ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1338 อย่าโง่ไปหน่อยเลย（2）

ถึงแม้กู้หวูไม่รู้เวินลั่วฉิงหมายความว่ายังไง แต่กู้หวูเชื่อเวินลั่วฉิง คุณหญิงให้เขาทำอะไรย่อมมีเหตุผลของคุณหญิงอยู่แล้ว กู้หวูเลยไม่กล้าที่จะยึกๆยักๆ

โจ๋วชิงถูกกู้หวูดึงปุ๊บก็ได้ดึงสติกลับมา จากนั้นได้รีบเดินตามกู้หวูและพวกออกไปข้างนอกอย่างไว

เวินลั่วฉิงเดินอยู่ข้างหน้า เดินยิ่งอยู่ยิ่งเร็ว ยิ่งอยู่ยิ่งเร็ว สุดท้ายได้ถึงขั้นวิ่งโดยตรง

กู้หวูแอบตกใจ เขาเองก็ย่อมเดินตามฝีเท้าของเวินลั่วฉิงอยู่แล้ว กู้หวูแอบเดาอยู่ในใจว่าระเบิดอาจจะไม่ได้กู้ มันอาจจะยังระเบิดได้อีก

แต่เป็นไปได้เหรอ？เห็นๆอยู่ว่าเมื่อครู่คุณหญิงได้กู้ระเบิดเรียบร้อยแล้ว อีกอย่างถ้าไม่ได้กู้ ทำไมเมื้อกี๊ทำไมระเบิดถึงไม่ทำงาน เมื่อกี๊คุณหญิงได้บอกแล้วแท้ๆว่าระเบิดแบบนั้นจะทำงานในทันที ดูปฏิกิริยาของโจ๋วอันหนานในเมื่อครู่นี้ก็สามารถรู้จุดนี้ได้อย่างชัดเจน

นาทีนี้ในใจกู้หวูมีความข้องใจอยู่มากมาย แต่เขาก็รู้ว่าเวลานี้ไม่เหมาะที่จะถาม ในเมื่อคุณหญิงให้พวกเขารีบจากไป งั้นตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือไปจากที่นี่ แถมยิ่งไกลยิ่งดี

“ฉิงฉิง……”โจ๋วชิงก็ตระหนักได้ว่าสถานการณ์ผิดสังเกต เขาเรียก เวินลั่วฉิงคำนึง แต่กลับได้หยุดเสียงไว้ทันที สีหน้าของโจ๋วชิงเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จากนั้นได้เดินตามหลังกู้หวูอย่างไว

นาทีนี้ไอ้หัวโตได้เฝ้าอยู่ที่หน้าประตูเพื่อรับประกันว่าประตูปลดล็อกอยู่

“ไป”ตอนที่เวินลั่วฉิงเดินมาถึงหน้าประตู ได้พูดกับไอ้หัวโตอย่างไวคำนึง จากนั้นเธอได้วิ่งออกไปข้างนอกอย่างไวที่สุด

กู้หวูตกใจจนตาค้าง คุณหญิงนี่ไวจริงเลย กู้หวูรู้ว่าคุณหญิงเหมือนลูกพี่ที่แต่ไหนแต่ไรเป็นคนจัดการเรื่องอย่างใจเย็นไม่แตกตื่น นาทีนี้คุณหญิงวิ่งออกไปข้างนอกอย่างรีบร้อนขนาดนี้สถานการณ์จะต้องร้ายแรงมากแน่ๆ

เพราะฉะนั้นกู้หวูก็ได้วิ่งไปข้างหน้าอย่างไว ถึงแม้กู้หวูแบกพ่อของหยวนหยูไว้ แต่ความเร็วกลับไม่ได้ช้าเลยสักนิด แม้กระทั่งยังได้วิ่งเร็วกว่าคุณชายสองโจ๋วที่ใช้แรงวิ่งสุดชีวิต

ตอนที่พวกเขาวิ่งออกมาจากวิลลาได้ไม่ไกล ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นมาจากด้านหลัง

“หมอบลง” เวินลั่วฉิงได้หมอบลงที่โพรงหญ้าของด้านหน้าโดยตรง

คนอื่นๆก็ได้หมอบตามเช่นกัน ในเสี้ยววินาทีนั้น วิลล่าที่อยู่ด้านหลังได้ระเบิดจนพังลงมาหมดทั้งหลัง

ดีที่พวกเขาได้ห่างจากวิลล่าค่อนข้างไกลแล้ว ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ

“คุณหญิง นี่มัน？นี่มันอะไรกันครับ？”นาทีนี้กู้หวูได้มึนตึ๊บไปหมดแล้ว เมื่อกี๊คุณหญิงบอกว่าระเบิดกู้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ？ทำไมตอนนี้ระเบิดถึงทำงานอีกแล้วล่ะ？

อีกอย่างถ้าเมื่อครู่กู้ระเบิดไม่ได้ ทำไมเมื่อกี๊ถึงไม่ระเบิด？

“ก่อนหน้านี้ฉันแค่ได้ทำการรบกวนรีโมทคอนโทรลของระเบิดเท่านั้น ถ้าคนๆนั้นรีบมา เวลาก็คงไม่ค่อยทันแน่นอน โจ๋วอันหนานสามารถเห็นพวกเรา รู้ว่าพวกเราจะไปจาก เพราะฉะนั้นจะต้องเร่งรัดคนๆนั้นให้รีบจุดชนวนระเบิดแน่นอน เพราะฉะนั้นพอคนๆนั้นเข้ามาถึงระแวกที่สามารถจุดชนวนระเบิดปุ๊บก็จะกดรีโมทคอนโทรลทันที เพราะการรบกวนที่ฉันได้ทำไปในก่อนหน้านี้ ครั้งนี้ระเบิดไม่ได้ทำงาน แต่การรบกวนที่ฉันทำมีขีดจำกัด ขอแค่คนๆนั้นเข้าใกล้ การรบกวนแบบนั้นก็จะไม่ได้ผลแล้ว ก่อนหน้านี้โจ๋วอันหนานได้โทรหาคนๆนั้น คนๆนั้นได้เข้าใกล้มาอีกแน่นอน จากนั้นได้กดรีโมทคอนโทรลอีกครั้งแน่นอน”นาทีนี้เวินลั่วฉิงถึงนับว่าวางใจลงบ้าง

ตอนที่อยู่ห้องใต้ดิน เดิมทีเวินลั่วฉิงนึกว่าโจ๋วอันหนานจะมาดำเนินงานด้วยตนเอง ตอนนั้นเธอจึงอยากเบี่ยงเบนความสนใจของโจ๋วอันหนาน เธอโกหกโจ๋วอันหนานว่ากู้ระเบิดได้แล้ว

ความจริงพิสูจน์ว่าตอนนั้นโจ๋วอันหนานก็ได้ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แต่โทรศัพท์สายนั้นของโจ๋วอันหนานทำให้เวินลั่วฉิงได้รู้ว่าโจ๋วอันหนานไม่ได้มาเอง แต่ได้ให้คนอื่นมา แถมคนๆนั้นยังบอกด้วยว่าจะลองเข้าไปใกล้ๆแล้วลองดูอีกครั้ง

ตอนนั้นเวินลั่วฉิงจึงต้องให้ทุกคนรีบไปจากอย่างเร็ว

เวินลั่วฉิงก็กลัวว่าโจ๋วอันหนานจะสังเกตเห็นความผิดปกติ ดังนั้นเลยไม่กล้าทำให้มันชัดเจนเกินไป

เพราะการรบกวนที่เธอทำมันมีจำกัดจริงๆ ถ้าหากคนฝั่งโน้นกดรีโมทคอนโทรลอีกครั้ง เธอไม่กล้ารับประกันจริงๆว่ามันจะระเบิดหรือเปล่า

กู้หวูได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิงแล้วอึ้งค้างโดยตรง เมื่อกี๊เขายังนึกว่าไม่เป็นไรแล้วเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่าจะอันตรายขนาดนี้ โชคดีที่พวกเขาต่างก็วิ่งออกมาอย่างปลอดภัยทุกคนแล้ว

คุณชายสองโจ๋วลุกมาจากบนพื้น พอเห็นทะเลไฟที่เป็นซากปรักหักพังของด้านหลังแล้ว ได้หรี่ตาขึ้นมาทีละนิดๆ：“โจ๋วอันหนานนี่สติฟั่นเฟือนชัดๆ”

ถ้าพวกเขาไม่ได้วิ่งออกมา ถ้าพวกเขายังอยู่ในวิลล่า นาทีนี้คงระเบิดจนเป็นเสี่ยงๆและถูกเผาเป็นเถ้าถ่านจนไม่เหลืออะไรแล้ว

“เวลาผู้หญิงบ้าคลั่งขึ้นมานี่น่ากลัวจริงๆ”กู้หวูอดส่ายหัวไม่ได้ เขาเพิ่งจะเคยเห็นผู้หญิงแแบนี้เป็นครั้งแรก น่ากลัวจริงๆ

“คนแบบนี้ยังมาเป็นหมออีก ใครจะกล้าให้เธอตรวจไข้ให้เนี่ย？”กู้หวูอดถอนหายใจอีกครั้งไม่ได้ เดิมทีหมอคือคนที่ช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ แต่โจ๋วอันหนานกลับมาฆ่าคน

“ไม่เป็นไรกันใช่มั้ย พ่อของหยวนหยูไม่เป็นไรใช่มั้ย？”เวินลั่วฉิงไม่อยากคอมเม้นท์โจ๋วอันหนาน เรื่องที่โจ๋วอันหนานทำพวกนั้นย่อมต้องได้รับการลงโทษที่สมควรจะได้รับอยู่แล้ว

“ผมลองดูซิ”คุณชายสองโจ๋วดึงสติกลับมาอย่างไว และรีบช่วยพ่อของหยวนหยูเช็คร่างกาย นาทีที่คุณชายสองโจ๋วหันหน้า สีหน้าก็ได้กลับมาเย็นชาอีก

ทุกอย่างที่โจ๋วอันหนานทำได้ทำลายความสัมพันธ์ทั้งหมดของพวกเขาไปหมดแล้ว นาทีนี้เขาก็ไม่อยากเสียเวลาไปคิดเรื่องของโจ๋วอันหนานอีก แม้แต่โกรธก็ยังไม่คู่ควรเลย คนอย่างโจ๋วอันหนานไม่คู่ควรจริงๆ

“ผมระเบิดเรียบร้อยแล้ว”หลังจากระเบิดทำงานแล้ว ผู้ชายได้โทรหาโจ๋วอันหนานอีกครั้ง เพื่อรายงานสถานการณ์ของทางนี้

“ก่อนหน้านี้พวกมันก็ได้ไปจากวิลล่าแล้ว พวกมันไม่โดนระเบิดแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าพวกมันได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า คุณไปดูหน่อยว่าพวกมันตายหรือยัง ถ้าไม่ตาย ฉันจะฆ่าพวกมัน พวกมันจะรอดชีวิตไม่ได้ พวกมันรู้เยอะเกินไปแล้ว”นาทีนี้สายตาของโจ๋วอันหนานเต็มไปด้วยความร้ายกาจ

เมื่อกี๊ระเบิดไม่ได้ทำงาน เธอควบคุมตัวเองไม่ได้และเผยออกมาโดยตรง เวินลั่วฉิงพวกมันรู้เยอะเกินไป แถมพวกมันยังได้พาพ่อของหยวนหยูไปด้วย

พ่อของหยวนหยูถูกพาตัวไป หยวนหยูจะต้องสาวไส้เธอแน่นอน ไม่ เธอจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด เธอจะไม่ยอมให้ล้มเหลวเด็ดขาด

“คุณจะให้ผมไปฆ่าคนโดยตรง？นี่คุณบ้าไปแล้วเหรอ？”สีหน้าของผู้ชายเปลี่ยนไป เขารู้ดีว่าระเบิดวิลล่าและถือโอกาสระเบิดคนตาย กับไปฆ่าคนโดยตรงมันต่างกันมากเลยนะ

วิลล่าระเบิดสามารถบอกได้ว่าเป็นอุบัติเหตุ อีกอย่างหลังจากระเบิดตำรวจก็หาเบาะแสอะไรไม่เจอ แต่ตอนนี้ฆ่าคนที่ข้างนอกโดยตรง เขาไม่มีปัญญาทำถึงขั้นไร้ร่องรอย ไม่ถูกคนพบเห็นหรอก

ยิ่งไปกว่านั้น เวินลั่วฉิงไม่ได้แค่ตัวคนเดียว ยังมีโจ๋วชิง ยังมีกู้หวูอีก เขาไม่ค่อยมีความมั่นใจเท่าไหร่

“ถ้าพวกมันไม่ตาย ฉันก็ต้องตาย คุณอยากให้ฉันตายหรือไง？”โจ๋วอันหนานโกรธจนกัดฟันแน่น แต่ละถ้อยคำเยือกเย็นอย่างกับก้องออกมาจากนรก

โจ๋วอันหนานรู้ดีว่าสถานการณ์ของตอนนี้เป็นยังไง ถ้าพวกเวินลั่วฉิงไม่ตาย งั้นเธอก็ตายแน่เลย

ผู้ชายที่อยู่ในสายได้เงียบกริบ สถานการณ์แบบนี้เขาก็ย่อมรู้อยู่ เขาแอบถอนหายใจทีนึง จากนั้นได้เปิดปากพูดอีกครั้ง：“ผมรับปากคุณ ผมไปช่วยคุณกำจัดพวกมันทิ้ง ตอนนี้คุณไปหลบก่อน อย่าให้พวกถังหลินหาคุณเจอ”

สุดท้ายผู้ชายก็ได้ก้มหัวให้อยู่ดี เขาเองก็คงจะรู้ว่าการตัดสินใจของเขาอาจจะพาตัวเองไปสู่ความตาย สุดท้าย เขาจึงได้กำชับโจ๋วอันหนานด้วยเสียงตึงเครียดอีกหลายคำ

“ขอแค่พวกมันตาย ฉันก็ไม่จำเป็นต้องหลบแล้ว คุณฆ่าพวกมัน จากนั้นโยนพวกมันเข้าไปในวิลล่า ทำลายหลักฐานทิ้ง และสร้างหลักฐานเท็จว่าระเบิดดเกิดจากอุบัติเหตุ เหมือนแผนการที่เราวางไว้เมื่อก่อนหน้านี้”โจ๋วอันหนานเป็นคนแต่ไหนแต่ไรก็เย่อหยิ่งมาโดยตลอด ให้เธอยอมแพ้ ให้เธอหลบซ่อน เธอไม่เต็มใจ

“ฟังผมนะ รอให้ผมจัดการเรื่องเสร็จ ถ้าไม่มีปัญหาแล้วผมค่อยไปหาคุณ ถึงเวลาคุณค่อยปรากฎตัวในที่สาธารณะ”ผู้ชายแอบถอนหายใจทีนึง สีหน้าแววตาค่อนข้างซับซ้อน แต่ก็ยังได้กำชับไปอีกคำหลายด้วยความอดทน

“เอาล่ะ ฉันรู้แล้ว”ในใจโจ๋วอันหนานรีบร้อน จึงไม่ได้พูดอะไรอีก ได้ตอบโดยตรง แต่ฟังออกว่าคำตอบที่เธอตอบในนาทีนี้แฝงด้วยความลวกๆอย่างเห็นได้ชัด

โจ๋วอันหนานรู้สึกขอแค่กำจัดพวกเวินลั่วฉิงทิ้ง เธอก็ไม่เป็นไรแล้ว

เวินลั่วฉิงตาย เธอก็สามารถไปหาเย่ซือเฉินแล้ว ถึงเวลาระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินก็จะไม่มีเสี้ยนหนามแล้ว เธอกับเย่ซือเฉินยังสามารถเหมือนเมื่อก่อน

โจ๋วอันหนานคิดถึงพวกนี้ ความหงุดหงิดก็ได้จางหายไปกว่าครึ่งเลย สีหน้าแววตาก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ขอแค่เวินลั่วฉิงตาย เรื่องอื่นก็ง่ายแล้ว

ผู้ชายย่อมได้ยินคำพูดลวกๆของโจ๋วอันหนานอยู่แล้ว เขาแอบถอนหายใจอีกครั้ง สีหน้าแววตาค่อนข้างจนปัญญา และค่อนข้างหมดเรี่ยวแรง มุมปากของเขาขยับไปหลายที สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะเขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดอยู่ในตอนนี้ โจ๋วอันหนานอาจฟังไม่เข้าหูเสมอไปหรอก

“คุณรีบไปเถอะ อย่าเสียเวลาอีกเลย อย่าให้พวกมันหนีไปได้ล่ะ”โจ๋วอันหนานอดเร่งรัดไม่ได้ โอกาสหายาก เธอไม่อยากพลาดโอกาส

“อืม”ผู้ชายเหม่อเล็กน้อย จากนั้นได้ตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำและขับรถไปยังทิศทางของวิลล่า ในขณะที่ขับรถอยู่ มือของเขากลับมีปืนเพิ่มขึ้นหนึ่งกระบอก……