ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่960 นี่มันคือความจริง ท่าทีของหัวหน้า（2）

ในตอนนี้เฉิงโหรวโหรวดูงุนงงไม่เบา เมื่อได้ยินลุงเหลียงคุยกับเจ้าเก้า ใบหน้าก็มีความน้อยใจมากขึ้นกว่าเดิม

“ที่นี่มีเพียงคุณกับคุณเฉิงเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง อีกอย่างคุณเป็นคนพาคุณเฉิงกลับมา เรื่องนี้เหมาะที่จะให้คุณเป็นคนจัดการมากกว่า ตอนนี้เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา ผู้ดูแลจ้งเพิ่งจะพูดไปอย่างชัดเจน ทำทุกอย่างตามการปฏิบัติต่อเจ้าหญิงของพวกเราได้เลย” ลุงเหลียงเห็นความน้อยใจบนหน้าของเฉิงโหรวโหรว ดังนั้นเลยพูดด้วยความเบาลงไปมาก และก็เห็นใจเธอขึ้นมาบ้างแล้ว

ถึงแม้ว่าเรื่องเมื่อครู่จะยังไม่ได้พูดอะไรให้ชัดเจน แต่ว่าลุงเหลียงเองก็รู้อยู่แก่ใจดี ว่าเรื่องบางเรื่องมันยังไม่แน่นอน

ตอนนี้เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขา แต่ก็เป็นเพียงแค่ตอนนี้！จากนี้ก็ไม่มีใครมั่นใจ

“โอเค ฉันรู้แล้ว” เมื่อเจ้าเก้าได้ฟังคำของลุงเหลียง ในใจก็คิดขึ้นได้ และพอจะรู้แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไป

เพียงแต่ว่า การปฏิบัติตามองค์กรโกสต์ซิตี้นั้น องค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาเหมือนจะไม่เคยมีเจ้าหญิงมาก่อนเลย

หัวหน้านั้นเป็นลูกคนเดียวของหัวหน้าเก่า ไม่มีพี่น้องเลยแม้แต่คนเดียว และไม่มีเจ้าหญิงด้วย แถมหัวหน้ายังไม่ได้แต่งงานมาจนถึงตอนนี้ด้วย ดังนั้นการปฏิบัติต่อเจ้าหญิงมีเกณฑ์อย่างไรกันแน่นะ？

ก็น่าจะเป็นการเคารพ ยกย่องเทิดทูน อยากได้อะไรก็ต้องหามาให้ อยากทำอะไรก็ต้องได้ทำอย่างนั้นสินะ？

เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาก็ต้องเป็นแบบนั้น！

ในใจของเจ้าเก้ามีความคิดขึ้นมาแล้ว

“เจ้าหญิง……เฉิง เชิญ……” เจ้าเก้าได้ยินลุงเหลียงเรียกเฉิงโหรวโหรวว่าคุณเฉิง แต่ว่าเธอคิดว่าตามฐานะของเธอ การเรียกเฉิงโหรวโหรวคงไม่เหมาะสม ดังนั้นเจ้าเก้าเลยเรียกเป็นเจ้าหญิงแทน

ลุงเหลียงไม่ได้พูดอะไรต่อ

คุณชายหานแววตาเป็นประกาย พลางขยับมุมปากเล็กน้อย เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ว่าสุดท้ายก็ทนเอาไว้ ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ณ ที่อยู่ของซ่างกวนหง

หลังจากที่หัวหน้าน้อยตามเข้ามาแล้ว ทุกคนก็เงียบลง เขาไม่เหมือนกับปกติเลยแม้แต่น้อย เขาในตอนนี้ทั้งเงียบและเรียบร้อยไม่พูดไม่จาเลยล่ะ

ผู้ดูแลจ้งเห็นท่าทีของเขาแบบนั้น ก็ฉีกยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในตอนนี้ ไม่ต้องให้เขาพูดอะไรแล้ว มีหัวหน้าอยู่ด้วย ก็เพียงพอสำหรับหัวหน้าน้อยแล้ว

บอดี้การ์ดอะเฉียงไม่ได้ตามเข้ามาด้วยในตอนนี้ ดังนั้นหัวหน้าน้อยที่ขุดหลุมฝังตัวเองเลยต้องรับกรรมไปคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ต้องรับเพียงคนเดียวเท่านั้น

“พูดมาเถอะ” ซ่างกวนหงนั่งลง จากนั้นก็มองขึ้นมา ที่ตัวของหัวหน้าน้อย

“ฉันเป็นคนทำผลการตรวจดีเอ็นเอของเฉิงโหรวโหรวเอง ฉันให้คนไปเอาเส้นผมของคุณย่ามา ดังนั้นผมที่เจ้าเก้าเอากลับไปคือผมของคุณย่าน่ะ” ในสถานการณ์แบบนี้ หัวหน้าน้อยไม่กล้าปิดบังอะไรอีกแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะปิดบังตั้งแต่แรก เพียงแต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ได้

“ผมของคุณย่า คุณก็คิดได้เนอะ” ผู้ดูแลจ้งทนไม่ได้เลยมองไปที่หัวหน้าน้อย： “คุณย่าก็อายุมากขนาดนั้นแล้ว คุณก็ยังทำได้ลงคอ”

หัวหน้าน้อยแววตาสั่นไหว เขาเอาเส้นผมของคุณย่ามาเพียงไม่กี่เส้น ไม่เจ็บเลยด้วยซ้ำ คุณย่าเองก็ไม่รู้ตัว ทำไมผู้ดูแลจ้งถึงมาพูดแบบนี้ เหมือนกับว่าเขาทำอะไรคอขาดบาดตาย

“วันนี้ล่ะ？” ถึงวันนี้ซ่างกวนหงจะอยู่ที่นี่ตลอดเวลา เขาเห็นทุกขั้นตอน แต่ว่าเมื่อได้ฟังมู่เฉิง เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะถามสักหน่อย

“วันนี้ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆ การตรวจดีเอ็นเอวันนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย คุณอยู่ที่นี่ ฉันเองก็ไม่กล้าหรอก” หัวหน้าน้อยอธิบายอย่างชัดเจน จนแทบจะสาบานแล้ว

“ทำไมถึงทำแบบนี้？” เมื่อซ่างกวนหงได้ฟังมู่เฉิงพูด แววตาก็มืดดำลง ก่อนจะถามเหตุผลที่มู่เฉิงลงมือกับผลการตรวจดีเอ็นเอ

“ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงมาหาฉัน บอกว่าอยากจะร่วมมือกับฉัน” หัวหน้าน้อยไม่ลังเลที่จะผลักไป๋หยิงออกไป ตอนแรกเขาอยากจะเอาผู้หญิงคนนี้ออกไปให้ถึงที่สุดเลยด้วยซ้ำ

“เธอเป็นคนของเจิ้งฉง……” หัวหน้าน้อยเริ่มอธิบายโดยละเอียด แต่ก็คิดว่าคนระดับหัวหน้าอาจจะไม่รู้ว่าเจิ้งฉงเป็นใคร เขาเลยพุดเสริม： “เจิ้งฉงเป็นหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ในส่วนของเมือง A ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็นับเป็นคนของเจิ้งฉง”

ซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่แววตามืดดำลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ากำลังฟังสิ่งที่หัวหน้าน้อยพูดอยู่

“ผู้หญิงคนนั้นชื่อไป๋หยิง ไป๋หยิงบอกว่าอยากจะหาผู้หญิงมาเป็นลูกสาวของหัวหน้า บอกว่ายังมีคนที่เหมาะเป็นอย่างมาก ไป๋หยิงน่าจะมีความแค้นกับตระกูลถัง ไม่ ต้องพูดให้ถูก ว่าไป๋หยิงน่าจะมีความแค้นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ฉันคิดๆ ดู น่าจะเป็นเธอล่ะ……” หัวหน้าน้อยพูดถึงตรงนี้ แววตาก็รีบมองไปทางซ่างกวนหง เห็นได้ชัดว่าอยากจะเห็นอาการของซ่างกวนหง

ตอนที่ซ่างกวนหงได้ยินเขาพูด แววตาก็ส่องประกาย สีหน้าที่ไม่เคยไหวติงก็เริ่มเปลี่ยนไป

หัวหน้าน้อยเข้าใจดี และแน่นอน ว่าท่านเองก็รู้เหมือนกัน

“ทำไมยังติดต่อกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอยู่อีก” ผู้ดูแลจ้งตกใจมาก และก็กังวลด้วยอย่างแน่นอน

“อือ เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ไป๋หยิงกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังนั้นมีความแค้นต่อกัน แล้วก็ไม่ใช่ความแค้นเล็กๆ ด้วย เรื่องของถังหลินครั้งก่อนก็เป็นความคิดของไป๋หยิง เรื่องของถังหยุนเฉิงที่เมืองไห่ในครั้งนี้ ไป๋หยิงก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย” หัวหน้าน้อยได้ฟังคำของผู้ดูแล ก็เข้าใจมากกว่าเดิม เกรงว่าท่านทั้งสองจะรู้เรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอยู่ก่อนแล้ว

“เกรงว่าจะเกี่ยวกับคุณด้วยน่ะสิ” ซ่างกวนหงมองเขา แล้วแววตาก็กลับมาเป็นปกติ แต่ว่าเสียงนั้นกลับมีความจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม

หัวหน้าน้อย： “……”

ท่านจะเก็บรายละเอียดมากขนาดนี้ไหมนะ？

อันที่จริงเขาเองก็ไม่ได้ทำอะไร เขาเพียงแค่หลับตาข้างหนึ่ง ให้คนในองค์กรโกสต์ซิตี้ของทางเมืองไห่ช่วยไป๋หยิง

“หัวหน้าน้อย ทำไมคุณเป็นแบบนี้ล่ะ？คุณ คุณ……” ผู้ดูแลจ้งมองหัวหน้าน้อย ด้วยความยากที่จะเชื่อ： “ปกติคุณก่อเรื่องอะไรก็มากพอแล้ว แต่ทำไมยังต้องมาทำร้ายคนอื่นด้วย คุณบอกว่าถังหยุนเฉิงเองก็ไม่ได้หาเรื่องคุณ ทำไมคุณต้องทำร้ายเขา คุณว่าสถานการณ์ในตอนนี้ ถังหยุนเฉิงจะถูกด่าตายอยู่แล้ว ครั้งนี้ถังหยุนเฉิงกลัวถูกคุณทำลายลงนะ”

“ไม่ใช่ว่ามีถังฉิ้นเอ๋ออีกเหรอ？ลุงของเธอคนนั้น เธอไม่สนใจได้เหรอ” เมื่อเผชิญกับเสียงดังของผู้ดูแลจ้ง หัวหน้าน้อยก็อดไม่ได้ เลยบ่นออกมาเสียงเบา

“……ดังนั้นหัวหน้าน้อยทำแบบนี้ ก็เพราะอยากจะรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะสามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้ไหม และอยากจะดูว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร？” ผู้ดูแลจ้งเองก็อยากดูหัวหน้าน้อยเติบโต เลยเข้าใจความหมายของหัวหน้าน้อยทันที

แน่นอน ว่าเสียงของผู้ดูแลจ้งในตอนนี้ก็ดังขึ้นมาไม่น้อยเลย

“ด้านนอกพากันพูดถึงรูปลักษณ์ของเธอไปต่างๆ นานา” หัวหน้าน้อยมองผู้ดูแลจ้ง มันหมายถึงการยอมรับแล้ว เขาไม่กลัวตาแก่ด้วย ตาแก่คนนี้คิดว่าเสียงดังใส่เขาแล้วเขาจะกลัวงั้นเหรอ？

แต่ทว่า ก่อนหน้านี้เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแผนของไป๋หยิงจะร้ายกาจได้มากขนาดนี้！