ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่179 คุณชายสามเย่หึง แย่แล้ว(2)

บทที่179 คุณชายสามเย่หึง แย่แล้ว(2)

คุณชายห้าฉิงได้ยินคำพูดของคนๆนั้นแล้วจึงอดที่จะ หัวเราะออกมาไม่ได้ : “ดูแล้ว งานเลี้ยงคืนนี้คงจะครึกครื้น มากจริงๆ ใช่แล้ว ผมนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ผมเองก็ได้รับจดหมาย เชิญเหมือนกัน ถ้าไม่อย่างนั้น ผมเองก็ลงไปร่วมสนุกด้วยดี กว่า”

“อืม นายก็ลองไปสิ” เย่ซือเฉินเหลือบมองเขา ด้วยสีหน้า ท่าทางที่ดูไม่สนใจไยดี น้ำเสียงที่นิ่งเรียบ เพียงแต่คุณชาย ห้าฉิงกลับรู้สึกตัวแข็งที่อขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ปฏิกิริยานี้ของพี่สาม จู่ๆเขาก็คิดว่า พี่สามจะทำเรื่องอะไร ที่เป็นที่ตกตะลึงในงานเลี้ยงดูตัวคืนนี้หรือเปล่ากัน?

ตอนที่เป็นหรวนหรวนเห็นเวินลั่วฉิงนั้น ทันใดนั้นดวงตาที่มี แต่ความอิจฉาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที โดยเฉพาะตอนที่เห็น ปฏิกิริยาของหนุ่มๆภายในงานที่ต่างก็พากันมองไปที่ เวินลั่วฉิง ตอนนั้นเองเวินหนวนหรวนรู้สึกโมโหเสียจนอยาก จะฆ่าคน

ทำไมเธอถึงคิดไม่ถึงกันว่าเป็นถั่วนิ่งสามารถเปลี่ยนชุดได้ ไม่เพียงแค่ทำให้แผนของเธอล้มเหลวเพียงเท่านั้น อีกทั้งพอ เวินลั่วฉิงปรากฏตัวออกมานั้น กลับทำให้คนทั้งงานตกตะลึง ไปด้วยเสียอีก

สายตาของหนุ่มในงานนั้นจ้องมองไปยังร่างของเวินลั่วฉิง

นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทนรับได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่จะ ได้รับสายตามองมาจากทุกคน เป็นลั่วนิ่งไม่คู่ควร เงินหรวนหรวนเลือกหาโอกาสที่เหมาะเจาะเดินมากับ พนักงานบริการมาตรงมุมบันไดระหว่างชั้นสองและชั้นสาม “ของที่ฉันให้เตรียมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” เวินหรวนหรวน ไม่ได้แกล้งทำเป็นอ่อนโยนอีกแล้วในเวลานี้ เสียงนั้นดูน่ากลัว

จนทำให้รู้สึกขนลุก

“เรียบ เรียบร้อยแล้วค่ะ” พนักงานบริการคนนั้นรู้สึกกลัว ขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“อืม เวินลั่วฉิงไม่ดื่มแอลกอฮอล์ คุณปู่เลยเตรียมโค้กเอาไว้ ให้ เธอเอาของที่เตรียมมาใส่ไปในโค้กให้เวินลั่วฉิงดื่ม” น้ำ เสียงของเวินหรวนหรวนนั้นฟังแล้วช่างดูร้ายมากเหลือเกิน ชัดเจนว่าเธอได้เตรียมแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว

“แล้วถ้าคุณเขาไม่ดื่มล่ะคะ?” พนักงานเอ่ยถามด้วยเสียง สั่นเทา

“ถ้าหากไม่ดื่ม เธอก็หาโอกาสหลอกล่อออกมา ต่อให้จะ ต้องใช้วิธีกรอกปากก็ต้องกรอกมันเข้าไปให้ฉัน” เสียง สะท้อนที่ดังขึ้นตรงบันไดนี้ของเวินหรวนหรวนยิ่งเพิ่มความ หวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

และเวลานี้เองคุณชายห้ายิงและเยซือเฉินที่ยืนอยู่ตรงชั้น สามนั้นจึงได้ยินบทสนทนาของเธออย่างชัดเจน

“คุณหนูสองตระกูลเวินครั้งที่แล้วก็วางแผนให้เวินลั่วฉิง ขโมยของที่หมิงเจ๋ ครั้งนี้ยังจะมาวางยาเวินลั่วฉิงในงานเลี้ยง นี่อีก ร้ายกาจมากจริงๆ” มุมปากของคุณชายห้าฉิงปรากฏ ความเย้ยหยันออกมา

“พี่สามจะช่วยเวินลั่วฉิงหรือเปล่า” คุณชายห้าฉิงมองไปยัง เยซื้อเฉิน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกมาตลอดว่าเวินลั่วฉิงไม่คู่ควร กับพี่สาม แต่ในเมื่อตอนนี้เป็นลั่วนิ่งเป็นภรรยาของพี่สาม เรื่องนี้ในเมื่อพวกเขารู้แล้วก็คงจะทำเป็นไม่สนใจไม่ได้หรือ เปล่า?

“คงไม่จำเป็นหรอก” หางคิ้วของเย่ซือเฉินยกขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกว่าตอนนี้คงยังไม่มีความจำเป็นนั้น เขาอยากจะเห็น มากกว่าว่าเธอจะรับมือได้อย่างไร

“เข้าใจแล้วครับ” คุณชายห้าฉิงเข้าใจความหมายของ เยซื้อเฉิน ดวงตาปรากฏความตื่นเต้นออกมา ดูแล้วคืนนี้คงจะ มีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นให้ดูจริงๆแล้วสิ

ถึงแม้ว่าพี่สามแต่งงานกับเงินลั่วชิงเพราะมีจุดประสงค์อื่น พี่สามเองก็อาจจะหย่ากับเวินลั่วฉิงในอีกไม่นาน แต่อย่าง น้อยตอนนี้พี่สามกับเป็นลั่วนิ่งก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่

ในสายตาของพี่สามคนที่มารังแกคนของพี่สาม นั่นไม่ใช่ว่า จะเป็นการหาเรื่องตายอย่างนั้นหรือ?

หลังจากที่เป็นหรวนหรวนและพนักงานคนนั้นออกไปแล้ว เย่อหยุ่นานก็ค่อยๆเดินออกมา แล้วมองไปยังทิศทางที่ทั้ง สองคนนั้นเดินไป แววตาของเขาดูซับซ้อน

เป็นลั่วนิ่งถูกคุณปู่เวินพาเข้ามาในห้องโถงใหญ่แล้วนั้น เมื่อ เห็นคนที่อยู่ด้านในแล้วอดที่จะรู้สึกตะลึงไม่ได้ เดิมทีเธอคิด ว่างานเลี้ยงครั้งนี้จะเชิญเพียงแค่เพื่อนสนิทของคุณปู่เท่านั้น แต่ตอนนี้ดูแล้วเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดไว้

ภายในห้องโถงนี้มากกว่าครึ่งล้วนแต่เป็นพวกหนุ่มๆ ที่มี ความสามารถของเมืองA เงินลั่วชิงขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย รู้สึกถึงความผิดปกติ แต่ เธอมาแล้ว อีกทั้งคุณปู่เป็นคนพาเธอมาเองด้วย เธอจะออก ไปตอนนี้ก็คงไม่ได้

“ฉิงฉิง คุณย่าเหอของหลานไม่ค่อยสบาย ปู่พาคุณย่าเหอ ไปพักก่อนนะ หลานช่วยต้อนรับแขกให้ปู่หน่อยแล้วกัน” เดิมที่คุณปู่เวินจัดงานเลี้ยงดูตัวขึ้นมาก็เพื่อเวินลั่วฉึง เขากลัว ว่าถ้าเขาอยู่ในงาน หนุ่มๆสาวๆก็คงจะเก้ๆกัง ดังนั้นเขาจึงหา ข้ออ้างเพื่อปลีกตัวออกมา

คุณปู่เดินกลัวว่าเขาออกมาจากงานแล้ว เวินลั่วฉิงก็จะแอบ หนีออกมาด้วย ดังนั้นเขาจึงตั้งใจบอกให้เธอคอยอยู่ช่วย รับแขก

คุณปู่เวินพูดเสร็จแล้ว ก็ไม่รอให้เวินลั่วฉิงปฏิเสธ แล้วจึงพา คุณย่าเหอออกมา

เวินลั่วฉิงแอบพ่นลมหายใจออกมา วันนี้เธอโดนแผนของ คุณปู่เล่นงานแล้วอย่างนั้นหรือ? งานเลี้ยงดูแล้วก็รู้ว่าคุณปู่มี อีกจุดประสงค์หนึ่ง

ถึงแม้ว่าตอนที่คุณปู่จะไปนั้นได้สั่งเธอเอาไว้ให้คอย ต้อนรับแขก แต่เป็นลั่วนิ่งก็ยังอยากจะหาโอกาสแอบหนีออก ไปอยู่ดี

“คุณหนูใหญ่คะ นี่โค้กของคุณค่ะ คุณปู่เวินทราบว่าคุณไม่ ดื่มแอลกอฮอล์ จึงสั่งไว้เป็นพิเศษค่ะ ” เพียงแต่ยังไม่รอให้เธอ ออกไปนั้น พนักงานคนหนึ่งก็ยกโค้กแก้วหนึ่งมาเสิร์ฟตรง หน้าเธอ

พนักงานยื่นโค้กแก้วที่ใส่ยาเอาไว้ไปตรงหน้าเวินลั่วฉิง ใน เมื่อเธอรู้สึกถึงความผิดนี้เหมือนวัวสันหลังหวะ เธอจึงก้มหน้า

ไม่กล้ามองเงินลั่วชิง “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เวินลั่วชิงส่งยิ้มให้เล็กน้อย แล้วรับมา

พนักงานแอบถอนหายใจออกมา แล้วเธอก็เหลือบมองไป ยังเป็นหรวนหรวน

เวินหรวนหรวนที่ลอบสังเกตเวินลั่วฉิงอยู่ตลอดนั้นเห็นว่า เวินลั่วฉิงรับแก้วโค้กที่มียาไปแล้วนั้น มุมปากของเธอจึงยก ขึ้นมาอย่างพอใจ ต่อไปก็รอดูเรื่องสนุกได้เลย

เย่อหยู่นานมองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ เขาเม้มปาก แล้วมอง ไปยังเวินหรวนหรวนแวบหนึ่ง สีหน้าท่าทางของเขาดูซับซ้อน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

“ไม่ใช่มั้ง เป็นลั่วนิ่งถูกหลอกได้ง่ายๆแบบนี้เลยหรือ” คุณ ชายห้าฉิงที่รอดูความสนุกนี้อยู่ทางด้านบนขมวดคิ้วขึ้น : “อาการป่วยของเวินลั่วฉิงดีขึ้นแล้ว แต่กลับไม่รู้จักระวังตัว เองเลย ยังคงโง่อยู่จริงๆ”

มุมปากของเชื้อเฉินยกขึ้นอย่างช้าๆ เขาไม่เชื่อว่าเธอจะ ถูกหลอกได้ง่ายๆแบบนี้

ฉิงถึงไม่รู้ว่าเธอก็คือคุณถัง แต่เขารู้ เขารู้ว่าเขาเองก็คงจะ เดาไม่ผิด วันนี้ที่เขาไม่ได้เข้าไปอยู่ในห้องโถง แต่เลือกที่จะ มายืนดูอยู่ตรงนี้ ก็เพื่อจะมาคอยจับพิรุธของเธอ

ในห้องโถง เป็นลั่วนิ่งที่ถือแก้วโค้กแก้วนั้นอยู่ ค่อยๆยกขึ้น มาใกล้ปาก….

เวลานั้น สีหน้าท่าทางของหลายๆคนก็มีการเปลี่ยนแปลง

ขึ้นมา พนักงานรู้สึกกลัวและหวาดผวา เงินหรวนหรวนรอคอย อย่างตื่นเต้น เย่หยู่นานกำลังรู้สึกลังเล

สีหน้าท่าทางของอยู่ซื้อเฉินไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง แต่ ดวงตาทั้งสองข้างของเขากำลังจ้องมองไปยังร่างของ เงินลั่วชิงอยู่ตลอด เพียงแต่เห็นเธอระวังตัวอยู่ตลอด เพื่อ เป็นการป้องกันถูกเธอเห็นเข้าเสียก่อน ตอนที่เขามองเธอนั้น จึงซ่อนสายตาที่เฉียบแหลมเอาไว้

“พี่สาม แก้วโค้กนั่นวางยาเอาไว้นี่ ถ้าหากเธอดื่มเข้าไป กลัวว่า..” คุณชายห้าฉิงรู้สึกร้อนรนขึ้นมาจริงๆแล้ว

เพียงแต่ เป็นลั่วนิ่งกลับไม่ได้ดื่ม เธอเอาแก้วโค้กออกจาก ปากไป

เป็นลั่วนิ่งเขย่าโค้กที่ถืออยู่ในมือเบาๆ ดวงตานั้นจ้องมองไป ยังทิศทางของเวินหรวนหรวน ดวงตานั้นปรากฏรอยยิ้มออก มา มุมปากของเธอยกขึ้นมาเล็กน้อย

เงินหรวนหรวนสบตากับเงินลั่วชิง รู้สึกตกใจ ทั้งๆที่ตอนนี้ เป็นลั่วนิ่งกำลังยิ้มอยู่ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกชาไปหมดทั้งตัว และขนลุกอีกด้วย

ทางด้านบน มุมปากของเย่ซือเฉินมีรอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้น ไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ

เธอรู้ตัวแล้ว ถ้าเช่นนั้นแล้วต่อไปก็….