ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1115 พ่อลูกเจอกัน ฟ้าถล่มดินทลาย（3）
หากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจับพวกเขาได้ แล้วจะคิดบัญชีกับพวกเขา พวกเขาเชื่อว่าลูกพี่ไม่ออกหน้ามาช่วยพวกเขาแน่นอน ！！
“หรือไม่เราก็ถอนตัวกันเถอะ งานเลี้ยงของตระกูลเหว้ยคือเมื่อวาน ต่อให้คุณหนูใหญ่ถังอาจจะล่าช้าไปบ้างแต่ก็ไม่ช้าไปมากนักหรอก ตอนนี้คุณหนูใหญ่ถังก็มีโอกาสที่จะกลับมาได้ทุกเมื่อ หากคุณหนูใหญ่ถังกลับมา ไม่แน่ว่าอาจจะสังเกตเห็นพวกเราได้ คุณหนูใหญ่ถังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรนะ คนอย่างคุณหนูใหญ่ถังต่อให้เรื่องจะเล็กน้อยแค่ไหนก็สังเกตเห็นความผิดปรกติได้แน่นอน”
“ฟังที่นายพูดแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกร้อนๆหนาวๆไปทั้งตัวเลย ?”
“ฉันก็เหมือนกัน เราถอนตัวกันเถอะ”
“ถอนบ้าอะไรละ หากเราถอนตัวตอนนี้ กลับไปท่านกู้จะปล่อยเราไว้เหรอ ？”
“หากเรายังอยู่ที่นี่ต่อแล้วถูกคุณหนูใหญ่ถังจับได้ ก็ยิ่งต้องตายสถานเดียว ยังไงก็ต้องตาย ไม่สู้ถอนตัวดีกว่า ”
“ไม่งั้น เราก็ใช้เครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลค้นทั้งภายในและภายนอกของบ้านอีกครั้ง หากยังไม่พบเจออะไร พวกเราก็ถอนตัว เราพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว กลับไปอธิบายให้ท่านกู้ฟัง ท่านกู้ก็น่าจะยังพอมีเมตตาบ้าง ”
“ได้”ข้อเสนอนี้เป็นที่น่าพอใจสำหรับทุกคน
“อันที่จริงเราต่างก็ไม่เคยเห็นหน้าถังจื่อโม่ แม้แต่รูปถ่ายก็ไม่เคยเห็น ต่อให้ถังจื่อโม่จะอยู่ที่ตระกูลถังจริง เราก็ไม่รู้อยู่ดี ”
“ในตระกูลถัง แค่เห็นคนแปลกหน้าก็ห้ามปล่อยผ่านเลยสักคน เอาตัวกลับไปให้หมด เอากลับไปให้ลูกพี่ ”
“เอากลับไปทุกคน ? แล้วหากเป็นผู้หญิงล่ะ ? หรือคนแก่ล่ะ ? ก็ต้องพาตัวกลับไปด้วยเหรอ ？”
“ลูกพี่ไม่ได้บอกว่าถังจื่อโม่เป็นชายหรือหญิง เพราะฉะนั้นแค่เห็นคนแปลกหน้า ก็พาตัวไปให้หมดทุกคน”
“นี่นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ที่ลูกพี่ต้องการคือศัตรูหัวใจ แล้วศัตรูหัวใจของลูกพี่จะเป็นผู้หญิงได้ยังไง ?”
“อย่าพูดเหลวไหล ลงมือทำงานเร็วๆเข้าเถอะ”หัวหน้าทีมออกคำสั่งทันที
ทุกคนก็หยุดพูด และเริ่มค้นหาด้วยเครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลที่บ้านตระกูลถังอีกครั้ง
เวลานี้ในบริเวณชั้นสองของบ้านตระกูลถัง
“พี่ค่ะ พี่ว่าคนพวกนั้นตอนนี้ยังเฝ้าอยู่ที่บ้านเราไหมคะ ? ”เด็กน้อยถังจื่อซีนั่งอยู่บนเตียง ขยับขาป้อมๆไปมา ด้วยท่าทีสบายๆ
“อืม ยังอยู่” มุมปากถังจื่อโม่เบะออกเล็กน้อย “ไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินไปหาคนโง่พวกนี้มาจากไหนกัน พวกเขาพลาดเผยตัวออกมานานแล้ว แต่กลับยังไม่รู้ตัวอีก ”
“นั่นเพราะคุณลุงเก่ง หากไม่ใช่เพราะคุณลุงกลับมา สังเกตเห็นความผิดปรกติ พวกเราก็คงไม่เจอตัวพวกเขา ดังนั้นคนที่พ่อหามาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น”เด็กน้อยถังจื่อซีก็ปกป้องคุณชายสามเย่อยู่ไม่น้อย พ่อของเธอนั้นก็เก่งอยู่พอตัว ไม่สิ พ่อของเธอเก่งที่สุด
“คุณลุงกลับมาปุบก็สังเกตเห็นพวกเขาดเลย อย่างนี้ยังเรียกว่าไม่แย่อีกเหรอ ? ”ริมฝีปากของถังจื่อโม่กระตุก ไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่ได้ยิน
“พี่ค่ะ พี่คิดว่าเขาเฝ้าเรามานานขนาดนี้ เขาต้องการอะไร？” ถังจื่อซีไม่ได้เถียงกับพี่ชายเรื่องพ่อเก่งหรือไม่เก่งอีก เธอคิดว่าพ่อเก่งที่สุดในใจเธอก็พอ
“น่าจะตามหาตัวพี่แน่นอน”ในตอนที่ถังจื่อโม่พูดคำนี้ น้ำเสียงฟังดูภูมิใจมากอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นเป็นคนที่เย่ซือเฉินหามา เย่ซือเฉินก็คงจะตามหาตัวเขาเป็นแน่
ตั้งแต่วันงานประมูลในครั้งนั้น เย่ซือเฉินก็ตามหาตัวเขามาตลอด
“หลังจากนั้นล่ะ ? พวกเขาหาพี่เจอแล้วจะทำยังไงต่อ ? ” ถังจื่อซีย่อมรู้ว่าคนพวกนั้นมาเพราะพี่ชายตัวเอง แต่พวกเขามาเฝ้าอยู่นานขนาดนี้ หากเจอตัวพี่ชายเธอแล้วจะทำยังไงต่อ ?
“หลังจากนั้น？”ดวงตาถังจื่อโม่ไหววูบ หลังจากนั้นทำไม ? เย่ซือเฉินเจอตัวเขาแล้ว จะยังไงได้อีก ?
หลังจากนั้นเย่ซือเฉินก็จะรู้ว่ามีลูกชายอย่างเขาคนนี้อยู่อีกคน
แต่ว่า ไม่รู้ว่าหากเย่ซือเฉินรู้ว่ายังมีลูกชายแบบเขาอยู่อีกคนจะรู้สึกยังไง ？！
“แต่ฉันรู้สึกว่าเรื่องมันน่าจะไม่ง่ายขนาดนั้น หากพ่อแค่อยากจะหาตัวพี่เจอ คงไม่ให้คนมากันมากมายขนาดนั้น ให้มาแค่คนเดียวยังจะปลอดภัยซะกว่า คนมากันมากมายอย่างนั้นย่อมต้องผิดสังเกตเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น ฉันคิดว่าพวกเขาต้องมีแผนอื่นแน่นอน” หนูน้อยถังจื่อซีขมวดคิ้วมุ่น กำลังคิดวิเคราะห์ ต้องบอกว่าถังจื่อซีนั้นคิดถูกเผงเลย ！！
ถังจื่อโม่อึ้งไป ดวงตาของเขาไหววูบโดยพลัน “จื่อซี พี่คิดว่าที่น้องพูดมาก็มีเหตุผล เย่ซือเฉินให้คนมามากมายขนาดนี้ ต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่ๆ ”
“แล้วพวกเขามีจุดประสงค์อะไรอีก？” ถังจื่อซีมองหน้าพี่ชาย ดวงตาคู่สวยกะพริบปริบๆ
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาต้องการจะทำอะไร？”ถังจื่อโม่ในตอนนี้ก็คิดไม่ออก ใบหน้าเล็กๆของเขาดูสับสนเล็กน้อย
“พี่ ฉันมีวิธี ที่จะรู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร”ดวงตาของถังจื่อซีไหววูบ จากนั้นก็ขยับเข้าไปด้านหน้าของพี่ชายแล้วให้คำแนะนำ
“วิธีอะไร ?”ถังจื่อโม่หันกลับมามองทันที มองไปยังน้องสาวตัวเอง แม้ว่าน้องสาวของเขาเวลาปรกติแล้วมักจะเป็นคนที่กินเก่ง แต่ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ก็ฉลาดอยู่พอตัว
“พี่ก็ลองให้เขาเห็นพี่ดูสิ จากนั้นเราก็จะรู้ว่าพวกเขาต้องการจะทำอะไร” ถังจื่อซีมองไปที่พี่ชายตัวเอง ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ “พี่ ฉันฉลาดมากใช่ไหม？”
เด็กน้อยถังจื่อซีรู้สึกว่าตัวเองฉลาดมาก หากเป็นเช่นนี้ พ่อก็จะสังเกตเห็นพี่จื่อโม่ จากนั้นครอบครัวของเราก็จะได้อยู่กันพร้อมหน้า ช่างเยี่ยมยอดจริงๆ ！！
ทำไมเธอถึงได้ฉลาดแบบนี้ ！！
“แบบนี้เราก็จะรู้จุดประสงค์ของพวกเขา แต่ว่า พี่ก็เท่ากับต้องเปิดเผยตัวตนนะสิ”ถังจื่อโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นชัดว่ากำลังคิดพิจารณาอยู่
“พี่ หากเป็นแบบนี้ต่อไป พี่ก็ปกปิดตัวเองได้ไม่นาน จะช้าจะเร็วก็ต้องถูกเจอตัว เจอตัวเร็วหน่อย หรือช้าหน่อยก็ไม่ต่างกันเท่าไร หากพี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ก็จะสามารถควบคุมทุกอย่างเอาไว้ได้ ถึงตอนนั้นพี่ก็จะเป็นฝ่ายชนะ”ปากน้อยๆของถังจื่อซีหยิบยกข้ออ้างขึ้นมาพูด และก็ยิงมาเป็นชุดๆด้วยเหมือนกัน
“ที่เธอพูดมันก็ถูก” ถังจื่อโม่ที่ฟังอยู่ก็ต้องตะลึง แล้วพยักหน้าให้โดยไม่รู้ตัว
“งั้นเราก็ลงมือปฏิบัติกันเถอะ”เมื่อถังจื่อซีบรรลุจุดประสงค์ ก็ไถลตัวลงจากเตียง แล้วจะไปเปิดประตูเพื่อเดินออกนอกห้อง
“รอเดี๋ยว”ถังจื่อโม่ที่กลับมาได้สติ “นี่เธอจงใจหรือเปล่า ？！”
“หืม？”ขาถังจื่อซีหยุดลงทันที แล้วมองไปที่พี่ชายด้วยความงงงวย
“เธอจงใจให้เย่ซือเฉินเจอตัวพี่ใช่ไหม ?”เมื่อกี้ถังจื่อโม่ยังคิดไม่ทัน เพราะฉะนั้นเกือบจะหลงกลเจ้าเด็กตัวน้อยให้แล้ว
“พี่ ถึงแม้ว่าฉันจะทำความรู้จักกับพ่อไปแล้ว แต่ในใจของฉันคนที่สำคัญที่สุดก็คือพี่นะ พี่ใส่ร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง……”ใบหน้าเล็กๆของถังจื่อซีก็เศร้าลง มองไปที่พี่ชายตัวเองอย่างผิดหวัง ทำทีราวกับจะร้องไห้ออกมาให้ได้
ดวงตาถังจื่อโม่ไหววูบ คำพูดที่ติดอยู่ในปากก็จำต้องกลืนลงคอ
“หรือพี่จะหลบอยู่แต่ในห้องไม่ไปไหนเหรอ ? คุณลุงก็บอก พวกเขามีเครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกล แค่พี่ออกไป พวกเขาก็จะเจอตัวพี่ พี่หลบอยู่แบบนี้ไม่รู้สึกอึดอัดบ้างหรือไง ? ฉันให้พี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนมันผิดตรงไหน ? ”เด็กน้อยถังจื่อซียิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ น้ำเสียงเริ่มสะอื้น ท่าทีดูแล้วก็ช่างน่าสงสารนัก ！！
“พอแล้ว พอแล้ว พี่เชื่อเธอแล้ว เราจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”ถังจื่อโม่แพ้ให้กับน้องสาวตัวเอง ตอบรับกลับไปทันที และแน่นอนว่าถังจื่อโม่เองก็คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเป็นดีที่สุด