ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1292 ซ่อนได้ลึกมาก (4)
เดิมทีคุณชายสองโจ๋วมีไฟโทสะเต็มท้องอยู่แล้ว บวกกับได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหยวนหยู ทำให้เขาแทบอยากจะเขวี้ยงมือถือทิ้งซะเลย！！ทว่าคุณชายสองโจ๋วก็อดทน เขานึกถึงคำพูดของถังหลินก่อนหน้านี้ ถังหลินบอกว่าเคยสืบเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับหยวนหยูแล้ว ซึ่งไม่มีสิ่งผิดปกติอะไรเลย
คนมีความสามารถอย่างถังหลิน หากมีเงื่อนงำอะไรอยู่จริง เป็นไปไม่ได้ที่จะสืบไม่พบ
“แล้วคุณบอกผมสิว่าอุปกรณ์ดักฟังนั้นมาจากไหน？ใครให้คุณ？”คุณชายสองโจ๋วถามตรงประเด็นเสียที อันที่จริงคำถามนี้ถึงจะเป็นคำถามที่สำคัญที่สุด
“ฉันไม่รู้อะไรเลย”ร่างกายแข็งทื่อของหยวนหยูอดสั่นไหวไม่ได้ เธอเข้าใจความหมายของเขา เขาอยากให้โอกาสเธออีกครั้ง ทว่าเธอพูดอะไรไม่ได้จริงๆ
“คุณไม่ได้ซื้ออุปกรณ์ดักฟังเอง ถ้าคุณซื้อเอง ถังหลินต้องสืบเจอแน่ ดังนั้นใครให้อุปกรณ์ดักฟังกับคุณ？”คุณชายสองโจ๋วรับรู้ได้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น หากถังหลินอยากสืบจริง ด้วยความสามารถของหยวนหยูต้องไม่มีทางปิดบังได้แน่นอน
“ฉันบอกแล้ว ฉันไม่รู้อะไรเลย”หยวนหยูยังไม่พูดคำเดิมว่า ไม่รู้อะไรเลย เพราะเธอพูดอะไรไม่ได้เลย
“หยวนหยู คุณกำลังช่วยใครปิดบังอยู่？คุณกำลังปกป้องใครอยู่？”เวลานี้คุณชายสองโจ๋วรู้สึกร้อนอกร้อนใจยิ่งนัก ทว่าถึงจะเป็นเช่นนี้ เขาก็อยากให้โอกาสเธออธิบายอีกครั้ง
ขอเพียงเธอพูดความจริงก็พอ
“คุณชายสองโจ๋ว ฉันไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ เมื่อกี้คุณบอกว่าถังหลินสืบเรื่องฉันแล้วไม่ใช่เหรอ？ในเมื่อถังหลินสืบไม่เจอ ฉันก็ยิ่งไม่มีอะไรต้องอธิบายแล้ว ถ้าคุณสงสัยอะไร คุณก็ไปสืบเอาเอง”หยวนหยูไม่อยากปกป้องคนผู้นั้น เธอเกลียดชังคนผู้นั้น ทว่าเธอไม่ใช่คนผู้นั้นปิดบังไม่ได้
คนผู้นั้นทำอะไรมักจะระมัดระวังตัวสูง กระทั่งถังหลินก็ไม่พบร่องรอยอะไร
ประโยคของหยวนหยูก็ถือเป็นการเตือน บอกนัยยะ ตัวเธอพูดอะไรไม่ได้ ทว่าเธออยากให้ถังหลินไปสืบ หากถังหลินสืบได้เอง ถึงเวลาก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอแล้ว
“ดี ดีมาก หยวนหยู คุณแน่มาก”ตอนนี้คุณชายสองโจ๋วรู้ว่าถามอะไรจากปากหยวนหยูไม่ได้เลย ผู้หญิงคนนั้นดื้อดึงและหนักแน่นเพียงใด เขาย่อมรู้ดีที่สุด
อย่างที่หยวนหยูบอก ไม่สู้เขาสืบเองแล้วกัน
น้ำตาคลออยู่บนดวงตาหยวนหยู น้ำตามารวมตัวกันไม่ขาดสาย ในที่สุดน้ำตาไหลพรากลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่ หยวนหยูกลัวว่าตัวเองจะมีเสียงร้องไห้ กลัวโจ๋วชิงจะได้ยิน ดังนั้นจึงตัดสายทิ้ง
คุณชายสองโจ๋วมองมือถือที่โดนวางสายพลันรู้สึกมึนงงไปหมด เขาคาดไม่ถึงว่าหยวนหยูจะวางสายเขา ตกลงผู้หญิงคนนั้นมีหัวใจบ้างไหม？
การโทรครั้งนี้ของเขา ยังไม่ได้คำตอบอะไรเลย สุดท้ายก็มีแต่ความโกรธเต็มท้อง ผู้หญิงคนนี้ยังน่าโมโหเหมือนเมื่อก่อน ไม่ น่าโมโหกว่าเมื่อก่อนขึ้นเยอะ
พี่ใหญ่เคยสืบประวัติเธอ แต่สืบไม่พบปัญหาใดๆ เขาเชื่อมั่นในความสามารถของพี่ใหญ่ ทว่าการคุยสายเมื่อครู่ เธอไม่ได้ปฏิเสธ ถึงแม้เธอไม่ได้ยอมรับโดยตรง ทว่าเขารับรู้ได้ว่า เธอต้องรู้อะไรแน่ ทว่าเธอกลับไม่พูดอะไรเลย
ตกลงเธอกำลังปกป้องใครอยู่？
คุณชายสองโจ๋วรู้สึกว่า คนที่หยวนหยูปกป้องคือคนชักใยอยู่ด้านหลัง
ทำไมหยวนหยูต้องปกป้องคนนั้นด้วย？
และอีกอย่างหากมีคนอย่างนี้จริง ทำไมพี่ใหญ่จึงสืบไม่เจออะไรเลย？
เห็นทีเรื่องนี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ
หลังจากที่คุณชายสองโจ๋วได้สติ พลางโทรหาถังหลินอีกครั้ง“พี่ใหญ่ ผมถามคำตอบอะไรไม่ได้เลย แต่ผมรู้สึกว่าเธอรู้อะไรบางอย่าง ดังนั้นพี่ใหญ่สืบเรื่องเธอต่ออีกเถอะ สืบทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ไม่แน่อาจจะเจออะไรบ้าง”
“ทำไมเหรอ？คุยกันไม่ถูกคอหรือ？”ถังหลินได้ยินคำตอบจากปากโจ๋วชิงก็ไม่ได้ผิดหวังมากนัก ทางกลับกันยังหยอกล้อโจ๋วชิงอีก“โจ๋วชิง นายอ้อนผู้หญิงไม่เป็นจริงๆ”
“ทำไมผมต้องอ้อนเธอด้วย ผมโทรไปเพราะถามเรื่องเมื่อวาน”สีหน้าคุณชายสองโจ๋วเปลี่ยนไปมา พลางตอบอย่างปากไม่ตรงกับใจหนึ่งประโยค
“พี่สืบประวัติหยวนหยูแล้ว ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร ดังนั้นหยวนหยูไม่มีปัญหาแน่ นายไปซักไซ้เขาอย่างนี้ เขาต้องโกรธแน่อยู่แล้ว”ถังหลินได้ยินโจ๋วชิงพูดก็อดส่ายหัวไม่ได้
“ผมรู้สึกว่าเธอรู้เรื่องนี้ เธออาจจะไม่ได้ตั้งใจวางอุปกรณ์ดักฟังใส่ผม แต่เธอต้องรู้ว่าเป็นใครแน่ แต่เธอไม่ยอมบอก เธอกำลังปกป้องคนคนนั้น”ระหว่างที่คุณชายสองโจ๋วพูด มีความรู้สึกขบเคี้ยวเขี้ยวฟันหลายส่วน
ตกลงเธอกำลังปกป้องใครอยู่？
ใครที่สามารถทำให้เธอปกป้องมากขนาดนี้？
“พี่คิดว่า หยวนหยูไม่รู้ว่ามีอุปกรณ์ดักฟังในกระเป๋าเอกสารมาก่อน ดังนั้นเรื่องนี้คงไม่เกี่ยวข้องกับหยวนหยู”ถังหลินเชื่อในสิ่งที่ตัวเองสืบมาได้ เขาเชื่อในเซนต์ของตัวเอง หยวนหยูไม่ใช่คนถนัดวางแผนร้าย
“แต่เธอรู้ว่าเป็นใคร เธอแค่ไม่บอก”สิ่งที่คุณชายสองโจ๋วโกรธที่สุดก็คือเรื่องนี้ เขาโกรธที่หยวนหยูปิดบังเขา ยิ่งรู้สึกโกรธที่หยวนหยูปกป้องคนอื่น
“นายพูดถูก หยวนหยูรู้ว่าคนนั้นเป็นใคร เธอไม่บอก พวกเราก็ไปสืบเอง แค่สืบคนที่ให้เธอคืนจดหมายพวกนั้นได้ พี่คิดว่าคงหาตัวคนนั้นเจอ”ถังหลินมีแผนในใจอยู่แล้ว
“ตอนนี้พี่กำลังสืบว่าเมื่อวานหยวนหยูติดต่อใคร？เจอใครมาบ้าง？แต่ตอนนี้ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย ต้องบอกว่า คนที่อยู่เบื้องหลังซ่อนตัวเก่งมาก”ขณะที่ถังหลินพูดพลันอดเลิกคิ้วไม่ได้ “คนนั้นต้องฉลาดมาก และรู้เรื่องพวกเราเป็นอย่างดี”
“พี่ใหญ่ พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง？มีคนที่สงสัยแล้วใช่ไหม？”คุณชายสองโจ๋วอึ้ง ได้ยินน้ำเสียงอย่างนี้ คิดว่าพี่ใหญ่สันนิษฐานใครไว้แล้วหรือเปล่า？
“ยังไม่มี ดังนั้นยังต้องสืบต่อ”ถังหลินหรี่ตาขึ้น น้ำเสียงมีความเย็นเยียบหลายส่วน “ไม่ว่าคนนั้นจะเก่งแค่ไหน ผมก็จะลากตัวคนนั้นออกมา ไม่ว่าจะเป็นใคร ผมจะไม่ปล่อยไปแน่”
“แน่นอน ไม่ว่าเป็นใครก็ปล่อยไม่ได้เด็ดขาด”บัดนี้คุณชายสองโจ๋วก็ใจเย็นลง น้ำเสียงเจือความเย็นยะเยือกหลายส่วน วางแผนร้ายใส่ตระกูลถัง เขาไม่ปล่อยไปอยู่แล้ว
“โจ๋วชิง ทำไมตอนนั้นนายต้องเลิกกับหยวนหยูด้วย？”ถังหลินที่อยู่ในสายเปลี่ยนบทสนทนา ถามคำถามเช่นนี้ออกมา
คุณชายสองโจ๋วชะงักอย่างฉายชัด สีหน้าพลันแปรเปลี่ยนไป คำถามนี้เป็นบาดแผลใหญ่สำหรับเขา แปดปีที่ผ่านมา เขาจมปลักอยู่แต่งาน อยู่ในห้องผ่าตัดทั้งวันทั้งคืนก็เพื่อไม่อยากปล่อยให้ตัวเองมีเวลาคิดถึงเธอ