ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1324 หลักฐาน (2)

โจ๋วอันหนานเพียงแค่มองโจ๋วชิงอย่างราบเรียบปราดหนึ่ง ทั้งน้ำเสียงและใบหน้าของเธอเฉยเมยคล้ายกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับตน

โจ๋วอันหนานพูดจบก็ก้าวเท้าเตรียมจะจากไป

“ในเมื่อคุณโจ๋วไม่ให้ความร่วมมือ งั้นพวกเราก็ต้องแจ้งความให้ตำรวจจัดการเรื่องนี้”เย่ซือเฉินเอ่ยปากพูดเมื่อโจ๋วอันหนานก้าวเท้าแรก เย่ซือเฉินคิดไว้แล้วว่าโจ๋วอันหนานจะไม่ยอมรับและไม่ยอมให้ความร่วมมือในการพิสูจน์ความจริง

เดิมทีเขายังเห็นแก่หน้าโจ๋วชิง ยังให้โอกาสโจ๋วอันหนานสักครั้ง ทว่าตอนนี้ดูแล้วคงไม่มีความจำเป็นนั้นอีก

โจ๋วอันหนานได้ยินเย่ซือเฉินบอกว่าจะแจ้งความ เท้าของเธอก็แข็งทื่อ เธอรู้ว่าเรื่องเมื่อวานมีผู้เสียชีวิต ซึ่งเธอก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เธอแค่อยากให้คนผู้นั้นกลายเป็นคนบ้าเท่านั้น ใครจะไปรู้ว่าหลังจากคนนั้นสติวิปลาสก็กระโดดตึกตาย

เมื่อมีคนเสียชีวิต หากเย่ซือเฉินแจ้งความ ตำรวจก็ต้องรับทำคดีทันทีทันใดแน่นอน ถึงเวลานั้นเธอไม่ให้ความร่วมมือก็เห็นจะไม่ได้อีกต่อไป

เมื่อเย่ซือเฉินแจ้งความ ถึงเวลานั้นฉิงถิงก็ต้องมีส่วนร่วมแน่ โจ๋วอันหนานรู้ว่าฉิงถิงต้องช่วยเย่ซือเฉินแน่

“ซือเฉิน คุณจะทำอย่างนี้กับฉันจริงๆเหรอ？”โจ๋วอันหนานหยุดเดิน พลางมองไปยังเย่ซือเฉินอย่างไม่คลาดสายตา น้ำเสียงของเธอมีความเรียกร้องและเจือความน้อยเนื้อต่ำใจหลายส่วน เธอไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งเย่ซือเฉินจะปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้

“ตอนคุณทำเรื่องพวกนั้นก็ควรนึกถึงผลลัพธ์ที่ตามมาด้วย”เย่ซือเฉินกวาดสายตามองเธออย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง แวบหนึ่งนี้นอกจากความเย็นชาแล้วก็ไม่มีสิ่งอื่นเลยสักนิด

“ฉันทำอะไร？คุณว่าฉันทำอะไร？ไม่มีหลักฐานอะไรเลย ทำไมคุณถึงใส่ร้ายฉันได”โจ๋วอันหนานเห็นท่าทีที่เย่ซือเฉินมีต่อเธอก็รู้สึกทั้งเคียดแค้นและชิงชัง ทำไมเย่ซือเฉินถึงทำกับเธอเช่นนนี้ ทำไม？！

“คุณทำอะไรไว้คุณย่อมรู้ดี”เย่ซือเฉินไม่อยากพูดมาก ตอนนี้เขาเห็นโจ๋วอันหนานก็รู้สึกเอือมระอา เขาไม่รู้เลยว่าบุคคลที่เขาไว้วางใจมาโดยตลอดจะเป็นงูพิษซ่อนเร้น

“โจ๋วอันหนาน ไปมอบตัวเถอะ”ตอนนี้โจ๋วชิงรู้กระจ่างแล้ว เขารู้ว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือโจ๋วอันหนาน โจ๋วอันหนานถกเถียงเช่นไรก็ไร้ประโยชน์

ตอนนี้เรื่องบานปลายใหญ่โตเพียงนี้ ถึงขั้นมีคนเสียชีวิต การจะทำให้เรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องเล็กนั้นคงเป็นไปไม่ได้แล้ว

“โจ๋วชิง นายหมายความว่ายังไง？อะไร นายให้ฉันไปมอบตัวทำไม？”โจ๋วอันหนานเป็นคนที่เห็นโลงศพแล้วยังไม่หลั่งน้ำตา ทั้งๆที่เป็นฝีมือเธอ ถึงตอนนี้ยังทำปฏิเสธแบบไม่รู้จักละอายใจอีก

“โจ๋วอันหนาน กล้าพูดไหมว่าไม่ได้ขู่หยวนหยู？กล้าบอกไหมว่าไม่ได้ทำร้ายหยวนหยูจนเป็นแบบนี้？”น้ำเสียงที่สั่นระริกของโจ๋วชิงไม่มีว่ามาจากอารมณ์ฉุนเฉียวหรือมาจากความเจ็บปวดเสียใจ เขามองโจ๋วอันหนาน พลางพูดเย็นเยียบว่า “โจ๋วอันหนาน พี่กล้ามองตาผมแล้วบอกว่าทุกอย่างไม่เกี่ยวกับพี่ไหม？”

โจ๋วอันหนานรีบกะพริบตา ทว่าเธอไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย หันไปมองโจ๋วชิงพร้อมกับกล่าวเสียชัดถ้อยชัดคำว่า“เกี่ยวอะไรกับพี่？”

เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางของโจ๋วอันหนานแล้วก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพรรณนาโจ๋วอันหนาน

โจ๋วชิงคาดไม่ถึงว่า เขาถามขั้นนี้แล้ว โจ๋วอันหนานยังปฏิเสธหน้าซื่อได้เพียงนี้อีก โจ๋วชิงเหยียดยิ้มเย้ยหยัน แววตามีความ แหลกสลายหลายส่วน “ผมเคยบอกแล้ว ไม่ว่าใครที่ทำร้ายหยวนหยูจนเป็นแบบนี้ ผมจะไม่ปล่อยไปแน่”

เมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ตนรักกำลังสลบไสล และผู้ร้ายก็คือพี่สาวแท้ๆของเขา หัวใจโจ๋วชิงก็รู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

“ซือเฉิน แจ้งความเถอะ”โจ๋วชิงหลุบตาลงเพื่อปกปิดอารมณ์ไว้ เพียงแต่น้ำเสียงเจ็บปวดของเขาที่คิดจะปกปิดอย่างไรก็ปิดไม่มิด

ในเมื่อโจ๋วอันหนานไม่ยอมรับ งั้นก็ต้องแจ้งความ ซือเฉินก็น่าจะสืบได้เบาะแสแล้ว หลังจากนั้นเมื่อทางตำรวจให้ผลตัดสินรูปคดีแล้ว โจ๋วอันหนานก็ไม่อาจบ่ายเบี่ยงได้อีก

“โจ๋วชิง นายแน่มาก แค่คำพูดของเวินลั่วฉิงที่คิดจะยุแยงพวกเรา นายก็จะแจ้งความจับพี่สาวแท้ๆของตัวเองเชียว？”โจ๋วอันหนานรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นี่เป็นน้องชายแท้ๆของเธอ สถานการณ์แบบนี้ไม่คิดจะช่วยเธอก็แล้วไป เขายังมีหน้าแจ้งความจับเธออีก ช่างเป็นน้องชายที่แสนดีจริงๆ

เวลานี้เห็นได้ชัดว่าโจ๋วอันหนานลืมเสียสนิทว่าตัวเองปฏิบัติกับน้องชายแท้ๆอย่างไร เธอไม่เพียงแต่ทำลายความรักของน้องชายเท่านั้น ยังทำให้คนรักของน้องชายสลบไสลอีกด้วย

โจ๋วอันหนานไม่มีทางนึกถึงเรื่องพวกนี้หรอก พูดให้ถูกก็คือ เธอไม่คิดว่าตัวเองทำผิด ไม่ว่าตัวเธอจะทำอะไรก็รู้สึกถูกทั้งนั้น

“พี่ ผมไม่อยากฟังพี่เถียงอีก มีอะไรไว้คุยกับตำรวจแล้วกัน”เวลานี้โจ๋วชิงไม่อยากพูดไร้สาระกับโจ๋วอันหนานอีก เพราะไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร โจ๋วอันหนานก็ไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด

“โจ๋วชิง นายมีสิทธิ์อะไรมาสงสัยพี่？”สายตาโจ๋วอันหนานมืดครึ้ม“ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย？พี่มีเหตุผลอะไรต้องทำแบบนี้？”

โจ๋วอันหนานยังคงยืนกระต่ายขาเดียว ไม่คิดจะยอมรับ ดังนั้นเวลานี้เธอยังคงพูดอย่างถูกต้องมีเหตุมีผล

โจ๋วชิงอึ้ง ใช่แล้ว ทำไมโจ๋วอันหนานต้องทำแบบนี้ด้วย？

ที่ทำเรื่องแปดปีก่อนเพราะตระกูลโจ๋ว แล้วครั้งนี้ล่ะ ครั้งนี้เหมือนโจ๋วอันหนานจะไม่มีเหตุผลทำแบบนี้จริงๆ？

โจ๋วชิงหันไปมองเย่ซือเฉินกับถังหลิน

“เพราะคุณชอบซือเฉิน”ถังหลินสบตาที่ปะปนความสงสัยของโจ๋วชิง ก่อนจะค่อยๆเอ่ยปากขึ้น

โจ๋วชิงตกตะลึงพรั่นพรึง เขาเบิกตาโพลงมองไปยังโจ๋วอันหนาน ก่อนจะมองเย่ซือเฉินต่อ ใบหน้าที่ผสมปนเปไปด้วยความประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยคิดว่าจะเป็นแบบนี้มาก่อน

โจ๋วอันหนานชอบซือเฉิน？

เป็นไปได้ยังไง？หลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยสังเกตมาก่อน

แต่เขารู้ว่าหากพี่ใหญ่ไม่มีหลักฐานก็คงไม่พูดพร่ำเพรื่อ และโจ๋วชิงก็เห็นสีหน้าโจ๋วอันหนานเปลี่ยนไปเพราะคำพูดของถังหลิน แววตาโจ๋วอันหนานมีความตื่นเต้นกระทั่งกระวนกระวายหลายส่วน

โจ๋วอันหนานไม่ได้รีบปฏิเสธทันควัน แต่รีบมองไปยังเย่ซือเฉิน

ส่วนเย่ซือเฉินไม่ได้เหลียวมองเธอเลยสักนิด ละเลยเธอถึงขั้นสูงสุด

โจ๋วอันหนานเห็นท่าทางของเย่ซือเฉิน หัวใจพลันหล่นวูบ ซือเฉินรู้เรื่องแล้วหรือ？ซือเฉินรู้ว่าเธอชอบเขา？

ซือเฉินรู้ว่าเธอชอบเขา จากนั้นเขาก็ทำหน้าอย่างนี้กับเธอ？

เวลานี้ความภาคภูมิใจในตัวเองและความเย่อหยิ่งของโจ๋วอันหนานถูกโจมตี ศักดิ์ศรีของเธอได้รับการทำร้าย เธอหันไปมองถังหลินด้วยแววตาเจือความโกรธแค้น “ถังหลินอย่าพูดมั่วๆ”

โจ๋วชิงชะงัก จากนั้นก็หัวเราะเสียงเย็น ปฏิกิริยาตอบสนองของโจ๋วอันหนานเขาเห็นเต็มสองตา คาดไม่ถึงว่าโจ๋วอันหนานยังปฏิเสธอได้ลงคออีก เห็นทีในปากโจ๋วอันหนานไม่มีความจริงแม้แต่คำเดียว

“โจ๋วอันหนาน ทำไมทำแบบนี้ ถึงจะชอบซือเฉิน แต่ก็ทำอย่างนี้ไม่ได้ พี่ไม่เพียงแต่ทำร้ายฉิงฉิง ยังทำร้ายคนบริสุทธิ์อีก ถึงตอนนี้พี่ยังไม่สำนึกผิดอีก”ก่อนหน้านี้โจ๋วชิงยังไม่รู้มูลเหตุก็รู้ว่าเกี่ยวข้องกับโจ๋วอันหนาน ตอนนี้รู้สาเหตุแล้วก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้น

ดังนั้นโจ๋วชิงพูดประโยคนี้อย่างหนักแน่นมาก

“โจ๋วชิง นาย……”โจ๋วอันหนานยังคิดจะโต้ตอบ เย่ซือเฉินถามเธอ เธอยังไม่ยอมรับเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงโจ๋วชิง

“พี่ ไม่ต้องเถียงอีกแล้ว มันจะมีประโยชน์อะไร？ตอนนี้พี่ก็เหมือนคณะตลก น่าขำมาก”โจ๋วชิงส่ายหัว พลางยิ้มเย็นเยียบ โจ๋วอันหนานที่ปกปิดได้ดี แต่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนี้ล้วนเป็นผู้ปราดเปรียว ใครจะดูไม่ออก？

โจ๋วชิงรู้สึกว่าท่าทางของโจ๋วอันหนานตอนนี้น่าขบขันมาก

“นาย บัดซบ”โจ๋วอันหนานที่เป็นคนยโสโอหัง จะยอมให้ใครมาดูหมิ่นได้อย่างไร เวลานี้โจ๋วอันหนานรู้สึกโกรธขึ้งจริงๆแล้ว

“โจ๋วอันหนาน ยอมรับผิดเถอะ อย่าดิ้นรนหนีความผิดอีกเลย”โจ๋วชิงสบตาของโจ๋วอันหนานที่เปี่ยมไปด้วยความกราดเกรี้ยว ในใจก็ยิ่งรู้สึกเย้ยหยัน โจ๋วอันหนานโกรธเนื่องจากความละอายและความขุ่นเคือง！！

“นายมีสิทธิ์อะไรให้ฉันยอมรับผิด？หลักฐานล่ะ？เอาหลักฐานมา”ต้องบอกว่าโจ๋วอันหนานเก่งกาจจริงๆ เธอปรับอารมณ์ให้ตัวเองใจเย็นรวดมาก กลับมาพูดอย่างเต็มปากเต็มคำด้วยความมั่นหน้าในความถูกต้องอีกครั้ง

“ซือเฉินสืบค้นมือถือได้ และสืบเบอร์มือถือได้แล้ว พี่คิดว่าจะปิดบังได้นานแค่ไหน？”โจ๋วชิงนึกถึงถ้อยคำของเย่ซือเฉินก็ยิ่งรู้สึกว่าท่าทางของโจ๋วอันหนานตลกสิ้นดี

เวินลั่วฉิงได้ยินวาจาที่โจ๋วชิงเอ่ยออกมา ดวงตาพลันกระพริบปริบๆ มีเพียงเธอกับเย่ซือเฉินเท่านั้นที่รู้ว่ามือถือเป็นของปลอม ดังนั้นความจริงก็คือไม่ได้ค้นหรือสืบเจอทั้งมือถือและเบอร์โทรแต่อย่างใด พวกเธอแค่อยากหลอกโจ๋วอันหนานด้วยกลยุทธ์จับเสือมือเปล่า