้ส่งเสียงใดๆ และเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เมื่อได้ยินสิ่งที่หัวหน้าน้อยพูด ในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองหัวหน้าน้อยแวบหนึ่ง ：“ เพราะฉะนั้น ก่อนหน้านั้นที่พูดว่าจะแต่งงานคือจะแต่งกับใคร ？”

หัวหน้าน้อย：“……”

บ้าเอ๊ย พูดมากจนเป็นเรื่อง หากรู้แบบนี้เขาไม่น่าจะคึกคะนองจนทำเรื่องแบบนี้เลย

เรื่องนี้เดิมทีก็หาข้ออ้างถูไถไปได้แล้ว ทำไมตอนนี้ถึงหยิบยกเอามาพูดอีก

และครั้งนี้หัวหน้าก็เป็นคนเอ่ยพูดขึ้นมาเองเสียอีก

หากหัวหน้าเอ่ยปาก อยากจะเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยนั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย

“อืมใช่ เจ้าเด็กน้อยอย่างคุณอยากแต่งงานกับใครนะ ? ผู้ดูแลจ้งก็กลับได้สติอีกครั้ง สายตาจ้องเขม็งมาที่หัวหน้าน้อย

“ผมก็แค่ล้อเล่นเอง ก็ก่อนหน้านั้นทุกคนไม่ใช่เอาแต่เร่งผมหรอกเหรอ ? อันที่จริงผมไม่อยากแต่งงานเลยสักนิด”หัวหน้าน้อยก็ยังคงคาดหวัง คิดว่าจะพอจะถูไถผลัดมันไปได้

“อะเฉิง ล่าสุดท้ายที่ฉันใช้แส้กับนายมันเมื่อไรกัน ?”จู่ๆซ่างกวนหงก็พูดคำนี้ออกมา

หัวหน้าน้อยนิ่งงันไป คิดถึงเมื่อครั้งล่าสุดที่โดนแส้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปทันที

ผู้ดูแลจ้งก็ตกใจเช่นกัน เมื่อกี้เขาแค่พูดไปอย่างนั้น ไม่ได้ต้องการให้หัวหน้าเฆี่ยนหัวหน้าน้อยจริงๆ

“ใช่ ผมเคยได้ยินมาว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอาจจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า”หัวหน้าน้อยรู้สึกเวลานี้แผ่นหลังตัวเองปวดร้าวไปหมด ก็ไม่กล้าที่จะปิดบังอะไรอีก

“ดังนั้น คุณอยากจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง？”ผู้ดูแลจ้งมองไปยังหัวหน้าน้อย กลอกตาไปมา ราวกับตัวเองหูแว่วไป

“ตอนนี้เธอ……”หัวหน้าน้อยรู้ดีว่าคำถามนี้ยากที่จะตอบได้ เพราะฉะนั้นเขาเลยบอกปัดเพื่อให้มันผ่านไป

“ผมว่าคนที่ทำตัวไร้สาระไปวันๆอย่างคุณยังกล้าคิดที่จะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ทำไมคุณไม่บินขึ้นฟ้าไปเลยล่ะ”ผู้ดูแลจ้งพูดขัดเขาขึ้นมา แล้วจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ไม่รู้จะพูดยังไง

“พวกคุณพูดตลอดไม่ใช่เหรอว่าในบรรดาคนรุ่นราวเดียวกันนั้นผมเป็นคนที่เพียบพร้อมที่สุด？”หัวหน้าน้อยแสดงความไม่พอใจ ทำไมเขาจะคิดไม่ได้ ? เขาอยากจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังทำไมถึงต้องคิดว่าเขาเพ้อฝันด้วย ?

คำพูดนี้ทำไมฟังแล้วมันถึงไม่รื่นหูนัก ?

“นั่นมันเมื่อก่อน……”ผู้ดูแลจ้งมองไปที่เขาแวบหนึ่ง อย่างสบายๆ แล้วตอบกลับเสียงดัง

หัวหน้าน้อย：“……”

ตาแก่ยังพูดดังกว่านี้ได้อีกไหม ?

“หัวหน้าน้อย เราเป็นคนต้องรู้ข้อบกพร่องของตัวเอง ”

“เราเป็นคนต้องมีจิตสำนึกที่ดี ”