ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่93สุดยอดของความเลว!

บทที่93สุดยอดของความเลว!

“คุณเฉียวเป็นแขก…”คุณชายสามเย่เห็นภรรยา ตัวเองยิ้ม ก็โล่งอก แน่นอนว่าเขาคิดว่าบางเรื่องก็ต้อง อธิบายให้ชัดเจนกับภรรยา เขาไม่ชอบความเข้าใจ อะไรทั้งนั้น

คำว่าคุณเฉียวเป็นแขก ทำให้ร่างของเฉียววี่หนาน สั่นอย่างชัดเจน และก็ทำให้หน้ากากที่เฉียววี่หนาน พยายามสวมมีรอยแยก แต่ว่าเย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเธอ

ก็เลยไม่เห็น

ถึงแม้เงินลั่วชิงจะแค่ทิ้งสายตาไว้ แต่ทำให้การ ตอบสนองของเฉียววี่หนานมองออกอย่างชัดเจน

“งั้นฉันล่ะ? “เวินลั่วฉิงจงใจตัดบทของเย่ซื้อเฉิน เงยหน้ามองเขานิดๆ

“คุณคือภรรยาผม เป็นคุณนายน้อยของตระกูล เย่”เย่ซื้อเฉินจะไม่เข้าใจความหมายของเธอได้ไง เขา ยื่นมือ บิดจมูกเธอเบาๆ : “พอใจไหม?

“อือ พอใจ”เป็นลั่วนิ่งพยักหน้า ยิ้มอย่างมีความสุข ความร่วมมือของเย่ซื้อเฉินครั้งนี้ เธอจะไม่พอใจได้ อย่างไร?

เธอคิดว่าเย่ซื้อเฉินให้ความร่วมมือเธอ ทำตาม สัญญาที่เยซือเฉินแต่งงานกับเธอก็เพื่อให้คุณปู่เย่เห็น ดังนั้น ต่อหน้าคุณปู่เย่ เย่ซื่อเฉินจะต้องให้ความร่วมมือ”แสดงความรักฉากนี้กับเธอ

เป็นลั่วนิ่งถือว่าคิดได้อย่างแม่นยำ ถึงคิดใช้วิธีนี้มา จัดการเฉียววี่หนาน

แต่ว่าเธอคิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะให้ความร่วมมือ อย่างดี ดูเหมือน คุณชายสามเย่คนนี้จะแสดงละคร เก่ง! !

ผลลัพธ์นี้ดีอย่างไม่คาดคิด นี่เป็นผลลัพธ์ที่เธอ ต้องการ! !

เฉียววี่หนานก็เหมือนดอกบัวที่บานบนก้อนเมฆ เป็นธรรมและสง่างาม บริสุทธิ์และมีเกียรติ และยัง อ่อนโยนใส่ใจ คนดีเข้าใจผู้อื่น

และเธอก็เหมือนกระบองเพชรที่ไร้สีสัน หน้าตาไม่ ดี และยังมีหนามทั้งตัว อีกทั้งยังหยิ่งผยอง ชอบบงการ ไม่มีเหตุผลเลย

การเปรียบเทียบสิ่งนี้ช่างมีความแตกต่าง!

เงินลั่วชิงจงใจแสดงถึงความแตกต่างนี้ จากนั้น เธอก็ใช้ประโยคธรรมดาๆในความแตกต่างนี้มาพูดเพื่อ แสดงถึงความจริงที่โหดร้ายที่เฉียววี่หนานรับไม่ได้ที่ สุด

ไม่ว่าเฉียววี่หนานจะดีแค่ไหน แต่สำหรับเฉียว หนานแล้ว ซื้อเฉินก็เหมือนพระจันทร์ตรงท้องฟ้า ที่ ดูเหมือนอยู่ใกล้ตา แต่ห่างไกลเกินจะคว้าได้ ในใจเธอ ต้องการแต่ก็ได้มาไม่ได้
ไม่ว่าเธอเวินลั่วฉิงจะธรรมดาแค่ไหน แต่สำหรับ เธอแล้ว เยซื้อเฉินที่ควรจะอยู่ไกลเกินคว้า ตอนนี้เธอ กลับได้มาโดยไม่ต้องคว้า

ระดับสุดยอดของคนเลวก็เป็นแบบนี้แหละ! ! วันนี้ไม่สามารถเฉียววี่หนานเจ็บช้ำใจได้ เธอก็ไม่

ใช่เงินลั่วชิงแล้ว

“โอเค ไม่ต้องยืนหน้าประตูแล้ว เข้ามากันเถอะ”จู่ๆ ท่านหญิงเย่ก็พูด ประโยคนั้นฟังดูไม่ค่อยพอใจ ท่าน หญิงเย่เงยหน้ามองเงินลั่วชิง จากนั้นก็พูดเสริมไป ว่า: “ที่หนานฉันเชิญมาเอง”

ประโยคที่เสริมของท่านหญิงเย่นี้สามาถพูดได้ว่า เป็นประโยชน์ เพื่อให้เฉียววี่หนานโล่งอก และอยากทำ เพื่อข่มเงินลั่วเฉิง

จากประโยคนี้ เป็นลั่วนิ่งก็เข้าใจทัศนคติของท่าน หญิงเย่ ว่าพอใจเฉียววี่หนานมาก แต่ไม่ค่อยพอใจเธอ ถึงเย่ซื้อเฉินจะแต่งงานกับเธอ ท่านหญิงเย่ก็ยัง หมายความว่าอยากให้เฉียววี่หนานมาแทนที่

“อ๋อ ฉันรู้ค่ะ เมื่อครู่สามีพูดแล้ว คุณเฉียวเป็น แขก”เงินลั่วชิงมองไปที่ท่านหญิงเย่ ยิ้มหวานให้ดู เหมือนไม่รู้ตัว ท่าทางไร้เดียงสามาก จริงใจมาก

ท่านหญิงเย่

ท่านหญิงเย่มองไปที่รอยยิ้มโง่ๆของเวินลั่วฉิง รำคาญและโกรธมาก แต่ก็พูดไม่ออก
เยื้อเฉินมองเงินลั่วชิง ดวงตาเขาสั่นไหว ที่เธอ ตอบดูเหมือนไม่ตั้งใจ แต่กลับเป็นประโยคที่เหมือน เข็มแทงลง ทำให้คนโต้กลับไม่ได้

ไม่ได้ตั้งใจ? ! ถ้าเขาเชื่อว่าเธอไม่ตั้งใจงั้นก็ตก

นรกแล้วจริงๆ !

วันนี้เขาพาเธอกลับบ้านของตระกูลเย่ ที่จริงอยาก ใช้โอกาสทดสอบเธอ เห็นแบบนี้แล้ว ผลลัพธ์ก็ไม่เลว เลย

“แกแต่งกับคนบ้าน่าเกลียดขนาดนี้เพื่อเอากลับมา ตั้งใจทำให้ฉันโกรธหรือไง? “คุณปู่เย่มองเงินลั่วฉิงอ ย่างเย็นชา ปกปิดคาวมเยาะเย้ยและดูถูกของเขาไม่ หมด คำนี้ช่างไม่น่าฟังเสียจริง

ตาของเย่ซื้อเฉินก็หรี่ลง สีหน้าก็เคร่งขรึมลง เขา อยากจะพูด

“สามี ฉันโง่ไหม? “เป็นลั่วนิ่งกลับเงยหน้าขึ้น มอง เขา ถามอย่างตั้งใจ

“ไม่โง่”เยซื้อเฉินอึ้ง จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้น ประโยคนี้คุณชายสามเย่ตอบอย่างมั่นใจ

เยซื้อเฉินตอบแบบนี้ เป็นสิ่งที่เวินลั่วฉิงคาดไว้ เงินลั่วชิงพอใจมาก เธอถามต่อไปว่า: “สามี ฉันน่า เกลียดไหม?

“ไม่น่าเกลียด”เย่ซือเฉินไม่ลังเล ตอบอย่างไวมาก ตรงมาก ในสายตาเขา เธอไม่เคยน่าเกลียด ดังนั้นนี่คือคำพูดที่จริงใจของคุณชายสามเย่ จริงใจมาก

แต่ว่า คนอื่นไม่รู้ใจของคุณชายสามเย่ ผู้หญิงคน นั้นน่าเกลียดขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินลืมตาพูด เรื่องไร้สาระ

เวินลั่วฉิงคิดว่าเย่ซือเฉินเล่นละครไปตามน้ำ เธอคิดว่าเย่ซื้อเฉินแสดงละครเก่งมากจริง “สามี ฉันสวยไหม? “ตาของเวินลั่วฉิงเป็นประกาย นิดๆ จากนั้นก็จงใจถาม

เธอรู้คิดว่า จากคำพูดของเย่ซื้อเฉินแล้ว บอกว่า เธอไม่น่าเกลียดไม่ยาก แต่ถ้าเธอถามไปกว่านั้นล่ะ?

เป็นลั่วนิ่งมองไปที่เย่ซือเฉิน อยากรู้มากว่าคำถา มนี้เย่ซื้อเฉินจะตอบอย่างไร เธอยอมรับว่าตอนนี้เธอ ซนหน่อยๆ

เยซือชวนที่นั่งอีกข้างก็ยกมุมปากขึ้น ผู้หญิงคนนี้ ผิดปกติจริง หน้าแบบเธอเนี่ย? พี่ชายบอกว่าเธอไม่น่า เกลียดก็ฝืนมากแล้ว เธอยังจะมากล้าถามพี่ชายว่า สวยไม่สวยอีก?

สวย? สวยกับผีสิ คนแบบเธอ ผีเห็นยังกลัว

คนอื่นสองสามคนได้ยินคำถามของเวินลั่วฉิงก็ ต่างตะลึง มองไปที่เป็นลั่วนิ่งอย่างกับตัวประหลาด ถามหน่อย ประโยคนี้เธอถามมาได้ไง? พอทุกคนได้สติ ก็รอดูเรื่องตลกน่าขำ
ใครจะไปรู้เยซือเฉินที่ไม่เคยโกหก และเย่ซือเฉิ นที่เย่อหยิ่งเสมอมา จากที่ไม่เคยเข้าใจนัยแฝง ไม่เคย รู้จักความอ่อนหวาน ไม่เคยรักษาน้ำใจ

เงินลั่วชิงถามคำถามแบบนี้กับเย่ซือเฉิน แสดงว่า อยากหาเรื่องน่าอายให้ตัวเอง

“สวย”แต่ว่า คุณชายสามเย่มองไปที่เวินลั่วฉิง ตั้งใจพูดคำนี้มาก

ทันใดนั้น ทุกอย่างก็เงียบลง ทุกคนต่างตะลึงจน แข็งที่อ ไม่มีใครรู้ว่าคุณชายสามเย่พูดว่าสวยมาได้ยัง ไง

ตาของเวินลั่วฉิงกะพริบ เขามองใบหน้าเธอขนาด นี้ หน้าไม่แดงไม่หายใจหอบ พูดว่าสวยทั้งที่ตาไม่ กะพริบ ทำให้เขาลำบากใจจริงๆ

เวินลั่วฉิงคิดว่าเธอแสดงได้ดีแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า เย่ซื้อเฉินจะเก่งกว่าเธอเสียอีก

จู่ๆเธอก็รู้สึกดีใจมาก ฮ่าฮ่าฮ่า!

แน่นอน เวินลั่วฉิงได้แต่ขำในใจ ใบหน้าไม่ได้ แสดงความผิดปกติอะไรออกมา ละครนี้ยังต้องแสดง ต่อไป

“ว้าว แบบนี้ฉันก็โล่งใจ”เป็นลั่วฉิงสูดหายใจเข้า แรงๆ มือข้างหนึ่งตบไปที่หัวใจดวงน้อยๆของ เธอ: “ตกใจหมด ฉันเกือบจะเชื่อไปแล้วว่าเขาจงใจ พูดให้ร้ายฉัน”
ได้ยินประโยคนี้ของเวินลั่วฉิง ทุกอย่างก็เงียบอีก

ครั้ง! !