ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1172 เปิดเผยเรื่องการหมั้น (1)
ไป๋หยิงรู้ว่าตอนนี้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่พอใจการแต่งงานครั้งนี้มาก ซึ่งพวกเขาอยากเกี่ยวดองกับองค์กรโกสต์ซิตี้มาก ดังนั้นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ยิ่งไม่หวังให้เรื่องนี้เกิดเหตุเหนือการควบคุมขึ้น
แน่นอน ตอนนี้ไป๋หยิงยืนกรานจะให้พวกท่านทำหนังสือแต่งงานให้ได้ ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งก็คือ เธอไม่เชื่อใจคุณย่าเย่กับคุณปู่เย่ เพราะเรื่องของกู่หยิงหยิงที่เธอไปสืบมาเป็นกรณีตัวอย่างแล้ว
ประวัติด่างพร้อยของกู่หยิงหยิงเป็นเรื่องจริง ทว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่กลับวางกลลวงเรื่องการถอดหมั้นเอง
ตอนนั้นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ใฝ่สูงอยากเกี่ยวดองกับตระกูลถัง จึงวางกลลวงถอดหมั้นกับตระกูลกู่ขึ้นมาก ตอนนั้นพวกท่านอยากจะบรรลุเป้าหมายถึงกับให้คนไปสืบประวัติด้านลบของกู่หยิงหยิง จากนั้นก็เปิดเผยสู่สาธารณชน
ดังนั้น ตอนนี้เธอจำเป็นต้องคิดหาวิธีกันคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เข้าไว้
ถึงแม้จะพูดไปแล้ว ไม่มีสถานะใดเทียบเท่าองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้อีกแล้ว ทว่าถึงอย่างไรเฉิงโหรวโหรวก็ไม่ใช่องค์หญิงที่แท้จริง ซึ่งตอนนี้เฉิงโหรวโหรวก็ไม่มีสิทธิ์และเสียงในองค์กรโกสต์ซิตี้เลย เฉิงโหรวโหรวไม่เป็นที่โปรดปรานในองค์กร หัวหน้าไม่เคยเป็นฝ่ายพบหน้าเฉิงโหรวโหรวสักครั้งเลย
หากให้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่รู้เรื่องนี้ เกรงว่าถึงเวลานั้นพวกท่านจะคิดเป็นอื่น ดังนั้นไป๋หยิงต้องกันไว้แต่เนิ่นๆ
คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ประสานตากันแวบหนึ่ง ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร
“คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่สามารถพิจารณาก่อนได้ค่ะ ไม่ต้องรีบร้อนอะไร พวกเรากลับไปรายงานให้หัวหน้าทราบตามจริงก็สิ้นเรื่องค่ะ”ไป๋หยิงเห็นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่แสดงท่าที จึงแกล้งลุกขึ้นเตรียมจะจากไป
“คุณทำอะไรเหรอ?คุณ……”เฉิงโหรวโหรวกำลังฝันหวานว่าจะได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้ว เมื่อเธอเห็นไป๋หยิงจะจากไป และมีเค้าว่าเรื่องนี้จะไม่สำเร็จ จึงร้อนรนดึงชายเสื้อไป๋หยิงไว้
ไป๋หยิงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก โกรธจนปวดปอดหมดแล้ว เมื่อครู่เธอแค่เสแสร้ง ยัยโง่นี้ทำเสียเรื่องซะงั้น?ทำไมไม่โง่ให้ตายไปเลย!!
ตอนนี้ไป๋หยิงฉุนเฉียวจะเป็นจะตาย แต่กลับแสดงออกทางสีหน้าไม่ได้ ยังต้องมองหน้าเฉิงโหรวโหรวอย่างอดทน “องค์หญิงค่ะ ฉันเข้าใจคุณดีค่ะ แต่สถานการณ์ตอนนี้ฉันต้องรายงานหัวหน้าเมื่อกลับไปถึงค่ะ ไม่งั้นหัวหน้าเอาผิดขึ้นมา ฉันแบกรับไม่ไหวค่ะ”
“หัวหน้าถนอมรักองค์หญิงก็จริง แต่ไม่มีทางให้องค์หญิงต้องกล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเด็ดขาด ดังนั้นหากไม่มีหนังสือแต่งงาน หัวหน้าต้องไม่ให้คุณแต่งงานกับประธานเย่แน่ องค์หญิงวางใจเถอะค่ะ หัวหน้าต้องหาคนที่เหมาะสมกว่าให้แน่นอนค่ะ”คำพูดของไป๋หยิงหยุดชั่วครู่ ดวงตากะพริบปริบๆ จึงใช้โอกาสนี้จงใจพูดให้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ฟังต่อ
“แต่ฉันชอบเย่ซือเฉิน ฉันอยากแต่งงานกับเย่ซือเฉิน”เฉิงโหรวโหรวได้ยินคำพูดของไป๋หยิงก็รู้สึกสะเทือนใจเกือบคิดว่าเป็นจริงเสียแล้ว ทว่าการตอบสนองคนนี้ของเฉิงโหรวโหรวเร็วมาก เธอตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าหัวหน้าไม่มีทางสนใจเรื่องเธอ ดังนั้นตอนนี้เธอต้องแต่งงานกับเย่ซือเฉินให้ได้
ในบรรดาที่เธอรู้จัก ไม่มีใครดีกว่าเย่ซือเฉินอีกแล้ว!!
ไป๋หยิงถือว่าพอใจกับคำพูดของเฉิงโหรวโหรวพอสมควร เพราะตอนนี้ไป๋หยิงกำลังจงใจพูดให้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ฟังอยู่ ไม่ได้คิดจะไปจริงๆ
คำพูดของเฉิงโหรวโหรวก็ให้ทางออกไป๋หยิงด้วยความบังเอิญ
“ฉันรู้ว่าองค์หญิงชอบประธานเย่ค่ะ เพราะหัวหน้าก็รู้ว่าองค์หญิงชอบประธานเย่จึงยอมให้พวกเรามาที่นี่ แต่หากไม่มีหนังสือแต่งงาน ถึงองค์หญิงจะชอบก็ไร้ความหมายค่ะ หัวหน้าไม่ยอมให้องค์หญิงแต่งงานแน่ ไม่ง่ายเลยกว่าหัวหน้าจะตามหาองค์หญิงเจอ หัวหน้าหวงแหนยิ่งกว่าดวงตาของตัวเอง จะปล่อยให้องค์หญิงน้อยเนื้อต่ำใจในความไม่เป็นธรรมได้อย่างไร?”ไป๋หยิงพูดในขณะที่เฉิงโหรวโหรว ทว่ากลับพูดให้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ฟัง
เฉิงโหรวโหรวได้ยินคำพูดของไป๋หยิงก็ชะงัก หากสิ่งที่ไป๋หยิงพูดเป็นความจริงจะดีแค่ไหนกัน?
หากหัวหน้าทะนุถนอมเธอจะดีแค่ไหน?เธอก็ไม่ต้องรีบร้อนให้ตัวเองหาทางออกหรอก
ไป๋หยิงเห็นเฉิงโหรวโหรวไม่ได้พูดอะไรต่อ เลยนึกว่าเฉิงโหรวโหรวเริ่มฉลาดขึ้นมาแล้ว รู้สึกพอใจยิ่งนัก
“องค์หญิง พวกเรากลับไปบอกหัวหน้าก่อนนะคะ ส่วนเรื่องหัวหน้าจะรับปากหรือไม่ ถึงเวลาค่อยว่ากันอีกทีค่ะ”ไป๋หยิงจงใจดึงมือของเฉิงโหรวโหรว แกล้งทำว่าจะดึงเฉิงโหรวโหรวออกไป
ตอนนี้เฉิงโหรวโหรวยังไม่ได้ดึงสติกลับมาทั้งหมด ยังรู้สึกอึ้งอยู่ ดังนั้นจึงเอ่ยคำปฏิเสธไม่ได้ในชั่วขณะนั้น เลยถูกไป๋หยิงดึงไปด้านหน้าหนึ่งก้าว
คุณปู่เย่เห็นองค์หญิงจะไปแล้วจริงๆก็รู้สึกร้อนใจขึ้นมา พลางผลักคุณปู่เย่หนึ่งที
“องค์หญิง เดี๋ยวก่อน”คุณย่าเย่ถูกคุณปู่เย่ผลัก จึงรีบเรียกไป๋หยิงกับเฉิงโหรวโหรวให้หยุดทันที “เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ใช่การละเล่นของเด็ก ต้องหารือกันดีๆ สำหรับเรื่องหนังสือแต่งงาน พวกเรามาคุยกันก่อนนะ”
“คุณย่าเย่ค่ะ นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราค่ะ ในฐานะองค์หญิงขององค์กรต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดค่ะ ดังนั้นเกรงว่าเรื่องนี้จะหารือกันไม่ได้ หากคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่ยอมร่างหนังสือแต่งงานกัน การเกี่ยวดองครั้งนี้ก็ไม่เป็นผลค่ะ”ไป๋หยิงเห็นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ร้อนใจก็แอบได้ใจ ทว่าก็ยิ่งพูดให้เด็ดขาดมากขึ้น
ไป๋หยิงรู้ว่ายิ่งเวลานี้ยิ่งถอยไม่ได้ เพราะหากถอยเมื่อไหร่ก็จะคุยกันยากแล้ว
“สำหรับเรื่องเมื่อเช้า พวกเราจะรีบแก้ไขให้โดยเร็วที่สุดค่ะ”บัดนี้คุณย่าเย่จงใจพูดถึงเรื่องที่องค์หญิงถูกโยนออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป คำพูดนี้เจือความข่มขู่ไว้ในทีอีกด้วย
“คุณย่าเย่ค่ะ ฉันคิดว่าคุณเข้าใจความหมายของพวกเราผิดแล้วนะคะ ด้วยอำนาจความสามารถขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา คุณคิดว่าจะแก้ไขปัญหาเรื่องเล็กๆอย่างนี้ไม่ได้เหรอคะ?ดังนั้นเรื่องเช้านี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นตระกูลเย่เท่านั้นที่เป็นฝ่ายแก้ไข”ไป๋หยิงพูดเสียใหญ่โตมาก แน่นอนไป๋หยิงไม่ได้พูดผิด ด้วยความสามารถขององค์กรโกสต์ซิตี้ เรื่องนี้ไม่ถือว่าเป็นอะไร ไม่ต้องพูดถึงหัวหน้าออกคำสั่งเองเลย ลำพังลูกน้องเองก็สามารถจัดการได้แล้ว
ทว่าประเด็นสำคัญคือเฉิงโหรวโหรวไม่มีอิทธิพลและตำแหน่งในองค์กรโกสต์ซิตี้ องค์กรไม่มีทางสนใจเรื่องนี้แน่นอน
ซึ่งคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่รู้จุดนี้ ไป๋หยิงสามารถหลอกลวงพวกท่านได้อย่างไม่มีปัญหา
คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ได้ยินคำพูดของไป๋หยิง สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“สาเหตุที่มาเกี่ยวดองกัน เพราะองค์หญิงชอบประธานเย่ หัวหน้าของพวกเราจึงรับปากด้วยความฝืนใจ ฉันเลยอยากจัดการเรื่องตอนเช้าไปภายในตัวด้วย หากตอนนี้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่อยากคุย งั้นพวกเราก็จะกลับกันตอนนี้เลยค่ะ คิดซะว่าพวกเราไม่เคยมา สำหรับเรื่องตอนเช้า ฉันเชื่อว่าหัวหน้าของพวกเราจัดการได้แน่”ในขณะที่ไป๋หยิงพูดว่า‘จัดการได้แน่’ก็จงใจเน้นเสียงให้หนักขึ้น ความข่มขู่นั้นชัดเจนมาก
หากไม่แต่งงานกัน งั้นก็ต้องคิดบัญชีกันแล้วแหละ!!
คุณปู่เย่รีบส่งสายตาสื่อเป็นนัยให้คุณย่าเย่ทันที
“คุยสิ พวกเรายินดีคุยอยู่แล้ว พวกเรานั่งลงมาคุยกันนะ ในเมื่อหนังสือแต่งงานเป็นธรรมเนียมปฏิบัติขององค์กรโกสต์ซิตี้ ในฐานะองค์หญิงต้องปฏิบัติตามอยู่แล้ว พวกเราเข้าใจ พวกเราเข้าใจทั้งหมด”คุณย่าเย่เข้าใจเจตนาคุณปู่เย่ทันที ท่าทีเปลี่ยนไปทันควัน
ในเมื่อตัดสินใจว่าจะเกี่ยวดองกับองค์กรโกสต์ซิตี้ แถมพวกเขายังตัดสินใจจะแถลงข่าวอีกด้วย แล้วมีหนังสือแต่งงานเพิ่มขึ้นมาหนึ่งแผ่นจะเป็นไรไป
ทำไมต้องให้ปัญหาเล็กๆจุดนี้ทำให้เรื่องพังด้วย
“ขอเพียงคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เห็นด้วย เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องยินดีอย่างใหญ่หลวงเลยละค่ะ”ไป๋หยิงเป็นคนฉลาด เข้าใจว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่รับปากแล้ว
“หนังสือแต่งงานที่คุณพูดถึง พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่รู้ว่าควรทำยังไง”คุณย่าเย่หันไปมองไป๋หยิงด้วยสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย
“องค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรามี เมื่อครู่ตอนที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่รับปากงานแต่งงานนี้ ฉันก็ส่งข้อความไปบอกแล้ว คาดว่าตอนนี้ใกล้จะถึงกันแล้ว”เห็นได้ชัดว่าไป๋หยิงไม่ใช่ทำเพราะรู้สึกสนุกชั่ววูบเท่านั้น แต่มีความคิดแต่แรกเริ่มแล้ว
คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ได้ยินไป๋หยิงพูดแบบนี้ ถึงแม้จะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
อย่างไรเสียพวกเรารับปากจะเกี่ยวดองกับองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว และพวกท่านก็พอใจในตัวองค์หญิงด้วย จึงเกิดความบาดหมางด้วยเรื่องหนังสือแต่งงานหนึ่งแผ่นไม่ได้